Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Blog
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Forumlar
İslamiyet
Kuran-i Kerim
Meal ve Tefsir
"Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin!"
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="sarýklý genç" data-source="post: 133643" data-attributes="member: 5985"><p><span style="font-size: 15px"><strong><span style="color: black">[FONT=&quot]Sual: Yahudi ve Nasara ile muhabbetten Kur'ân'da nehiy vardır. Bununla beraber nasıl dost olunuz dersiniz[/FONT]</span></strong><span style="color: black">[FONT=&quot]? [/FONT]</span></span></p><p> <span style="font-size: 15px"><span style="color: black">[FONT=&quot]"Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin." Mâide Sûresi: 5:51.[/FONT]</span></span></p><p> <span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>[FONT=&quot]Cevap:[/FONT]</strong>[FONT=&quot] Evvelâ: Delil kat'iyyü'l-metîn olduğu gibi, kat'iyyü'd-delâlet olmak gerektir. Halbuki tevil ve ihtimalin mecâli vardır. Zira, nehy-i Kur'ânî âmm değildir, mutlaktır. Mutlak ise, takyid olunabilir. Zaman bir büyük müfessirdir; kaydını izhar etse, itiraz olunmaz. Hem de hüküm müştak üzerine olsa, me'haz-ı iştikakı, illet-i hüküm gösterir. Demek bu nehiy, <strong>Yahudi</strong> ve Nasara ile <strong>Yahudi</strong>yet ve Nasraniyet olan aynaları hasebiyledir. </span></p><p><span style="font-size: 15px">Hem de bir adam zâtı için sevilmez. Belki muhabbet, sıfat veya san'atı içindir. Öyleyse herbir Müslümanın herbir sıfatı Müslüman olması lâzım olmadığı gibi, herbir kâfirin dahi bütün sıfat ve san'atları kâfir olmak lâzım gelmez. Binaenaleyh, Müslüman olan bir sıfatı veya bir san'atı, istihsan etmekle iktibas etmek neden câiz olmasın? Ehl-i kitaptan bir haremin olsa elbette seveceksin! </span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Saniyen:</strong> Zaman-ı Saadette bir inkılâb-ı azîm-i dinî vücuda geldi. Bütün ezhânı nokta-i dine çevirdiğinden, bütün muhabbet ve adaveti o noktada toplayıp muhabbet ve adavet ederlerdi. Onun için, gayr-ı müslimlere olan muhabbetten nifak kokusu geliyordu. Lâkin, şimdi âlemdeki bir inkılâb-ı acîb-i medenî ve dünyevîdir. Bütün ezhânı zapt ve bütün ukulü meşgul eden nokta-i medeniyet, terakki ve dünyadır. Zaten onların ekserisi, dinlerine o kadar mukayyed değildirler. Binaenaleyh, onlarla dost olmamız, medeniyet ve terakkilerini istihsan ile iktibas etmektir. Ve her saadet-i dünyeviyenin esası olan âsâyişi muhafazadır. İşte bu dostluk, kat'iyen nehy-i Kur'ânîde dahil değildir.[/FONT]</span> </p><p> <strong><span style="font-size: 15px">Münazarat</span></strong></p><p></p><p> <p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><span style="font-size: 15px"><span style="color: black">[FONT=&quot]***[/FONT]</span></span></p> </p><p> <strong><span style="font-size: 15px">[FONT=&quot]"Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin!"[/FONT]</span></strong></p><p></p><p> <p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><span style="font-size: 15px">[FONT=&quot] [/FONT]</span></p> </p><p> <span style="font-size: 15px">[FONT=&quot]"<strong>Ey iman edenler! Yahudileri ve Hıristiyanları dostlar edinmeyin. Onların bazısı, bazısının dostlarıdırlar. İçinizden kim onları dost edinirse şüphe yok ki, o da onlardandır. Muhakkak ki Allah o zalimleri hidayete, doğru yola iletmez.</strong>" (Mâide Sûresi, 5:51)[/FONT]</span></p><p> <span style="font-size: 15px">[FONT=&quot]</span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">İslam tarihinde bu ayet hakkında çok farklı tartışmalar yapılmış, o tartışma ve yorumları şimdilik bir kenara bırakıp âyetin mânâsını anlamaya çalışalım. </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">Aynı konu bundan yüz sene önce Bediüzzaman Said Nursî’ye de sorulmuş:</span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">“<em>Yahudi ve Nasara ile muhabbetten Kur’ân’da nehiy (yasaklama) vardır: ‘Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin.’ </em>[/FONT]<em>[FONT=&quot]Bununla beraber nasıl dost olunuz dersiniz?[/FONT]</em>[FONT=&quot]”</span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">Said Nursî de cevabını iki temele bina etmiş. Biri “tefsir metodolojisi” diğeri “tarihî kontekst”.</span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>A. Tefsir metodolojisi açısından Said Nursî’nin verdiği cevap özetle şöyle:</strong> </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>1.</strong> Doğru ve sağlam bir hükme varabilmek için elimizdeki delil kesin olması gerektiği gibi, o delilin hangi anlamı gösterdiği de kesin olması gerekir. Burada söz konusu olan delil Kur’ân âyeti olduğu için kesindir. Ancak bu delilin hangi anlamı gösterdiği kesin değildir, başka anlamlara gelme ihtimali de vardır. Çünkü, Kur’ân’ın bu yasağı “âmm” değil, “mutlak”tır. Yani, Yahudi ve Hıristiyanların bütün bireyleri, bütün nitelikleri, bütün zamanları yasak kapsamı içinde değildir. Yasak mutlak bırakılmış, bir sınırlama getirilmemiştir. Büyük bir tefsirci olarak zaman bir sınır getirmişse, artık ona itiraz edilmez (Bu konu aşağıda “tarihî kontekst” içinde açıklanıyor). </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>2.</strong> “Bir hüküm türev üzerine bina edilmişse, o türevin kaynağı hükmün illetini (asıl sebebini) gösterir.” Bu kaideyi şöyle açıklayabiliriz: Âyette geçen “Yahudi” ve “Hıristiyan” kelimeleri türevdir. Bu kelimelerin kaynağı ise “Yahudilik” ve “Hıristiyanlık”tır. Âyetteki hüküm türev üzerine bina edildiği için–kâide gereğince–Yahudi ve Hıristiyanlar, dinleri için, dinlerini yansıttıkları için sevilmez. Yahudilik, Hıristiyanlık açısından onlarla dostluk kurmak ve onları sevmek haramdır. Öyleyse mühendislik, mucitlik, doktorluk, güzellik, yöneticilik gibi dinlerine ait olmayan diğer güzel ve meşru nitelikleri sevilebilir ve bu yönleriyle onlarla dostluk kurulabilir. Çünkü bu nitelikleri âyetin yasak kapsamı dışında kalır.</span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">Şayet âyet-i kerime şöyle buyursaydı, dostluk ve muhabbet onların bütün niteliklerini kapsardı: “Yahudi ve Hıristiyanların kendilerini dost edinmeyin!” Çünkü o zaman, dinlerine ait olsun veya olmasın, kendileriyle her bakımdan dostluk ve muhabbet yasak olmuş olurdu. </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">İslâm dini insanlığın bütün dinî ihtiyaçlarını, bütün zamanlarda karşılayan kapsamlı ve üstün bir dindir. Başka dinlere ihtiyaç bırakmaz. Bu açıdan âyet-i kerime, müminlere, başka dinler karşısında dik durmalarını, dinleri hakkında tereddüt etmemelerini, tereddüde yol açan böyle dostluklara girmemelerini emrediyor. </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">Birilerinin iddia ettiği gibi, bu ifadeden dinler arası çatışma hükmünü çıkartmak mümkün değildir. [/FONT][FONT=&quot]Çünkü âyet-i kerime müminlere “Dost olmayın!” buyuruyor. [/FONT][FONT=&quot]Çünkü dinî dostluktan nifak kokusu gelir. Kendi dinini beğenmemek çıkar. “Sizin dininiz size, benim dinim bana” denilmeli. </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">Hem bütün dünya biliyor ki Kur’ân ve hadisler ve 1400 senelik İslâm tarihindeki uygulamalar, Yahudi ve Hıristiyanlara tam bir dinî özgürlük vermiştir. Havra ve kilise inşa etmelerine müsaade edilmiş ve dinleri teminat altına alınmıştır. Dinlerini özgürce yaşayabilmiş ve Müslüman toplum içinde bu kadar yıl yaşadıkları hâlde dinî açıdan şikâyetleri olmamıştır. </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>3.</strong> Bir insanın, hiçbir sebep yokken bizzat kendisi sevilmez. Ya taşıdığı nitelikten veya sanatından dolayı sevilir. Ayrıca her kâfirin bütün nitelikleri ve sanatları kâfir olması da düşünülemez. Yani, kâfirlerin de İslâm’a uygun nitelikleri ve sanatları olabilir. Bu açıdan İslâm’a uygun olan bir niteliği veya bir sanatı güzel bularak alıntı yapmak neden câiz olmasın? Bir Müslüman’ın Yahudi ve Hıristiyanlardan nikahlı bir hanımı olsa onu elbette sevecektir. Aksi halde sevmediği bir hanımla niye evlensin ki… Zaten Kur’ân, bir Müslüman erkeğin bir Yahudi veya Hıristiyan kadınla evlenmesine izin veriyor.</span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>B. Said Nursî’nin tarihî kontekst açısından bu âyet hakkında verdiği cevap ise kısaca şöyle: </strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">Saadet çağı olan Peygamber Efendimizin (s.a.v.) yaşadığı dönemde bir “büyük dinî inkılâp” meydana geldi. Bütün akıl ve düşünceleri dinî noktaya çevirdi. Bütün sevgi ve düşmanlık din merkezliydi. İnsanlar başkalarına dinleri açısından sevgi gösterir, dinleri açısından düşmanlık ederlerdi. Onun için gayr-i Müslim denilen Yahudi ve Hıristiyanlara gösterilen sevgiden ve onlarla kurulan dostluktan nifak kokusu geliyordu. </span></p><p><span style="font-size: 15px"></span></p><p><span style="font-size: 15px">İçinde yaşadığımız şu zamanda meydana gelen inkılâp ise, “medenî”dir, “dünyaya ait”tir. Bütün akıl ve düşünceleri meşgul eden şey; medeniyet, kalkınma ve dünyadır. Düşünceler, en iyi uygarlık seviyesine nasıl ulaşılır, gelişip kalkınma nasıl temin edilebilir, dünya hayatında huzurun temelini teşkil eden güvenlik nasıl elde edilebilir gibi noktalar üzerinde dolaşıyor. Bu sebepten dolayı, onlarla olan dostluk ilişkilerimiz, onların güzel bulduğumuz medeniyet ve kalkınma projelerini, uygulamalarını iktibas etmektir, alıntı yapmaktan ibarettir. İşte şu dostluk, kesinlikle Kur’ân’ın yasak kapsamına dâhil değildir.[/FONT]</span></p><p> <span style="font-size: 15px"><span style="color: black">[FONT=&quot] [/FONT]</span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="sarýklý genç, post: 133643, member: 5985"] [SIZE=4][B][COLOR=black][FONT="]Sual: Yahudi ve Nasara ile muhabbetten Kur'ân'da nehiy vardır. Bununla beraber nasıl dost olunuz dersiniz[/FONT][/COLOR][/B][COLOR=black][FONT="]? [/FONT][/COLOR][/SIZE] [SIZE=4][COLOR=black][FONT="]"Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin." Mâide Sûresi: 5:51.[/FONT][/COLOR][/SIZE] [SIZE=4] [B][FONT="]Cevap:[/FONT][/B][FONT="] Evvelâ: Delil kat'iyyü'l-metîn olduğu gibi, kat'iyyü'd-delâlet olmak gerektir. Halbuki tevil ve ihtimalin mecâli vardır. Zira, nehy-i Kur'ânî âmm değildir, mutlaktır. Mutlak ise, takyid olunabilir. Zaman bir büyük müfessirdir; kaydını izhar etse, itiraz olunmaz. Hem de hüküm müştak üzerine olsa, me'haz-ı iştikakı, illet-i hüküm gösterir. Demek bu nehiy, [B]Yahudi[/B] ve Nasara ile [B]Yahudi[/B]yet ve Nasraniyet olan aynaları hasebiyledir. Hem de bir adam zâtı için sevilmez. Belki muhabbet, sıfat veya san'atı içindir. Öyleyse herbir Müslümanın herbir sıfatı Müslüman olması lâzım olmadığı gibi, herbir kâfirin dahi bütün sıfat ve san'atları kâfir olmak lâzım gelmez. Binaenaleyh, Müslüman olan bir sıfatı veya bir san'atı, istihsan etmekle iktibas etmek neden câiz olmasın? Ehl-i kitaptan bir haremin olsa elbette seveceksin! [B]Saniyen:[/B] Zaman-ı Saadette bir inkılâb-ı azîm-i dinî vücuda geldi. Bütün ezhânı nokta-i dine çevirdiğinden, bütün muhabbet ve adaveti o noktada toplayıp muhabbet ve adavet ederlerdi. Onun için, gayr-ı müslimlere olan muhabbetten nifak kokusu geliyordu. Lâkin, şimdi âlemdeki bir inkılâb-ı acîb-i medenî ve dünyevîdir. Bütün ezhânı zapt ve bütün ukulü meşgul eden nokta-i medeniyet, terakki ve dünyadır. Zaten onların ekserisi, dinlerine o kadar mukayyed değildirler. Binaenaleyh, onlarla dost olmamız, medeniyet ve terakkilerini istihsan ile iktibas etmektir. Ve her saadet-i dünyeviyenin esası olan âsâyişi muhafazadır. İşte bu dostluk, kat'iyen nehy-i Kur'ânîde dahil değildir.[/FONT][/SIZE] [B][SIZE=4]Münazarat[/SIZE][/B] [CENTER][CENTER][SIZE=4][COLOR=black][FONT="]***[/FONT][/COLOR][/SIZE][/CENTER][/CENTER] [B][SIZE=4][FONT="]"Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin!"[/FONT][/SIZE][/B] [CENTER][CENTER][SIZE=4][FONT="] [/FONT][/SIZE][/CENTER][/CENTER] [SIZE=4][FONT="]"[B]Ey iman edenler! Yahudileri ve Hıristiyanları dostlar edinmeyin. Onların bazısı, bazısının dostlarıdırlar. İçinizden kim onları dost edinirse şüphe yok ki, o da onlardandır. Muhakkak ki Allah o zalimleri hidayete, doğru yola iletmez.[/B]" (Mâide Sûresi, 5:51)[/FONT][/SIZE] [SIZE=4][FONT="] İslam tarihinde bu ayet hakkında çok farklı tartışmalar yapılmış, o tartışma ve yorumları şimdilik bir kenara bırakıp âyetin mânâsını anlamaya çalışalım. Aynı konu bundan yüz sene önce Bediüzzaman Said Nursî’ye de sorulmuş: “[I]Yahudi ve Nasara ile muhabbetten Kur’ân’da nehiy (yasaklama) vardır: ‘Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin.’ [/I][/FONT][I][FONT="]Bununla beraber nasıl dost olunuz dersiniz?[/FONT][/I][FONT="]” Said Nursî de cevabını iki temele bina etmiş. Biri “tefsir metodolojisi” diğeri “tarihî kontekst”. [B]A. Tefsir metodolojisi açısından Said Nursî’nin verdiği cevap özetle şöyle:[/B] [B]1.[/B] Doğru ve sağlam bir hükme varabilmek için elimizdeki delil kesin olması gerektiği gibi, o delilin hangi anlamı gösterdiği de kesin olması gerekir. Burada söz konusu olan delil Kur’ân âyeti olduğu için kesindir. Ancak bu delilin hangi anlamı gösterdiği kesin değildir, başka anlamlara gelme ihtimali de vardır. Çünkü, Kur’ân’ın bu yasağı “âmm” değil, “mutlak”tır. Yani, Yahudi ve Hıristiyanların bütün bireyleri, bütün nitelikleri, bütün zamanları yasak kapsamı içinde değildir. Yasak mutlak bırakılmış, bir sınırlama getirilmemiştir. Büyük bir tefsirci olarak zaman bir sınır getirmişse, artık ona itiraz edilmez (Bu konu aşağıda “tarihî kontekst” içinde açıklanıyor). [B]2.[/B] “Bir hüküm türev üzerine bina edilmişse, o türevin kaynağı hükmün illetini (asıl sebebini) gösterir.” Bu kaideyi şöyle açıklayabiliriz: Âyette geçen “Yahudi” ve “Hıristiyan” kelimeleri türevdir. Bu kelimelerin kaynağı ise “Yahudilik” ve “Hıristiyanlık”tır. Âyetteki hüküm türev üzerine bina edildiği için–kâide gereğince–Yahudi ve Hıristiyanlar, dinleri için, dinlerini yansıttıkları için sevilmez. Yahudilik, Hıristiyanlık açısından onlarla dostluk kurmak ve onları sevmek haramdır. Öyleyse mühendislik, mucitlik, doktorluk, güzellik, yöneticilik gibi dinlerine ait olmayan diğer güzel ve meşru nitelikleri sevilebilir ve bu yönleriyle onlarla dostluk kurulabilir. Çünkü bu nitelikleri âyetin yasak kapsamı dışında kalır. Şayet âyet-i kerime şöyle buyursaydı, dostluk ve muhabbet onların bütün niteliklerini kapsardı: “Yahudi ve Hıristiyanların kendilerini dost edinmeyin!” Çünkü o zaman, dinlerine ait olsun veya olmasın, kendileriyle her bakımdan dostluk ve muhabbet yasak olmuş olurdu. İslâm dini insanlığın bütün dinî ihtiyaçlarını, bütün zamanlarda karşılayan kapsamlı ve üstün bir dindir. Başka dinlere ihtiyaç bırakmaz. Bu açıdan âyet-i kerime, müminlere, başka dinler karşısında dik durmalarını, dinleri hakkında tereddüt etmemelerini, tereddüde yol açan böyle dostluklara girmemelerini emrediyor. Birilerinin iddia ettiği gibi, bu ifadeden dinler arası çatışma hükmünü çıkartmak mümkün değildir. [/FONT][FONT="]Çünkü âyet-i kerime müminlere “Dost olmayın!” buyuruyor. [/FONT][FONT="]Çünkü dinî dostluktan nifak kokusu gelir. Kendi dinini beğenmemek çıkar. “Sizin dininiz size, benim dinim bana” denilmeli. Hem bütün dünya biliyor ki Kur’ân ve hadisler ve 1400 senelik İslâm tarihindeki uygulamalar, Yahudi ve Hıristiyanlara tam bir dinî özgürlük vermiştir. Havra ve kilise inşa etmelerine müsaade edilmiş ve dinleri teminat altına alınmıştır. Dinlerini özgürce yaşayabilmiş ve Müslüman toplum içinde bu kadar yıl yaşadıkları hâlde dinî açıdan şikâyetleri olmamıştır. [B]3.[/B] Bir insanın, hiçbir sebep yokken bizzat kendisi sevilmez. Ya taşıdığı nitelikten veya sanatından dolayı sevilir. Ayrıca her kâfirin bütün nitelikleri ve sanatları kâfir olması da düşünülemez. Yani, kâfirlerin de İslâm’a uygun nitelikleri ve sanatları olabilir. Bu açıdan İslâm’a uygun olan bir niteliği veya bir sanatı güzel bularak alıntı yapmak neden câiz olmasın? Bir Müslüman’ın Yahudi ve Hıristiyanlardan nikahlı bir hanımı olsa onu elbette sevecektir. Aksi halde sevmediği bir hanımla niye evlensin ki… Zaten Kur’ân, bir Müslüman erkeğin bir Yahudi veya Hıristiyan kadınla evlenmesine izin veriyor. [B]B. Said Nursî’nin tarihî kontekst açısından bu âyet hakkında verdiği cevap ise kısaca şöyle: [/B] Saadet çağı olan Peygamber Efendimizin (s.a.v.) yaşadığı dönemde bir “büyük dinî inkılâp” meydana geldi. Bütün akıl ve düşünceleri dinî noktaya çevirdi. Bütün sevgi ve düşmanlık din merkezliydi. İnsanlar başkalarına dinleri açısından sevgi gösterir, dinleri açısından düşmanlık ederlerdi. Onun için gayr-i Müslim denilen Yahudi ve Hıristiyanlara gösterilen sevgiden ve onlarla kurulan dostluktan nifak kokusu geliyordu. İçinde yaşadığımız şu zamanda meydana gelen inkılâp ise, “medenî”dir, “dünyaya ait”tir. Bütün akıl ve düşünceleri meşgul eden şey; medeniyet, kalkınma ve dünyadır. Düşünceler, en iyi uygarlık seviyesine nasıl ulaşılır, gelişip kalkınma nasıl temin edilebilir, dünya hayatında huzurun temelini teşkil eden güvenlik nasıl elde edilebilir gibi noktalar üzerinde dolaşıyor. Bu sebepten dolayı, onlarla olan dostluk ilişkilerimiz, onların güzel bulduğumuz medeniyet ve kalkınma projelerini, uygulamalarını iktibas etmektir, alıntı yapmaktan ibarettir. İşte şu dostluk, kesinlikle Kur’ân’ın yasak kapsamına dâhil değildir.[/FONT][/SIZE] [SIZE=4][COLOR=black][FONT="] [/FONT][/COLOR][/SIZE] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Peygamber Efendimiz a.s.v.'ın kabri nerededir? (Sadece şehir adını küçük harfler ile giriniz)
Cevap yaz
Forumlar
İslamiyet
Kuran-i Kerim
Meal ve Tefsir
"Yahudileri ve Hıristiyanları dost edinmeyin!"
Bu site çerezler kullanır. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.
Accept
Daha fazla bilgi edin.…
Üst