Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Blog
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Forumlar
İslamiyet
Dua Ediyorum
Duâda Dikkat
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="ABDULLAH4" data-source="post: 377730" data-attributes="member: 1004566"><p> <table style='width: 100%'><tr><td><br /> <p style="text-align: center"><span style="font-family: 'tahoma'"><span style="font-size: 12px"><strong>Duâda Dikkat</strong></span></span></p> <span style="font-family: 'tahoma'"><span style="font-size: 12px"><br /> </span></span></td></tr><tr><td><br /> <p style="text-align: left"><span style="font-family: 'tahoma'"><span style="font-size: 12px">Bir kimse devamlı olarak; «<strong>Yâ Rabbi! Lûtf u kereminle âfiyet ihsan buyur, bizleri âfiyetten ayırma!» </strong>der dururdu.<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> <br /> Onun bu sözlerini işiten birisi merakla:<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "-Yapmakta olduğun bu duânın mânâsı nedir? Niçin bu kadar sık tekrar ediyorsun?" diye sordu. O da, soruyu yönelten şahsın merakını gidermek için başından geçenleri şöyle hülâsa etti:<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "-Ben, sırtında semer ile insanların yüklerini taşıyan ve böylece geçimini temin eden bir hamal idim. Bir defasında çok ağır bir un çuvalını yüklenmiş, uzun bir müddet taşımış ve fazlaca yorulmuştum. İstirahat etmek için bir ara çuvalı yere koydum. Bu arada da içimden: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px">«-Yâ Rab! Böylesine yorulmaktansa bana her gün iki somun versen, onunla iktifâ ederdim!..» deyiverdim. </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Tam bu esnâda, birbiriyle hangi husustan dolayı çekiştiklerini bilmediğim iki adam gördüm. Aralarını bulayım diye yanlarına vardığımda, biri diğerine vurmak istediği şeyi yanlışlıkla benim başıma vurdu. O anda yüzüm kanlar içinde kaldı. Bu sırada mahalle karakolundan gelip bu iki kişiyi yakaladılar. Yüzümü-gözümü kana bulanmış bir vaziyette görünce, kavgacılardan zannederek beni de yaka paça tutuklayıp hapse attılar. Bir müddet, karanlık, soğuk ve rutûbet kokusuyla dolu bir yerde hapis yattım. Lâkin her gün bana yiyecek olarak iki somun veriliyordu. Bir gece, rüyada birisinin bana şöyle dediğini işittim: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px">«-Yorulmadan her gün iki ekmek istemiş, fakat âfiyet istemeyi unutmuştun!... İşte, istediğin verildi.» </span><br /> <span style="font-size: 12px">Bu sırada uykudan uyandım ve yapmış olduğum hatadan dolayı Cenâb-ı Hakk'a ilticâ ederek: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px">«-Affet Rabbim!.. Sen'in sonsuz rahmet ve merhametine sığınıyorum. Artık ben sadece âfiyet isterim, âfiyet!» demeye başladım. Derken hapishanenin kapısının açıldığını ve: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px">«-Hamal Ömer nerede?» diye bağırıldığını işittim. Biraz sonra da beni dışarı çıkardılar ve salıverdiler. O gün bugündür, ben de bu duâyı tekrarlamaktayım." (Bkz. Kuşeyrî, <em>er-Risâle</em>, s: 514)<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Duâ, Allah ile kul arasında dâimî bir râbıtadır. Duâ, kulluğun özü, Rabbe yönelişin adıdır. İlâhî rahmetten merhamet ve yardım dilenmektir. Bu sebeple kulluktan bahsedilen bir yerde, duâdan bahsetmemek mümkün değildir. Ancak duâ ederken, Hakk'a yakınlığımıza, takvâmıza ve Allah Teâlâ'dan ne istediğimize çok dikkat etmeli; O'ndan devamlı hayır, iyilik ve âfiyet istemeliyiz. <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Nitekim, <em>"Duâ ibadetin özüdür."</em> (Tirmizî, Daavât 1) buyuran <strong>Peygamber</strong>-sallâllâhu aleyhi ve sellem- <strong>Efendimiz</strong>, bir kimse müslüman olduğunda ona önce namaz kılmayı öğretir, sonra da şöyle duâ etmesini tavsiye ederdi: </span><br /> <span style="font-size: 12px"><em>"Allâh'ım, beni bağışla, bana merhamet et, rızânı kazandıracak işler yaptır, bana âfiyet ve hayırlı rızık ver."</em> (Müslim, Zikir, 35)<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Bir diğer hadîs-i şerîflerinde de Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"><em>"Allâh'tan talep edilen (dünyevî şeylerden) Allâh'ın en çok sevdiği, âfiyettir." </em>(Tirmizî, Deavât, 112/ 3542) <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Kulun Cenâb-ı Hakk'a ilticâsında ne kadar dikkatli olması gerektiğini ifâde sadedinde, asr-ı saâdette yaşanmış bir hâdiseyi <strong>Mevlânâ Hazretleri</strong> edebî üslûbuyla da tezyîn ederek şöyle nakleder:<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Sahâbeden bir zât hastalanmıştı. Öyle ki o hastalık yüzünden zayıflamış, iplik gibi incelmişti. Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de onu görmek ve hâlini hatırını sormak için yanına gitmişti. Sahâbîyi ölüm hâlinde gördü. Sonra ona dedi ki: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"><em>"-Acaba sen, münâsebetsiz ve yersiz bir duâ mı ettin? Bilmeyerek zehirli bir şey mi yedin? Hele bir düşün bakalım; ne çeşit duâ ettin? Nefsin hilesine uyup nasıl coştun, köpürdün? Allah'tan neler istedin?"<br /> </em></span><br /> <span style="font-size: 12px"> Hasta: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "Hiç hatırımda değil, ama himmet buyur da şimdi hatırlayayım." dedi. <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"><strong>Cenâb-ı Mustafâ</strong> -sallâllâhu aleyhi ve sellem-'in gönle nur bahşeden mevcûdiyeti bereketiyle, hastanın etmiş olduğu duâ hatırına geldi. Her tarafı aydınlatan Peygamber'in himmeti, ona hatırlayamadığını hatırlattı. Hak ve bâtılı ayırt eden nur, gönül pencerelerinde parladı. <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "-Yâ Rasûlâllah! Cenâb-ı Hakk'a saygısızca yaptığım duâ şimdi hatırıma geldi. Birçok günaha girmiştim; günah dalgaları arasında yüzüyordum. Suçlulara, günah işleyenlere çok çetin, çok şiddetli azap edileceğini duyuyordum. </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Yâ Rasûlâllah! Sen bizi pek ürkütüyordun, pek korkutuyordun. Ben de çâresizlikler içinde ne sabredebiliyordum, ne de kaçacak, kurtulacak yol bulabiliyordum. Artık bende ne tevbe ümidi kalmıştı, ne de nefis ile mücâdele gücü...<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px">«Yâ Rabbî!» diyordum. «Âhirette çektireceğin azâbı bu dünyada hemen çektir! Çektir de, âhirette mutlu olayım!» Böyle bir istekle ilâhî kapının halkasını çalıp duruyordum. Derken bende böyle bir hastalık belirdi. Hastalığın verdiği zahmetten canımın rahatı kalmadı. Zikrimden, evrâdımdan geri kaldım. Hattâ kendimi, iyiliğimi ve kötülüğümü bilemez bir hâle geldim.<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Ey fütüvvetli, ey kokusu mübârek azîz Peygamber! Sen'in o nûrlu yüzünü görmeseydim,bu hayat bağından tamamıyla kurtulacak, yani ölüp gidecektim. Teşrîf buyurun da, bana zât-ı âlînize lâyık bir tesellîde bulunun."</span><br /> <span style="font-size: 12px"> Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurdu ki: </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "Sakın bu duâyı bir daha etme; kendi hayat ağacını kökünden söküp atma!" <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Hasta sahâbî: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "Tevbe ettim, ey benim Sultânım! Bir daha kendimi güçlü-kuvvetli görüp böyle boyumdan büyük bir lâf etmem.</span><br /> <span style="font-size: 12px"> Ey renklerin emîri! Çeşitli ve her renkte insanların Peygamberi! Sen'deki o güç ve kuvvet hakkı için kalplerimizin renkten renge girmesine acı, bizi temkin, sükûnet ve sebat hâline gelmemiz için terbiye et. O muhteşem renginden bizlere de lûtfet. Himmet eyle. <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Ey büyükler büyüğü, ey sahibimiz! Şu artakalanı esirge, koru. Koru da şeytan büsbütün sevinemesin.</span><br /> <span style="font-size: 12px"> Bizim için, bizim hatırımız için değil; günahkârları, sapıklığa düşenleri arayıp kayırdığın o kadîm lûtfun hakkı için!</span><br /> <span style="font-size: 12px"> Et ve yağdan ibâret olan bedene merhamet bağışlayan, acıma duygusu veren Allah! Yarattığın varlıklarda sanatını, yaratma gücünü, kuvvetini gösterdiğin gibi lûtuf ve merhametini de göster!<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Ey büyüklerin en büyüğü olan Allah! Ettiğimiz bu duâ Sen'in öfkeni celbediyorsa, edilecek duâyı yine Sen bize ilham eyle!"<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Nihâyet, canhıraş kıvranışları karşısında Cenâb-ı Peygamber o hastaya dedi ki: </span><br /> <span style="font-size: 12px"><em>"Duâlarına şu sözleri de ekle. De ki: «Ey güçlükleri kolaylaştıran Allah! </em><strong><em>Ey Rabbimiz! Bize dünyada da iyilik ver, âhirette de iyilik ver. Bizi cehennem azabından koru! </em></strong>(el-Bakara, 201)<em>Allâh'ım bizim yolumuzu gül bahçesi gibi güzelleştir, varacağımız yerde Sen bulun, konak yerimiz Sen ol, yürüdüğümüz yol bizi Sana götürsün, sadece cennete değil. Bizleri Cennet ve Cemâlinle müşerref eyle!»</em> <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px">Cenâb-ı Hak'tan dâimâ âfiyet istemek husûsunda, Peygamber Efendimiz'in amcası <strong>Abbas</strong> -radıyallâhü anh-'tan da şöyle bir rivâyet nakledilmektedir: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "-Yâ Rasûlâllah! Bana Allah Teâlâ'dan isteyeceğim bir şey öğret!" dedim. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"><em>"-Allah'tan âfiyet dileyin!"</em> buyurdu. Aradan birkaç gün geçtikten sonra tekrar yanına geldim ve: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "-Yâ Rasûlâllah! Bana Allah Teâlâ'dan isteyeceğim bir şey öğret!" dedim.Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- yine: </span><br /> <span style="font-size: 12px"><em>"-Ey Abbas! Ey Rasûlullâh'ın amcası! Allah'tan dünya ve âhirette âfiyet dileyin!"</em> buyurdu. (Tirmizî, Deavât, 84/3514; Ahmed, I, 209)<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Duâ esnâsında dikkat edilmesi gereken diğer bir husus da, bir musîbetten kurtulmak için başka bir belâyı istememektir. Nitekim <strong>Hazret-i Yûsuf</strong> -aleyhi's-selam-, kendisini günaha sürüklemek isteyen gâfil kadınların şerrinden kurtulmak için âyet-i kerîmede bildirildiği üzere şu duâyı yapmıştı: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"><strong>"Rabbim! Bana zindan, bunların benden istediklerinden daha iyidir!.." </strong>(Yûsuf, 33)</span><br /> <span style="font-size: 12px"> Yani Yûsuf u duâsında, içine düştüğü müşkil hâlden selâmete çıkmayı değil de, bir bakıma zindana atılarak kurtulmayı talep etmiş oldu. Duâsının kabulü neticesinde de hapse düştü.<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Bu sebeple kul, hangi hâl ve şartlar altında olursa olsun, dâimâ rahmet ve merhamet ummânı olan Rabbinden hayır talep etmelidir. Nitekim hadîs-i şerîfte bildirildiği üzere:<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "<em>Duâ, inen ve henüz inmemiş olan her çeşit (musibet) için faydalıdır. Kazâyı sadece duâ geri çevirir. Öyle ise size düşen, duâ etmektir."</em>(Tirmizî, Daavât, 112/ 3542)<br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de, Cenâb-ı Hakk'a nasıl duâ edilmesi gerektiğini öğretmek için bâzen ashâbı ile beraber duâ ederdi. Çünkü Allah Teâlâ, duâsız bir kul istemediğini bildirerek şöyle buyurmuştur: </span><br /> <span style="font-size: 12px"><strong>"</strong>(Ey Rasûlüm!)<strong> De ki: Sizin duâ ve niyazlarınız olmadıktan sonra, Rabbim size ne diye değer versin?..</strong> (Yani sizler ne işe yararsınız.)<strong>"</strong> (el-Furkân, 77) <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Bu sebeple başta peygamberler olmak üzere, bütün Allah dostları; darlıkta ve bollukta, kederde ve ferahta, dâimâ Allâh'a yönelmişler ve O'na niyazda bulunmuşlardır. Aslında ins ve cinnin gâfilleri dışında kâinattaki her varlık, niyaz ve ilticâ ellerini yalnızca O'na açmış hâldedir. <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> Velhâsıl mü'min, kulluk hayatında duânın vazgeçilmez bir yeri olduğunun idrâkiyle, dâimâ <em>"Allah'tan âfiyet dileyiniz." </em>(Buhârî, Cihâd, 112) emri mûcibince hareket etmelidir. Zira <strong>Hazret-i Ebû Bekir </strong>-radıyallâhü anh-'ın buyurduğu gibi: <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"> "Allah'tan af ve âfiyet isteyiniz! Hiç kimseye, yakînden (kat'î bir îmandan) sonra âfiyetten daha fazîletli bir şey verilmemiştir." (Tirmizî, Deavât, 105/3558) <br /> </span><br /> <span style="font-size: 12px"><strong>Yâ Rabbi! Bizleri âfiyetten ayırma. Sen'i râzı olacağın şekilde zikretmek, nîmetine şükretmek, Sana lâyıkıyla kullukta bulunmak için bizlere yardım eyle!.. </strong></span><span style="font-size: 12px"><strong>Âmîn...<br /> </strong></span><br /> <br /> <span style="font-size: 12px">SPOTLAR:</span><br /> <span style="font-size: 12px"><strong>1. </strong>Duâ, Allah ile kul arasında dâimî bir râbıtadır. Duâ, kulluğun özü, Rabbe yönelişin adıdır. İlâhî rahmetten merhamet ve yardım dilenmektir. Bu sebeple kulluktan bahsedilen bir yerde, duâdan bahsetmemek mümkün değildir. Ancak duâ ederken, Hakk'a yakınlığımıza, takvâmıza ve Allah Teâlâ'dan ne istediğimize çok dikkat etmeli; O'ndan devamlı hayır, iyilik ve âfiyet istemeliyiz.<br /> </span></span><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'tahoma'"><strong>2. "</strong>(Ey Rasûlüm!)<strong> De ki: Sizin duâ ve niyazlarınız olmadıktan sonra, Rabbim size ne diye değer versin?.."</strong> (el-Furkân, 77)<br /> </span><br /> <br /> Osman Nuri Topbaş</span><br /> <table style='width: 100%'><tr><td></td></tr></table><br /> <table style='width: 100%'><tr><td></td><td><br /> <table style='width: 100%'><tr><td></td></tr></table></td></tr></table></p> </td></tr></table></blockquote><p></p>
[QUOTE="ABDULLAH4, post: 377730, member: 1004566"] [TABLE] [TR] [TD="colspan: 2"] [CENTER][FONT=tahoma][SIZE=3][B]Duâda Dikkat[/B][/SIZE][/FONT][/CENTER] [FONT=tahoma][SIZE=3] [/SIZE][/FONT][/TD] [/TR] [TR] [TD="colspan: 2"] [LEFT][FONT=tahoma][SIZE=3]Bir kimse devamlı olarak; «[B]Yâ Rabbi! Lûtf u kereminle âfiyet ihsan buyur, bizleri âfiyetten ayırma!» [/B]der dururdu. [/SIZE] [SIZE=3] Onun bu sözlerini işiten birisi merakla: [/SIZE] [SIZE=3] "-Yapmakta olduğun bu duânın mânâsı nedir? Niçin bu kadar sık tekrar ediyorsun?" diye sordu. O da, soruyu yönelten şahsın merakını gidermek için başından geçenleri şöyle hülâsa etti: [/SIZE] [SIZE=3] "-Ben, sırtında semer ile insanların yüklerini taşıyan ve böylece geçimini temin eden bir hamal idim. Bir defasında çok ağır bir un çuvalını yüklenmiş, uzun bir müddet taşımış ve fazlaca yorulmuştum. İstirahat etmek için bir ara çuvalı yere koydum. Bu arada da içimden: [/SIZE] [SIZE=3]«-Yâ Rab! Böylesine yorulmaktansa bana her gün iki somun versen, onunla iktifâ ederdim!..» deyiverdim. [/SIZE] [SIZE=3] Tam bu esnâda, birbiriyle hangi husustan dolayı çekiştiklerini bilmediğim iki adam gördüm. Aralarını bulayım diye yanlarına vardığımda, biri diğerine vurmak istediği şeyi yanlışlıkla benim başıma vurdu. O anda yüzüm kanlar içinde kaldı. Bu sırada mahalle karakolundan gelip bu iki kişiyi yakaladılar. Yüzümü-gözümü kana bulanmış bir vaziyette görünce, kavgacılardan zannederek beni de yaka paça tutuklayıp hapse attılar. Bir müddet, karanlık, soğuk ve rutûbet kokusuyla dolu bir yerde hapis yattım. Lâkin her gün bana yiyecek olarak iki somun veriliyordu. Bir gece, rüyada birisinin bana şöyle dediğini işittim: [/SIZE] [SIZE=3]«-Yorulmadan her gün iki ekmek istemiş, fakat âfiyet istemeyi unutmuştun!... İşte, istediğin verildi.» [/SIZE] [SIZE=3]Bu sırada uykudan uyandım ve yapmış olduğum hatadan dolayı Cenâb-ı Hakk'a ilticâ ederek: [/SIZE] [SIZE=3]«-Affet Rabbim!.. Sen'in sonsuz rahmet ve merhametine sığınıyorum. Artık ben sadece âfiyet isterim, âfiyet!» demeye başladım. Derken hapishanenin kapısının açıldığını ve: [/SIZE] [SIZE=3]«-Hamal Ömer nerede?» diye bağırıldığını işittim. Biraz sonra da beni dışarı çıkardılar ve salıverdiler. O gün bugündür, ben de bu duâyı tekrarlamaktayım." (Bkz. Kuşeyrî, [I]er-Risâle[/I], s: 514) [/SIZE] [SIZE=3] Duâ, Allah ile kul arasında dâimî bir râbıtadır. Duâ, kulluğun özü, Rabbe yönelişin adıdır. İlâhî rahmetten merhamet ve yardım dilenmektir. Bu sebeple kulluktan bahsedilen bir yerde, duâdan bahsetmemek mümkün değildir. Ancak duâ ederken, Hakk'a yakınlığımıza, takvâmıza ve Allah Teâlâ'dan ne istediğimize çok dikkat etmeli; O'ndan devamlı hayır, iyilik ve âfiyet istemeliyiz. [/SIZE] [SIZE=3] Nitekim, [I]"Duâ ibadetin özüdür."[/I] (Tirmizî, Daavât 1) buyuran [B]Peygamber[/B]-sallâllâhu aleyhi ve sellem- [B]Efendimiz[/B], bir kimse müslüman olduğunda ona önce namaz kılmayı öğretir, sonra da şöyle duâ etmesini tavsiye ederdi: [/SIZE] [SIZE=3][I]"Allâh'ım, beni bağışla, bana merhamet et, rızânı kazandıracak işler yaptır, bana âfiyet ve hayırlı rızık ver."[/I] (Müslim, Zikir, 35) [/SIZE] [SIZE=3] Bir diğer hadîs-i şerîflerinde de Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur: [/SIZE] [SIZE=3][I]"Allâh'tan talep edilen (dünyevî şeylerden) Allâh'ın en çok sevdiği, âfiyettir." [/I](Tirmizî, Deavât, 112/ 3542) [/SIZE] [SIZE=3] Kulun Cenâb-ı Hakk'a ilticâsında ne kadar dikkatli olması gerektiğini ifâde sadedinde, asr-ı saâdette yaşanmış bir hâdiseyi [B]Mevlânâ Hazretleri[/B] edebî üslûbuyla da tezyîn ederek şöyle nakleder: [/SIZE] [SIZE=3] Sahâbeden bir zât hastalanmıştı. Öyle ki o hastalık yüzünden zayıflamış, iplik gibi incelmişti. Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de onu görmek ve hâlini hatırını sormak için yanına gitmişti. Sahâbîyi ölüm hâlinde gördü. Sonra ona dedi ki: [/SIZE] [SIZE=3][I]"-Acaba sen, münâsebetsiz ve yersiz bir duâ mı ettin? Bilmeyerek zehirli bir şey mi yedin? Hele bir düşün bakalım; ne çeşit duâ ettin? Nefsin hilesine uyup nasıl coştun, köpürdün? Allah'tan neler istedin?" [/I][/SIZE] [SIZE=3] Hasta: [/SIZE] [SIZE=3] "Hiç hatırımda değil, ama himmet buyur da şimdi hatırlayayım." dedi. [/SIZE] [SIZE=3][B]Cenâb-ı Mustafâ[/B] -sallâllâhu aleyhi ve sellem-'in gönle nur bahşeden mevcûdiyeti bereketiyle, hastanın etmiş olduğu duâ hatırına geldi. Her tarafı aydınlatan Peygamber'in himmeti, ona hatırlayamadığını hatırlattı. Hak ve bâtılı ayırt eden nur, gönül pencerelerinde parladı. [/SIZE] [SIZE=3] "-Yâ Rasûlâllah! Cenâb-ı Hakk'a saygısızca yaptığım duâ şimdi hatırıma geldi. Birçok günaha girmiştim; günah dalgaları arasında yüzüyordum. Suçlulara, günah işleyenlere çok çetin, çok şiddetli azap edileceğini duyuyordum. [/SIZE] [SIZE=3] Yâ Rasûlâllah! Sen bizi pek ürkütüyordun, pek korkutuyordun. Ben de çâresizlikler içinde ne sabredebiliyordum, ne de kaçacak, kurtulacak yol bulabiliyordum. Artık bende ne tevbe ümidi kalmıştı, ne de nefis ile mücâdele gücü... [/SIZE] [SIZE=3]«Yâ Rabbî!» diyordum. «Âhirette çektireceğin azâbı bu dünyada hemen çektir! Çektir de, âhirette mutlu olayım!» Böyle bir istekle ilâhî kapının halkasını çalıp duruyordum. Derken bende böyle bir hastalık belirdi. Hastalığın verdiği zahmetten canımın rahatı kalmadı. Zikrimden, evrâdımdan geri kaldım. Hattâ kendimi, iyiliğimi ve kötülüğümü bilemez bir hâle geldim. [/SIZE] [SIZE=3] Ey fütüvvetli, ey kokusu mübârek azîz Peygamber! Sen'in o nûrlu yüzünü görmeseydim,bu hayat bağından tamamıyla kurtulacak, yani ölüp gidecektim. Teşrîf buyurun da, bana zât-ı âlînize lâyık bir tesellîde bulunun."[/SIZE] [SIZE=3] Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz buyurdu ki: [/SIZE] [SIZE=3] "Sakın bu duâyı bir daha etme; kendi hayat ağacını kökünden söküp atma!" [/SIZE] [SIZE=3] Hasta sahâbî: [/SIZE] [SIZE=3] "Tevbe ettim, ey benim Sultânım! Bir daha kendimi güçlü-kuvvetli görüp böyle boyumdan büyük bir lâf etmem.[/SIZE] [SIZE=3] Ey renklerin emîri! Çeşitli ve her renkte insanların Peygamberi! Sen'deki o güç ve kuvvet hakkı için kalplerimizin renkten renge girmesine acı, bizi temkin, sükûnet ve sebat hâline gelmemiz için terbiye et. O muhteşem renginden bizlere de lûtfet. Himmet eyle. [/SIZE] [SIZE=3] Ey büyükler büyüğü, ey sahibimiz! Şu artakalanı esirge, koru. Koru da şeytan büsbütün sevinemesin.[/SIZE] [SIZE=3] Bizim için, bizim hatırımız için değil; günahkârları, sapıklığa düşenleri arayıp kayırdığın o kadîm lûtfun hakkı için![/SIZE] [SIZE=3] Et ve yağdan ibâret olan bedene merhamet bağışlayan, acıma duygusu veren Allah! Yarattığın varlıklarda sanatını, yaratma gücünü, kuvvetini gösterdiğin gibi lûtuf ve merhametini de göster! [/SIZE] [SIZE=3] Ey büyüklerin en büyüğü olan Allah! Ettiğimiz bu duâ Sen'in öfkeni celbediyorsa, edilecek duâyı yine Sen bize ilham eyle!" [/SIZE] [SIZE=3] Nihâyet, canhıraş kıvranışları karşısında Cenâb-ı Peygamber o hastaya dedi ki: [/SIZE] [SIZE=3][I]"Duâlarına şu sözleri de ekle. De ki: «Ey güçlükleri kolaylaştıran Allah! [/I][B][I]Ey Rabbimiz! Bize dünyada da iyilik ver, âhirette de iyilik ver. Bizi cehennem azabından koru! [/I][/B](el-Bakara, 201)[I]Allâh'ım bizim yolumuzu gül bahçesi gibi güzelleştir, varacağımız yerde Sen bulun, konak yerimiz Sen ol, yürüdüğümüz yol bizi Sana götürsün, sadece cennete değil. Bizleri Cennet ve Cemâlinle müşerref eyle!»[/I] [/SIZE] [SIZE=3]Cenâb-ı Hak'tan dâimâ âfiyet istemek husûsunda, Peygamber Efendimiz'in amcası [B]Abbas[/B] -radıyallâhü anh-'tan da şöyle bir rivâyet nakledilmektedir: [/SIZE] [SIZE=3] "-Yâ Rasûlâllah! Bana Allah Teâlâ'dan isteyeceğim bir şey öğret!" dedim. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: [/SIZE] [SIZE=3][I]"-Allah'tan âfiyet dileyin!"[/I] buyurdu. Aradan birkaç gün geçtikten sonra tekrar yanına geldim ve: [/SIZE] [SIZE=3] "-Yâ Rasûlâllah! Bana Allah Teâlâ'dan isteyeceğim bir şey öğret!" dedim.Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- yine: [/SIZE] [SIZE=3][I]"-Ey Abbas! Ey Rasûlullâh'ın amcası! Allah'tan dünya ve âhirette âfiyet dileyin!"[/I] buyurdu. (Tirmizî, Deavât, 84/3514; Ahmed, I, 209) [/SIZE] [SIZE=3] Duâ esnâsında dikkat edilmesi gereken diğer bir husus da, bir musîbetten kurtulmak için başka bir belâyı istememektir. Nitekim [B]Hazret-i Yûsuf[/B] -aleyhi's-selam-, kendisini günaha sürüklemek isteyen gâfil kadınların şerrinden kurtulmak için âyet-i kerîmede bildirildiği üzere şu duâyı yapmıştı: [/SIZE] [SIZE=3][B]"Rabbim! Bana zindan, bunların benden istediklerinden daha iyidir!.." [/B](Yûsuf, 33)[/SIZE] [SIZE=3] Yani Yûsuf u duâsında, içine düştüğü müşkil hâlden selâmete çıkmayı değil de, bir bakıma zindana atılarak kurtulmayı talep etmiş oldu. Duâsının kabulü neticesinde de hapse düştü. [/SIZE] [SIZE=3] Bu sebeple kul, hangi hâl ve şartlar altında olursa olsun, dâimâ rahmet ve merhamet ummânı olan Rabbinden hayır talep etmelidir. Nitekim hadîs-i şerîfte bildirildiği üzere: [/SIZE] [SIZE=3] "[I]Duâ, inen ve henüz inmemiş olan her çeşit (musibet) için faydalıdır. Kazâyı sadece duâ geri çevirir. Öyle ise size düşen, duâ etmektir."[/I](Tirmizî, Daavât, 112/ 3542) [/SIZE] [SIZE=3] Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de, Cenâb-ı Hakk'a nasıl duâ edilmesi gerektiğini öğretmek için bâzen ashâbı ile beraber duâ ederdi. Çünkü Allah Teâlâ, duâsız bir kul istemediğini bildirerek şöyle buyurmuştur: [/SIZE] [SIZE=3][B]"[/B](Ey Rasûlüm!)[B] De ki: Sizin duâ ve niyazlarınız olmadıktan sonra, Rabbim size ne diye değer versin?..[/B] (Yani sizler ne işe yararsınız.)[B]"[/B] (el-Furkân, 77) [/SIZE] [SIZE=3] Bu sebeple başta peygamberler olmak üzere, bütün Allah dostları; darlıkta ve bollukta, kederde ve ferahta, dâimâ Allâh'a yönelmişler ve O'na niyazda bulunmuşlardır. Aslında ins ve cinnin gâfilleri dışında kâinattaki her varlık, niyaz ve ilticâ ellerini yalnızca O'na açmış hâldedir. [/SIZE] [SIZE=3] Velhâsıl mü'min, kulluk hayatında duânın vazgeçilmez bir yeri olduğunun idrâkiyle, dâimâ [I]"Allah'tan âfiyet dileyiniz." [/I](Buhârî, Cihâd, 112) emri mûcibince hareket etmelidir. Zira [B]Hazret-i Ebû Bekir [/B]-radıyallâhü anh-'ın buyurduğu gibi: [/SIZE] [SIZE=3] "Allah'tan af ve âfiyet isteyiniz! Hiç kimseye, yakînden (kat'î bir îmandan) sonra âfiyetten daha fazîletli bir şey verilmemiştir." (Tirmizî, Deavât, 105/3558) [/SIZE] [SIZE=3][B]Yâ Rabbi! Bizleri âfiyetten ayırma. Sen'i râzı olacağın şekilde zikretmek, nîmetine şükretmek, Sana lâyıkıyla kullukta bulunmak için bizlere yardım eyle!.. [/B][/SIZE][SIZE=3][B]Âmîn... [/B][/SIZE] [SIZE=3]SPOTLAR:[/SIZE] [SIZE=3][B]1. [/B]Duâ, Allah ile kul arasında dâimî bir râbıtadır. Duâ, kulluğun özü, Rabbe yönelişin adıdır. İlâhî rahmetten merhamet ve yardım dilenmektir. Bu sebeple kulluktan bahsedilen bir yerde, duâdan bahsetmemek mümkün değildir. Ancak duâ ederken, Hakk'a yakınlığımıza, takvâmıza ve Allah Teâlâ'dan ne istediğimize çok dikkat etmeli; O'ndan devamlı hayır, iyilik ve âfiyet istemeliyiz. [/SIZE][/FONT][SIZE=3][FONT=tahoma][B]2. "[/B](Ey Rasûlüm!)[B] De ki: Sizin duâ ve niyazlarınız olmadıktan sonra, Rabbim size ne diye değer versin?.."[/B] (el-Furkân, 77) [/FONT] Osman Nuri Topbaş[/SIZE] [TABLE] [TR] [TD][/TD] [/TR] [/TABLE] [TABLE] [TR] [TD][/TD] [TD="width: 340"] [TABLE] [TR] [TD][/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/LEFT] [/TD] [/TR] [/TABLE] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Peygamber Efendimiz a.s.v.'ın kabri nerededir? (Sadece şehir adını küçük harfler ile giriniz)
Cevap yaz
Forumlar
İslamiyet
Dua Ediyorum
Duâda Dikkat
Bu site çerezler kullanır. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.
Accept
Daha fazla bilgi edin.…
Üst