3.SÖZ Alıntı:
"Askerlik nizâmını seven, çanta ve silâhını muhafaza eden ve
sağa giden nefer ise, kimseden minnet almayarak, kimseden havf etmeyerek rahat-ı kalb ve vicdan ile gider. Tâ o matlûb şehire yetişir. Orada, vazifesini güzelce yapan bir namuslu askere münasib bir mükâfat görür.
İşte ey nefs-i serkeş! Bil ki: O iki yolcu, biri mutî-i kanun-u İlâhî, birisi de; âsi ve hevâya tâbi insanlardır. O yol ise, hayat yoludur ki: Âlem-i Ervahtan gelip kabirden geçer; âhirete gider. O çanta ve silâh ise, ibâdet ve takvâdır. İbadetin çendan zâhirî bir ağırlığı var. Fakat
mânâsında öyle bir rahatlık ve hafiflik var ki, târif edilmez."
Asker düşman içinde gezerken nasılki silaha ihtiyac duyar o silah ona orda yuk gelmez onu aksine elemlerden korkulardan düşmandan korur. Düşününki savaş var dışarda düşman var gece karanlığında dışarda düşman askerinin içindesiniz, eliniz kolunuz boş yürüyorsunuz, bir çıtırtı dan bile çok korkarsınız, bir ses duysanız acaba düşmanmıdır diye elem ve sıkıntı çekersiniz, korkudan rahat ilerleyemezsiniz, saniyede aklınızda binler elemler ve korkular dolaşır, acaba düşman beni bulacakmı acaba beni katledeceklermi vs..
Oysa yanına bir silah alsa, onca elem ve sıkıntı çekmeyecektir, daha rahat olacaktır daha güvenli olacaktır. Bir ses duydumu korkmayacak silahını çekip kendini koruyabilecektir.. Silah bu askerin adeta yaşam garantisidir.. 1 kiloluk ağırlığına karşın askere yaşam garantisi veriyor, emniyet ve güven veriyor, aklını korkulardan elemlerden arındırıyor... Şimdi o asker, silahın 1 kiloluk ağırlığı var, ben taşımam silahsız giderim dese ne kadar ahmaktır anlatmaya gerek yok sanırım..
işte bu dağdağalı dunyada kulun haramlara nefse ve şeytana karşı silahı ibadetlerdir,
abdesti var eğilmesi kalkması var deyip terketmek azcık meşakkatinden dolayı terketmek
silahını bırakıp silahsız giden ahmak askere benzer..
o silahın sana verceği huzur emniyet duygusunun yanında 1kg luk ağırlığı nedirki??
o 1 kg luk ağırlığı yuzunden almassan düşmana yem olacaksın...
işte zahiri meşakkatinden dolayı namaz kılmassan seni koruduğu şeylerin karşısına silahsız savunmasız gitmiş olursun ve kuvvetle muhtemelki düşmana yem olursun..
Rabbimiz, nefsin ve şeytanın apaçık düşmanımız olduğunu bildiriyor, malumdurki bu düşmanlara yem olmak demek ebedi cennet hayatını kaybetmek olduğu gibi, emaneti sahibine iade etmeme ve boş işlerde zayi etme sebebiyle de cehennem elemlerine müstehak olmak demektir.
"Askerlik nizâmını seven, çanta ve silâhını muhafaza eden ve
sağa giden nefer ise, kimseden minnet almayarak, kimseden havf etmeyerek rahat-ı kalb ve vicdan ile gider. Tâ o matlûb şehire yetişir. Orada, vazifesini güzelce yapan bir namuslu askere münasib bir mükâfat görür.
İşte ey nefs-i serkeş! Bil ki: O iki yolcu, biri mutî-i kanun-u İlâhî, birisi de; âsi ve hevâya tâbi insanlardır. O yol ise, hayat yoludur ki: Âlem-i Ervahtan gelip kabirden geçer; âhirete gider. O çanta ve silâh ise, ibâdet ve takvâdır. İbadetin çendan zâhirî bir ağırlığı var. Fakat
mânâsında öyle bir rahatlık ve hafiflik var ki, târif edilmez."
Asker düşman içinde gezerken nasılki silaha ihtiyac duyar o silah ona orda yuk gelmez onu aksine elemlerden korkulardan düşmandan korur. Düşününki savaş var dışarda düşman var gece karanlığında dışarda düşman askerinin içindesiniz, eliniz kolunuz boş yürüyorsunuz, bir çıtırtı dan bile çok korkarsınız, bir ses duysanız acaba düşmanmıdır diye elem ve sıkıntı çekersiniz, korkudan rahat ilerleyemezsiniz, saniyede aklınızda binler elemler ve korkular dolaşır, acaba düşman beni bulacakmı acaba beni katledeceklermi vs..
Oysa yanına bir silah alsa, onca elem ve sıkıntı çekmeyecektir, daha rahat olacaktır daha güvenli olacaktır. Bir ses duydumu korkmayacak silahını çekip kendini koruyabilecektir.. Silah bu askerin adeta yaşam garantisidir.. 1 kiloluk ağırlığına karşın askere yaşam garantisi veriyor, emniyet ve güven veriyor, aklını korkulardan elemlerden arındırıyor... Şimdi o asker, silahın 1 kiloluk ağırlığı var, ben taşımam silahsız giderim dese ne kadar ahmaktır anlatmaya gerek yok sanırım..
işte bu dağdağalı dunyada kulun haramlara nefse ve şeytana karşı silahı ibadetlerdir,
abdesti var eğilmesi kalkması var deyip terketmek azcık meşakkatinden dolayı terketmek
silahını bırakıp silahsız giden ahmak askere benzer..
o silahın sana verceği huzur emniyet duygusunun yanında 1kg luk ağırlığı nedirki??
o 1 kg luk ağırlığı yuzunden almassan düşmana yem olacaksın...
işte zahiri meşakkatinden dolayı namaz kılmassan seni koruduğu şeylerin karşısına silahsız savunmasız gitmiş olursun ve kuvvetle muhtemelki düşmana yem olursun..
Rabbimiz, nefsin ve şeytanın apaçık düşmanımız olduğunu bildiriyor, malumdurki bu düşmanlara yem olmak demek ebedi cennet hayatını kaybetmek olduğu gibi, emaneti sahibine iade etmeme ve boş işlerde zayi etme sebebiyle de cehennem elemlerine müstehak olmak demektir.
