Kuran-ı Azimüşşan, geçmiş kavimlerden bahsetmekle, Allahın dinine sed çekenlerin âkıbetlerini nakletmekle, kıyamete kadar gelecek bütün insanları îkaz etmekte, mânâ-yı işârisiyle, Kim Allahın dinine savaş açarsa, onlar da yok olup gidecektir" demektedir. Şimdi bu konu ile ilgili yüzlerce âyet-i kerimeden bir tekine bakalım. Tevbe Sûresi;nin 70. âyet-i kerimesinde meâlen şöyle buyrulmaktadır:
Onlara kendilerinden öncekilerin; Nûh, Âd ve Semûd kavminin, İbrâhim kavminin, Medyen halkının ve (Lut kavmi gibi) alt üst olan (şehir)lerin haber (ler)i gelmedi mi? Peygamberleri onlara mu;cizeler getirmişti. Böylece Allah onlara zulmediyor değildi; fakat (onlar bu inkarlarıyla) kendilerine zulmediyorlardı
Allahu Azimüşşanın göndermiş olduğu peygamberlerle muâraza eden, Allah;ın hükümlerine sed çekmeye çalışan kavimlerin başlarına neler geldiğini kısaca hatırlayalım:
Nuh Kavmi: Hz. Nuh Aleyhisselamın 950 yıl boyunca yaptığı tebliğe kulaklarını tıkadı. İlâhî hükümlerle alay etmeye kalkıştı. Sonunda bir tûfanla kökleri kesildi, bir teki bile hayatta kalmadı.
Âd Kavmi: Bu kavmin insanları dev gibi iri cüsseli idiler. Güçlerine, servetlerine güveniyor, Hz. Hûd Aleyhisselamın Tevhid-i hakikiye davet edişine kulaklarını tıkıyorlardı. Sonunda gazab-ı İlâhiye müstahak oldular. Önce siyah bir bulut, ardından müthiş bir rüzgâr (sarsar) geldi. O koca koca insanlar saman çöpü gibi sağa sola savrularak helak oldu.
Semûd Kavmi: Hz. Salih Aleyhisselamın şefkatli sözlerine, nasihatlarına alayla karşılık verdiler. Kayanın içerisinden bir devenin çıktığını gözleriyle görmelerine, bu büyük mucizeye rağmen iman etmediler. Üstelik Peygamberin ikazına aldırış etmeden deveyi kestiler. Bu inkarları ve azgınlıkları ile gazâb-ı İlâhiyi celbettiler. 1. gün yüzleri sarardı, 2. gün kızardı, 3. gün simsiyah oldu. Dördüncü günü gazab-ı İlâhî geldi. Tek bir sesle diz üstü çöküp ölüverdiler. Gökyüzünden korkunç bir ses geldi, ardından şehirlerinin altı üstüne getirildi.
Nemrut Kavmi: Hz. İbrahimin, Allahın hükümlerini yeryüzünde hâkim kılma dâvâsına set çekmeye çalıştı. Sonunda sivrisinek taifesi ile helak olup gittiler.
Lût Kavmi: Hz. Lût Aleyhisselamın tebliğ ettiği İslâma kulaklarını tıkadılar. Üstelik iğrenç bir fiili işlemekte ısrar ettiler. Bunun üzerine ibret-i âlem için üzerlerine ateşte pişirilmiş taşlar yağdırıldı. Beldelerinin altı üstüne çevrildi. Hepsi helak olup gitti.
Hz. Şuâyb Aleyhisselamın tebliğine aldırış etmeyen azgın Medyen ahalisi, şiddetli zelzele ile, Eyke ahalisi kavurucu bir sıcaklığın ardından toplandıkları koyu gölgeli bir buluttan üzerlerine yağan ateşle helak oldu.
Firavun Kavmi, Hz. Musanın Hakka dâvetine aldırış etmedi. Gücüne, kuvvetine güvendi, sonunda suda boğularak helak olup gitti.
Bunun gibi nice zâlim ve azgın kavimler; Belam, Câlut, Ebrehe, Ebu Cehil gibi nice kâfir simalar kahr ile perişan olup geberip gitti.
Cenab-ı Hak, dinine savaş açanları helak ettiği gibi, dinini müdafaa edenleri de lutfuyla kurtardı, sonunda dinini galip eyledi.
Dünya sahnesinde şimdi işte herkesin bildiği zalimler tâifesi var. Görüldüğü kadarıyla onlar Kuran-ı Azimüşşanın îkazına aldırış etmiyor. Öyleyse mukadder âkıbetlerine hazır olsunlar...
Selam ve dua ile..
Onlara kendilerinden öncekilerin; Nûh, Âd ve Semûd kavminin, İbrâhim kavminin, Medyen halkının ve (Lut kavmi gibi) alt üst olan (şehir)lerin haber (ler)i gelmedi mi? Peygamberleri onlara mu;cizeler getirmişti. Böylece Allah onlara zulmediyor değildi; fakat (onlar bu inkarlarıyla) kendilerine zulmediyorlardı
Allahu Azimüşşanın göndermiş olduğu peygamberlerle muâraza eden, Allah;ın hükümlerine sed çekmeye çalışan kavimlerin başlarına neler geldiğini kısaca hatırlayalım:
Nuh Kavmi: Hz. Nuh Aleyhisselamın 950 yıl boyunca yaptığı tebliğe kulaklarını tıkadı. İlâhî hükümlerle alay etmeye kalkıştı. Sonunda bir tûfanla kökleri kesildi, bir teki bile hayatta kalmadı.
Âd Kavmi: Bu kavmin insanları dev gibi iri cüsseli idiler. Güçlerine, servetlerine güveniyor, Hz. Hûd Aleyhisselamın Tevhid-i hakikiye davet edişine kulaklarını tıkıyorlardı. Sonunda gazab-ı İlâhiye müstahak oldular. Önce siyah bir bulut, ardından müthiş bir rüzgâr (sarsar) geldi. O koca koca insanlar saman çöpü gibi sağa sola savrularak helak oldu.
Semûd Kavmi: Hz. Salih Aleyhisselamın şefkatli sözlerine, nasihatlarına alayla karşılık verdiler. Kayanın içerisinden bir devenin çıktığını gözleriyle görmelerine, bu büyük mucizeye rağmen iman etmediler. Üstelik Peygamberin ikazına aldırış etmeden deveyi kestiler. Bu inkarları ve azgınlıkları ile gazâb-ı İlâhiyi celbettiler. 1. gün yüzleri sarardı, 2. gün kızardı, 3. gün simsiyah oldu. Dördüncü günü gazab-ı İlâhî geldi. Tek bir sesle diz üstü çöküp ölüverdiler. Gökyüzünden korkunç bir ses geldi, ardından şehirlerinin altı üstüne getirildi.
Nemrut Kavmi: Hz. İbrahimin, Allahın hükümlerini yeryüzünde hâkim kılma dâvâsına set çekmeye çalıştı. Sonunda sivrisinek taifesi ile helak olup gittiler.
Lût Kavmi: Hz. Lût Aleyhisselamın tebliğ ettiği İslâma kulaklarını tıkadılar. Üstelik iğrenç bir fiili işlemekte ısrar ettiler. Bunun üzerine ibret-i âlem için üzerlerine ateşte pişirilmiş taşlar yağdırıldı. Beldelerinin altı üstüne çevrildi. Hepsi helak olup gitti.
Hz. Şuâyb Aleyhisselamın tebliğine aldırış etmeyen azgın Medyen ahalisi, şiddetli zelzele ile, Eyke ahalisi kavurucu bir sıcaklığın ardından toplandıkları koyu gölgeli bir buluttan üzerlerine yağan ateşle helak oldu.
Firavun Kavmi, Hz. Musanın Hakka dâvetine aldırış etmedi. Gücüne, kuvvetine güvendi, sonunda suda boğularak helak olup gitti.
Bunun gibi nice zâlim ve azgın kavimler; Belam, Câlut, Ebrehe, Ebu Cehil gibi nice kâfir simalar kahr ile perişan olup geberip gitti.
Cenab-ı Hak, dinine savaş açanları helak ettiği gibi, dinini müdafaa edenleri de lutfuyla kurtardı, sonunda dinini galip eyledi.
Dünya sahnesinde şimdi işte herkesin bildiği zalimler tâifesi var. Görüldüğü kadarıyla onlar Kuran-ı Azimüşşanın îkazına aldırış etmiyor. Öyleyse mukadder âkıbetlerine hazır olsunlar...
Selam ve dua ile..