Tefeül...

[uður1]

TARİHÇE-İ HAYAT DERSLERİ 11.17.TAHLİLLER(DEVAMI)

Avukat Mihri Helâv’ın müdafaasından parçalar Risale-i Nur Müellifi, bütün müellif ve muharrirlerin en mütevaziidir. Şöhret ve tekebbürün en büyük düşmanıdır. Bütün dünya metâına arka çevirmiştir. Ne mal, ne şöhret, ne nüfuz... bunların hiçbirisi onun pâyine ulaşamamıştır ve ulaşamaz. Gandi bile onun kadar dünyadan elini çekememiştir. Günde elli gram ekmekle ve bir çanak çorba ile tagaddi eden bu büyük adam, yaşıyorsa, ancak Kur’ân ve imana hizmet için yaşıyor. Başka hiç, hiçbir şeyin, onun nazarında kıymet ve ehemmiyeti yoktur. Böyle iken, eserinin medh ü sitayişinde bulundu diye onu suçlandırmaya çalışmak, 163’üncü maddenin cürüm ağına sokmaya uğraşmak, hak ve adaletle, insafla, ilimle, insanî düşünce ile hukuk fikriyle, mantıkla, akıl ve fikirle kabil-i telif midir? Burası yüksek mahkemenin takdirine aittir… Hükûmete muhalefet bahsi hakkında da birkaç söz söyleyerek mâruzatımı neticelendirmek isterim. Karşınızda kemal-i saffet ve samimiyetle âdilâne kararlarınıza intizar eden bu asırdîde zat, ömründe hiçbir defa hilâf-ı hakikat beyanda bulunmaya tenezzül etmiş bir adam değildir. İlk celse-i muhakemede, bugünkü hükûmetten memnun olduğunu ve muvaffakiyetine dua ettiğini, onun beğenmediği ve tenkit ettiği hükûmet, eski hükûmetler olduğunu alenen söylemiştir. Filhakika, müvekkilim, bütün milletle beraber istibdada karşı mücadele etmiş, hürriyet ve demokrasinin tesisine çalışmış ve bu hususta husule gelen muvaffakiyetten dolayı da memnun olmuştur. Risale-i Nur’un gayesi de içtimaî nizam ve intizamı kalblere yerleştirmektir. Siyasî rical, siyasî sahada nizam-ı içtimaîyi, milletin hak ve hürriyetlerini temine çalıştıkları gibi, Risale-i Nur Müellifi de, mânevî sahada, kalblerde bunları yerleştirmeye çalışıyor. Gayeler müşterektir. Bir mekteb-i irfan olan Risale-i Nur’un müellifi ve şakirtleri âsâyişin, nizam ve intizamın fahrî ve mânevî bekçileridir. Mânevî sahada, kalblerde ve dimağlarda anarşinin, bozgunculuğun kalkmasına çalışmaktadırlar. Kemal-i samimiyetle, hiçbir ivaz ve garazı olmaksızın, hiçbir karşılık beklemeksizin, yalnız Allah rızası için, millet ve memleketin menfaati için çalışmaktadırlar. Bunu yapmak bir cürüm ve cinayet değil, millet ve memlekete bir hizmettir. Muahazeye değil, takdire lâyıktır. Beraatini istemek hakkımızdır. Karar yüksek mahkemenindir. Avukat Seniyüddin Başak’ın müdafaası Müteakiben, müellifin diğer vekili olan avukat Seniyüddin Başak kalkmış, kısa birkaç söz söylemiştir: “Artık mesele aydınlanmış, hakikat güneş gibi tezahür etmiştir. Yüksek mahkeme herşeye vâkıf olmuştur. Benim buna ilâve edecek bir sözüm yoktur. Böyle kıymetli, faziletli, millet ve memleket için cansiperane ve hiçbir ivaz ve bedel mukabili olmayarak fîsebilillâh çalışan zevatı buralara getiren, cinayet sandalyelerine oturtan zihniyet hakkında bazı mütalâada bulunmak isterdim; fakat onun yeri burası değildir. Bunun için ayrıca bir eser yazmak icap eder. Çünkü bu zihniyetle mücadele herkes için bir vazifedir. Yüksek mahkemenin yüksek vicdanı beni müdafaadan müstağni kılacak derecede itmi’nanbahştır. Müvekkilimin beraatini istemekle şeref duyarım.”

Lügatler : âdilâne : adaletli olarak, âdil bir şekilde âkıbet : son, netice alenen : açıkça, açık bir şekilde anarşi : kargaşa, başıbozukluk asayiş : emniyet, huzur, güven asırdîde : yaşlı, gün görmüş, tecrübeli beraat : temize çıkma, suçsuz olduğunun anlaşılması beyan : açıklama cansiperâne : canını fedâ edercesine, canını siper ederek cefa : sıkıntı, eziyet, işkence celse-i muhakeme : mahkeme oturumu, duruşma cürüm : suç devr-i sabık : 1950’den önceki tek partili dönemde CHP iktidarı ve idaresi; tek partili dönem dimağ : beyin, akıl, şuur, zihin fahrî : karşılıksız, gönüllü olarak bir şeyi yapma fazilet : üstünlük, erdemlilik, güzel ahlâk filhakika : gerçekten, doğrusu fîsebilillâh : Allah yolunda, Allah rızası için garaz : kötü maksat, art niyet hakikat : gerçek, doğru hâzâ min fadli Rabbî : bu Rabbimin ihsan ve ikramındandır hilâf-ı hakikat : gerçeğe zıt ve aykırı, gerçek dışı husul : meydana gelme, olma içtimaî nizam ve intizam : toplumsal düzen ve düzenlilik intizam : düzenlilik intizar : bekleme, gözleme istibdad : baskı, zulüm itmi’nanbahş : güven veren, rahatlık veren ivaz : karşılık, bedel kabil-i telif : uyuşabilir, bağdaşabilir kemal-i saffet : tam bir temizlik, temiz niyetlilik, samimiyet ve içtenlik kemal-i samimiyet : tam bir içtenlik mâruzat : arz edilenler, istenilen şeyler medh ü sitayiş : methetme ve övgüde bulunma mekteb-i irfan : irfan okulu; Cenâb-ı Hakkı tanıtan, bildiren, hak ve hakikate ulaştıracak bilgiyi ders veren okul metâ : eşya, mal, mülk muahaze : ayıplama, kusurlu bulma, suçlama muhalefet : muhalif olma, karşıt ve aykırı olma muharrir : yazar, kaleme alan mukabil : karşılık muvaffakiyet : başarı, başarılı olma müdafaa : savunma müellif : telif eden, yazan müstağni kılma : ihtiyaç bırakmama müstehak : hak etmiş, lâyık müşterek : ortak mütalâada bulunma : etraflıca inceleyip düşünme, bir düşünceyi dile getirme müteakiben : daha sonra, takip ederek mütevazi : alçak gönüllü müvekkil : vekâlet veren, vekil tayin eden kimse nazar : bakış, düşünce, görüş nizam : düzen nizam-ı içtimaî : toplumsal, sosyal düzen rical : adamlar, insanlar şakirt : talebe, öğrenci tagaddi : beslenme tahammül : katlanma, dayanma tekebbür : büyüklenme, gururlanma tenezzül : inme, eğilme, düşme tezahür : ortaya çıkma, görünme, belli olma vâkıf olma : bir şeyi bütün yönleriyle bilme vekil : başkasının adına ve yerine hareket eden; avukat zevat : zatlar, kimseler

 

[uður1]

HUTBE-İ ŞÂMİYE 7.12.HAKİKAT ÇEKİRDEKLERİ(DEVAMI)

95. Tertib-i mukaddematta tevfiz tembelliktir; terettüb-ü neticede tevekküldür. Semere-i sa’yine ve kısmetine rıza kanaattir, meyl-i sa’yi kuvvetlendirir; mevcuda iktifâ, dûn-himmetliktir. 96. Evâmir-i şer’iyeye karşı itaat ve isyan olduğu gibi, evâmir-i tekviniyeye karşı da itaat ve isyan vardır. Birincisinde mükâfat ve mücâzâtın ekseri âhirette, ikincisinde ağlebi dünyada olur. Meselâ, sabrın mükâfâtı zaferdir; atâletin mücâzâtı sefalettir; sa’yin sevabı servettir; sebatın mükâfâtı galebedir. Müsavatsız adalet, adalet değildir. 97. Temasül tezadın sebebidir. Tenasüp tesanüdün esasıdır. Sıgar-ı nefis tekebbürün menbaıdır. Zaaf gururun madenidir. Acz muhalefetin menşeidir. Merak ilmin hocasıdır. 98. Kudret-i fâtıra, ihtiyaç ile, hususan açlık ihtiyacıyla, başta insan, bütün hayvânâtı gemlendirip nizama sokmuş. Hem âlemi hercümercten halâs edip, hem ihtiyacı medeniyete üstad ederek terakkiyâtı temin etmiştir. 99. Sıkıntı sefahetin muallimidir. Yeis dalâlet-i fikrin, zulmet-i kalb ruh sıkıntısının menbaıdır. 100. [SUP]1[/SUP] اِذَا تَاَنَّثَ الرِّجَالُ بالتَّهَوُّسِ تَرَجَّلَ النِّسَاۤءُ باِلتَّوَقُّح ِ Bir meclis-i ihvâna güzel bir karı girdikçe riyâ, rekabet, haset damarı intibah eder. Demek, inkişaf-ı nisvandan, medenî beşerde ahlâk-ı seyyie inkişaf eder. [h=3]Dipnotlar - Arapça İbareler - Haşiyeler :[/h] [SUP]1[/SUP] : Erkekler hevâ ve hevesle kadınlaşırsa, kadınlar da hayasızlıkla erkekleşir.

[h=2]Lügatler : [/h] acz : âcizlik, güçsüzlük (bk. a-c-z) ağleb : çoğunluk, genellik âhiret : öteki dünya, öldükten sonraki hayat (bk. e-b-d) ahlâk-ı seyyie : kötü ahlâk âlem : dünya, kâinat (bk. a-l-m) amel-i salih : dince makbul olan iyi, güzel ve faydalı iş (bk. ṣ-l-ḥ) amel-i tâlih : faydasız, yararsız iş; makbul olmayan amel atâlet : hareketsizlik, tembellik beşer : insan dalâlet-i fikr : fikir sapkınlığı (bk. ḍ-l-l; f-k-r) dûn-himmetlik : gayretsizlik ekser : çoğunluk (bk. k-s-r) evâmir-i şer’iye : şeriatın emirleri (bk. ş-r-a) evâmir-i tekviniye : yaratılışa ait kurallar (bk. k-v-n) fert : birey galebe : üstün gelme gurur : kibir, büyüklenme halâs etme : kurtarma (bk. ḫ-l-ṣ) hâne : ev hayvânât : hayvanlar (bk. ḥ-y-y) hazm-ı nefs : kabullenmek, kendi adına feragat etmek (bk. n-f-s) hercümerc : karışıklık, dağınıklık hususan : bilhassa, özellikle iktifâ : yetinme inkişaf etmek : açığa çıkmak inkişaf-ı nisvan : kadınların açılması kanaat : elindekiyle yetinme kudret-i fâtıra : herşeyin yaratıcısı olan Allah’ın kudreti (bk. ḳ-d-r; f-ṭ-r) mahviyet : tevazu, alçak gönüllülük menba : kaynak menşe : kaynak (bk. n-ş-e) mevcud : var olan (bk. v-c-d) meyl-i sa’y : çalışma eğilimi, isteği muallim : öğreten, yetiştiren (bk. a-l-m) muhalefet : zıt ve aykırı davranma (bk. ḫ-l-f) mücâzât : birşeyin karşılığında görülen ceza müsamaha : hoşgörü müsâvat : eşitlik, denklik mütekellim-i maalgayr : birinci çoğul şahıs, biz (bk. k-l-m) mütekellim-i vahde : birinci tekil şahıs, “ben” (bk. k-l-m; v-ḥ-d) nam : ad, unvan nizam : düzen, kanun (bk. n-ẓ-m) sa’y : çalışma, emek sebat : kararlı olma sefahet : beyinsizlik ve akılsızlık; yasak zevk ve eğlencelere düşkünlük sefalet : perişanlık, yoksulluk semere-i sa’y : çalışmanın meyvesi, neticesi servet : zenginlik sıgar-ı nefis : nefsin küçüklüğü (bk. n-f-s) tefâhur : iftihar etme, gurur duyma tekebbür : kibirlenme, büyüklenme (bk. k-b-r) temasül : birbirinin aynısı olma, karşılıklı benzeyiş (bk. m-s̱-l) tenasüp : uygunluk (bk. n-s-b) terakkiyat : yükselmeler, ilerlemeler terettüb-ü netice : sonuç olarak ortaya çıkma tertib-i mukaddemat : bir sonuca ulaşmak için uyulması gerekli olan sebepler sırası (bk. ḳ-d-m) tesanüd : dayanışma (bk. s-n-d) tevazu : alçak gönüllülük tevekkül : Allah’a güvenme ve Onu vekil kabul etme (bk. v-k-l) tevfiz : yetki ve sorumluluğu başkasına veya Allah’a havale etme tezad : zıtlık üstad : hoca, öğretmen yeis : ümitsizlik zaaf : zayıflık, güçsüzlük zillet : alçaklık, aşağılık zulmet-i kalb : kalp katılığı, kalbin kararması (bk. ẓ-l-m)

--

 

[uður1]

TARİHÇE-İ HAYAT DERSLERİ 11.19.TAHLİLLER(DEVAMI)

Bediüzzaman’ın İstanbul’a teşrifi münasebetiyle üniversiteli bir Nur talebesinin arkadaşına yazdığı mektup Sevgili Üstadımızın teşrifinden dolayı bizi ve İstanbul’u tebrikinize teşekkür ederim. Bu muhteşem, müstesna hadiseden dolayı, koca şehir kaynadı; için için bayram yapıyor. Âlimi–cahili, fakiri–zengini, genci-ihtiyarı mahkemelerde, otelde her yerde onu görmeye ve dinlemeye koşuyor. Rüyalarımız dahi neş’e ve ferahla dolu... Düşmanlarımızın ise yüzleri daha ziyade karardı. Nifaklarının hiçbir şey yapmadığını ve yapamayacağını artık biliyorlar. Üstadımız, İstanbul’un şahsiyet devrinin yadigârı olan herşeye yeniden can verdiler. Kardeşlerimizin gözünde, şehrin manzarası birden bire değişti. Ayasofya, Sarayburnu’na kadar uzandı. Minarelerinde yine ezan-ı Muhammedî (a.s.m.) okunuyor; içinde, hâfızlar yeniden Kur’ân-ı Kerîm tilâvetine başladılar. Fâtih, hergün türbesinden kalkarak, fethettiği şehrin büyük ve mübarek misafirine, “Hoşgeldiniz!” diyor ve onu tebrik ediyor. Yeni Camiin şerefesinden, Beyoğlu’nun en karanlık ve mülevves izbesine kadar nüfuz edecek ışık tufanını şimdiden görür gibi oluyoruz. Hepsinin, Ayasofya’nın, Fâtih’in, Sultan Ahmed’in, Eyüb’ün ve Süleymaniye’nin ve bütün Müslüman İstanbul’un hicap perdelerini yüzlerinden atışı ve bize daha muhteşem ve daha samimî görünmeleri, bu büyük teşriften ve bu ulvî nurdan... Üstadımız, artık bu şehrin güneşi. O giderse, ufkundaki güneş de onu takip edecek ve milyonluk şehir kararıverecek. Tesellîmiz, Fâtih şehrinin Risale-i Nur’la aydınlanacağı ve parlayacağı ümididir. Üstadımızın teşrifini telefonla haber verdikleri zaman, cansız vücudumdan birden bire bir cereyan geçti. Öldürücü ve uyuşturucu değil; dirilten, canlandıran bir cereyan... Maddî ve mânevî varlığımın bir anda kuvvet bulup, muazzam bir mıknatısın beni çektiğini hissettim. Ağır Ceza Mahkemesine vâsıl olduğum zaman, biraz evvelki tahassüslerimin bütün cemiyette hâkim olduğunu fark ettim. Mahkemenin içi ve dışı tıklım tıklım dolu idi. Kalabalığı yararak içeri girmek istedim; fakat gözüm iki üniversiteli talebenin arasında yürüyen Üstada ilişti. Mânâsıyla olduğu kadar, maddesi ve kıyafeti ile de bam başka olan ve şu anda milyonlarca gözün onun üzerinde toplandığı müstesna varlık, sanki hiçbir şeyle alâkadar değildi ve hiçbir hadiseden haberi yoktu… Mahkemenin içindeyim. Ulvî isim zikredilir edilmez, büyük adam koca bir milletin, dinin ve devrin tarihî mümessili olarak içeri girdi. Ufak bir kaynaşmayı müteakip çıt yok. Herkes, bu muhteşem ve muazzam ânın mânâsını ve heyecanını duymakta... “Hastayım” demelerine rağmen, Üstadımızın yerlerinden yıldırım gibi fırlayarak itiraz ve izahları, mahkeme heyetinin hayranlıkla büyük adamı seyri... İkinci celsede daha muazzam bir kalabalık... Üstadımızın, vukufsuz ehl-i vukuf raporuna bizzat verdikleri harikulâde cevaplar ve mahkemenin 5 Mart’a tâliki... Titreyerek, günah ve zaaflarıma bin teessüf ve tevbe ederek yaklaşıp, mübarek ellerini sonsuz bir iştiyakla öptüğüm ve içimi ter temiz tutmaya çabalayarak gözlerini bulmaya cesaret ettiğim o an, o gün, hâtıralarımın en büyük ve en nâdide yadigârı olacak. Üniversiteli diğer kardeşlerim, Üstadımızın hizmetinde bulunmakla şeref-i uzmâya kavuşmuşlar. O Üstadımızdan, Cenâb-ı Hak ebediyen razı olsun ve bütün talebelerine ve bilhassa benim gibi biçare, zavallı ve âcizlere akıl, dirayet, azim ve ihlâs ihsan buyursun. Âmin. Evet, kardeşim, bu asrın mânevî şahı olduğu, hayatı ve eserleriyle sâbit olan bir Üstadın eserlerini biz muhtaçlara lûtfeden Cenâb-ı Hakka hadsiz şükürlerle beraber, şu zamanın yaralarına en münasip bir ilâç, bir merhem ve zulümatın tehacümüne mâruz heyet-i İslâmiyeye en nâfi bir nur ve dalâlet vâdilerinde hayrete düşenler için en doğru bir rehber olan Risale-i Nur’u, ölünceye kadar okuyacağız, neşredeceğiz inşaallah. Elbaki Hüve’l-Baki İstanbul Üniversitesi Nur talebelerinden Kâmil

 

[uður1]

Eğer vücuduna itimad edersen, ademe düşersin. Çünki ancak vücudun terkiyle vücud bulunabilir. Ve keza vücuduna kıymet vermek fikrinde isen, o vücuddan senin elinde ancak bir nokta kalabilir. Bütün vücudun cihat-ı erbaasıyla ademler içerisinde kalır. Amma, o noktayı da elinden atarsan vücudun tam manasıyla nurlar içinde kalır.
Biri de dünyanın lezzetleridir. Bu ise, kısmete bağlıdır. Talebinde kalaka düşer. Ve sür'at-i zevali itibariyle aklı başında olan onları kalbine alıp kıymet vermez.
(Bediüzzaman Said Nursi - Mesnevi-i Nuriye'den)
Lügatler
Adem :
yokluk Cihât-ı Erbaa
: dört yön, dört taraf İtibariyla
:yönüyle, şekliyle, bunun gibi İtimad etmek
:inanmak, güvenmek Kalak
:can sıkıntısı, gönül darlığı, kararsızlık Keza :
bunun gibi Nur :
ışık,aydınlık Sür’at-i zeval :
hızlıca yok olmak Taleb :
istek Vücud
: beden Vücud
: var olmak, varlık 　

 

[uður1]

TARİHÇE-İ HAYAT DERSLERİ
11.22.TAHLİLLER(DEVAMI)

(Bu mektup Samsun’da münteşir Büyük Cihad gazetesinde intişar etmiştir. Müfterilerin tahrikâtıyla Samsun’da muhakeme açılmasına sebep olmuştur. Muhakeme beraatle neticelenmiştir.) Âlem-i İslâmın halâskârı, ehl-i imanın sertâcı, Risale-i Nur’un tercümanı Üstadımız Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerine! Bu defa dindar Demokratların delâletiyle Afyon Mahkemesince Risale-i Nur’un serbestiyetine, bütün risale, mektup ve mecmualarının suç mevzuu teşkil etmediğinden iadelerine karar verilmesini, senelerce evvel ilân ettiğiniz “Risale i Nur benim değil, Kur’ân’ın malıdır; Kur’ân’ın feyzinden gelmiştir. Hiçbir kuvvet onu Anadolu’nun sinesinden koparıp atamayacaktır. Risale-i Nur Kur’ân’a bağlıdır; Kur’ân ise Arş-ı Âzamla bağlanmıştır. Kimin haddi var ki, onu oradan söküp atsın?” diye olan hakikatli beyanatınızın açık bir tezahürü ve bu ulvî hizmetinizin İlâhî ve Kur’ânî olduğunun parlak bir delili bilerek, bu beraat kararının âlem-i İslâmın ve bâhusus bu millet-i İslâmiyenin saadetlerinin başlangıcı olması itibarıyla, başta, bütün varlığıyla bu zaferleri bekleyen ve Nur ailesine reis ve hakikatler deryasına kaptan tayin edilen ve zulmet-i küfürle tuğyan etmiş insanlığa hâdi ihsan olunan aziz, sevgili Üstadımız ve buna vesile olmakla ehl-i imanı kendilerine dost ve taraftar eyleyen dindar Demokratları ve âdil heyet-i hâkimeyi sonsuz minnetlerle tebrik eder ve arz ederiz ki: Uzun senelerden beri terakki ve teâlîsi için çalıştığınız ve uğrunda fedâ-yı nefis ve can eylediğiniz hakikat-i Kur’âniyenin bugün bütün bir memleket, bir millet çapında ehl-i imanın kalblerine sürurlar getirerek fevkalâde inkişafı, hizmetine memur kılındığınız ve bilfiil muvaffak olduğunuz kudsî dâvâ ve hizmetinizin ne kadar yüksek ve parlak olduğunu güneş gibi ispat ediyor. Yirmi beş, otuz seneden beri bütün mânilere ve sıkıntılara rağmen bu kadar sabır ve metanetiniz ve Kur’ân’dan kalb-i münevverinize gelen Risale-i Nur’un neşri cihetinde bu harika hizmet ve mücahedeleriniz, istikbalin nesillerine ve İslâmın kahraman mücahidlerine bir nümune-i iktida ve imtisal oluyor. Kur’ân güneşinin sönmeyen nurları ve ebedî lem’aları olan Nur şuâlarıyla cehl ve dalâlet karanlıklarını izale ederek, milyonlar kalbleri o nurla nurlandırıp ehl-i imanı kendinize minnettar ettiniz. Bu vatan ve bu millet, bu tarih ve bu toprak, sizin bu hizmetinizi, bu fedakârlığınızı hiçbir zaman unutmayacaktır. Ebediyet âlemine göç eylediğinizde dahi sizin bu hizmetiniz bir çekirdek olup, ondan fışkıran bir şecere-i âliye her tarafı kaplayacak ve o Nur ağacının etrafına toplanan büyük cemaatler ve Risale-i Nur’un yükselen ebedî şuâları, o hizmetinizi ilelebed ve daha parlak ve daha şâşaalı idame edecekler. Siz, Risale-i Nur’un tercümanı haysiyetiyle ve bu iman hizmetinizin İslâm ufuklarında parlaması cihetiyle gelen, bu asrın bir hidayet serdarısınız. Kur’ân-ı Kerîmin on dördüncü asr-ı Muhammedîdeki (a.s.m.) aziz dellâlı ve o müthiş zamanın müthiş zulümatına karşı nur-u Kur’ân’la mukabele eden büyük fedakârı ve Risale-i Nur’un yüz binler nüshalarını yüz binler talebelerinin kalemleriyle her tarafta neşredip dinsizliğe ve küfr-ü mutlaka karşı bir sedd-i Kur’ânî tesis eden muhteşem kahramanı sevgili Üstadımız, Âlemlere rahmetler ve saadetler getiren ve insanlığa selâmet ve teselliler bahşeden bu mukaddes hizmetinizle ehl-i imana zuhurunu müjde verip ispat ettiğiniz ve emareleri gözükmeye başlayan ve bütün kıt’alara şâmil hâkimiyet-i İslâmiyenin nurlu ve büyük bayramını bütün ruhumuzla tebrik eder, Cenâb-ı Haktan uzun ömürlerinize dualar eder, ellerinizden tâzimle öperiz. Ankara Üniversitesi Nur talebelerinden İsmail, Salih, Atıf, Ahmed, Ziya, Mehmed, Abdullah

Lügatler : âlem : dünya, evren âlem-i İslâm : İslâm dünyası Arş-ı Âzam : Allah’ın büyüklük ve yüceliğinin tecelli ettiği yer arz etmek : sunma, ifade etme asr-ı Muhammedî : Hz. Muhammed’in (a.s.m.) asrı, yaşadığı dönem aziz : çok değerli, izzetli bâhusus : bilhassa, özellikle beraat : temize çıkma, suçsuz olduğu anlaşılıp serbest bırakılma beyanat : açıklamalar bilfiil : fiilen, gerçekte Büyük Cihad gazetesi : Samsun’da haftalık olarak yayınlanan bir gazete cehil : cahillik, bilgisizlik Cenâb-ı Hak : Hakkın ta kendisi olan sonsuz şeref ve yücelik sahibi Allah dalâlet : hak yoldan ayrılma, sapkınlık dâvâ : iddia delâlet : delil olma, işaret etme dellâl : davetçi, ilân edici ebedî : sonu olmayan sonsuz ebediyet âlemi : sonsuzluk âlemi; âhiret ehl-i iman : Allah’a ve Allah’tan gelen her şeye inananlar, mü’minler emare : belirti, iz fedakâr : her türlü zahmetlere göğüs gererek dâvası uğruna en değerli şeylerini feda eden fedâ-yı nefis ve can : can ve nefsi feda etme fevkalâde : olağanüstü feyiz : bereket, bolluk had : sınır hâdi : doğru yolu gösteren hakikat : esas, doğru, gerçek hakikat-i Kur'âniye : Kur’ân gerçeği ve onun gerçek mânâsı hâkimiyet-i İslâmiye : İslâmiyetin hâkimiyeti halâskâr : kurtarıcı haysiyet : itibar, özellik heyet-i hâkime : hâkimler heyeti, kurulu hidayet : doğru ve hak yol idame : devam ettirme idrak : anlayış, kavrayış ihsan : bağış, ikram İlâhî : Allah’a ait ilelebed : sonsuza kadar imtisal : uyma, yerine getirme inkişaf etme : ortaya çıkma, açılma intişar : yayılma istikbal : gelecek itibarıyla : özelliğiyle izale : giderme kalb-i münevver : nurlanmış kalb, nurlu gönül kudsî : mukaddes, yüce, kutsal küfr-ü mutlak : sınırsız inançsızlık; Allah’ı ve Allah’tan gelen her şeyi inkâr etme lem’a : parıltı mâni : engel mecmua : derleme eser, kitap metanet : sağlamlık mevzu : konu millet-i İslâmiye : İslâm milleti; Müslümanlar minnet : iyilik karşısında kendini borçlu hissetmek minnettar : şükran duyma muhakeme : dâvânın hâkim tarafından ele alınması mukabele : karşılık mukaddes : kutsal, yüce muvaffak : başarılı mücahede : cihad etme, din uğrunda çaba harcama mücahid : cihad eden müfteri : iftiracı münteşir : yayılmış olan müthiş : dehşet veren, korkunç neşir : basma, yayma nur-u Kur'ân : Kur’ân’ın nuru nümune-i iktida : örnek alınıp uyulacak nümune, model nüsha : kopya rahmet : İlâhî şefkat, merhamet reis : başkan saadet : mutluluk sedd-i Kur'ânî : Kur’ân’ın yıkılmaz seddi, kalesi selâmet : esenlik, güven serbestiyet : serbest olma serdar : kumandan sertâc : baş tacı sine : göğüs, kalp sürur : mutluluk, sevinç şâmil : kapsayan şâşaalı : gösterişli, göz alıcı şecere-i âliye : yüce soy ağacı şuâ : bir ışık kaynağından çıkan ışık telleri tahrikât : tahrikler, kışkırtmalar tayin edilen : atanan, görevlendirilen tâzim : büyüklüğe karşı duyulan hürmet, saygı teâlî etmek : yükselmek, yücelmek terakki : ilerleme tesis : kurma, yerleştirme teşkil etme : oluşturma, meydana getirme tezahür : belirme, görünme tuğyan : azgınlık, isyan ve inançsızlıkta çok ileri gitme ulvî : yüce, büyük zuhur : belirme, görünme zulmet-i küfür : inkâr karanlığı zulümat : karanlıklar

 

[uður1]

Esselamü Aleyküm Muhterem Kardeşlerim
Tam 58 gündür paylaştığımız Risale-i Nurun büyük kitaplar dışındaki müstakil eserlerinden biri olan Hutbe-i Şamiye isimli eseri tamamlamış bulunuyoruz.
Ekte bu 58 günlük paylaşımın tamamının zipli dosyadan temin etmeniz mümkün.
Bunun yanısıra bu eseri web üzerinden lugatli okumak için
http://www.sorularlarisale.com/index.php?s=modules/kulliyat&risale=1492
linkinden faydalanmanız mümkün.
Ayrıca bu eseri cümle açıklamalı olarak okumak ve incelemek için
http://www.sorularlarisale.com/index.php?s=cat_open&cid=90
linkinden yararlanabilirsiniz.
Yine bu eseri ses dosyası olarak indirmek ve dinlemek için de
http://www.nurpenceresi.com/index.php?oku=1975
linkine müracaat edebilirsiniz.
Rahmetli Ali Uçar ağabeyimizin görüntülü Hutbe-i Şamiye dersini izlemek ve indirmek için de
http://vimeo.com/4524876
adresine müracaat ediniz.
Bir sonraki müstakil risale paylaşımımızda beraber olmak ümidiyle hayırlı istifadeler kardeşlerim.

 

[uður1]

TARİHÇE-İ HAYAT DERSLERİ 11.24.TAHLİLLER(DEVAMI)

Üstadın Barla’ya gidişi Üstad, Barla’dan yirmi küsur sene evvel ayrılmış ve o zamana kadar hiç gitmemişti. Barla ile, kendi Nurs köyünden ziyade alâkadardı. Çünkü, hayat-ı mâneviyesi olan Risale-i Nur burada telif edilmeye başlamıştı. Kur’ân-ı Hakîmin hidayet nurlarını temsil eden “Sözler” ve “Mektubat” ve “Lemeat-ı Nuriye” buradan etrafa yayılmıştı. Bu itibarla Barla, Risale-i Nur dershanesinin ilk merkezi idi. Barla’daki hayatı gerçi nefiy ve inziva içinde ve tarassut altında geçmekle acı idi; fakat Risale-i Nur hakikatlerinin telif yeri olduğundan, Üstad’ın en tatlı ve şirin hayatı da yine Barla hayatıdır denilebilir. Bu defa Barla’ya nefiyle değil, hapisle değil, kendi rızasıyla ve serbest olarak gidiyordu. Güzel bir bahar günü Barla’ya geldi. Barla’daki talebelerinin mühim bir kısmı Üstadı karşıladılar. Üstad, sekiz senelik ikâmetgahı olan medrese-i Nuriyesine yaklaşırken kendini tutamadı, mübarek gözlerinden yaşlar boşandı. Haşmetli çınar ağacı da âdetâ kendisini selâmlıyordu. Bir vakitler, yani Barla’da sekiz sene ikametten sonra Isparta’ya celb edilmişti. O zamanki gidişinde mübarek çınar ağacı Üstadı mânen teşyî etmiş, haşmetli kanatları olan dallarının Cenâb-ı Hakka olan secdevâri ubudiyetiyle Üstadı uğurlamıştı. Bu defa da yine uzun bir mufarakattan sonra tekrar Üstada kavuşmanın süruru içinde Hâlık-ı Rahmân’a secde-i şükrana kapanıyordu. Üstad, o mübarek çınar ağacına sarılmış, yanındaki talebelerine ve ahaliye kendisini yalnız bırakmalarını söylemişti. Zaten gözyaşlarını tutamıyordu. Sonra, Nur dershanesi olan odasına girdi ve iki saat kadar kaldı. Hazin ağlayışı dışarıdan işitiliyordu. Evet, şüphesiz rahmet-i İlâhiyenin nihayetsiz tecellîlerine mazhardı. Bir zamanlar Şarkî Anadolu’dan Isparta havalisine sürülmüştü… Isparta’dan da, dağlar arasındaki Barla nahiyesine nefyedilmişti. Burada ölüp gidecekti. Eski tarihçe-i hayatının şahadetiyle, çok kahraman ve fedakâr olan bu zât, doğrudan doğruya Kur’ân-ı Hakîmin hakikatlerini benimseyen, ferdî ve millî saadeti, İslâmiyet hakikatlerine sarılmakta gören ve bunu haykıran ve delâil-i akliye ile ilim meydanına çıkan bir kimse idi. Üç devir geçirmiş, cebbar kumandanlara boyun eğmemiş, kudsî dâvâsından dönmemiş; yaralanmış, zehirlenmiş, ölmemiş; dağlar gibi hadiselerin dalgalarından yılmamıştı… Milletleri, kavimleri içine alan, zihniyet ve telâkkileri değiştiren asr-ı hâzırın cereyanları, bu zâtı Kur’ân ve iman dâvâsındaki yolundan çevirememişti. O, ruhundaki şecaat-i imaniye ile kat’î inanıyordu ki, dâvâ ettiği hakikat birgün milletçe benimsenecek; bir Said, binler, belki yüz binler Said olacak... İnsanlık camiasında neşrettiği hakaik-i imaniyenin fütuhatı ve inkişafı başlayacak ve âfâk-ı İslâmı saran zulmet bulutları Kur’ân’dan eline verilen bu meş’ale-i hidayetle dağıtılacak; ölmeye yüz tutmuş zannedilen iman ruhu yeniden canlanacak; canlara can katacak, mânen ölmeye yüz tutan millet-i İslâmiyeyi ihyâ edecek; âleme efendi olan İslâmiyetin—biiznillah—cihana efendiliğinin maddî mânevî mübeşşiri olacaktı. İşte, bu kudsî hakikatin hâmili ve naşiri olan ve hakikatte bugünkü beşeriyetin medar-ı iftiharı bulunan bu aziz zât, din düşmanlarının plânıyla, vaktiyle bu beldeye gönderilmiş, Anadolu’da tesis ettirilen rejimin aleyhinde bulunmasına, fiilî müdahalesine mümanaat olunmuştu. Heyhat! Esasen kendisi siyasetten çekilmişti; ehl-i dünyanın dünyasına karışmıyordu. O, istikbali nurlandıracak bir hakikatin telif ve neşrine çalışıyordu. Kâinatın sahibi ve hâdiselerin mutasarrıfı olan Allah, onun hâmisi, muîni ve yardımcısı idi. İşte, otuz sene sonra tekrar Barla’ya döndüğü zaman, hizmet-i imaniyesinde nail olduğu büyük ikramları, inayetleri düşünerek, müşahede ederek mesrur oldu ve sürurundan ağlıyordu, secde-i şükrana varıyordu. Hâl-i hazırda Üstad Isparta’da ikamet eder. Bazan Emirdağına, bazan Barla’ya gider. Buraları Risale-i Nur’un telif ve inkişaf merkezleri olduğu için ruhen çok alâkadardır. Hem, kendisi doksan yaşına yaklaştığı ve birçok defalar zehirlendiği için rahatsızdır. Hastalığı tarif edilmeyecek derecede ağırdır ve şiddetlidir. Ruhen, hissiyatı kuvvetli ve âlem, bahusus âlem-i İslâm, bilhassa Risale-i Nur dairesi, vücud-u mânevîsi hükmünde olduğundan, her iki vücudundaki ıztırap şedittir. Gerçi talebelerinin duaları ve neşr-i envar-ı imaniye o ıztırabına bir merhem ve devâ ise de, yine de pek vâsi şefkati itibarıyla zaman zaman ıztırabı şiddetlenmektedir. Bu itibarla, tebdil-i havaya çok muhtaçtır. Bir yerde fazla kalamıyor. Tebdil-i havaya çıktığı zaman hastalığı kısmen azalıyor, rahat nefes alabiliyor. Üstad, Risale-i Nur kesretle intişar ettiğinden ve her yerde pek çok Nur talebeleri mevcut olduğundan, halklarla konuşmayı tamamıyla terk etmiştir. “Risale i Nur, benimle sohbetten on derece ziyade faidelidir” deyip ziyaretçi de kabul etmemektedir. Hattâ yanındaki talebeleriyle dahi zaruret halinde konuşmaktadır. Artık hayatının son safhasına geldiğini söylemekte, daima içinde yaşadığı ayı çıkarabileceğinden şüphe eder bir vaziyette ecelini beklemektedir. Nurların neşriyatından memnun ve müteşekkirdir. Millet ve devletçe İslâmiyet ve saadet yolunda atılan her adımı takdir ve tasviple karşılamakta, Hak yolunda yürüyen, İslâmî şeâiri ihya edenlere dua etmektedir. Aynı zamanda, âlem-i İslâmın maddeten ve mânen selâmet ve saadetini dilemekte ve bu yolda girişilen dahil ve hariçteki gayretlerden hadsiz derecede sevinç ve memnuniyet duymaktadır. Risale-i Nur’u Kur’ân-ı Hakîmin bu zamana mahsus bir mu’cizesi bilmekte, bu vatanı komünizm tehlikesinden Risale-i Nur’daki hakikat-i Kur’âniye muhafaza ettiğini beyan etmekte ve âlem-i İslâmla hakikî kardeşliğe ve uhuvvete ve ittifaka medar olacağını, dünyevî ve uhrevî saadetimizin bu hakikate yapışmamızda bulunduğunu duyurmaktadır. Risale-i Nur’un Anadolu’dan başka diğer Müslüman memleketlerde yayılmasının elzem olduğu kanaatindedir. Siyasî gayret ve faaliyetlerden evvel, Risale-i Nur’un neşrolunmasının daha menfaattar olacağını ihbar etmektedir.

Lügatler : âfâk-ı İslâm : İslâm dünyasınin ufukları alâkadar : alâkalı, ilgili âlem-i İslâm : İslâm dünyası asîl : asaletli; soylu, köklü asr-ı hâzır : içinde bulunulan asır, zaman aziz : çok değerli, izzetli, saygın bahusus : özellikle beşeriyet : insanlık beyan etme : açıklama biiznillah : Allah'ın izniyle camia : toplum cebbar : zâlim, gaddar, baskıcı celb edilme : alıp getirilme Cenâb-ı Hak : Hakkın ta kendisi olan sonsuz şeref ve yücelik sahibi Allah cereyan : düşünce akımı, hareketi cihan : âlem, dünya delâil-i akliye : akli ve mantıki deliller devâ : ilâç ecel : Allah tarafından takdir edilen ölüm vakti, vefat zamanı ehl-i dünya : dünyaya dalıp âhireti düşünmeyenler, dünyayı ahirete tercih edenler elzem : çok lâzım, gerekli fedakâr : her türlü sıkıntılara göğüs gererek dâvası uğruna sebat eden ferdî : kişisel fütuhat : fetihler, açılımlar hadsiz : sonsuz Hak : varlığı doğru ve gerçek olan, her şeyi hakkıyla yaratan ve her hakkın sahibi olan Allah hakaik-i imaniye : imana ait hakikatler, esaslar hakikat : esas, gerçek hakikat-i Kur’âniye : Kur'ân'ın hakikati, esası Hâlık-ı Rahmân : rahmeti her şeyi kaplayan, yaratıklarını esirgeyip koruyan, şefkat eden ve rızıklandıran yaratıcı, Allah hâl-i hazır : şu an; içinde bulunulan zaman hâmi : koruyucu, koruyan hâmil : taşıyan, yüklenen haşmet : görkem, heybet havali : yöre, bölge hayat-ı mâneviye : mânevi hayat, maddî olmayan hayat hazin : hüzünlü, acıklı heyhat : yazık, çok yazık hidayet : doğru ve hak olan yol, İslâmiyet hissiyat : hisler, duygular hizmet-i imaniye : imanî hizmet ihbar etmek : haber vermek ihya etme : canlandırma ikamet etme : oturma ikâmetgâh : oturulan ev, hâne, yer, mesken ikram : lütuf, ihsan inayet : yardım inkişaf : gelişme, ilerleme, açılma intişar etme : yayılma inziva : bir köşeye çekilip ibadetle uğraşma, vaktini ibadetle geçirme İslâmî şeâir : İslâma sembol olmuş iş ve ibâdetler; ezan gibi istikbal : gelecek ittifak : birlik, birleşme kâinat : evren, bütün yaratılmışlar kesret : çokluk kudsî : kutsal Kur’ân-ı Hakîm : hikmetli Kur’ân; her âyet ve sûresinde sayısız hikmetler bulunan Kur’ân Lemeat-ı Nuriye : nur parıltıları; Risale-i Nur Külliyatında yer alan Lem'alar isimli eser mazhar : ayna medar olma : sebep olma, neden olma medar-ı iftihar : övünç kaynağı medrese-i Nuriye : Nur okulu; Risale-i Nur talebelerinin bir okul gibi iman ve Kur'ân hakikatlerini öğrenip öğrettikleri yer menfaattar : faydalı mesrur olma : mutlu olma, sevinme meş’ale-i hidayet : hak ve doğru yolu gösteren meş'ale, ışık millet-i İslâmiye : İslâm milleti, Müslümanlar mu’cize : bir benzerini yapma konusunda başkalarını âciz ve hayrette bırakan olağanüstü şey mufarakat : ayrılık, ayrılma muîn : yardımcı, yardım eden mutasarrıf : tasarruf eden, mülkünü dilediği gibi idare eden mübarek : hayırlı, bereketli mübeşşir : müjdeci, müjde veren mümanaat olunma : engel olunma müşahede : gözleme, gözlemleme müteşekkir : teşekkür eden, şükran duyan nahiye : kazadan küçük, köyden büyük olan yerleşim yeri; bucak nail olma : erişme, kavuşma naşir : yayan nefiy : sürgün neşr : yayma neşr-i envar-ı imaniye : imana ait nurların yayılması; Risale-i Nur'un yayılması neşriyat : yayılma, yayınlanma neşrolunma : yayılma rahmet-i İlâhiye : Allah’ın her şeyi kuşatan sonsuz rahmet ve şefkati rejim : yönetim; mevcut siyasi iktidar ve idare rıza-yı ilâhî : Allah'ın rızası, razı olması saadet : huzur, mutluluk safha : aşama, dönem secde-i şükran : şükür secdesi secde-i şükrana varma : şükür secdesi yapma secdevâri : secde ederek, secde eder gibi selâmet : kurtuluş sürur : sevinç, neşe, mutluluk şahadet : şahitlik, tanıklık Şarkî Anadolu : Doğu Anadolu şecaat-i imaniye : imandan kaynaklanan cesaretlilik, yiğitlik, kahramanlık şedit : şiddetli şefkat : acıma, merhamet tarassut : gözlem, gözetim tarihçe-i hayat : hayat hikayesi tasvip : doğru bulma, onaylama tebdil-i hava : hava değişimi tecellî : yansıma telâkki : anlayış biçimi, kavrayış şekli telif : yazma, kaleme alma teşyî etme : giden bir kimseyi uğurlama ubudiyet : Allah'a kulluk etme uhrevî : öldükten sonraki hayat olan âhiretle ilgili uhuvvet : kardeşlik vâsi : geniş vücud-u mânevî : mânevî varlık ziyade : fazla, çok zulmet : karanlık

--

 

[uður1]

Sakın deme: "Benim namazım nerede, şu hakikat-ı namaz nerede?" Zira bir hurma çekirdeği, bir hurma ağacı gibi, kendi ağacını tavsif eder. Fark yalnız icmal ve tafsil ile olduğu gibi; senin ve benim gibi bir âmînin -velev hissetmezse- namazı, büyük bir velinin namazı gibi şu nurdan bir hissesi var, şu hakikattan bir sırrı vardır -velev şuurun taalluk etmezse-. Fakat derecata göre inkişaf ve tenevvürü ayrı ayrıdır. Nasıl bir hurma çekirdeğinden, ta mükemmel bir hurma ağacına kadar ne kadar meratib bulunur. Öyle de: Namazın derecatında da daha fazla meratib bulunabilir. Fakat bütün o meratibde, o hakikat-ı nuraniyenin esası bulunur.
(Bediüzzaman Said Nursi - 21. Söz'den)
Lügatler
Âmî :
avamca, cahil,ileri gelenden olmayan Derecat
:dereceler Esas :
asıl,temel, kök, şart Hakikat:
gerçek Hakikat-ı nuraniye :
parlak hakikatler, nurlu gerçekler Hakikat-i namaz :
namaz hakikatı, hakiki namaz Hisse :
pay, nasip, kısmete düşen kısım İcmal :
kısaltmak, bir araya toplamak, kısa anlatmak, özetlemek İnkişaf :
açılmak, meydana çıkmak, yetişmek, gelişmek, manen ilerlemek Meratib :
mertebeler, kademeler Mükemmel :
olgun, noksansız, tamam, eksiksiz, çok iyi Nur :
ışık,aydınlık, parlaklık Sırr :
gizli hakikat, aklın ermediği şey Şuur :
anlayış, idrak, bilinç Taalluk
:bağlılık, münasebet, alakalı olmak Tafsil :
etraflıca izah etmek, açıklamak Tavsif :
vasıflandırmak, ne ve nasıl bir şey olduğunu anlatmak Tenevvür
arlamak, ışıldamak, nurlanmak, bir şey hakkında bilgi sahibi olmak Velev
:eğer, gerçi, hatta Veli :
Allah dostu, evliya

 

[uður1]

DİVAN-I HARB-İ ÖRFÎ 1.2.İFADE-İ NÂŞİR(DEVAMI)

Evet, Said Nursî İstanbul’a, şûrezâr vilâyât-ı şarkiyenin maarifsizlikle öldürülmek istenilen Yıldız siyasetlerine istikamet vermek azmiyle gelmişti. Daha İstanbul’a gelmeden, Van’dan, Bitlis’ten, Mardin’den defaatla nefyolmasından, İstanbul’a gelmesiyle beraber, merhum Sultan Abdülhamid tarafından sûret-i ciddiyede tarassut altına aldırıldı. Birkaç kere tevkif edildi. Nihayet birgün geldi, Said Nursî’yi Üsküdar’a, Toptaşına yolladılar. Çünkü hapishanede ikaz edilecek kimseler bulunmak muhtemeldi. Tımarhaneden ikide bir çıkartılıyor; maaş, rütbe tebşir ediliyor; Hazret-i Said, “Ben memleketimde mektep-medrese açtırmak üzere geldim, başka bir dileğim yoktur. Bunu isterim, başka birşey istemem” diyordu. Tâbir-i âharle, Bediüzzaman iki şey istiyordu: Vilâyat-ı şarkıyenin her tarafında mektepler, medreseler açtırmak istiyor ve başka birşey almamak istiyordu. Arş-ı kanaat oldu behişt-i gına bize, Biz etmeyiz zemîn-i müdârâya ol emin. Mansıbların, makamların en bülendidir, Hizmet-i iman ile âsâyiş ve saadeti temin Şehzadebaşında şemâtetle konferans verildiği gece, kemâl-i mehabetle sahneye çıkıp irad ettiği nutk-u beliğ-i bîtarafane, Said’in ihata-i ilmiyesi kadar hamaset ve fedakârlıkta da ileri olduğunu teyid eder. Gerek o gece, gerek menhus 31 Mart’ta cihandeğer nasihatleriyle ortaya atılan hoca-i dânâya, böyle tehlikeli bir anda vücud-u kıymetdarının sıyaneti, nefean lil’umum elzem olduğu halde ve ihtar edildiği zaman, “En büyük ders, doğruluk yolunda ölümünü istihkar dersi vermektir”; “Yerinde ölmek için bu hayat lâzımdır” fikrine karşı, Aşinayız, bize bîgânedir endişe-i mevt. Adl ü hak uğruna nezreylemişiz cânımızı. Olur bize âb-ı hayat, ateş-i seyyâl-i memat. mısrâı ile mukabele ederdi. Said-i hüşyârın safvet-i ruhunu, besalet ve şecaatini, fedakârlığındaki nihayetsizliğini anlamak ve ona bağlanmak için, lisân-ı hamasetinden bu mezkûr mısrâı dinlemek kifayet eder. Bediüzzaman’a zurafâdan biri bir gün irfanıyla mütenasip bir esvap iktisaı lüzumundan bahseder. Müşarün ileyh de, “Siz Avusturya’ya güya boykot yapıyorsunuz; hem onun yolladığı kalpakları giyiyorsunuz. Ben ise bütün Avrupa’ya boykot yapıyorum; [SUP]HAŞİYE[/SUP] onun için yalnız memleketimin maddî ve mânevî mâmulâtını giyiyorum” buyurmuştur. Elyevm, Said Nursî memleketine döndü. Karışmış İstanbul’un havâ-i gıll ü gışından ve tezviratından ve bedraka-i efkâr olmak lâzım gelen gazetecilerin bazılarının bütün fenalıklara bâdî ve bütün felâketlerin müvellidi olduklarını görerek, bu derece açık cinayetlere tahammül edemeyerek meyus ve müteessir, vahşetzâr fakat mûnis, vefakâr ve nâmusperver olan dağlarına döndü. İsabet etti. Kim bilir, belki en büyük icraatından biri de budur. Nâşiri Ahmet Râmiz (Rahmetullahi aleyh) [h=3]Dipnotlar - Arapça İbareler - Haşiyeler :[/h] HAŞİYE : Otuz sene cebir ve işkenceler altında sıkıştırıldığı halde, hiçbir defa Avrupa şapkasını başına koymadı.

Lügatler : âb-ı hayat : hayat suyu adl ü hak : adalet ve doğruluk arş-ı kanaat : kanaatin arşı, tahtı âsâyiş : emniyet, güven aşina : alışkın, bildik, tanıdık ateş-i seyyâl-i memât : ölümün akışkan (akıcı) ateşi azîm : büyük, yüce azim : kararlılık, niyet bâdî : sebep, başlatan, başlangıç bedraka-i efkâr : düşüncelerin kılavuzu, yol gösterici behişt-i gına : zenginlik cenneti besalet : yiğitlik, bahadırlık, sağlam yüreklilik bîgâne : ilgisiz, kayıtsız bülend : yüksek, yüce cebir : zorlama cihandeğer : dünya kıymetinde, çok değerli cünun : delilik defaat : çok defa, defalarca elyevm : bugün, hâlihazırda elzem olma : çok gerekli olma endişe-i mevt : ölüm endişesi esvap : giysi, giyecek fenalık : kötülük hamaset : yiğitlik, kahramanlık, cesaret haşiye : dipnot havâ-i gıll ü gış : hile, yalan ve dolanın hâkim olduğu ortam, hava hizmet-i iman : iman hizmeti hoca-i dânâ : bilgin hoca icraat : faaliyetler, işler ihata-i ilmiye : ilmin kuşatıcılığı ve genişliği ihtar edilme : uyarılma iktisa : giyme, giyinme irad etmek : sunmak, vermek irfan : bilgi, kültür istihkar : küçük görme, basit görme istikamet vermek : doğru yön vermek kalpak : kesik koni biçiminde deri, kürk veya kumaştan yapılmış başlık kemâl-i mehabet : büyük bir heybet, haşmet ve azamet kifayet etmek : yeterli olmak lisân-ı hamaset : yiğitlik ve kahramanlık dili maarifsizlik : eğitimsizlik mâmulât : mamuller, ürünler mansıb : mevki, konum, rütbe medrese : dinî eğitim veren yüksek okul mektep : okul menhus : kötü, çirkin merhum : Allah’ın rahmetine kavuşmuş olan, rahmetli meyus : ümitsiz mezkûr : adı geçen mukabele etmek : karşılık vermek mûnis : canayakın, dost müşarün ileyh : adı geçen, işaret edilen müteessir : etkilenen, üzüntülü mütenasip : uygun müvellid : meydana getiren, doğuran nâmusperver : nâmuslu nâşir : neşreden, yayıncı nefean lil'umum : herkesin yararına, umumun faydası için nefyolma : sürgün edilme nezreylemek : adamak nihayetsiz : sonsuz nutk-u beliğ-i bîtarafane : tarafsız (objektif) şekilde, hâl ve seviyeye uygun olan nutuk, konuşma rahmetullahi aleyh : Allah’ın rahmeti onun üzerine olsun saadet : mutluluk safvet-i ruh : ruh temizliği Said-i hüşyâr : (kalbi ve aklı) uyanık Said sıyanet : koruma sûret-i ciddiye : ciddî şekilde şecaat : yiğitlik, cesurluk; hak için canını feda edip hakkı olmayan şeye karışmama şemâtet : kuru gürültü, şamata şûrezâr : çorak, verimsiz yer tâbir-i âhar : başka bir ifadeyle tarassut altına aldırılma : göz hapsine aldırılma tebşir edilmek : müjdelenmek temin : sağlama tevkif edilmek : tutuklanmak teyid etmek : desteklemek, onaylamak tezvirat : yalan dolan şeyler, kovuculuklar tımarhane : akıl hastanesi vahşetzâr : ıssız, sakin yer vilâyât-ı şarkiye : doğu illeri vücud-u kıymetdar : değerli vücut, kıymetli varlık Yıldız siyaseti : içinde padişah bulunan ve dönemin yönetim merkezi olan Yıldız Sarayının siyaseti zemin-i müdârâ : aldatıcı ortam, iki yüzlü dünya ziya-yı ulviyet : yücelik ışığı zurafâ : zarifler, ince duygulu kişiler

 

[ASHAB-I BEDR]

Cevap: Dua Ufku

Yâ Rabbî!

Rûhumda bir ilim katresi var.

İlâhî onu hevâ rüzgarıyla ten toprağından muhâfaza eyle.


Ey ihsânı çok olan Rabbim!

Cefâ içinde geçip giden ömre merhamet et.

Ey affetmeyi seven Rabbim! Bizi affeyle.

İsyân derdimize çâre eyle.

Ey yardım isteyenlerin yardımcısı!

Bizi hidâyete çıkar.

Âmin..

Mevlana Celaleddin Rumi (k.s)​

 

[uður1]

DİVAN-I HARB-İ ÖRFÎ 2.2.İKİ MEKTEB-İ MUSİBETİN ŞEHADETNAMESİ(DEVAMI)
MUKADDİME

Nasıl ki, bir bedevî garaipperest, İstanbul’un acaip ve mehasinini işitmiş, fakat görmemiş; nasıl kemâl-i hâhişle görmeyi arzu eder! Ben de ma’rez-i acaip ve garaip olan âlem-i âhireti, o hâhişle görmek istiyorum. Şimdi de öyleyim. Beni oraya nefyetmek, bana ceza değil! Sizin elinizden gelirse, beni vicdanen tâzib ediniz! Ve illâ başka sûretle azap, azap değil, benim için bir şandır! Bu hükûmet zaman-ı istibdatta akla husumet ederdi. Şimdi de hayata adavet ediyor. Eğer hükûmet böyle olursa, yaşasın cünun! Yaşasın mevt! Zâlimler için de yaşasın Cehennem! Ben zaten bir zemin istiyordum ki, efkârımı onda beyan edeyim. Şimdi bu Divan-ı Harb-i Örfî iyi bir zemin oldu. Bidayetlerde herkesten sual olunduğu gibi, Divan-ı Harpte bana da sual ettiler: “Sen de şeriatı istemişsin.” Dedim: Şeriatın bir hakikatine bin ruhum olsa feda etmeye hazırım. Zira, şeriat, sebeb-i saadet ve adalet-i mahz ve fazilettir. Fakat ihtilâlcilerin isteyişi gibi değil. Hem de dediler: “İttihad-ı Muhammediyeye (a.s.m.) dahil misin?” Dedim: Maaliftihar! En küçük efradındanım. Fakat, benim târif ettiğim vecihle... Ve o ittihaddan olmayan, dinsizlerden başka kimdir, bana gösterin. İşte o nutku şimdi neşrediyorum. Ta ki, Meşrutiyeti lekeden ve ehl-i şeriatı meyusiyetten ve ehl-i asrı tarih nazarında cehil ve cünundan ve hakikati evham ve şüpheden kurtarayım. İşte başlıyorum: Dedim: Ey paşalar, zabitler! Hapsimi iktiza eden cinayetlerin icmali: اِذَا مَحَاسِنِىَ اللاَّتِى اَدِلُّ بِهَا كَانَتْ ذُنُوبِى فَقُلْ لِى كَيْفَ اَعْتَذِرُ Yani, “medar-ı iftiharım olan mehasinim, şimdi günah sayılıyor. Artık nasıl itizar edeyim, mütehayyirim.” Mukaddime olarak söylüyorum: Mert olan cinayete tenezzül etmez. Şayet isnad olunsa cezadan korkmaz. Hem de haksız yere idam olunsam, iki şehid sevabını kazanırım.

Lügatler : adalet-i mahz : tam ve mükemmel adalet adavet : düşmanlık âlem-i âhiret : âhiret âlemi, öteki dünya beyan : açıklama bidayet : başlangıç cehil : cahillik cünun : delilik Divan-ı Harb-i Örfî : Sıkıyönetim Mahkemesi efkâr : fikirler, düşünceler efrad : fertler ehl-i asır : içinde bulunulan asırda yaşayan, aynı asrı paylaşan insanlar ehl-i şeriat : şeriat taraftarı Müslümanlar evham : kuruntular, şüpheler fazilet : değer, üstünlük hâhiş : arzu, istek hakikat : doğru gerçek husumet : düşmanlık icmal : özet iktiza eden : gerektiren illâ : ancak isnad olunmak : dayandırılmak itizar etme : özür dileme ittihad : birlik İttihad-ı Muhammediye : kemâl-i hâhiş : tam bir istek ve arzu ma’rez-i acaip ve garaip : acayip ve garipliklerin teşhir edildiği sergi, fuar maaliftihar : iftiharla, memnuniyetle medar-ı iftihar : iftihar ve övünç kaynağı, sebebi mehasin : güzellikler mevt : ölüm meyusiyet : ümitsizlik mukaddeme : başlangıç, giriş, meseleye hazırlık mütehayyir : hayrete düşen, şaşkın nazar : bakış, göz nefy : sürgün neşretmek : yayımlamak, yaymak sebeb-i saadet : mutluluk sebebi şeriat : Allah tarafından bildirilen emir ve yasaklara dayanan hükümlerin hepsi, İslâmiyet tâzib : azap verme, cezalandırma, işkence etme tenezzül etmek : inmek, alçalmak vecih : tarz, şekil vicdanen : vicdanî olarak, vicdanca zabit : subay zaman-ı istibdât : baskı, zulüm dönemi zemin : yer

 

[uður1]

TARİHÇE-İ HAYAT DERSLERİ 12.2.BEDİÜZZAMAN VE RİSALE-İ NUR(DEVAMI)
KONUŞAN YALNIZ HAKİKATTİR

Risale-i Nur’da ispat edilmiştir ki, bazen zulüm içinde adalet tecellî eder. Yani, insan bir sebeple bir haksızlığa, bir zulme mâruz kalır, başına bir felâket gelir, hapse de mahkûm olur, zindana da atılır. Bu sebep haksız olur. Bu hüküm bir zulüm olur. Fakat bu vâkıa adaletin tecellîsine bir vesile olur. Kader-i İlâhî başka bir sebepten dolayı cezaya, mahkûmiyete istihkak kesb etmiş olan o kimseyi bu defa bir zâlim eliyle cezaya çarptırır, felâkete düşürür. Bu, adalet-i İlâhînin bir nevi tecellîsidir. Ben şimdi düşünüyorum. Yirmi sekiz senedir vilâyet vilâyet, kasaba kasaba dolaştırılıyor. Mahkemeden mahkemeye sevk ediliyorum. Bana bu zâlimane işkenceleri yapanların atfettikleri suç nedir? Dini siyasete âlet yapmak mı? Fakat niçin bunu tahakkuk ettiremiyorlar? Çünkü hakikat-i halde böyle birşey yoktur. Bir mahkeme aylarca, senelerce suç bulup da beni mahkûm etmeye uğraşıyor. O bırakıyor; diğer bir mahkeme aynı meseleden dolayı beni tekrar muhakeme altına alıyor. Bir müddet de o uğraşıyor, beni tazyik ediyor, türlü türlü işkencelere mâruz kılıyor. O da netice elde edemiyor, bırakıyor. Bu defa bir üçüncüsü yakama yapışıyor. Böylece musibetten musibete, felâketten felâkete sürüklenip gidiyorum. Yirmi sekiz sene ömrüm böyle geçti. Bana isnad ettikleri suçun aslı ve esası olmadığını nihayet kendileri de anladılar. Onlar bu ittihamı kasten mi yaptılar, yoksa bir vehme mi kapıldılar? İster kasıt olsun, ister vehim olsun, benim böyle bir suçla münasebet ve alâkam olmadığını kemâl-i kat’iyetle yakinen ve vicdanen biliyorum. Dini siyasete âlet edecek bir adam olmadığımı bütün insaf dünyası da biliyor. Hattâ beni bu suçla ittiham edenler de biliyorlar. O halde neden bana bu zulmü yapmakta ısrar edip durdular? Neden ben suçsuz ve mâsum olduğum halde böyle devamlı bir zulme, muannid bir işkenceye mâruz kaldım? Neden bu musibetlerden kurtulamadım? Bu ahval adalet-i İlâhiyeye muhalif düşmez mi? Bir çeyrek asırdır bu suallerin cevaplarını bulamıyordum, üzülüyordum. Muzdarip oluyordum. Bana zulüm ve işkence yaptıklarının hakikî sebebini şimdi bildim. Ben kemâl-i teessürle söylerim ki; benim suçum, hizmet-i Kur’âniyemi maddî-mânevî terakkiyatıma, kemâlâtıma âlet yapmakmış. Şimdi bunu anlıyorum, hissediyorum, Allah’a binlerle şükrediyorum ki, uzun seneler ihtiyarım haricinde olarak hizmet-i imaniyemi maddî ve mânevî kemalât ve terakkiyatıma ve azaptan ve Cehennemden kurtulmaklığıma ve hattâ saadet-i ebediyeme vesile yapmaklığıma, yahut herhangi bir maksada âlet yapmaklığıma mânevî gayet kuvvetli mânialar beni men ediyordu. Bu derunî hisler ve ilhamlar beni hayretler içinde bırakıyordu. Herkesin hoşlandığı mânevî makamatı ve uhrevî saadetleri a’mâl-i saliha ile kazanmak ve bu yola müteveccih olmak hem meşru hakkı olduğu, hem de hiç kimseye hiçbir zararı bulunmadığı halde ben ruhen ve kalben men ediliyordum. Rıza-yı İlâhîden başka fıtrî vazife-i ilmiyenin sevkiyle, yalnız ve yalnız imana hizmet hususu bana gösterildi. Çünkü şimdi bu zamanda hiçbir şeye âlet ve tâbi olmayan ve her gayenin fevkinde olan hakaik-i imaniyeyi fıtrî ubudiyetle, bilmeyenlere ve bilmek ihtiyacında olanlara tesirli bir surette bildirmek; bu keşmekeş dünyasında imanı kurtaracak ve muannidlere kat’î kanaat verecek bir tarzda, yani hiçbir şeye âlet olmayacak bir tarzda, bir Kur’ân dersi vermek lâzımdır ki, küfr-ü mutlakı ve mütemerrid ve inatçı dalâleti kırsın, herkese kat’î kanaat verebilsin. Bu kanaat de bu zamanda, bu şerait dahilinde, dinin hiçbir şahsî, uhrevî ve dünyevî, maddî ve mânevî bir şeye âlet edilmediğini bilmekle husule gelebilir. Yoksa komitecilik ve cemiyetçilikten tevellüd eden dehşetli dinsizlik şahsiyet i mâneviyesine karşı çıkan bir şahıs, en büyük mânevî bir mertebede bulunsa, yine vesveseleri bütün bütün izale edemez. Çünkü imana girmek isteyen muannidin nefsi ve enesi diyebilir ki: “O şahıs, dehâsıyla, harika makamıyla bizi kandırdı.” Böyle der ve içinde şüphesi kalır. Allah’a binlerce şükürler olsun ki, yirmi sekiz senedir dini siyasete âlet ittihamı altında, kader-i İlâhî, ihtiyarım haricinde, dini hiçbir şahsî şeye âlet etmemek için beşerin zâlimâne eliyle mahz-ı adalet olarak beni tokatlıyor, ikaz ediyor; “Sakın” diyor, “iman hakikatini kendi şahsına âlet yapma tâ ki, imana muhtaç olanlar anlasınlar ki, yalnız hakikat konuşuyor. Nefsin evhamı, şeytanın desiseleri kalmasın, sussun.” İşte, Nur Risalelerinin büyük denizlerin büyük dalgaları gibi gönüller üzerinde husule getirdiği heyecanın, kalblerde ve ruhlarda yaptığı tesirin sırrı budur, başka bir şey değil. Risale-i Nur’un bahsettiği hakikatlerin aynını binlerce âlimler, yüz binlerce kitaplar daha belîğane neşrettikleri halde yine küfr-ü mutlakı durduramıyorlar. Küfr-ü mutlakla mücadelede bu kadar ağır şerait altında Risale-i Nur bir derece muvaffak oluyorsa, bunun sırrı işte budur. Said yoktur. Said’in kudret ve ehliyeti de yoktur. Konuşan yalnız hakikattir, hakikat-i imaniyedir. Madem ki nur-u hakikat, imana muhtaç gönüllerde tesirini yapıyor; bir Said değil, bin Said fedâ olsun. Yirmi sekiz sene çektiğim ezâ ve cefalar ve mâruz kaldığım işkenceler ve katlandığım musibetler hep helâl olsun. Bana zulmedenlere, beni kasaba kasaba dolaştıranlara, hakaret edenlere, türlü türlü ittihamlarla mahkûm etmek isteyenlere, zindanlarda bana yer hazırlayanlara, hepsine hakkımı helâl ettim. Âdil kadere de derim ki: Ben senin bu şefkatli tokatlarına müstahak idim. Yoksa herkes gibi gayet meşru ve zararsız olan bir yol tutarak şahsımı düşünseydim, maddî-mânevî füyûzât hislerimi feda etmeseydim, iman hizmetinde bu büyük mânevî kudreti kaybedecektim. Ben maddî ve mânevî herşeyimi feda ettim, her musibete katlandım, her işkenceye sabrettim. Bu sayede hakikat-i imaniye her tarafa yayıldı. Bu sayede Nur mekteb-i irfanının yüz binlerce, belki de milyonlarca talebeleri yetişti. Artık bu yolda, hizmet-i imaniyede onlar devam edeceklerdir. Ve benim maddî ve mânevî herşeyden ferağat mesleğimden ayrılmayacaklardır. Yalnız ve yalnız Allah rızası için çalışacaklardır… Bize işkence edenler, bilmeyerek kader-i İlâhînin sırlarına, derin tecellîlerine akıl erdiremeyerek bizim dâvâmıza, hakikat-i imaniyenin inkişafına hizmet ettiler. Bizim vazifemiz onlar için yalnız hidayet temennisinden ibarettir. Ben çok hastayım. Ne yazmaya, ne söylemeye tâkatim kalmadı. Belki de bunlar son sözlerim olur. Medresetü’z-Zehranın Risale-i Nur talebeleri bu vasiyetimi unutmasınlar. Said Nursî

Lügatler : adalet-i İlâhî : Allah’ın adaleti adalet-i İlâhiye : Allah’ın adaleti âdil : adaletli ahval : hâller, durumlar a’mâl-i saliha : Allah rızası için yapılan iyi işler belîğane : beliğ bir şekilde; maksada ve hale uygun düzgün ve güzel söz söyleyerek beşer : insan cefa : büyük sıkıntı, eziyet cemiyetçilik : cemiyet taraftarlığı dahilinde : içinde dalâlet : hak yoldan ayrılma, sapkınlık dehâ : olağanüstü zekâ ve akıl derunî : içle ilgili, içten desise : hile, aldatma ehliyet : iktidar, layık olma, hak etme ene : ben evham : kuruntular, şüpheler ezâ : sıkıntı felâket : belâ, musibet ferağat : fedakarlık, hakkından vazgeçme fevkinde : üstünde fıtrî : doğal, yaratılıştan gelen füyûzât : feyizler, mânevî bolluk ve bereketler hakaik-i imaniye : iman hakikatleri, esasları hakikat : gerçek hakikat-i hal : işin aslı, bir meselenin iç yüzü hakikat-i imaniye : iman hakikati, gerçeği hakikî : asıl, gerçek haricinde : dışında hidayet : doğru ve hak yol hizmet-i imaniye : iman hizmeti hizmet-i Kur’âniye : Kur’ân hizmeti husule gelmek : meydana gelmek husus : konu ihtiyar : dileme, istek, irade ikaz etmek : uyarmak ilham : Allah tarafından insanın kalbine indirilen mânâ inkişaf : açığa çıkma, açılma isnad etme : dayandırma istihkak : lâyık olma, hak etme ittiham : suçlama izale etmek : gidermek, ortadan kaldırmak kader-i İlâhî : Allah’ın meydana gelecek hâdiseleri olmadan önce takdir etmesi, plânlaması kanaat : inanma, ikna olma kasten : kasıtlı olarak kat’î : kesin kemâlât : faziletler, iyilikler, ahlâk ve huy güzellikleri kemâl-i kat’iyet : tam bir kesinlik kemâl-i teessür : tam bir üzüntü kesb etmek : kazanmak keşmekeş : karışıklık komitecilik : belli bir amaç için bir araya gelme ve faaliyet gösterme kudret : güç küfr-ü mutlak : Allah’ı ve Allah’tan gelen her şeyi kesin olarak inkâr etmek, inanmamak mahkûm etmek : hüküm altına almak, hüküm giydirmek mahkûmiyet : hüküm giyme, tutukluluk mahz-ı adalet : tam anlamıyla adalet makamat : makamlar mâruz kalma : bir şeyin etkisi altında kalma, etki alanı içinde olma mâruz kılmak : bir şeyin etkisi altında kalma mâsum : günahsız, suçsuz mekteb-i irfan : ilim ve irfan okulu men etme : yasaklama mertebe : derece, makam meşru : helâl, dine uygun muannid : inatçı, direnen muhakeme : yargılama muhalif : aykırı, karşıt mukabil : karşılık musibet : belâ, büyük sıkıntı muvaffak : başarılı olma, erişme mücadele : uğraşma, çabalama müstahak : hak etmiş, lâyık mütemerrid : inatçı müteveccih : yönelen, yönelik nefis : insanı daima kötülüğe, hazırdaki zevk ve isteklere sevk eden duygu neşretmek : yayımlamak, dağıtmak nevi : tür, çeşit nihayet : sonunda nur-u hakikat : hakikat nuru, ışığı rıza-yı İlâhî : Allah’ın rızası saadet : mutluluk saadet-i ebediye : sonsuz mutluluk; âhiret mutluluğu sadakat : bağlılık Said : Bediüzzaman Said Nursî sebat : kararlılık sevk : gönderme, yönlendirme suret : biçim, şekil şahsiyet-i mâneviye : tüzel kişilik; belli bir kişi olmayıp bir topluluktan meydana gelen mânevî kişilik şerait : şartlar şükretmek : Allah’ın (c.c.) nimetlerine karşı memnunluk göstermek; Allah’a teşekkür etmek tahakkuk ettirme : gerçekleştirme tâkat : güç tazyik etmek : sıkıntı verme, baskı yapma tecellî : belirme, görünme temenni : dileme, isteme terakkiyat : ilerleme ve gelişmeyi sağlayan gelişmeler tevellüd eden : doğan, meydana gelen ubudiyet : Allah’a kulluk uhrevî : âhirete ait vâkıa : olay vazife-i ilmiye : ilmî vazife, görev vehim : zan, şüphe, kuruntu vesvese : kuruntu, şüphe yakinen : kesin ve şüphesiz olarak zâlim : zulmeden, haksızlık eden zâlimane : zâlimcesine zerre kadar : çok az miktar zulüm eden : haksızlık yapan

 

[uður1]

DİVAN-I HARB-İ ÖRFÎ 2.2.İKİ MEKTEB-İ MUSİBETİN ŞEHADETNAMESİ(DEVAMI)
MUKADDİME

Nasıl ki, bir bedevî garaipperest, İstanbul’un acaip ve mehasinini işitmiş, fakat görmemiş; nasıl kemâl-i hâhişle görmeyi arzu eder! Ben de ma’rez-i acaip ve garaip olan âlem-i âhireti, o hâhişle görmek istiyorum. Şimdi de öyleyim. Beni oraya nefyetmek, bana ceza değil! Sizin elinizden gelirse, beni vicdanen tâzib ediniz! Ve illâ başka sûretle azap, azap değil, benim için bir şandır! Bu hükûmet zaman-ı istibdatta akla husumet ederdi. Şimdi de hayata adavet ediyor. Eğer hükûmet böyle olursa, yaşasın cünun! Yaşasın mevt! Zâlimler için de yaşasın Cehennem! Ben zaten bir zemin istiyordum ki, efkârımı onda beyan edeyim. Şimdi bu Divan-ı Harb-i Örfî iyi bir zemin oldu. Bidayetlerde herkesten sual olunduğu gibi, Divan-ı Harpte bana da sual ettiler: “Sen de şeriatı istemişsin.” Dedim: Şeriatın bir hakikatine bin ruhum olsa feda etmeye hazırım. Zira, şeriat, sebeb-i saadet ve adalet-i mahz ve fazilettir. Fakat ihtilâlcilerin isteyişi gibi değil. Hem de dediler: “İttihad-ı Muhammediyeye (a.s.m.) dahil misin?” Dedim: Maaliftihar! En küçük efradındanım. Fakat, benim târif ettiğim vecihle... Ve o ittihaddan olmayan, dinsizlerden başka kimdir, bana gösterin. İşte o nutku şimdi neşrediyorum. Ta ki, Meşrutiyeti lekeden ve ehl-i şeriatı meyusiyetten ve ehl-i asrı tarih nazarında cehil ve cünundan ve hakikati evham ve şüpheden kurtarayım. İşte başlıyorum: Dedim: Ey paşalar, zabitler! Hapsimi iktiza eden cinayetlerin icmali: اِذَا مَحَاسِنِىَ اللاَّتِى اَدِلُّ بِهَا كَانَتْ ذُنُوبِى فَقُلْ لِى كَيْفَ اَعْتَذِرُ Yani, “medar-ı iftiharım olan mehasinim, şimdi günah sayılıyor. Artık nasıl itizar edeyim, mütehayyirim.” Mukaddime olarak söylüyorum: Mert olan cinayete tenezzül etmez. Şayet isnad olunsa cezadan korkmaz. Hem de haksız yere idam olunsam, iki şehid sevabını kazanırım.

Lügatler : adalet-i mahz : tam ve mükemmel adalet adavet : düşmanlık âlem-i âhiret : âhiret âlemi, öteki dünya beyan : açıklama bidayet : başlangıç cehil : cahillik cünun : delilik Divan-ı Harb-i Örfî : Sıkıyönetim Mahkemesi efkâr : fikirler, düşünceler efrad : fertler ehl-i asır : içinde bulunulan asırda yaşayan, aynı asrı paylaşan insanlar ehl-i şeriat : şeriat taraftarı Müslümanlar evham : kuruntular, şüpheler fazilet : değer, üstünlük hâhiş : arzu, istek hakikat : doğru gerçek husumet : düşmanlık icmal : özet iktiza eden : gerektiren illâ : ancak isnad olunmak : dayandırılmak itizar etme : özür dileme ittihad : birlik İttihad-ı Muhammediye : kemâl-i hâhiş : tam bir istek ve arzu ma’rez-i acaip ve garaip : acayip ve garipliklerin teşhir edildiği sergi, fuar maaliftihar : iftiharla, memnuniyetle medar-ı iftihar : iftihar ve övünç kaynağı, sebebi mehasin : güzellikler mevt : ölüm meyusiyet : ümitsizlik mukaddeme : başlangıç, giriş, meseleye hazırlık mütehayyir : hayrete düşen, şaşkın nazar : bakış, göz nefy : sürgün neşretmek : yayımlamak, yaymak sebeb-i saadet : mutluluk sebebi şeriat : Allah tarafından bildirilen emir ve yasaklara dayanan hükümlerin hepsi, İslâmiyet tâzib : azap verme, cezalandırma, işkence etme tenezzül etmek : inmek, alçalmak vecih : tarz, şekil vicdanen : vicdanî olarak, vicdanca zabit : subay zaman-ı istibdât : baskı, zulüm dönemi zemin : yer

 

[uður1]

Nevm nasıl ki bir rahat, bir rahmet, bir istirahattir; hususan musibetzedeler, yaralılar, hastalar için.. öyle de: Nevmin büyük kardeşi olan mevt dahi, musibetzedelere ve intihara sevkeden belalarla mübtela olanlar için ayn-ı nimet ve rahmettir. Amma ehl-i dalalet için müteaddid Sözlerde kat'i isbat edildiği gibi; mevt dahi hayat gibi nıkmet içinde nıkmet, azab içinde azabdır. O, bahisten hariçtir.
(Bediüzzaman Said Nursi - 1. Mektub'dan)
Lügatler
Ayn-ı nimet ve rahmet :
tam rahmet, kurtuluş ve nimet sebebi Bahis
:konu, konuşulan şey Ehl-i dalâlet :
doğru ve hak yoldan sapan inançsız kimseler Hariç:
dış, dışında Hususan
:bilhassa, özellikle istirahat
: dinlenme, rahatlama Kat’î :
kesin, mutlak, tereddütsüz, şüphesiz Mevt :
ölüm Musibetzede :
belaya uğrayan Mübtela :
dertli, hasta, belaya uğramış, başı sıkıntılı, tutulmuş, imtihana tabi tutulmuş Müteaddid:
birçok, birden fazla, çeşitli Nevm :
uyku Nıkmet :
şiddetli ceza, azap Rahmet :
merhamet, acımak, ihsan, şefkat etmek, esirgemek

 

[uður1]

Cevap: Dua Ufku

Amin amin amin amin ecmain inş. Hocam.........

 

[uður1]

TARİHÇE-İ HAYAT DERSLERİ 12.4.BEDİÜZZAMAN VE RİSALE-İ NUR(DEVAMI)
İslâmiyet düşmanlarının yaptıkları taarruz ve hilâf-ı hakikat menfî propagandalarına mukabil üniversite Nur talebelerinin bir açıklamasıdır.(Devamı)

Nurlara olan taarruzların bir zararı olsa, yirmi faidesi vardır. Elbette yirmi kazanca karşı bir zarar hiç hükmündedir. Taarruzlar ancak ve ancak Nurun neşriyat ve fütuhatının genişlemesine, inkişafına sebeptir ve millet-i İslâmiye nazarında itimat ve emniyet kazanmasına medardır. Risale-i Nur’un Anadolu genişliğinde ve âlem-i İslâm vüs’atında ve Avrupa ve Amerika çapındaki maddî ve mânevî tesirat ve fütuhatına ve neşriyatına şahit olan İslâmiyet düşmanları yine bazı taarruzlar yapmışlar. Aldığımız haberlere göre, bu taarruzlardan sonra, hususan şark vilâyetlerinde, eskisine nazaran Nurun fütuhatı on gün içinde on misli fazlalaşmış. Hem böylelikle halkın nazar-ı dikkati Risale-i Nur’a ve Üstadımıza çevrilmiş, uyuyanlar uyanmış, tembeller harekete gelmiş, ihtiyatsızlar ihtiyata muvaffak olmuşlardır. Bu acı taarruzlar gelip geçici olmakla beraber, sırf bir korku ve evham yaymak kastıyla yapılan vesileler ve desiseli manevralardır. Ahmak din düşmanları güya Nur talebelerini korkutmak sevdasıyla resmî kimseleri aldatıp tahrik ve âlet etmeye çalışıyorlar. Acaba o gafiller bilmiyorlar mı ki, bizler Nur’un talebeleriyiz? Dinsizlerin, masonların, komünistlerin mâhiyeti gayet derecede zayıftır. Zahiren kuvvetli gibi görünmeleri, serseri bir çocuğun bir haneyi bir kibritle mahvetmesi gibi tahribatla iş görmelerindendir. Evet, onlar son derece zayıftırlar; çünkü, bir serçe kuşu kadar iktidarı olmayan kendi varlıklarına güvenirler. Hem son derece zillet, meskenet ve aşağılık içindedirler; çünkü, insanlara kul-köle olup, onlara mürailik, riyakârlık ve dalkavukluk ediyorlar. Ehl-i iman ise, hususan tahkikî iman ile imanı inkişaf edenler, kavîdirler, muazzezdirler. Onların herbiri bir abd-i aziz ve bir abd-i küllîdirler; çünkü onlar, bir Kadîr-i Zülcelâle ve bir Hakîm-i Zülkemâle ve bir Hâlık-ı Kâinat’a ve bir [SUP]1[/SUP] رَبُّ السَّمٰواَتِ وَاْلاَرَضِ ’a ve bir [SUP]2[/SUP] وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ ’e ibadet ederler, kulluk ederler... O’na intisap ederler, hem istinat ederler. Bu gizli din düşmanları ve münafıklar çoktandır anladılar ki, Nur talebelerinin kefenleri boyunlarındadır. Onları Risale-i Nur’dan ve Üstadlarından ayırmak kabil değildir. Bunun için şeytanî plânlarını, desiselerini değiştirdiler. Bir zayıf damarlarından veya sâfiyetlerinden istifade ederiz fikriyle aldatmak yolunu tuttular. O münafıklar veya o münafıkların adamları veya adamlarına aldanmış olanlar dost suretine girerek, bazan da talebe şekline girerek derler ve dedirtirler ki: “Bu da İslâmiyete hizmettir; bu da onlarla mücadeledir. Şu malûmatı elde edersen, Risale-i Nur’a daha iyi hizmet edersin. Bu da büyük eserdir” gibi birtakım kandırışlarla, sırf o Nur talebesinin Nurlarla olan meşguliyet ve hizmetini yavaş yavaş azaltmakla ve başka şeylere nazarını çevirip, nihayet Risale-i Nur’a çalışmaya vakit bırakmamak gibi tuzaklara düşürmeye çalışıyorlar. Veyahut da maaş, servet, mevki, şöhret gibi şeylerle aldatmaya veya korkutmakla hizmetten vazgeçirmeye gayret ediyorlar. Risale-i Nur, dikkatle okuyan kimseye öyle bir fikrî, ruhî, kalbî intibah ve uyanıklık veriyor ki, bütün böyle aldatmalar, bizi Risale-i Nur’a şiddetle sevk ve teşvik ve o dessas münafıkların maksatlarının tam aksine olarak bir tesir ve bir netice hâsıl ediyor. Fesübhanallah! Hattâ öyle Nur talebeleri meydana gelmektedir ki, asıl halis niyet ve kudsî gayeden sonra, bir sebep olarak da, münafıkların mezkûr plânlarının inadına, rağmına dünyayı terk edip kendini Risale-i Nur’a vakfediyor ve Üstadımızın dediği gibi diyorlar: “Zaman, İslâmiyet fedaisi olmak zamanıdır.” [SUP]3[/SUP]اَلْحَمْدُ ِللهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّى Bizim hizmet-i imaniyeye nazaran cam parçaları hükmündeki siyasetle alâkamız yoktur. Diyanet Riyaseti ehl-i vukuf raporunda, “Risale-i Nur kitaplarında siyaseti alâkadar eden mevzular yoktur” demiştir. Hattâ o zaman, yine Afyon Savcısı da iddianamesinde, “Bediüzzaman ve talebelerinin faaliyeti siyasî değildir” diye hükmetmiştir. Evet, Risale-i Nur şakirtlerinin meşgul olduğu vazife, en muazzam olan mesail-i dünyeviyeden daha büyüktür. Siyasetle uğraşmaya vaktimiz yoktur. Yüz elimiz de olsa, ancak Nura kâfi gelir. Amerika, İngiliz kadar servetimiz de olsa, yine imanı kurtarmak dâvâsına hasredeceğiz. Hem birtakım siyasî işlerle veya bir takım bâtıl cereyanlarla ve fikirlerle uğraşmaya zamanımız yoktur. Ömrümüz kısadır, vaktimiz dardır. Üstadımızın dediği gibi, “Fena şeylerle meşguliyet fena tesir eder, fena iz bırakır.” Hususan böyle bir asırda “Bâtılı iyice tasvir etmek sâfi zihinleri idlâldir.” Evet, menfilikleri öğrenerek mücadele edeceğim gibi saf bir niyetle başlayıp menfi şeylerle meşgul ola ola dinî bağları ve dinî salâbet ve sadakati eski haline nazaran gevşemiş olanlar olmuştur. Risale-i Nur, nuru yerleştirerek zulmeti izale ediyor, yok ediyor. İyiyi öğreterek, fenayı fark ve tefrik ettiriyor ve vazgeçiriyor. Hakikati ders vermekle bâtıldan kurtarıyor ve bâtıldan mahfuz kılıyor. Hülâsa-i kelâm: Biz, ancak Nurlarla meşgulüz. Biz mücevherat-ı Kur’âniye ile iştigal ediyoruz. Bizler, Kur’ân’ın kâinat vüs’atindeki elmas gibi hakikatlerine çalışıyoruz. Bizler ancak bâkiye hizmet ediyoruz. Bizler fâni şeylere emek sarf etmeyiz. Bizim Risale-i Nur’la olan hizmet-i imaniyemiz, başka şeylerle iştigalimize ihtiyaç bırakmıyor, herşeye kâfi geliyor… Elhasıl: Üstadımız Bediüzzaman’la ve Risale-i Nur’la mücadele eden insafsız gizli din düşmanları, acz-i mutlakla ebede kadar mağlûbiyettedirler. Bediüzzaman ve Risale-i Nur ise, ebediyen muzaffer ve muvaffaktır. Şahsı çürütmeye çalışmakla Risale-i Nur çürütülemez. Zira, Risale-i Nur, bizatihî hüccet ve burhandır. Onu ve onun müellifini çürütmeye çalışanlar, çürümeye mahkûm olmuşlardır. Nümunesi, tarih muvacehesinde meydandadır. Ve hem de çürüyeceklerdir. Risale-i Nur’daki yüksek hakikat, Risale-i Nur’u ebede kadar payidar kılacaktır… [h=3]Dipnotlar - Arapça İbareler - Haşiyeler :[/h] [SUP]1[/SUP] : Göklerin ve yerin Rabbi, terbiye edicisi. Zuhruf Sûresi, 43:82; Duhan Sûresi, 44:7. [SUP]2[/SUP] : Onun gücü herşeye yeter. Rum Sûresi, 30:50; Şûrâ Sûresi, 42:9. [SUP]3[/SUP] : Allah’a hamd olsun ki, bu Rabbimin bir ihsanıdır.

Lügatler : abd-i aziz : izzetli kul, Allah’tan başka kimseye minnet duymayan kul abd-i küllî : bütün varlıkların ibadetlerini kendi şahsında temsil eden kul acz-i mutlak : sonsuz derecede âcizlik, güçsüzlük âlem-i İslâm : İslâm dünyası bâki : devamlı ve kalıcı bâtıl : hak ve doğru olmayan, yalan, çirkin bizatihî : bizzat, kendisi burhan : güçlü ve sarsılmaz delil, kanıt cereyan : akım, hareket dalkavukluk : yağ çekme, yaltaklanma desise : hile, aldatma dessas : hileci, hilekâr, aldatıcı Diyanet Riyaseti : Diyanet İşleri Başkanlığı ebed : sonu olmayan, sonsuzluk ebediyen : sonsuza dek ehl-i iman : Allah’a ve Allah’tan gelen her şeye inanan kimseler, mü’minler ehl-i vukuf : bilirkişi elhasıl : kısaca, özetle emniyet : güven evham : kuruntular, şüpheler fâni : geçici, ölümlü fedai : canını esirgemeyen, bir dava uğruna değerli şeylerini vermeye hazır bulunan fena : geçici, ölümlü fesübhânallah : “Allah her türlü eksiklikten sonsuz derecede yücedir” anlamında kullanıp hayret ve hayranlığı ifade eden kelime fikrî : düşünceye ait, düşünceyle ilgili fütuhat : fetihler, zaferler gafil : duyarsız, sorumsuz, umursamaz hakikat : hak, doğru, gerçek Hakîm-i Zülkemâl : sonsuz mükemmellik sahibi olan ve her şeyi hikmetle yaratan Allah Hâlık-ı Kâinat : evreni ve bütün varlıkları yaratan Allah halis : katıksız, saf hâsıl etme : meydana getirme hasretme : ayırma, özgü kılma hizmet-i imaniye : iman hizmeti hususan : bilhassa, özellikle hüccet : sağlam delil, kanıt hükmünde : konumunda hülâsa-i kelâm : sözün özü, kısası iddianame : iddia yazısı idlâl : doğru yoldan çıkarma, saptırma ihtiyat : önlem alma, tedbirli hareket etme iktidar : güç, kudret inkişaf : açığa çıkma, gelişme intibah : uyanma, uyanıklık intisap : bağlanma istifade : faydalanma istinat : dayanma iştigal etme : meşgul olma, uğraşma iştiyak : çok kuvvetli arzu ve istek itimat : güven izale : giderme, kaldırma, yok etme kabil : mümkün, olabilir Kadîr-i Zülcelâl : sonsuz haşmet ve yücelik sahibi olan ve kudreti her şeyi kuşatan Allah kalbî : kalbe ait kast : amaç, gaye kavî : güçlü, kuvvetli kudsî : yüce, kutsal, mukaddes mâhiyet : asıl yapı, temel nitelik ve özellik mahvetme : yok etme maksat : gaye, amaç malûmat : bilgi manevra : tatbikat, eğitim medar : dayanak, sebep, vesile meskenet : miskinlik, fakirlik mezkûr : anılan, sözü geçen millet-i İslâmiye : İslâm milleti; Müslümanlar misil : benzer, eş değer muazzez : çok aziz, çok değerli ve şerefli muvaffak olma : başarılı olma mücadele : uğraşma, çabalama münafık : iki yüzlü, inanmadığı halde inanmış görünen mürâilik : gösteriş, ikiyüzlülük nail olma : erişme nazar : göz, bakış nazaran : bakarak, –göre nazar-ı dikkat : dikkate alma, dikkatle bakma neşriyat : yayma, yayınlama Nurlar : Risale-i Nur Külliyatı Rabbü’s-Semâvâti ve’l-Arz : gökleri ve yeri terbiye edip tasarrufu ve egemenliği altında bulunduran Rab, Allah rağmına : zıddına, inadına resmî : devlete ait riyakâr : gösterişçi ruh u can : ruh ve can; bütün içtenlik ruhî : ruha ait, ruhla ilgili sadakat : bağlılık sâfiyet : temizlik, arınmış olma sebat : kararlılık, sabit olma suret : şekil, biçim, görünüş Şark : Doğu taarruz : saldırı, hücum tahkikî iman : araştırarak ve kesin delillere dayanarak elde edilen iman tahribat : tahripler, yıkıp bozmalar tahrik : harekete geçirme, kışkırtma tesirat : tesirler, etkiler teşvik : şevklendirme, cesaretlendirme vakfetme : bağışlama, kendini adama vilâyet : il vüs’at : genişlik zahiren : görünürde zillet : alçaklık, aşağılık zulmet : karanlık

 

[uður1]

DİVAN-I HARB-İ ÖRFÎ
2.4.İKİ MEKTEB-İ MUSİBETİN ŞEHADETNAMESİ(DEVAMI)
MUKADDİME(DEVAMI)

İKİNCİ CİNAYET: Ayasofya’da, Bayezid’de, Fatih’te, Süleymaniye’de umum ulema ve talebeye hitaben müteaddit nutuklarla şeriatın ve müsemmâ-yı meşrutiyetin münasebet-i hakikiyesini izah ve teşrih ettim. Ve mütehakkimane istibdadın şeriatla bir münasebeti olmadığını beyan ettim. Şöyle ki: [SUP]1[/SUP]سَيِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ hadisinin sırrıyla, şeriat âleme gelmiş, ta istibdadı ve zâlimâne tahakkümü mahvetsin. Herhangi bir nutuk irad ettimse, her bir kelimesine kimsenin bir itirazı varsa, burhan-ı kat’î ile ispata hazırım. Ve dedim ki: Asl-ı şeriatın meslek-i hakikîsi, hakikat-i meşrutiyet-i meşrûadır. Demek meşrutiyeti, delâil-i şer’iye ile kabul ettim. Başka medeniyetçiler gibi taklîdî ve hilâf-ı şeriat telâkki etmedim. Ve şeriatı rüşvet vermedim. Ve ulema ve şeriatı, Avrupa’nın zünun-u fâsidesinden iktidarıma göre kurtarmaya çalıştığımdan cinayet ettim ki, bu tarz muamelenizi gördüm. ÜÇÜNCÜ CİNAYET: İstanbul’da yirmi bine yakın hemşehrilerimi, hamal ve gafil ve safdil olduklarından, bazı particiler onları iğfal ile vilâyât-ı şarkiyeyi lekedar etmelerinden korktum. Ve hamalların umum yerlerini ve kahvelerini gezdim. Geçen sene anlayacakları sûretle meşrutiyeti onlara telkin ettim. Şu mealde: İstibdat, zulüm ve tahakkümdür. Meşrutiyet, adalet ve şeriattır. Padişah, Peygamberimizin emrine itaat etse ve yoluna gitse halifedir. Biz de ona itaat edeceğiz. Yoksa, Peygambere tâbi olmayıp zulmedenler, padişah da olsalar haydutturlar. Bizim düşmanımız cehalet, zaruret, ihtilâftır. Bu üç düşmana karşı san’at, marifet, ittifak silâhıyla cihad edeceğiz. Dipnotlar - Arapça İbareler - Haşiyeler : [SUP]1[/SUP] : “Milletin efendisi, onlara hizmet edendir.” el-Mağribî, Câmiu’ş-Şeml, 1:450, hadis no: 1668, el-Aclûnî, Keşfü’l-Hafâ, 2:463.

Lügatler : adalet : hak sahibine hakkını verme, haksızı terbiye etme ve cezalandırma asl-ı şeriat : Allah tarafından bildirilen hükümlerin aslı, özü, hakikati Bayezid : İstanbul’da bulunan ve ismini Bayezid Camiinden alan semt beyan : anlatma, açıklama burhan-ı kat’î : güçlü ve sarsılmaz kesin delil cehalet : cahillik, bilgisizlik delâil-i şer’iye : şeriata ait deliller; Kur’ân, Sünnet, İcmâ ve Kıyas delilleri gibi gafil : duyarsız, habersiz hadis : Peygamber Efendimizin (a.s.m.) mübarek sözü hakikat-i meşrutiyet-i meşrûa : dine uygun meşrutiyetin esası halife : Peygamber Efendimizin (a.s.m.) vekili olarak Müslümanların başkanlığını yapan ve İslâmiyeti korumak ve yaşatmakla görevli olan zât haydut : eşkıya hilâf-ı şeriat : Allah tarafından bildirilen hükümlere ters, zıt hitaben : hitap ederek, seslenerek iğfal : kandırma, aldatma ihtilâf : anlaşmazlık, uyuşmazlık iktidar : güç, kudret irad etme : konuşma yapma, sunma istibdad : baskı, zulüm itaat : emre uyma, boyun eğme lekedar etme : lekeleme, kirletme meal : mânâ, anlam meslek-i hakikî : gerçek meslek, yol ve metot münasebet : bağlantı, ilgi münasebet-i hakikiye : gerçek bağlantı, ilgi müsemmâ-yı meşrutiyet : meşrutiyetin özü, gerçeği, mânâsı müteaddit : birçok, çeşitli mütehakkimane : zorbaca safdil : saf kalpli, kolay aldanan san’at : zanaat, ustalık; birşey hakkındaki yöntemlerin tamamı; meslek kurallarının tümü şeriat : Allah tarafından bildirilen hükümlerin hepsi, İslâmiyet tâbi olma : uyma tahakküm : baskı ve zorbalık taklîdî : taklitle yapılan, körü körüne taklit edilen telâkki : anlama, kabul etme telkin : fikir aşılama, fikren yönlendirme teşrih : şerh etme, açıklama ulema : âlimler umum : bütün vilâyât-ı Şarkiye : Doğu illeri zâlimâne : zâlimce zaruret : yoksulluk; maddî yönden geri kalmışlık zünun-u fâside : bozuk zanlar

İ'lem Eyyühel-Aziz! Kalbin umur-u dünyeviye ile kasden iştigal etmek için yaratılmış olmadığı şöylece izah edilebilir: Görüyoruz ki, kalb hangi bir şeye el atarsa, bütün kuvvetiyle, şiddetiyle o şeye bağlanır. Büyük bir ihtimam ile eline alır, kucaklar. Ve ebedi bir devamla onun ile beraber kalmak istiyor. Ve onun hakkında tam manasıyla fena olur. Ve en büyük ve en devamlı şeylerin peşindedir, talebindedir. Halbuki umur-u dünyeviyeden herhangi bir emir olursa, kalbin istek ve amaline nazaran bir kıl kadardır. Demek kalb, ebed-ül abada müteveccih açılmış bir penceredir. Bu fani dünyaya razı değildir.

(Bediüzzaman Said Nursi - Mesnevi-i Nuriye'den)

Lügatler
Âmâl :emeller, arzular, gayeler
Ebed ül âbâd :sonsuzluk, tükenmez hayat
Ebedi: sonsuz
Emir :iş, husus, şey, hadise, madde
Eyyühel Aziz :Ey Aziz, sevgili kardeşim
Fânî :gelip geçici, kaybolan, devamlı olmayan, ölümlü
Fenâ :yokluk, yok olmak, gelip geçicilik, ölüm
İ’lem : Bil ki
İhtimam :özenmek, fazla dikkat etmek
İştigal :uğraşmak, meşgul olmak
İzah :açıklama, anlaşılır hale getirme
Kasden :bilerek ve isteyerek yapmak, niyet etmek
Müteveccih :yönelmiş, dönmüş
Nazaran :göre, kıyasla, bakınca
Taleb: istek
Umur-u dünyeviye :dünya işleri

 

[uður1]

Ehl-i hak,hakkını kuvvetle müdafaa etse
28 Eylül 2011 / 00:01
Günlük Risale-i Nur dersi

Bismillahirrahmanirrahim
Şimdiki fırtınalı asırda gaddar medeniyetten neş’et eden hodgâmlık ve asabiyet-i unsuriye ve umumî harpten gelen istibdadat-ı askeriye ve dalâletten çıkan merhametsizlik cihetinde öyle bir eşedd-i zulüm ve eşedd-i istibdadat meydan almış ki, ehl-i hak, hakkını kuvvet-i maddiye ile müdafaa etse, ya eşedd-i zulüm ile, tarafgirlik bahanesiyle çok bîçareleri yakacak; o hâlette o da azlem olacak ve mağlûp kalacak. Çünkü, mezkûr hissiyatla hareket ve taarruz eden insanlar, bir iki adamın hatasıyla yirmi otuz adamı, âdi bahanelerle vurur, perişan eder. Eğer ehl-i hak, hak ve adalet yolunda yalnız vuranı vursa, otuz zayiata mukàbil yalnız biri kazanır, mağlûp vaziyetinde kalır. Eğer mukabele-i bilmisil kaide-i zâlimânesiyle, o ehl-i hak dahi bir ikinin hatasıyla yirmi otuz biçareleri ezseler, o vakit, hak namına dehşetli bir haksızlık ederler. [On ikinci Şua]
Bediüzzaman Said Nursi
Sözlük:
neş'et: doğma, ortaya çıkma
hodgamlık: bencillik
asabiyet-i unsuriye: ırkçılık damarı
umumi: genel
istibdadat-ı askeriye: askeri baskılar
dalalet: hak yoldan ayrılma, sapkınlık
eşedd-i zulüm: zulmün en şiddetlisi
eşedd-i istibdadat: baskının en şiddetlisi
ehl-i hak: hak ve doğru yolda olan kimseler
kuvvet-i maddiye: maddi kuvvet
tarafgirlik: taraftarlık
halet: durum, hal
azlem: çok zalim, zulmeden
mağlup: yenilme
mezkur: anılan, sözü geçen, zikredilen
mukabele-i bilmisil: misilleme yapmak
kaide-i zalimane: zalimce kural, kaide

 

[uður1]

İşte bunlar, Allah'a en yakın olanlardır
28 Eylül 2011 / 04:03
Günün Ayet-i Kerime meali...

Bismillahirrahmanirrahim
Cenab-ı Hak(c.c), Vâkı’a Suresi 1-12. ayetlerinde mealen şöyle buyuruyor:
1. Kıyamet koptuğu zaman,
2. Ki onun oluşunu yalanlayacak hiçbir kimse yoktur;
3. O, alçaltıcı, yükselticidir.
4. Yer şiddetle sarsıldığı,
5. Dağlar parçalandığı,
6. Dağılıp toz duman haline geldiği,
7. Ve sizler de üç sınıf olduğunuz zaman,
8. Sağdakiler, ne mutlu o sağdakilere!
9. Soldakiler, ne bahtsızdırlar onlar!
10. (Hayırda) önde olanlar, (ecirde de) öndedirler.
11. İşte bunlar, (Allah'a) en yakın olanlardır,
12. Naim cennetlerinde .

Reprisal-i Nur'dan vecizeli duvar kağıdı - [indir]

28 Eylül 2011 / 08:19
Günün vecizesi -Bir kelebeğin midesini tanzim eden, Manzume-i Şemsiyeyi dahi o tanzim etmiştir...

Risale Haber - Haber Merkezi
“Bir kelebeğin midesini tanzim eden, Manzume-i Şemsiyeyi dahi o tanzim etmiştir.”[Sikke-i Tasdik-i Gaybi]


(Haber detayında (altta) yer alan resmin üzerine farenizin sağ tuşu le tıklayıp Resmi farklı kaydet seçeneğini işaretleyerek duvar kağıdınızı indirebilirsiniz...)

 

[uður1]

Madem bir zerre kuvvet-i imaniyenin ziyadeleşmesi, bir batman marifet ve kemalattan daha kıymetlidir ve yüz ezvakın balından daha tatlıdır.
Ve madem bin seneden beri iman ve Kur'an aleyhinde teraküm eden Avrupa feylesoflarının itirazları ve şübheleri yol bulup ehl-i imana hücum ediyor. Ve bir saadet-i ebediyenin ve bir hayat-ı bakiyenin ve bir Cennet-i daimenin anahtarı, medarı, esası olan erkan-ı imaniyeyi sarsmak istiyorlar. Elbette her şeyden evvel imanımızı taklidden tahkike çevirip kuvvetlendirmeliyiz.

(Bediüzzaman Said Nursi - 7. Şua'dan)

Lügatler
Batman : yaklaşık sekiz kg. a denk gelen bir ağırlık
Cennet-i daime :sonsuza dek cennette kalmak
ehl-i iman : Allah’a ve Allah’tan gelen herşeye inanan kimseler, mü’minler
Erkan-ı imaniye :imanın şartları, esasları
Ezvak :zevkler, keyifler, eğlenceler
Feylesof :felsefeci
Hayat-ı bakiye :sonsuz hayat
Kemalat :faziletler, iyilikler, mükemmellikler
Kuvvet-i imaniye :imandan gelen kuvvet
Marifet :bilme, bilgi
Medar :sebeb, vesile
Saadet-i ebediye :sonsuz mutluluk
Şua :ışık, parıltı
Tahkik :incelemek, içyüzünü araştırmak
Taklit :benzemeye çalışmak, benzerini yapmak
Teraküm :birikmek, yığılmak
Zerre : atom, en küçük parça
Ziyadeleşmek :çoğalmak, artmak