Hekimoğlu İSMAİL
Ramazan, irade talimi yaptırır
1950 senesinde askerî okula girdim. Askeriye elbisesini giydirdiler. Davutpaşa Kışlası'nın alt katında kalmamız için bize bir yer gösterdiler.
Yüz öğrenciydik. Yatak, yorgan yok; ayakkabıları yastık yaptık. Kaputa sarılıp yattık. Sabah, öğle, akşam sadece ekmek ve çorba; başka yok. Dedik, "Niye böyle?" "Askerlikte bundan daha zor günler yaşayacaksınız. Savaş zamanı size karyola getirecek değiliz. Çamurda yatabilirsiniz. Savaşta yemek de bulamayabilirsiniz. Askerlik budur. İşinize geliyorsa kalın, gelmiyorsa çıkın, gidin." dediler. Çok işsizlik vardı. Ayrılmadım, devam ettim. Onların dediği gibi oldu. Karaburun'da atışlar yapacaktık, çadırları kurduk, saat 9'da öyle bir rüzgâr çıktı ki çadırlar yıkıldı, dışarıda kaldık. Bir yağmur başladı, sabaha kadar o çamurda, o yağmur altında oturduk. Sayamayacağım kadar çok tehlikelerle karşılaştık. Hepsine razı oldum. Askerlik bu, başka türlüsü yok.
Askerlik bizi nasıl zor şartlara hazırlıyorsa Allah bu Ramazan'la bizi zor şartlara hazırlıyor. Ramazan sabrı, şükrü, kanaati, iktisadı, itaati öğretiyor. El kadar ekmekle, günü gün etmemiz gerekebilir, Allah korusun. Mesela Müslüman evine gittiğinde yemek yoksa peynir ekmek yer, şükreder. Yani yemek yok diye hanımına baskı yapmaz, huzur bulur. Hayat düz çizgi değildir. İnişi yokuşu çoktur. Gün güne uymaz.
Ramazan, irade talimi yaptırıyor. Ramazan sahur öğretiyor. Mesela doktorlar "oruç tutmayacaksın" dediler. İmamlar, "yaşlısın, hastasın, sana ruhsat var" dediler. Herhalde o zorlu günlerin taliminde yetiştik, Allah'a da sığındım. Oruç tutuyorum, çok da memnunum. Evet Ramazan sahur talimi, sabır talimi, şükür talimi, irade talimi... Ramazan, hayatın zor şartlarına göre bizi yetiştiriyor, talim ettiriyor. Kumandana itaat ettiğim kadar Allah'a itaat etsem evliya olurum. Sofrada yemekler hazır, "ye!" emri gelmediği için yemiyorum. Yani yeryüzü bir ordugâh oldu. Allah, kumandan-ı azam. Ben de o orduda neferim. Ye emri gelinceye kadar bir şey yiyemem. Zaten askeriyede de usul şöyledir: Bölük yemekhaneye girer. Herkesin yemeği dağıtılır. Askerler bekler, nöbetçi subay gelecek, "Afiyet olsun!" diyecek. İşte o zaman yemeğe başlayacaklar. Şimdi biz de sofranın başında bekleyeceğiz. "Ye!" emrini bekleyeceğiz. Askerliğe ne kadar çok benziyor.
Akşam ezanının okunması "ye!" emrinin gelmesidir. Bekliyoruz. Bu hâl 20 sene askerlik yapmış olan beni çok sevindiriyor. Çok şükür, çok şükür Allah'a asker olmuşum. "Yeme!" dedi imsakta yemeği kestim. İftarda "ye!" emri gelecek, yiyeceğim.
Demek ki askeriyeden emekli oldum ama Allah'a askerliğim devam ediyor. Her insan bu dünyada bir askerdir. Ramazan, insana bu şuuru kazandırıyor.
Zaman