Huseyni
Müdavim
“Mâlik-i yevmiddîn” âyetinde zikredilen, “yevm” yan “gün” tâbiri bize bugünden o gün için hazırlık yapmayı hatırlatıyor. Günler ayları, aylar yılları, yıllar da asırları hatırlatır. Asırlar bittiği gibi dünyanın ömrü de bir gün biter ve kıyamet kopar. Kıyamet, öldükten sonra dirilmeyi, hesap vermeyi, cennet ve cehennemi akla getirir. O halde dünyada bir günü yaşayan bir insan, o günün de geleceğini akıldan uzak görmez, göremez.
Aslında insanların iyilik ve kötülüklerine tam karşılıkların verileceği o günün gelmesi, insana verilen nimetlerin gerçek nimet olmasını sağlar. Allah’ın rahmetinin gerçek rahmet olmasını temin eder. Çünkü ebed için yaratılan insanı bu dünyada yaratılan nimetler tatmin etmiyor. Çünkü nimet geçici, insan da geçicidir. Fakat insanın arzuları sonsuzluk istiyor. Allah insana bu sonsuzluk duygusunu verdiğine göre, onun ebedî yaşayacağı bir mutluluk ülkesini de lâyık olan insanlara ihsan edecektir. Allah’a inanmayarak kulluk görevlerini yerine getirmeyen insan, Allah’a isyanda ısrar eden, haksızlık ve zulümde sınır tanımayan insanlar da hak ettikleri cezaya adaletli bir şekilde çarptırılırlar. İnanmayan bir insan için de ahiret ebedî bir ceza yeri olur.
Sonunda inanan da inanmayan insan da ebedî âleme gider, insanın ebediyet arzusu tatmin olmuş olur.
Bu yüzden Allah’ın din gününün sahibi olduğunun bilinmesi, dünyada insanı gurur ve kibirden, benlikten, bencillikten, zulüm ve haksızlıktan, her şeyden önce de inançsızlıktan uzaklaştırır. Kendi varlığının ve sahip olduğunu zannettiği şeylerin kendisinin olmadığını öğrenen bir kişi ne ile gururlanacaktır? İnsan gerçekten kendisinin malik olmadığı bir şeyle kibirlenemez. Bunu idrak eden bir kişi Allah’ın Malik isminin sırlarına ererek şu duâyı yapar:
“Ya Malik. Ey her şeyin Sahibi olan Allahım.
Sen her türlü mülkün sahibisin ve mülkünde istediğin gibi tasarruf edersin.
Benim varlığım, vücudum Senin mülkün, bendeki Senin emanetindir.
Aklım, iradem, gözüm, kulağım, elim ayağım, her şeyim Senindir.
Mal-mülk, para Senin beni denemek için yaptığın ihsanlardır.
Beni bu emanetlerde emin kıl.
Emanete hıyanet ettirme.
Din gününde hesabını veremeyeceğim şeylerle beni imtihan etme.
O gün Senin yine bir âyetinde buyurduğun gibi, ‘yevme la temlikü nefsün linefsin şey'en vel emrü yevmeizin lillah’, (o gün kimsenin kimseye yardım edemeyeceği bir gündür. O gün emir yalnız Allah’a aittir. / İnfitar Sûresi: 82/19)
o gün bana, anama, babama, eşime, çocuklarıma ve bütün Müslümanlara yardım et.”
Peygamberimizin (asm) buyurduğu gibi ‘O gün bize çok hayırlı karşılıklar ver.’
Âmin.”
Yrd. Doç. Dr. Atİlla YARGICI
Ramazan/Yeniasya
30.09.2009
Aslında insanların iyilik ve kötülüklerine tam karşılıkların verileceği o günün gelmesi, insana verilen nimetlerin gerçek nimet olmasını sağlar. Allah’ın rahmetinin gerçek rahmet olmasını temin eder. Çünkü ebed için yaratılan insanı bu dünyada yaratılan nimetler tatmin etmiyor. Çünkü nimet geçici, insan da geçicidir. Fakat insanın arzuları sonsuzluk istiyor. Allah insana bu sonsuzluk duygusunu verdiğine göre, onun ebedî yaşayacağı bir mutluluk ülkesini de lâyık olan insanlara ihsan edecektir. Allah’a inanmayarak kulluk görevlerini yerine getirmeyen insan, Allah’a isyanda ısrar eden, haksızlık ve zulümde sınır tanımayan insanlar da hak ettikleri cezaya adaletli bir şekilde çarptırılırlar. İnanmayan bir insan için de ahiret ebedî bir ceza yeri olur.
Sonunda inanan da inanmayan insan da ebedî âleme gider, insanın ebediyet arzusu tatmin olmuş olur.
Bu yüzden Allah’ın din gününün sahibi olduğunun bilinmesi, dünyada insanı gurur ve kibirden, benlikten, bencillikten, zulüm ve haksızlıktan, her şeyden önce de inançsızlıktan uzaklaştırır. Kendi varlığının ve sahip olduğunu zannettiği şeylerin kendisinin olmadığını öğrenen bir kişi ne ile gururlanacaktır? İnsan gerçekten kendisinin malik olmadığı bir şeyle kibirlenemez. Bunu idrak eden bir kişi Allah’ın Malik isminin sırlarına ererek şu duâyı yapar:
“Ya Malik. Ey her şeyin Sahibi olan Allahım.
Sen her türlü mülkün sahibisin ve mülkünde istediğin gibi tasarruf edersin.
Benim varlığım, vücudum Senin mülkün, bendeki Senin emanetindir.
Aklım, iradem, gözüm, kulağım, elim ayağım, her şeyim Senindir.
Mal-mülk, para Senin beni denemek için yaptığın ihsanlardır.
Beni bu emanetlerde emin kıl.
Emanete hıyanet ettirme.
Din gününde hesabını veremeyeceğim şeylerle beni imtihan etme.
O gün Senin yine bir âyetinde buyurduğun gibi, ‘yevme la temlikü nefsün linefsin şey'en vel emrü yevmeizin lillah’, (o gün kimsenin kimseye yardım edemeyeceği bir gündür. O gün emir yalnız Allah’a aittir. / İnfitar Sûresi: 82/19)
o gün bana, anama, babama, eşime, çocuklarıma ve bütün Müslümanlara yardım et.”
Peygamberimizin (asm) buyurduğu gibi ‘O gün bize çok hayırlı karşılıklar ver.’
Âmin.”
Yrd. Doç. Dr. Atİlla YARGICI
Ramazan/Yeniasya
30.09.2009