Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Blog
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Forumlar
İslamiyet
Sahabe-i Kiram
Cehennemden Kaçan Adam..
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="GuL-i YaReN" data-source="post: 146213" data-attributes="member: 8333"><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Sevgiliyi unutmak, ayrı durmak, gönül diyarını kendi haline terketmekti. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Gönül diyarını terk edemiyordu, Salebe -bin Abdurrahman-. O'nun nazarları altında hizmetinde kusur etmiyordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Ensar... Nebi (A.S.)’ın Medine’ye hicretinde, bütün müminlere kucak açan </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">gönül erleri... İslâm toplumunun iki temel direğinden biri...</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Yurtları ise, Medine... Madde ve mana dünyasının aleme yansıyan yönü. Dünya </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ve ahiretin denge taşlarının konulduğu şehirlerin anası Mekke'de doğan ALLAH </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Rasulü’nün müminlere bu dünyada son kez tebessüm ettiği kutlu şehir.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Medine... O şehir ve halkı daha ilk günden meftun olmuştu Sevgili Resul’e... </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Kainatın en sevgilisini bağrına basmak için can atardı büyüğüyle, küçüğüyle. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">İnsanları Nebi (A.S.)'a tutkun, Efendimiz (A.S.) onların gönlüne hakimdi. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">İnsanların gönül dünyasındaki hürriyet, bu tutsaklığın ardından geldi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Medine'li müminler, kainatın serveri Efendimiz'i kalplerine yerleştirirken </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">boyunlarını bükmüş, O’nun nazarlarının aydınlığında ağaçların meyveye </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">durması gibi olgunlaşırlarken, Sevgili Peygamberimiz'in gönlünde de özel bir </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">yer edinmişlerdi. Bir gün şu sözler dökülmüştü mübarek dudaklarından: "ALLAH </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">biliyor ki, ben sizi seviyorum." (İbnu Mace)</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Bakış . . . !</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">İşte bu şehrin insanıydı, Salebe bin Abdurrahman. Sevgili Peygamberimiz </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">(A.S.)'ın sevgisinde eriyor, O'nun bir dediğini iki etmiyor, asla yanından </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ayrılmıyordu. Her zaman Efendimiz'in hizmetinde idi. Gönlünü sevgiyle </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">doldurmuş, sevgisini aşka boyamıştı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Sevgiliyi unutmak, ayrı durmak, gönül diyarını kendi haline terketmekti. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Gönül diyarını terk edemiyordu, Salebe. O'nun nazarları altında hizmetinde </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">kusur etmiyordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">İslâm, dünya ve ahiret hayatının toplamıydı. Müslüman, dünyada ahireti için </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">çabalayan, ahirette ise bu çabaların karşılığını devşirendi. Bu dünya </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ahiretin tarlasıydı. Sevinçler, kederler, sıkıntılar bu dünyaya mahsustu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Derken, birgün Sa'lebe bin Abdurrahman, komşusunun evinin önünden geçerken </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">bir an istemeden gözü evde yıkanan bir kadına takıldı. Ardından bir daha </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">baktı. Gözlerine hakim olamamıştı. Kendini toparladığında ise pişmanlık </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">bütün benliğini sarmıştı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Cümle kapısı</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Gözler, sarayların cümle kapılarına benzer. O kapılar, sarayların da, </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">surların ardındaki bir şehrin de ilk göze çarpan görkemli mimari </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">yapılarıdır. Bazen insan, şaheserin daha içini görmeden o kapılara tutulur </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">kalır. İnsanın da güzelliği gözlerden başlar.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Bakışları çok görkemli insanlar vardır; saf, duru, akpak gönüllerini </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">yansıtan. Gönül sarayı tertemizdir onların. Zira o sarayın tahtına </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">oturttukları Yüce Sevgili, kalplerini tertemiz istemiştir:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Rasulüm! Mümin erkeklere, gözlerini harama dikmemelerini söyle." (Nur/30)</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) korusunlar." </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">(Nur/31)</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Medine'li Salebe bin Abdurrahman, kendi tertemiz gönül sarayının daha cümle </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">kapısında, ALLAH’ın yasakladığı bakışı ile o an, kendini belki de yapayalnız </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">hissetti. Yüce Sevgili’nin rıza göstermediği haram bakış, müminin gönül </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">sarayında sevgilisiz kaldığı, heva ve heveslerin hakimiyet kurduğu </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">yalnızlığı doğurur.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">İhtimal, Salebe bu yalnızlığın neticesinde Rasulü Ekrem (A.S.)'e vahiy </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">gelmesinden korktu. Belki, bu korku en çok sevdiği ALLAH ve Rasulü’nü </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">kaybetmek endişesinden kaynaklanıyordu. Mahzundu. Medine ve Mescid-i Nebi </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">artık ona dar gelmeye başlamıştı. Kolay değildi, Efendimiz'in bakışları </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">arasında büyümek. Ve...</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Medine'den ayrıldı. İlahi irade bir hakikati daha ispatlayacaktı. Salebe </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">belki Efendimiz'in nazarından uzaklaşmıştı ama O'nun tasarrufatıyla günahını </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">kendine dert edinmişti. İşte bu yüzden derdini içinden söküp atamıyordu. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Sevmesine rağmen, günahkârdı. ALLAH’a yöneldi ve Cenab-ı Hak, Salebe'ye </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">tevbe kapısını açtı. Salebe, derdinin ancak Alemlerin Rabbi tarafından </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">çözüleceğine inanmıştı bir kere. Yönelecekti En Yüce Sevgili'ye. Zira O:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"ALLAH, bir adamın içinde iki kalb yaratmadı." (Ahzab/4) demiyor muydu? </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Kalbin sahibi ALLAH, buna güç yetirirdi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Nebi (A.S.), mescidde Salebe'yi göremeyince Sahabe-i Kiram'a onu sordu. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Salebe terketse bile O, sevdiğini bırakmazdı. Zira o eli ALLAH için </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">tutanların tek sahibi Cenab-ı Hak’tı:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Muhakkak ki, sana biat edenler, ancak ALLAH'a biat etmişlerdir. ALLAH'ın </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">eli onların elleri üzerindedir. Kim verdiği sözü bozarsa, ancak kendi </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">aleyhine bozmuş olur." (Feth/10)</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Dünya ve ahiret hayatında denge istiyordu, kainatı yaratan... Belki de bu </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">dengenin kilidini gözlerde gizlemişti. Salebe bin Abdurrahman, gönülleri </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ateşleyen Muhammedî nurun; bir türlü unutamadığı o bakışların derin </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">manalarıyla boynunu Allahu Tealâ'ya büktü.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ALLAH'a boyun eğenler ne zaman yükselmedi ki?!... Ve Cebrail (A.S.) Sevgili </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Peygamberimiz’e durumu haber verdi:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Ey Nebi! Ümmetinden biri Medine dağlarında, ALLAH'ın azabından, yine </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ALLAH'a sığınıyor!"</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Sevgi ve muhabbet asla karşılıksız bırakılmaz. Resulü Ekrem (A.S.) Hz.Ömer </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">ve Selman-ı Farisi'yi, Sa'lebe bin Abdurrahman 'ı bulup getirmekle </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">görevlendirdi. Dosttu bunlar; tanıştıkları günde cankardeşi olmuşlardı. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Salebe'yi bulup derdini çözmeliydiler. Zira ellerini ALLAH için tutup gönül </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">verdikleri O Sevgili Resul:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Mümin, kardeşini zor durumda bırakmaz." (Buharî, Müslim) diyordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Züfafe</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Züfafe... Medine dağlarında koyun otlatırdı. Hz. Ömer ve arkadaşı, Züfafe'ye </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Sa'lebe'yi sordular:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Buralarda, dağlarda yaşayan bir genç biliyor musun?”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Herhalde siz cehennemden kaçanı soruyorsunuz.”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Cehennemden kaçtığını nereden biliyorsun?”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Gece yarısı olunca şu taraftan ağlayarak gelir ve ‘Keşke ruhum bu iki </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">alemden ayrılmasaydı...’ diye feryat eder.”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Züfafe kaç kere görmüstü Salebe'yi, Alemlerin Rabbi’ne yalvarırken... Gece </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">yarısına doğru Salebe aynı sözleri söyleyerek geldi. Hz Ömer gence yaklaştı. </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Hz. Ömer'i görünce Salebe:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Rasulullah’a benim ne tür bir günah işlediğim bildirildi mi?!..” diye </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">sordu. Hz.Ömer:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Bilmiyorum. Rasulullah bizden seni getirmemizi istedi.” dedi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Senden birsey istiyorum: Bilal kamet getirip, Resulullah tam namaza </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">başladığında mescide girelim. Zira ben, Rasulullah'dan çok utanıyorum.”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Haydi gidelim.” dedi Hz.Ömer. Dostumuz</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Saf olmustu Mescid-i Nebi'de müminler. Salebe, Efendimiz (A.S.)'ın namazdaki </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">kıraatini işitince bayılıverdi. Kendine gelince Rasulullah (A.S.)’ın yanına </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">getirdiler. Buyurdular:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Benden niçin uzaklaşıyorsun?”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“Ya RasulAllah! Senden çok utanıyorum.” dedi</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">“ALLAH hata ve günahları bağışlar..."</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Ve... Sevgili Peygamberimiz (A.S.), Salebe'ye evine gitmesini söyledi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Salebe gitti ama aradığı huzuru bir türlü bulamıyordu. Hastalanmıştı ve </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">günler geçtikçe günahının ağırlığı artıyor gibiydi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Sahabe-i Kiram'ın durumu haber vermesi üzerine, Nebi(A.S.) Salebe bin </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Abdurrahman'ın evini şereflendirdi. Bu, Mevlâna Hazretleri’nin "O geliyor </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">O!... Dostumuz, Yarimiz geliyor!..." dediği gibi bir gelişti bu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Rasullullah (A.S.), Salebe'nin yatağına oturdu. O'nun başını dizlerine </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">yasladı. Şefkat nazarlarını, Salebe'ye lutfettiler. Salebe:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Ey ALLAH'ın Rasulü, o baş günahlarla dolu. Sizin tertemiz teninize layık </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">değildir!" deyince Efendimiz:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Peki Salebe. Sen ne istiyorsun?" diye sordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Ey ALLAH'ın Rasulu! Sadece RABBİMin beni affetmesini istiyorum." dedi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Salebe! Cebrail sana RABBİMin selamını söylüyor. Ve O’nun, ‘Kulum dünya </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">dolusu hatayla bile bana kavuşursa, ben onu dünya dolusu mağfiretle </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">karşılarım.’ buyurduğunu söylüyor.”</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">O anda Salebe sükûnete kavuştu. Aradığı huzuru bulmuştu. Ve o huzurla </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">günahlarından arınmış tertemiz bir mümin olarak Rabbine kavuştu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">Cenaze namazını, Efendimiz (A.S.) kıldırdı ve onu defnetti. Kabirden </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">dönerken parmaklarının ucuna basarak yürüyordu. Sahabe-i Kiram nedenini </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">sorunca:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Salabe'yi karşılayan melekler o kadar çok ki, onların kanadına basmamak </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">için bu şekilde yürüyorum" buyurdu. (Ebu Nuaym, İbnu’l Esir, İbnu Hacer)</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">İşte günah... İşte samimiyetle yapılan bir tevbe... Ve işte Rahman ve Rahim </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">olan ALLAH'ın verdiği karşılık:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Ey kendilerinin aleyhinde (günahta) haddi aşan kullarım! ALLAHın </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü ALLAH bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir" (Zümer/53)</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">"Ey iman edenler! Samimi bir tevbe ile ALLAH’a dönün. Umulur ki Rabbiniz </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">sizin kötülüklerinizi örter; Peygamber’i ve iman edenleri utandırmayacaği </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">günde, ALLAH sizi içlerinden ırmaklar akan cennetlere koyar. Çünkü onların </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">nurları, önlerinden ve yanlarından koşar da, ‘Ey RABBİMiz! Nurumuzu tamamla, </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="color: Green">bizi bağışla. Çünkü sen her şeye kadirsin.’ derler.” ( Tahrim/8)</span></span></strong></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="GuL-i YaReN, post: 146213, member: 8333"] [B][SIZE="3"][COLOR="Green"]Sevgiliyi unutmak, ayrı durmak, gönül diyarını kendi haline terketmekti. Gönül diyarını terk edemiyordu, Salebe -bin Abdurrahman-. O'nun nazarları altında hizmetinde kusur etmiyordu. Ensar... Nebi (A.S.)’ın Medine’ye hicretinde, bütün müminlere kucak açan gönül erleri... İslâm toplumunun iki temel direğinden biri... Yurtları ise, Medine... Madde ve mana dünyasının aleme yansıyan yönü. Dünya ve ahiretin denge taşlarının konulduğu şehirlerin anası Mekke'de doğan ALLAH Rasulü’nün müminlere bu dünyada son kez tebessüm ettiği kutlu şehir. Medine... O şehir ve halkı daha ilk günden meftun olmuştu Sevgili Resul’e... Kainatın en sevgilisini bağrına basmak için can atardı büyüğüyle, küçüğüyle. İnsanları Nebi (A.S.)'a tutkun, Efendimiz (A.S.) onların gönlüne hakimdi. İnsanların gönül dünyasındaki hürriyet, bu tutsaklığın ardından geldi. Medine'li müminler, kainatın serveri Efendimiz'i kalplerine yerleştirirken boyunlarını bükmüş, O’nun nazarlarının aydınlığında ağaçların meyveye durması gibi olgunlaşırlarken, Sevgili Peygamberimiz'in gönlünde de özel bir yer edinmişlerdi. Bir gün şu sözler dökülmüştü mübarek dudaklarından: "ALLAH biliyor ki, ben sizi seviyorum." (İbnu Mace) Bakış . . . ! İşte bu şehrin insanıydı, Salebe bin Abdurrahman. Sevgili Peygamberimiz (A.S.)'ın sevgisinde eriyor, O'nun bir dediğini iki etmiyor, asla yanından ayrılmıyordu. Her zaman Efendimiz'in hizmetinde idi. Gönlünü sevgiyle doldurmuş, sevgisini aşka boyamıştı. Sevgiliyi unutmak, ayrı durmak, gönül diyarını kendi haline terketmekti. Gönül diyarını terk edemiyordu, Salebe. O'nun nazarları altında hizmetinde kusur etmiyordu. İslâm, dünya ve ahiret hayatının toplamıydı. Müslüman, dünyada ahireti için çabalayan, ahirette ise bu çabaların karşılığını devşirendi. Bu dünya ahiretin tarlasıydı. Sevinçler, kederler, sıkıntılar bu dünyaya mahsustu. Derken, birgün Sa'lebe bin Abdurrahman, komşusunun evinin önünden geçerken bir an istemeden gözü evde yıkanan bir kadına takıldı. Ardından bir daha baktı. Gözlerine hakim olamamıştı. Kendini toparladığında ise pişmanlık bütün benliğini sarmıştı. Cümle kapısı Gözler, sarayların cümle kapılarına benzer. O kapılar, sarayların da, surların ardındaki bir şehrin de ilk göze çarpan görkemli mimari yapılarıdır. Bazen insan, şaheserin daha içini görmeden o kapılara tutulur kalır. İnsanın da güzelliği gözlerden başlar. Bakışları çok görkemli insanlar vardır; saf, duru, akpak gönüllerini yansıtan. Gönül sarayı tertemizdir onların. Zira o sarayın tahtına oturttukları Yüce Sevgili, kalplerini tertemiz istemiştir: "Rasulüm! Mümin erkeklere, gözlerini harama dikmemelerini söyle." (Nur/30) "Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) korusunlar." (Nur/31) Medine'li Salebe bin Abdurrahman, kendi tertemiz gönül sarayının daha cümle kapısında, ALLAH’ın yasakladığı bakışı ile o an, kendini belki de yapayalnız hissetti. Yüce Sevgili’nin rıza göstermediği haram bakış, müminin gönül sarayında sevgilisiz kaldığı, heva ve heveslerin hakimiyet kurduğu yalnızlığı doğurur. İhtimal, Salebe bu yalnızlığın neticesinde Rasulü Ekrem (A.S.)'e vahiy gelmesinden korktu. Belki, bu korku en çok sevdiği ALLAH ve Rasulü’nü kaybetmek endişesinden kaynaklanıyordu. Mahzundu. Medine ve Mescid-i Nebi artık ona dar gelmeye başlamıştı. Kolay değildi, Efendimiz'in bakışları arasında büyümek. Ve... Medine'den ayrıldı. İlahi irade bir hakikati daha ispatlayacaktı. Salebe belki Efendimiz'in nazarından uzaklaşmıştı ama O'nun tasarrufatıyla günahını kendine dert edinmişti. İşte bu yüzden derdini içinden söküp atamıyordu. Sevmesine rağmen, günahkârdı. ALLAH’a yöneldi ve Cenab-ı Hak, Salebe'ye tevbe kapısını açtı. Salebe, derdinin ancak Alemlerin Rabbi tarafından çözüleceğine inanmıştı bir kere. Yönelecekti En Yüce Sevgili'ye. Zira O: "ALLAH, bir adamın içinde iki kalb yaratmadı." (Ahzab/4) demiyor muydu? Kalbin sahibi ALLAH, buna güç yetirirdi. Nebi (A.S.), mescidde Salebe'yi göremeyince Sahabe-i Kiram'a onu sordu. Salebe terketse bile O, sevdiğini bırakmazdı. Zira o eli ALLAH için tutanların tek sahibi Cenab-ı Hak’tı: "Muhakkak ki, sana biat edenler, ancak ALLAH'a biat etmişlerdir. ALLAH'ın eli onların elleri üzerindedir. Kim verdiği sözü bozarsa, ancak kendi aleyhine bozmuş olur." (Feth/10) Dünya ve ahiret hayatında denge istiyordu, kainatı yaratan... Belki de bu dengenin kilidini gözlerde gizlemişti. Salebe bin Abdurrahman, gönülleri ateşleyen Muhammedî nurun; bir türlü unutamadığı o bakışların derin manalarıyla boynunu Allahu Tealâ'ya büktü. ALLAH'a boyun eğenler ne zaman yükselmedi ki?!... Ve Cebrail (A.S.) Sevgili Peygamberimiz’e durumu haber verdi: "Ey Nebi! Ümmetinden biri Medine dağlarında, ALLAH'ın azabından, yine ALLAH'a sığınıyor!" Sevgi ve muhabbet asla karşılıksız bırakılmaz. Resulü Ekrem (A.S.) Hz.Ömer ve Selman-ı Farisi'yi, Sa'lebe bin Abdurrahman 'ı bulup getirmekle görevlendirdi. Dosttu bunlar; tanıştıkları günde cankardeşi olmuşlardı. Salebe'yi bulup derdini çözmeliydiler. Zira ellerini ALLAH için tutup gönül verdikleri O Sevgili Resul: "Mümin, kardeşini zor durumda bırakmaz." (Buharî, Müslim) diyordu. Züfafe Züfafe... Medine dağlarında koyun otlatırdı. Hz. Ömer ve arkadaşı, Züfafe'ye Sa'lebe'yi sordular: “Buralarda, dağlarda yaşayan bir genç biliyor musun?” “Herhalde siz cehennemden kaçanı soruyorsunuz.” “Cehennemden kaçtığını nereden biliyorsun?” “Gece yarısı olunca şu taraftan ağlayarak gelir ve ‘Keşke ruhum bu iki alemden ayrılmasaydı...’ diye feryat eder.” Züfafe kaç kere görmüstü Salebe'yi, Alemlerin Rabbi’ne yalvarırken... Gece yarısına doğru Salebe aynı sözleri söyleyerek geldi. Hz Ömer gence yaklaştı. Hz. Ömer'i görünce Salebe: “Rasulullah’a benim ne tür bir günah işlediğim bildirildi mi?!..” diye sordu. Hz.Ömer: “Bilmiyorum. Rasulullah bizden seni getirmemizi istedi.” dedi. “Senden birsey istiyorum: Bilal kamet getirip, Resulullah tam namaza başladığında mescide girelim. Zira ben, Rasulullah'dan çok utanıyorum.” “Haydi gidelim.” dedi Hz.Ömer. Dostumuz Saf olmustu Mescid-i Nebi'de müminler. Salebe, Efendimiz (A.S.)'ın namazdaki kıraatini işitince bayılıverdi. Kendine gelince Rasulullah (A.S.)’ın yanına getirdiler. Buyurdular: “Benden niçin uzaklaşıyorsun?” “Ya RasulAllah! Senden çok utanıyorum.” dedi “ALLAH hata ve günahları bağışlar..." Ve... Sevgili Peygamberimiz (A.S.), Salebe'ye evine gitmesini söyledi. Salebe gitti ama aradığı huzuru bir türlü bulamıyordu. Hastalanmıştı ve günler geçtikçe günahının ağırlığı artıyor gibiydi. Sahabe-i Kiram'ın durumu haber vermesi üzerine, Nebi(A.S.) Salebe bin Abdurrahman'ın evini şereflendirdi. Bu, Mevlâna Hazretleri’nin "O geliyor O!... Dostumuz, Yarimiz geliyor!..." dediği gibi bir gelişti bu. Rasullullah (A.S.), Salebe'nin yatağına oturdu. O'nun başını dizlerine yasladı. Şefkat nazarlarını, Salebe'ye lutfettiler. Salebe: "Ey ALLAH'ın Rasulü, o baş günahlarla dolu. Sizin tertemiz teninize layık değildir!" deyince Efendimiz: "Peki Salebe. Sen ne istiyorsun?" diye sordu. "Ey ALLAH'ın Rasulu! Sadece RABBİMin beni affetmesini istiyorum." dedi. "Salebe! Cebrail sana RABBİMin selamını söylüyor. Ve O’nun, ‘Kulum dünya dolusu hatayla bile bana kavuşursa, ben onu dünya dolusu mağfiretle karşılarım.’ buyurduğunu söylüyor.” O anda Salebe sükûnete kavuştu. Aradığı huzuru bulmuştu. Ve o huzurla günahlarından arınmış tertemiz bir mümin olarak Rabbine kavuştu. Cenaze namazını, Efendimiz (A.S.) kıldırdı ve onu defnetti. Kabirden dönerken parmaklarının ucuna basarak yürüyordu. Sahabe-i Kiram nedenini sorunca: "Salabe'yi karşılayan melekler o kadar çok ki, onların kanadına basmamak için bu şekilde yürüyorum" buyurdu. (Ebu Nuaym, İbnu’l Esir, İbnu Hacer) İşte günah... İşte samimiyetle yapılan bir tevbe... Ve işte Rahman ve Rahim olan ALLAH'ın verdiği karşılık: "Ey kendilerinin aleyhinde (günahta) haddi aşan kullarım! ALLAHın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü ALLAH bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir" (Zümer/53) "Ey iman edenler! Samimi bir tevbe ile ALLAH’a dönün. Umulur ki Rabbiniz sizin kötülüklerinizi örter; Peygamber’i ve iman edenleri utandırmayacaği günde, ALLAH sizi içlerinden ırmaklar akan cennetlere koyar. Çünkü onların nurları, önlerinden ve yanlarından koşar da, ‘Ey RABBİMiz! Nurumuzu tamamla, bizi bağışla. Çünkü sen her şeye kadirsin.’ derler.” ( Tahrim/8)[/COLOR][/SIZE][/B] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Peygamber Efendimiz a.s.v.'ın kabri nerededir? (Sadece şehir adını küçük harfler ile giriniz)
Cevap yaz
Forumlar
İslamiyet
Sahabe-i Kiram
Cehennemden Kaçan Adam..
Bu site çerezler kullanır. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.
Accept
Daha fazla bilgi edin.…
Üst