On Dokuzuncu Söz
Risalet-i Ahmediyeye dairdir
وَمَا مَدَحْتُ مُحَمَّداً بِمَقَالَتِى وَلٰكِنْ مَدَحْتُ مَقَالَتِى بِمُحَمَّدٍ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ
1
Risalet-i Ahmediyeye dairdir
وَمَا مَدَحْتُ مُحَمَّداً بِمَقَالَتِى وَلٰكِنْ مَدَحْتُ مَقَالَتِى بِمُحَمَّدٍ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ
Evet, şu Söz güzeldir. Fakat onu güzelleştiren, güzellerin güzeli olan evsâf-ı Muhammediyedir.
On Dört Reşahâtı tazammun eden On Dördüncü Lem’anın
BİRİNCİ REŞHASI
Evet, o burhanın şahs-ı mânevîsine bak:
Sath-ı arz bir mescid, Mekke bir mihrap, Medine bir minber; o burhan-ı bâhir olan Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselâm bütün ehl-i imana imam, bütün insanlara hatip, bütün enbiyaya reis, bütün evliyaya seyyid, bütün enbiya ve evliyadan mürekkep bir halka-i zikrin serzâkiri; bütün enbiya hayattar kökleri, bütün evliya tarâvettar semereleri bir şecere-i nuraniyedir ki, herbir dâvâsını, mu’cizatlarına
[NOT]Dipnot-1 “Ben sözlerimle Muhammed’i (a.s.m.) övmüş olmadım; aslında sözlerimi Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâmla övmüş ve güzelleştirmiş oldum.” İmam Rabbânî, Mektubat, 1:58.
Dipnot-2 Bu risalenin yeri için bk. Mesnevî-i Nuriye, Nokta Risalesi, Nurun İlk Kapısı, On Dördüncü Ders, On Dördüncü Lem’a.[/NOT]
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="2"><tbody><tr><td>Arabî: Arapça</td><td>Hâtemü’l-Enbiyâ: peygamberlerin sonuncusu olan Hz. Muhammed (a.s.m.) (bk. n-b-e)</td></tr><tr><td>Kur’ân-ı Azimüşşan: şanı yüce Kur’ân</td><td>Medine: (bk. bilgiler)</td></tr><tr><td>Mekke: (bk. bilgiler)</td><td>Risalet-i Ahmediye: Hz. Muhammed’in peygamberliği, elçiliği (bk. r-s-l; ḥ-m-d)</td></tr><tr><td>aleyhissalâtü vesselâm: Allah’ın salât ve selâmı onun üzerine olsun (bk. ṣ-l-v; s-l-m)</td><td>burhan: delil</td></tr><tr><td>burhan-ı bâhir: açık delil</td><td>burhan-ı nâtık: konuşan delil</td></tr><tr><td>ehl-i iman: iman edenler (bk. e-m-n)</td><td>enbiya: peygamberler (bk. n-b-e)</td></tr><tr><td>evliya: veliler, Allah dostları (bk. v-l-y)</td><td>evsâf-ı Muhammediye: Hz. Muhammed’in (a.s.m.) vasıfları, özellikleri (bk. v-ṣ-f; ḥ-m-d)</td></tr><tr><td>halka-i zikir: zikir halkası</td><td>hatip: hitap eden, konuşan (bk. ḫ-ṭ-b)</td></tr><tr><td>hayattar: canlı (bk. ḥ-y-y)</td><td>kitab-ı kebîr: büyük kitap, kâinat (bk. k-t-b; k-b-r)</td></tr><tr><td>kitab-ı kâinat: kâinat kitabı (bk. k-t-b; k-v-n)</td><td>küllî: geniş, kapsamlı (bk. k-l-l)</td></tr><tr><td>lem’a: parıltı</td><td>mihrap: imamın cemaate namaz kıldırdığı yer</td></tr><tr><td>minber: hutbe okunan yer</td><td>muarrif: tanıtıcı, tarif edici (bk. a-r-f)</td></tr><tr><td>mürekkep: –den oluşmuş</td><td>nebze: az miktar</td></tr><tr><td>reşahât: sızıntılar, damlalar</td><td>reşha: sızıntı, damla</td></tr><tr><td>sath-ı arz: yeryüzü</td><td>semere: meyve</td></tr><tr><td>serzâkir: zikredenlerin başı</td><td>seyyid: efendi</td></tr><tr><td>tarâvettar: tap taze</td><td>tazammun: içine alma</td></tr><tr><td>âyet-i kübrâ: en büyük delil (bk. k-b-r)</td><td>şahs-ı mânevî: mânevî şahıs (bk. a-n-y)</td></tr><tr><td>şecere-i nuraniye: nurlu ağaç (bk. n-v-r)</td><td>şehadet: şahitlik, tanıklık (bk. ş-h-d)</td></tr></tbody></table>