Konuşmak isterdim
Konuşmak yeterli olsaydı.
Kelimeler yutulup,
Kalbe inebilseydi.
Göz göremediğini görse,
Akıl akledemediğini...
Belki o zaman
Daha az üzülürdük
Bir hüzün nöbeti sırasında
Kör ve sağır ve dilsiz olmak
Yeniden yorumlanırdı bize.
Ve biz 'kendimiz' olurduk;
Anlayan,
Anlatan
Anlaşılan.