Bir baba 5-6 yaşlarındaki oğluna dese “oğlum ben seni çok seviyorum”
oğlu dese “Babacığım sevgi nasıl bir şeydir, bana olan sevgini
göstersene..” Babanın yanında çok güzel şekerler ve çikolatalar olsa,
oğluna verse; o zaman o çocuğun kanaatı gelir ki “Babam beni hakikaten çok
seviyor” der ve babasına teşekkür eder.
Babanın oğluna olan sevgisi adeta cisimleşip, çikolata ve şeker
şeklini aldığı gibi: Allah’da kullarını çok seviyor ki, O’nun kullarına
olan sevgisi adeta cisimleşmiş “elma olmuş, kiraz olmuş, erik olmuş, dut
olmuş,” ve hakeza…
Pekala Sen, Ey Zalim Nefsim, sana elmayı, kirazı, eriği, dutu
vererek, seni sevdiğini bildiren Rabbine teşekkür etmeyecekmisin. O seni
sevdiğini nimetiyle bildirdi. Sen onu sevdiğini ne ile bildireceksin. Allahü
Ekber deyip, namaza durarak bildirmen gerekmez mi.
Allah gerçekten sevilmeye en layık olandır. Neden mi ? Çünki; benim
bütün sevdiğim şeyleri bana veren O’dur, pederimi validemi severim onları
yaratan O’dur, Eşimi çocuğumu sevrim onları bana veren O’dur, Genliğimi
severim onu bana veren O’dur, Ebedi yaşamak isterim onu bana verebilecek
ancak O’dur, başkası olamaz….
Sendeki muhabbet hissi, ancak O’na muhabbetle tatmin olabilir, o
muhabbeti ona değilde başka şeylere sarfetsen, maksadının aksiyle tokat
yersin….
Bazı insanlar vardır ki, bir şeyler arar, fakat ne aradığını bilmez.
Bütün gayesi bir ev almaktır, Ev alınca içindeki stresin, sıkıntının
biteceğini zanneder. Çalışır çabalar evi alır, evde oturur, o içindeki
sıkıntı o arayış hala bitmemiştir, bu sefer bir araba almak ister. Zanneder
ki o içindeki arayış arabayı alınca bitecek, Arabayı alır biraz kullanır,
bakar ki içindeki arayış yine bitmiyor. O his onu için için yakmaktadır. Ta
ki bir gün alnı secdeye değer, bakar ki o arayış orada bitti. Demek o his, "
O’nu" arayan histir.
Senin latifelerin (duyguların) içinde öyle bir latife varki, ezelden
ve ezeli Zat’tan başkasına razı olamıyor. İşte sen o latifene itaat et
kurtul…
oğlu dese “Babacığım sevgi nasıl bir şeydir, bana olan sevgini
göstersene..” Babanın yanında çok güzel şekerler ve çikolatalar olsa,
oğluna verse; o zaman o çocuğun kanaatı gelir ki “Babam beni hakikaten çok
seviyor” der ve babasına teşekkür eder.
Babanın oğluna olan sevgisi adeta cisimleşip, çikolata ve şeker
şeklini aldığı gibi: Allah’da kullarını çok seviyor ki, O’nun kullarına
olan sevgisi adeta cisimleşmiş “elma olmuş, kiraz olmuş, erik olmuş, dut
olmuş,” ve hakeza…
Pekala Sen, Ey Zalim Nefsim, sana elmayı, kirazı, eriği, dutu
vererek, seni sevdiğini bildiren Rabbine teşekkür etmeyecekmisin. O seni
sevdiğini nimetiyle bildirdi. Sen onu sevdiğini ne ile bildireceksin. Allahü
Ekber deyip, namaza durarak bildirmen gerekmez mi.
Allah gerçekten sevilmeye en layık olandır. Neden mi ? Çünki; benim
bütün sevdiğim şeyleri bana veren O’dur, pederimi validemi severim onları
yaratan O’dur, Eşimi çocuğumu sevrim onları bana veren O’dur, Genliğimi
severim onu bana veren O’dur, Ebedi yaşamak isterim onu bana verebilecek
ancak O’dur, başkası olamaz….
Sendeki muhabbet hissi, ancak O’na muhabbetle tatmin olabilir, o
muhabbeti ona değilde başka şeylere sarfetsen, maksadının aksiyle tokat
yersin….
Bazı insanlar vardır ki, bir şeyler arar, fakat ne aradığını bilmez.
Bütün gayesi bir ev almaktır, Ev alınca içindeki stresin, sıkıntının
biteceğini zanneder. Çalışır çabalar evi alır, evde oturur, o içindeki
sıkıntı o arayış hala bitmemiştir, bu sefer bir araba almak ister. Zanneder
ki o içindeki arayış arabayı alınca bitecek, Arabayı alır biraz kullanır,
bakar ki içindeki arayış yine bitmiyor. O his onu için için yakmaktadır. Ta
ki bir gün alnı secdeye değer, bakar ki o arayış orada bitti. Demek o his, "
O’nu" arayan histir.
Senin latifelerin (duyguların) içinde öyle bir latife varki, ezelden
ve ezeli Zat’tan başkasına razı olamıyor. İşte sen o latifene itaat et
kurtul…