“Sayfasında Çok İstiğfar Bulunana Ne Mutlu!”

[Denis]

Resûlullah (s.a.v) günde yetmişten fazla istiğfar ve tevbe ederdi.

Resûlullah (s.a.v) buyurdular:

• “Her mü’minin günlük amellerinin yazıldığı bir sayfası vardır. Gün sonunda defter kapatıldığında, içinde istiğfar yoksa kapkara olarak kapatılır. Eğer içinde istiğfar varsa parlayan bir nur şeklinde kapatılır.”

• “Sayfasında çok istiğfarda bulunana ne mutlu!”

• “Kim istiğfar etmeyi adet haline getirirse Allâhü Teâlâ onun her sıkıntısına bir rahatlık, her darlığına bir çıkar yol lütfeder ve onu ummadığı yerden rızıklandırır.”

• “Günde yetmiş kere istiğfar eden hiçbir kul yoktur ki Allâhü Teâlâ onun yedi yüz günahını bağışlamasın. Günde yedi yüzden fazla günah işleyen bir kul veya kavim zaten hüsrana uğramıştır.”

Bir adam

“Ya Resûlallah! Bana öyle bir amel öğret ki onunla cennete gireyim” dedi. Resûl-i Ekrem (s.a.v) ona;

“Öfkelenme” diye cevap verdi. Adam arzusunu ikinci kez tekrarlayınca Resûl-i Ekrem (s.a.v.) tekrar aynı cevabı verdi. Adam,

“Bundan başka ne yapmalıyım?” diye sorunca;

“Yetmiş yıllık günahlarına keffaret olması için ikindi namazından önce yetmiş kez Estağfirullah de” buyurdu. Adam,

“Fakat benim yetmiş yıllık günahım yok ki” deyince Resûlullah (s.a.v),

“Anneninkilere de keffarettir.” buyurdu. Adam,

“Onun da o kadar günahı yoktur.” deyince Rasûlullah (s.a.v) babanın, yine babamın da o kadar günahı yok deyince kardeşlerinin de günahlarına keffaret olacağını müjdeledi.”

​