GuLSerbeti
Well-known member
Genc olma sirasi kimde?
Eskisehir’deydim. Gosterdiler bana. “Iste surasi hapishanenin yeri!” Hapishane yok artik; yerinde tramvay duragi var. “Ama lise oldugu gibi duruyor.” Cumhuriyet Lisesi. Simdi yerinde olmayan hapishanenin mazi olmus pencereleri bir zamanlar lisenin bahcesine bakiyordu.
Hapishane penceresinin ardindaki gozler agliyordu. Lise bahcesinde kendilerini “19 Mayis hareketleri”ne kaptirmis kizlar guluyordu. Kendisi icin degildi gozyaslari. Yasliligina dair degildi huznu. Hapsedilmisligi umurunda degildi. Genc kizlar onun icin agliyor degil; o genc kizlar icin agliyordu. Aglanacak halde olan kendisiydi oysa…
O bakis aksina gecip ben de baktim bir sure. O bakisin izdusumunde tuttum gozlerimi. Yasli adamdan genc kizlara dogru yonelmis aglayisin yataginda tuttum kalbimi. Ben de boyle bakabilir miyim? Her seye.. Herkese…
O gulup oynayan genc kizlarin elli sene sonraki halleri gorunur yasli adamin gozlerine.. Hesap basit: 17+50= 67. Onyedilik genc kizlarin elli yil sonraki hali 60’li 70’li bir “nine”. Guvendikleri genclik gecip gitmis… Sarilip durduklari korpe bedenleri ellerinden kayip gocmus.. Begenme dilendikleri bakislar, acimayla bakiyorlar soluk yuzlerine. Nefret ve tiksintiyle donup geciyorlar yanlarindan. Bir de obur ihtimal var. Yasli olamama ihtimali. Altmisina varmadan toprak olmak da var. Unutulmus bir mezarda hic onemsiz oluvermek de var. Hatirlanmaya degmeyen, hatiralara sokulmayan, sen sakrak sohbetlerden uzak tutulan bir tuhaf detaya inmek de var!
Eskisehir Hapishanesi’ndeki yasli Said Nursî’nin Eskisehir Cumhuriyet Lisesi’nin bahcesindeki neseli genc kizlar icin gozyasi dokmesinin uzerinden bir degil iki 50 yil gecti. Kendilerine aglanan genc kizlar da, kendilerine aglayan yasli adam da yeryuzunde yok simdi. Yeryuzunde hâlâ yasli adamlar dolasiyor, hâlâ daha genc kizlar ince narin bedenlerini 19 Mayislara, sokaklara, meydanlara, plajlara, istahli bakislara ayarliyor. Guluyorlar. Aglamiyorlar. Gencecikler. Yaslanmis kadinlara goz ucuyla bakiyorlar. Aciyarak ceviriyorlar yuzlerini. Sanki elli yil sonrasi gelmeyecekmis gibi. Sanki simdilerde yasli ve burusuk yuzlu ihtiyarlar bir zamanlar kendileri gibi genc olmamis gibi. Sanki onlar da kendi gencliklerinde yaslilara aciyarak bakmamislar gibi. Sanki onlar da bir zamanlar aciyla bakilacak, huzunle agirlanacak, hemencecik topraga konulup unutulacak, olmesine sasilmayacak yaslilar olmayacakmis gibi…
Hayat bu. Yasiyorsan, yasamanin her haline yazgilisin demektir. Kendini bir yerine yazdirdin mi, basina getireceklerine razisin demektir. Dogdun ya, oleceksin iste. Dogup da olmeye razi olmamak yok. Genclige ugradiysan bir kere, kacari yok; yaslilik da bekliyor seni. Ya da toprak olmak. Simdi yasli degilsen, bunun tek nedeni simdilik yaslilik siranin gelmemis olmasidir. Gencsin, guzelsin, alimlisin, cekicisin. Kim ne diyebilir sana? Ama gel de kulagina fisildayayim; sadece sira sende oldugu icin. Sadece simdi. Sadece simdilik!
Simdilik genc olan gercekte genc degildir. Sadece genc olma sirasi kendisindedir. Genc olma sirasini savarken, kendini daha sonraki siralardan cekip aldigini saniyorsa, hep siranin orasinda kalacagina inaniyorsa, aglanacak -yoksa gulunecek mi?- haldedir. Said Nursî iste bu yuzden aglar genclere. Orada takilip kalanlarin takilip kaldigi o zavalliliga aglar. O andan sonrasini unutanlarin korlugune acir.
Basimiz sikistiginda, biz de o yasli adam gibi yapalim. “Ashab-i Kehf bakisi” diyorum ben bu bakisa. Hani sadece bir geceligine uyuduklarini sanip tam 300 yil sonrasina uyanmislardi ya. Ellerindeki para gecersizlesmisti. Kendilerini magaraya zorlayan zalimlerin zulmu gecip gitmisti. Taninan, beklenen, ozlenen yuzleri artik taninmazdi, yabanci oluvermisti. Evleri “baskalari”nin evleriydi. Sehirleri onlara bir siginak sunamiyordu. “Yedi uyurlar”in uyandiklari sabah yasadiklari her turlu saskinlik, simdilik zalim olan, simdilik guzel ve genc olan, simdilik unlu ve onemli olanlarin her birine ebedî uyanislar vaad ediyor. Durtuyor onlari. Uyandiriyor.
Su anda, bugun, simdi, cok sonraki zamanlarda gecersiz olan paralar pesinde kosturuyoruz. Bugunlerde bir zamanlar taninmayacak, aranmayacak yuzlerin ardinda duruyoruz. Bu sabah ve yarin sabah, 19 Mayis’ta, yaslanmasi kacinilmaz genclerin zindeligine yaslaniyoruz. Oluyoruz her an. Bir cenaze namazina dogru yaklasiyoruz. Bir mezar tasina egreti bir kazinti olmak uzere yuruyoruz.
O “yasli adam”i yaslanacagini unutanlar aglatti. Sadece bir kum tanesi oldugunu unutanlar zaman ruzgârinin hoyrat savurusunda. Simdilik oldugu yerden teselli umanlar. Ama simdilik! Sadece simdilik!
s.demirci
yazinin butunu icin;
http://genclik.zaman.com.tr/?bl=14&hn=1494
şimdilik bende bari elimdeyken muhafaza etmeyi nasip et ... teşekkürler gülşerbeti