hakka_yolcu
Well-known member
Adamın biri her zaman «:037::037:» diye zikreder, bu zikirden ağzı bal yemiş gibi tatlanırdı. Bir gün şeytan gelip: «–Ne diye durmadan “Allah Allah” deyip duruyorsun. Bunca zamandır “Allah” demene karşılık bir kerecik olsun Allah sana; “Buyur kulum, ne istiyorsun?” dedi mi? Sende hiç utanma sıkılma yok mu? Daha ne kadar “Allah” deyip duracaksın?» dedi. Bunun üzerine Allâh’ın adını dilinden düşür...meyen adam utanıp sıkıldı ve zikri bıraktı. Gönlü kırık bir hâlde yattı, uyudu. Rüyâsında Hızır (a.s.)’ı gördü. Hazret-i Hızır ona, neden zikri bıraktığını sordu. Adam: «–Yaptığım onca zikre karşılık verilmedi. Hak katından; “Buyur kulum!” sesi gelmedi. O’nun kapısından kovulmaktan korktum.» dedi. Bunun üzerine Hızır (a.s.), adama şu hikmetli karşılığı verdi. «–Ey Allâh’ın kulu! Senin “Allah” demen, Allâh’ın; “Buyur kulum!” demesidir. Allah, isminin zikrini herkese nasip eder mi? Senin “Allah” diyebilmen, Allâh’ın sana duyduğu sevginin işâretidir.» Bunu duyan adam kalkıp istiğfarda bulundu ve tekrar Allâh’ı zikre devam etti.” İşte nefs ve şeytanın bunun gibi sayısız hileleri vardır. Mü’min, bu düşmanlarının tuzaklarından firâset ve basîretle korunmalı ve dâimâ Rabbine sığınmalıdır. Hazret-i Mevlânâ