Leyli_Efruz
Well-known member
Onun adına hizmet diyen elbet kendisine hizmet payesinden fazlasını uygun bulmamıştır.İşte bu gelen , hizmetin sahibinin aciz bir hizmetçisinin kalbine fısıldadığı fısıltılardır.Şiir gibidir , fakat şiir değiller.Kalbe öyle geldi, dokunulmadı...
Benim fidanlarım vardı
Karşıki bayıra gömülmüş yiğidin mezarı başında diktiğim.
Benim fidanlarım vardı
Hayallerimi dallarına astığım,
Yapraklarını gözyaşı olmuş dualarımla suladığım fidanlarım vardı.
Çölü bahara çevirmeye kararlı söğütlerim ,
Gökten rahmet yağmuru çekip indirme azminde
Meyveleri yıldızlar,
Yaprakları göktaşları fidanlarım vardı.
Şeytanlar taşlamak için sonbaharları
Benim semama göktaşları yağardı.
Ve bir şarkım vardı fidanlarıma söylediğim...
Kalkarmı ki yiğidim şu uykudan?
Ve şarkımda hayat vardı, ümit vardı , hasret vardı,
Anlattığım masallarım vardı.
Onları , yanına diktiğim yiğidin destanları,
Mazinin derelerinde kahramanlarım vardı.
Benim fidanlarım vardı.Ben fidanlarımda vardım.
Fidanlarım vardı ya...
Kurumuş fidanlar kurumuş ağaçlar arasında
Yemyeşil fidanlarım,
Bugünkü fidanlar kadar yarın da ağaçlarım vardı.
Dalları altında milletlerin serinlediği,
Koca söğütlerim vardı.
Ve ben böyle sevdim fidanlarımı
Onların üzerine titredim,
Onların yarını üzerime titredi.
Gölge oldum onlara yakıcı çöl sıcaklarında
Yarınları neslime gölge yaptım.
Suladım onları aşkla, şefkatle, hasretle...
Yarınları ; semadan aşkı şefkati çekti, aldı
Geriye bir hasret kaldı
Ve ben hasreti sevdim...
Dediler:" Zaman sarrafı talipmiş fidanlarıma"
Dediler : " ormanlarmış ücreti, kavuşmakmış, hasretten kurtulmakmış"
"Bayırdaki mezardan, yiğidim yeniden uyanmakmış"
Ve bana bunları görmek varmış!
Demek anlaşılmamak varmış
Demek hey gidi günler demek varmış
Hasrete hasret duymak varmış!
Anlaşılmamak varmış ki;
Ben hasreti sevdim çilemi sevdim
Fidan değil orman değil benim derdim!
Ben gözyaşlarıyla fidanlar yaşatmayı sevdim.
Suyu değil... sulamayı sevdim.
Kavuşmayı değil... Koşuşmayı sevdim.
Ve ben bunu ağabeylerimden öğrendim.
Evet ; benim ağabeylerim vardı
Beni anlayanlarım vardı, hasreti sevenlerim vardı
Dertleri dertlerime
Dertlerim dertlerine karışmış benim ağabeylerim vardı
Kavuşmaktan geçmiş koşuşturanlarım vardı
Fidanlara su taşıyanlarım
Fidanları suya taşıyanlarım vardı
Derdi hayat bilip yaşayanlarım vardı.
Kuru dallar arasında yeşillik arayanlarım vardı.
Hayat verenlerim vardı, hayatlarını verenlerim vardı.
Benim ağabeylerim vardı
Ve ben ağabeylerimde vardım.
"Ehlime Allah ve resulunu bıraktım " diyen Ebubekirlerim
"Bir bu kadarını bıraktım" diyen Ömerlerim vardı.
Adı vermekle bir anılan ağabeylerim vardı.
"Fidanlar ağaç olmadan verenle sonra veren bir değil" deyip vermekte
yarışanlarım vardı
Benim Karunlarım yoktu
Kendisiyle birlikte herşeyini veren Harunlarım vardı.
Ve ondandır, mutlu yarınlarım vardı.
Boynum bükük , "fidanlar derdine ağladığım gün "
Sırt sıvazlayacak abilerim vardı.
Kutup yıldızlarım vardı.
"Siz koşmanıza bakın, arkanızda biz varız" diye
Yılda bir kaç kez ve daha fazla ışıldayan
Benim ahiretler aydınlatan güneşlerim vardı.
Karanlık kovalayıcılarım vardı
Konuşunca destan yazanlarım vardı
İNSANLAR ARASINDA İNSANLARDAN BİR İNSAN OLANLARIM vardı
Benim ağabeylerim vardı.
Benim ağabeylerimle paylaşacak bir hasretim vardı.
Aynı güzele vurulmuş yedi genç, yedi bin genç,
Kendi genç, kalbi genç, aşkı taze, hasreti genç
Ağabeylerim vardı.
Ve ondandır ben vardım, umutlarım vardı.
Ve kalbinde kıpırdayan bir hayal gibi
Bandıkça susatan bal gibi
Yudum yudum, nefes nefes içime çektiğim
Gelecekten haberlerim vardı.
Hiçbirşeyim kalmadığında, kimseler kimsesiz kaldığında
Benim ağabeylerim vardı.
Yok demek kalplerimize ağır gelip
Parmaklarımızı kırarcasına yumruklarımızı sıkıp
Şehadet parmaklarımızı ısırdığımızda
YOK diye gelen ses boğazlarımızda düğümlendiği günler,Varolan ağabeylerim vardı.
Kendi varlıklarıyla yoku varedenlerim vardı.
Fidanlarıma "benim" diyenlerim vardı.
Her çağrıya koşanlarım,
Her koşmaya çağıranlarım vardı.
Alanlarım, verenlerim, isteyenlerim vardı.
GÜLENlerim ağlayanlarım sevenlerim vardı.
Benim ... Benim ağabeylerim vardı.
İşte "DERDİ SEVMEYİ" ben bu ağabeylerden öğrendim
Her dertliye ağabeylik yapan
Ağalardan beylerden öğrendim
Ondandır arkadaşım:
Bana fidanlardan bahset; Ağaçları sahibinden sor!
Bana sulamaktan bahset; suyu gönderenden bil!
Bana koşuşmaktan anlat; Kavuşmayı Allahtan bil!
Ve ne olur!Bana "derdin bittiği günden " bahsetme
Çünkü ben derdimi sevdim.
Derdimi dert edenleri sevdim.
Ağabeylerimi sevdim.
AĞABEYLERİMİ SEVDİM.
İ.SADRİ
http://www.nurtube.com/view/147/ibra...bilerim-vardi/
Benim fidanlarım vardı
Karşıki bayıra gömülmüş yiğidin mezarı başında diktiğim.
Benim fidanlarım vardı
Hayallerimi dallarına astığım,
Yapraklarını gözyaşı olmuş dualarımla suladığım fidanlarım vardı.
Çölü bahara çevirmeye kararlı söğütlerim ,
Gökten rahmet yağmuru çekip indirme azminde
Meyveleri yıldızlar,
Yaprakları göktaşları fidanlarım vardı.
Şeytanlar taşlamak için sonbaharları
Benim semama göktaşları yağardı.
Ve bir şarkım vardı fidanlarıma söylediğim...
Kalkarmı ki yiğidim şu uykudan?
Ve şarkımda hayat vardı, ümit vardı , hasret vardı,
Anlattığım masallarım vardı.
Onları , yanına diktiğim yiğidin destanları,
Mazinin derelerinde kahramanlarım vardı.
Benim fidanlarım vardı.Ben fidanlarımda vardım.
Fidanlarım vardı ya...
Kurumuş fidanlar kurumuş ağaçlar arasında
Yemyeşil fidanlarım,
Bugünkü fidanlar kadar yarın da ağaçlarım vardı.
Dalları altında milletlerin serinlediği,
Koca söğütlerim vardı.
Ve ben böyle sevdim fidanlarımı
Onların üzerine titredim,
Onların yarını üzerime titredi.
Gölge oldum onlara yakıcı çöl sıcaklarında
Yarınları neslime gölge yaptım.
Suladım onları aşkla, şefkatle, hasretle...
Yarınları ; semadan aşkı şefkati çekti, aldı
Geriye bir hasret kaldı
Ve ben hasreti sevdim...
Dediler:" Zaman sarrafı talipmiş fidanlarıma"
Dediler : " ormanlarmış ücreti, kavuşmakmış, hasretten kurtulmakmış"
"Bayırdaki mezardan, yiğidim yeniden uyanmakmış"
Ve bana bunları görmek varmış!
Demek anlaşılmamak varmış
Demek hey gidi günler demek varmış
Hasrete hasret duymak varmış!
Anlaşılmamak varmış ki;
Ben hasreti sevdim çilemi sevdim
Fidan değil orman değil benim derdim!
Ben gözyaşlarıyla fidanlar yaşatmayı sevdim.
Suyu değil... sulamayı sevdim.
Kavuşmayı değil... Koşuşmayı sevdim.
Ve ben bunu ağabeylerimden öğrendim.
Evet ; benim ağabeylerim vardı
Beni anlayanlarım vardı, hasreti sevenlerim vardı
Dertleri dertlerime
Dertlerim dertlerine karışmış benim ağabeylerim vardı
Kavuşmaktan geçmiş koşuşturanlarım vardı
Fidanlara su taşıyanlarım
Fidanları suya taşıyanlarım vardı
Derdi hayat bilip yaşayanlarım vardı.
Kuru dallar arasında yeşillik arayanlarım vardı.
Hayat verenlerim vardı, hayatlarını verenlerim vardı.
Benim ağabeylerim vardı
Ve ben ağabeylerimde vardım.
"Ehlime Allah ve resulunu bıraktım " diyen Ebubekirlerim
"Bir bu kadarını bıraktım" diyen Ömerlerim vardı.
Adı vermekle bir anılan ağabeylerim vardı.
"Fidanlar ağaç olmadan verenle sonra veren bir değil" deyip vermekte
yarışanlarım vardı
Benim Karunlarım yoktu
Kendisiyle birlikte herşeyini veren Harunlarım vardı.
Ve ondandır, mutlu yarınlarım vardı.
Boynum bükük , "fidanlar derdine ağladığım gün "
Sırt sıvazlayacak abilerim vardı.
Kutup yıldızlarım vardı.
"Siz koşmanıza bakın, arkanızda biz varız" diye
Yılda bir kaç kez ve daha fazla ışıldayan
Benim ahiretler aydınlatan güneşlerim vardı.
Karanlık kovalayıcılarım vardı
Konuşunca destan yazanlarım vardı
İNSANLAR ARASINDA İNSANLARDAN BİR İNSAN OLANLARIM vardı
Benim ağabeylerim vardı.
Benim ağabeylerimle paylaşacak bir hasretim vardı.
Aynı güzele vurulmuş yedi genç, yedi bin genç,
Kendi genç, kalbi genç, aşkı taze, hasreti genç
Ağabeylerim vardı.
Ve ondandır ben vardım, umutlarım vardı.
Ve kalbinde kıpırdayan bir hayal gibi
Bandıkça susatan bal gibi
Yudum yudum, nefes nefes içime çektiğim
Gelecekten haberlerim vardı.
Hiçbirşeyim kalmadığında, kimseler kimsesiz kaldığında
Benim ağabeylerim vardı.
Yok demek kalplerimize ağır gelip
Parmaklarımızı kırarcasına yumruklarımızı sıkıp
Şehadet parmaklarımızı ısırdığımızda
YOK diye gelen ses boğazlarımızda düğümlendiği günler,Varolan ağabeylerim vardı.
Kendi varlıklarıyla yoku varedenlerim vardı.
Fidanlarıma "benim" diyenlerim vardı.
Her çağrıya koşanlarım,
Her koşmaya çağıranlarım vardı.
Alanlarım, verenlerim, isteyenlerim vardı.
GÜLENlerim ağlayanlarım sevenlerim vardı.
Benim ... Benim ağabeylerim vardı.
İşte "DERDİ SEVMEYİ" ben bu ağabeylerden öğrendim
Her dertliye ağabeylik yapan
Ağalardan beylerden öğrendim
Ondandır arkadaşım:
Bana fidanlardan bahset; Ağaçları sahibinden sor!
Bana sulamaktan bahset; suyu gönderenden bil!
Bana koşuşmaktan anlat; Kavuşmayı Allahtan bil!
Ve ne olur!Bana "derdin bittiği günden " bahsetme
Çünkü ben derdimi sevdim.
Derdimi dert edenleri sevdim.
Ağabeylerimi sevdim.
AĞABEYLERİMİ SEVDİM.
İ.SADRİ
http://www.nurtube.com/view/147/ibra...bilerim-vardi/
