Hadis

[Ahmet.1]

Ebû Zer'den (r.a.) rivayetle:
Şüphesiz iman için kalbini hâlis kılan, onu gösteriş ve kin gibi kötü duygulardan arındıran, dilini doğru tutan, ruhunu mânevi gıdalarla tatmin eden, yolunu dosdoğru tutan, kulağına hak sözü dinleten ve gözünü Allah'ın kudret eserlerine ve sadece meşru olan şeylere çeviren kişi kurtuluşa ermiştir.

Camiu's Sagir - 2916. [4:508, Hadîs No: 6098]

 

[Ahmet.1]

Câbir bin Abdullah rivayet ediyor:
Hoş geldiniz. Küçük cihattan büyük cihada; nefsin gayr-i meşru arzularıyla mücâdele etmeye döndünüz.

Camiu's Sagir - 2919. [4:511, Hadîs No: 6107]

 

[Ahmet.1]

Câbir (r.a.) rivayet ediyor:
Şöyle de: "Allah'ım, Senin bağışlaman benim günahımdan daha geniştir. Rahmetin benim yanımda amelimden daha çok ümit vericidir."

Camiu's Sagir - 2926. [4:522, Hadîs No: 6138]

 

[Ahmet.1]

Ebû Umâme (r.a.) rivayet ediyor:
Şöyle de: "Allah'ım, Senden, Sana kavuşmaya îman eden, hükmüne razı olan ve verdiğine kanaat getiren mutmain bir nefis diliyorum."

Camiu's Sagir - 2924. [4:521, Hadîs No: 6136]

 

[Ahmet.1]

Büreyde'den (r.a.) rivayetle Resûlullah Efendimiz (a.s.m.) şöyle buyurmuşlardır:
Şöyle de: "Allah'ım ben zayıfım bana kuvvet ver. Ben zelilim, beni aziz kıl. Ben fakirim, beni rızıklandır."

Camiu's Sagir - 2925. [4:522, Hadîs No: 6137]

 

[Ahmet.1]

Ebû Bekir (r.a.) rivayet ediyor:
Şöyle de: "Allah'ım, şüphesiz ben nefsime çok zulmettim. Ve yine şüphesiz günahları Şenden başka kimse bağışlayamaz. Beni katından bir mağfiretle bağışla. Bana merhamet et. Şüphesiz Sen bütün günahları bağışlayan ve çok merhamet edensin."

Camiu's Sagir - 2929. [4:523, Hadîs No: 6142]

 

[Ahmet.1]

Ebû Hureyre'den (r.a) rivayetle:
Gıybet din kardeşini hoşlanmayacığı bir şekilde anmandır.

Müslim, Birr: 70.

 

[Ahmet.1]

Zeyd es-Sülami'den rivâyet ediliyor:
Sizin için ölüm kesin olarak takdir edilmiştir; ya azap getirir, ya da saadet.

İbni Ebi'd-Dünya ve Beyhaki'nin Şi'bü'l-İman'ından.

 

[Ahmet.1]

Hazreti Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle istiaze ederlerdi: "Allah'ım! Aczden, tembellikten, korkaklıktan, düşkünlük derecesine varan ihtiyarlıktan, cimrilikten sana sığınırım. Keza, kabir azabından sana sığınırım. Hayat ve ölüm fitnesinden sana sığınırım."

Buhari, Da'avat 38, 40, 42, Cihad 25, Müslim, Zikr 52, (2706), Tirmizi, Da'avat 71, (3480, 3481), Ebu Davud, Salat 367, (1540, 1541), Huruf 1, (3972), Nesai, İstiaze 6, (8, 257, 258)

 

[Ahmet.1]

Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ashabından birini herhangi bir iş için gönderince şu tenbihte bulunurdu: "Müjdeleyin. nefret ettirmeyin, kolaylaştırın, zorlaştırmayın."

Müslim, Cihad, (1732) (Kütüb-i Sitte Uygulamasından)

 

[Ahmet.1]

Ali (r.a.) rivayet ediyor ki:
Güzel konuşmanın tehlikesi insanlara karşı kibirlenme ve kendisinde olmayan şeyle övünmektir. Cesaretin tehlikesi zulüm ve haddi aşmaktır. İyilikseverliğin tehlikesi başa kakmaktır. Güzelliğin tehlikesi böbürlenmektir. İbâdetin tehlikesi tembellik ve usanç duymaktır. Konuşmanın tehlikesi yalan söylemektir. İlmin tehlikesi unutmaktır. Yumuşak huyluluğun tehlikesi kendinden beklenen metanet ve salâbeti göstermemektir. Asaletin tehlikesi soyu ile övünmektir. Cömertliğin tehlikesi israftır.

[1:49, Hadîs No: 10] - Camiu's-Sagir

 

[Ahmet.1]

İbni Mes'ud (r.a.) rivayet ediyor ki, Resûlullah (a.s.m.) şöyle buyuruyor:
İlmin tehlikesi, unutmak; zayi edilmesi, ehil olmayana öğretmektir.

Camiu's-Sagir - [1:52, Hadîs No: 12]

 

[Ahmet.1]

Ebû Hüreyre'den (r.a.) rivayetle:
Münafığın alâmeti üçtür: Konuştuğu zaman yalan söyler, söz verdiğinde sözünden döner. Kendisine emniyet edildiğinde hıyanet eder.

Camiu's-Sagir 17- [1:63, Hadîs No: 25]

 

[Ahmet.1]

Harmele bin Abdullah bin Evs'den Resûlullahtan (a.s.m.) rivayet ediyor:
İyiliği yap, kötülükten sakın. Yanlarından kalktığında halkın senin hakkında söyleyeceklerinden hoşlanacağın şeyleri gözet ve yap. Yanlarından kalktığında halkın senin hakkında söyleyeceklerinden hoşlanmadığın şeylere dikkat et ve onları yapmaktan da sakın.

19. [1:65, Hadîs No:28] - Camiu's-Sagir

 

[Ahmet.1]

Zeyd bin Harise (r.a: ) rivayet ediyor ki:
İlk vahyin indiği sıralarda Cebrail bana geldi, abdest ve namazı öğretti.

Buhari, Vuzu; 7; Mûsned, 1:268; 4:161.

 

[Ahmet.1]

Ali (r.a.) rivayet ediyor ki, Peygamber Efendimiz (a.s.m.) şöyle buyuruyor:
Cebrail gelerek bana şöyle dedi: “Ey Muhammed, istediğin kadar yaşa, sonunda öleceksin, istediğin kimseyi sev, sonunda ayrılacaksın; istediğin şeyi yap, sonunda karşılığını göreceksin. Şunu muhakkak bil ki, mü’minin şerefi gece ibadete kalkmasıdır, izzeti, Allah’ın kendisine verdiğine kanaat edip, insanlardan bir şey beklememesidir.”

Beyhaki’nin Şuabu’l-İman ve Ebu Nuaym’ın Hilye’sinden.

 

[Ahmet.1]

Ebu Musa (r.a.) rivayet ediyor ki, Peygamber Efendimiz (a.s.m.) şöyle buyuruyor:
Rabbimden bir elçi geldi. Ümmetimin yarısını cennete koymakla onlara şefaat etmem arasında beni serbest bıraktı. Ben şefaati tercih ettim. Şefaat ümmetimden Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmadan ölen kimseler içindir.

Buhari, Tefsir, sure 9, 12, 13; Müslim, Fedailu’s-sahabe: 25; Münafikin: 4; Tirmizi, Kıyame: 13; İbn Mace, Zühd: 13

 

[Ahmet.1]

Ebû Hüreyre (r.a,) rivayet ediyor:
Allah İbrahim'i dost, Musa'yı sırdaş edindi. Beni de Habib edindi. Sonra şöyle buyurdu: 'İzzet ve büyüklüğüm hakkı için seni dostum ve sırdaşımdan üstün tuttum."

Beyhaki’nin Şi’bü’l-İman’ından.

 

[Ahmet.1]

Enes (r.a) rivayet ediyor ki:
Şaşırtıcı derecede büyük iftiranın ne olduğunu biliyor musunuz? Aralarını bozmak için insanlar arasında söz taşımaktır.

Beha’nın Edeb’i ve Beyhaki’nin Sünen’inden.

 

[Ahmet.1]

Tulayb bin Arefe rivayet ediyor:
Genişlik ânında da, sıkıntı ânında da Allah'tan kork.

Ebu Kurretü’z-Zebidi’nin Sünen’inden.