insanFakiri
Well-known member
Bu sene mübarek Ramazan orucunun yarısı Ağustos ayında tutulacak. Gittikçe tevhidle bağları kopardığından dolayı ibâdetleri rahat bir şekilde terk edebilen insancıklar çoğalmaya başladı. Bu sene bahane daha bir hazır: “Bu sıcakta oruç tutulmaz!” Gelin, bir karşılaştırma yapalım: “Allah’ın Rasûlüne muhâlefet etmek için geri kalanlar (savaşa gitmeyip) oturmaları ile sevindiler; mallarıyla, canlarıyla Allah yolunda Cihad etmeyi çirkin gördüler, ‘bu sıcakta (savaş için) sefere çıkmayın’ dediler. De ki: ‘Cehennem ateşi çok daha sıcaktır!’ Keşke anlasalardı! Artık kazanmakta olduklarının cezası olarak az gülsünler, çok ağlasınlar!” (9/Tevbe, 81-82). Sıcağı bahane ederek savaşa katılmayanların âhiretteki cezalarının çok şiddetli olacağı için, onların çokça ağlamaları gerekir. Savaş gibi insanın hoşlanmadığı nefsin hevâsına çok ağır gelen zorlu bir sınav için böyle buyrulmuş. Ya sıcak bahanesinin arkasına sığınıp oruç gibi farzları terk eden kimseye ne denilir, ne denilmelidir?
Allah’ı gerçekten sevip O’na verdiği sayısız nimetlerden dolayı şükretmek isteyen muvahhid mü’minler için orucun ve her çeşit ibâdetin hiç de zor olmadığı, namazını hiç bırakmayan, orucunu hiç aksatmayan bunca Müslümanların hiç şikâyet etmeden Allah’a itaatlerinden belli. Ama cehennem çok zor bir hayat; cehennem için koşturmaca da öyle… Bir içkiyi düşünün; kolay mıdır bu haramı işlemek, ucuz mudur bu haram? Ne büyük bedeller ister sarhoşluk? Para istiyor, sağlık istiyor, zaman istiyor, uykusuzluk istiyor, akılsızlık istiyor, rezillik istiyor. İnsanın şerefini yok ediyor, yakınlarının bile hor ve hakir görmesini gerektiriyor…
Evet, yaz sıcağında orucun güzelim serinliğiyle huzuru yakalamak mı, gece meyhane köşelerinde sızıp kalarak rezilce bir keyif arayışı mı daha zor? Allah’a itaatin gönülde yansıyan mutmainlik hissi, vicdanın huzuru ve fıtratın arzusu istikametinde, acıkan ruha güzelim gıdasını vermek mi, yoksa gönlün bütün hücrelerine yansıyan suçluluk, pişmanlık ve özgüven eksikliği, irade zayıflığı karışımı bir anormallik mi daha kolaydır? Allah’a itaat; fıtratın, huzurun, sağlık ve âfiyetin kaynağı ve belirtisidir. Yaratan’a isyankârlık ise hevânın (kötü arzuların), stresin, hastalık ve huzursuzluğun kaynağı ve belirtisi… Biri cennete götüren güzellikler, diğeri cehenneme sürükleyen çirkinlik ve ıstıraplar…
Sahip olduklarından veren, takvâya sarılan, güzelliği benimseyen kişi ve toplumlar için hayat kolaylaştırılır; onların yüsre ulaşmaları rahatlıkla sağlanır. Kur’an, bu konuyu ifâde ederken “yüsrün teysîri” deyimini kullanıyor ki bu yüsrü yüsr ile elde etmeyi sağlamak demektir. Kolayı sevip aramak yetmez, kolayı elde etme kolaylığını da yakalamak lâzımdır. İşte, Kur’an bu sırra dikkat çekiyor (92/Leyl, 5-7; 87/A’lâ, 8). Cimrilik yolunu seçen, insanlarla hiçbir madde ve gönül alışverişinde bulunmayan, güzelliği yalanlayıp gerçek güzele sırt çeviren kişi ve toplumlar ise zora, zorluğa sürülür. Kur’an burada “usrün teysîri” deyimini kullanıyor ki, zorluğu kolay zannettirmek demek olur. İnsanoğlu, kuruntu, gaflet ve yanlış bilgilerin tutsağı haline gelince, zoru kolay sanabilir ve hiç farkında olmadan başına binlerce sıkıntı ve problem sarabilir (Bkz. 92/Leyl, 8-10).
İslâm’ın dışındaki tüm düzenler, dünya görüşleri ve ideolojiler birer şirk düzenidir. Şirk ise, büyük bir zulümdür. “Gerçekten şirk, büyük bir zulümdür.” (31/Lokman, 13). İslâm dışı düzenler ve uygulamalar zorbalık ve zulümdür, ağır yüktür. Haksız vergiler, hortumlar, adâletsiz hukukî düzenlemeler, halkın sırtındaki ağır yükler. Toplumdaki bütün bireylerin şikâyet ve huzursuzluğu, zorlukların isbatıdır. İnsanların hayatını kolaylaştırma vaadiyle ortaya çıkan materyalizm ve kapitalizm hayatın düzenini bozmuş, insanların fıtratını dejenere etmiş ve ihtiyaç kavramını alabildiğine genişletip bitmek tükenmek bilmeyen yarış içinde insanları tüketim araçlarının, teknolojik aygıtların kölesi yapmış, maddî-mânevî zorluk üstüne zorluklar üretmiştir.
Allah’a kulluğun zor olduğunu zannedenler, nasıl zorluklar içinde kıvranıyorlar, farkında değiller. Hakkı görmek istemedikleri için, bâtıl kendilerine şirin, din de zor geliyor. Kula kulluk ve kendi gibi ya da daha aşağılarına boyun eğmek, insan fıtratına ve onuruna ters nice zorlukları bu insanımsılar nasıl değerlendiriyorlar? Stres ve bunalımlar, psikolojik rahatsızlıklar, ahlâkî problemler, maddî kayıplar, hastalıklar, bitmeyen şikâyetler… hep gayri İslâmî yönelişlerin bu dünyadaki zorluklarıdır. Şeytan, güzel amelleri zor göstermeye çalıştığı gibi, fâsıkların da amellerini süsler, zorları kolay zannettirir. İçki içmek ve sonrasına katlanmak hiç de kolay olmadığı halde, şeytan içkiyi güzel ve kolaylık gibi sunabilir. Fâhişelik ve onlarla zinâ etmek, AIDS gibi riskleriyle, maddî-mânevî pislik ve sıkıntılarıyla hiç de kolay bir şey olmasa gerektir.
Allah’ı gerçekten sevip O’na verdiği sayısız nimetlerden dolayı şükretmek isteyen muvahhid mü’minler için orucun ve her çeşit ibâdetin hiç de zor olmadığı, namazını hiç bırakmayan, orucunu hiç aksatmayan bunca Müslümanların hiç şikâyet etmeden Allah’a itaatlerinden belli. Ama cehennem çok zor bir hayat; cehennem için koşturmaca da öyle… Bir içkiyi düşünün; kolay mıdır bu haramı işlemek, ucuz mudur bu haram? Ne büyük bedeller ister sarhoşluk? Para istiyor, sağlık istiyor, zaman istiyor, uykusuzluk istiyor, akılsızlık istiyor, rezillik istiyor. İnsanın şerefini yok ediyor, yakınlarının bile hor ve hakir görmesini gerektiriyor…
Evet, yaz sıcağında orucun güzelim serinliğiyle huzuru yakalamak mı, gece meyhane köşelerinde sızıp kalarak rezilce bir keyif arayışı mı daha zor? Allah’a itaatin gönülde yansıyan mutmainlik hissi, vicdanın huzuru ve fıtratın arzusu istikametinde, acıkan ruha güzelim gıdasını vermek mi, yoksa gönlün bütün hücrelerine yansıyan suçluluk, pişmanlık ve özgüven eksikliği, irade zayıflığı karışımı bir anormallik mi daha kolaydır? Allah’a itaat; fıtratın, huzurun, sağlık ve âfiyetin kaynağı ve belirtisidir. Yaratan’a isyankârlık ise hevânın (kötü arzuların), stresin, hastalık ve huzursuzluğun kaynağı ve belirtisi… Biri cennete götüren güzellikler, diğeri cehenneme sürükleyen çirkinlik ve ıstıraplar…
Sahip olduklarından veren, takvâya sarılan, güzelliği benimseyen kişi ve toplumlar için hayat kolaylaştırılır; onların yüsre ulaşmaları rahatlıkla sağlanır. Kur’an, bu konuyu ifâde ederken “yüsrün teysîri” deyimini kullanıyor ki bu yüsrü yüsr ile elde etmeyi sağlamak demektir. Kolayı sevip aramak yetmez, kolayı elde etme kolaylığını da yakalamak lâzımdır. İşte, Kur’an bu sırra dikkat çekiyor (92/Leyl, 5-7; 87/A’lâ, 8). Cimrilik yolunu seçen, insanlarla hiçbir madde ve gönül alışverişinde bulunmayan, güzelliği yalanlayıp gerçek güzele sırt çeviren kişi ve toplumlar ise zora, zorluğa sürülür. Kur’an burada “usrün teysîri” deyimini kullanıyor ki, zorluğu kolay zannettirmek demek olur. İnsanoğlu, kuruntu, gaflet ve yanlış bilgilerin tutsağı haline gelince, zoru kolay sanabilir ve hiç farkında olmadan başına binlerce sıkıntı ve problem sarabilir (Bkz. 92/Leyl, 8-10).
İslâm’ın dışındaki tüm düzenler, dünya görüşleri ve ideolojiler birer şirk düzenidir. Şirk ise, büyük bir zulümdür. “Gerçekten şirk, büyük bir zulümdür.” (31/Lokman, 13). İslâm dışı düzenler ve uygulamalar zorbalık ve zulümdür, ağır yüktür. Haksız vergiler, hortumlar, adâletsiz hukukî düzenlemeler, halkın sırtındaki ağır yükler. Toplumdaki bütün bireylerin şikâyet ve huzursuzluğu, zorlukların isbatıdır. İnsanların hayatını kolaylaştırma vaadiyle ortaya çıkan materyalizm ve kapitalizm hayatın düzenini bozmuş, insanların fıtratını dejenere etmiş ve ihtiyaç kavramını alabildiğine genişletip bitmek tükenmek bilmeyen yarış içinde insanları tüketim araçlarının, teknolojik aygıtların kölesi yapmış, maddî-mânevî zorluk üstüne zorluklar üretmiştir.
Allah’a kulluğun zor olduğunu zannedenler, nasıl zorluklar içinde kıvranıyorlar, farkında değiller. Hakkı görmek istemedikleri için, bâtıl kendilerine şirin, din de zor geliyor. Kula kulluk ve kendi gibi ya da daha aşağılarına boyun eğmek, insan fıtratına ve onuruna ters nice zorlukları bu insanımsılar nasıl değerlendiriyorlar? Stres ve bunalımlar, psikolojik rahatsızlıklar, ahlâkî problemler, maddî kayıplar, hastalıklar, bitmeyen şikâyetler… hep gayri İslâmî yönelişlerin bu dünyadaki zorluklarıdır. Şeytan, güzel amelleri zor göstermeye çalıştığı gibi, fâsıkların da amellerini süsler, zorları kolay zannettirir. İçki içmek ve sonrasına katlanmak hiç de kolay olmadığı halde, şeytan içkiyi güzel ve kolaylık gibi sunabilir. Fâhişelik ve onlarla zinâ etmek, AIDS gibi riskleriyle, maddî-mânevî pislik ve sıkıntılarıyla hiç de kolay bir şey olmasa gerektir.
İmtihanın gereği bazı zorlukların, daha doğrusu nefsin ağır bulduğu birtakım güçlüklerin, ya da zor zannedilen bazı görevlerin olması normaldir. Aslında Din’in teklifleri insanın yapısına, tabiatına uygundur. Rabbimiz insana taşıyamayacağı hiçbir yük yüklemez (2/Bakara, 286).