eski zamanlarda, bilgiclik taslayan, etrafina topladigi insanlara ders veren bir filosof vardi. Bu bilgic filozof ne derse etrafindaki dalkavuklar hep onu tasdik ederlerdi. Bu filozofun, konusmaz, daima düsünceli, gece gündüz ibadetle mesgul alim bir komsusu vardi.
Filozof, etrafindakilere birgün söyle dedi:
- Arkadaslar, haydi hep beraber su konusmayan adamin yanina varalim. Ben ona üc soru soracagim. O adam cevap veremez. Biz de güler, egleniriz!
Bilgic filozof avanesini toplayip dedigi gibi yapti. Alim zatin yanina vardilar. Selam verdiler. Adam selami aldi. Abid adam, oturmalarini istedi. Herkes oturdu. Bu sirada filozof söz aldi:
- Ey konusmayan adam, benim sana üc sualim var. Sorsam cevap verir misin? Adam, basiyla, evet isaretini vermis.
Bunun üzerine filozof söyle der:
- Ey adam, birinci sorum sudur: Allah vardir, diyorlar. Ben buna inanmiyorum. Eger Allah var ise, görmemiz gerekir. Halbuki biz Allah'i göremiyoruz. O halde Allah yoktur...
- Ikinci sorum sudur: Cehennem atesinin seytani yaktigi söyleniyor. Ben buna da inanmiyorum. Cünkü seytan atesten yaratilmistir. Atesin atesi yakmasi nasil mümkün olur?
-Ücüncü sorum da sudur: Kadere de inanmiyorum. Eger kader var ise yaptigimiz islerden sorumlu olmamiz gerekir. Eger yaptigimiz islerden sorumlu isek bu takdirde kaderin olmamasi icap eder.
Bu üc soruyu büyük bir dikkatle dinleyen alim adam, kendi kendine söyle dedi: Ben bir tasla üc kus vurayim. Derken, alim adam yerden kaptigi bir tugla parcasini bilgic filozofun kafasina indirir. Filozofun kafasi siser. Filozof arkadaslarina dönerek:
- Sahid olun arkadaslar, ben bu adami mahkemeye sikayet edecegim.
Nitekim dedigini yapar. Hakim her ikisini de huzuruna cagirir.
Hakim, öfkeyle, filozofun basini gözünü sisiren adama döner:
- Be adam, bunun kafasina tuglayi nicin carptin? der.
Bunun üzerine adam olayi söyle anlatir:
- Hakim bey, bu adam, Allah yoktur, diyor. Eger Allah var ise görmemiz gerekir, iddiasinda bulunuyor. O halde bu filozofun acidan sikayet etmeye hakki yoktur. Zira kafasi aciyorsa, bu aciyi bize göstersin. Gösteremezse, basi acimiyor, demektir.
- Hakim bey, bu adam, Cehennem atesi seytani yakmaz, diyor. Insan da topraktan yaratildi. Benim kafasina vurdugum su tugla da topraktan yapilmistir. Bu durum da kafasinin acimamasi gerekir. Ücüncü olarak, kader yoktur, diyor. Kader var ise insan yaptiklarindan sorumlu degildir, diyordu. O halde beni sikayete hakki yoktur. Zira onun ifadesine göre benim sorumlu olmamam gerekir.
Bu güzel ve yerinde cevaplar icin mahkeme heyeti alim adami hakli bulur. Bilgic filozof ise saskin ve mahcup bir sekilde salonu terkeder.
Filozof, etrafindakilere birgün söyle dedi:
- Arkadaslar, haydi hep beraber su konusmayan adamin yanina varalim. Ben ona üc soru soracagim. O adam cevap veremez. Biz de güler, egleniriz!
Bilgic filozof avanesini toplayip dedigi gibi yapti. Alim zatin yanina vardilar. Selam verdiler. Adam selami aldi. Abid adam, oturmalarini istedi. Herkes oturdu. Bu sirada filozof söz aldi:
- Ey konusmayan adam, benim sana üc sualim var. Sorsam cevap verir misin? Adam, basiyla, evet isaretini vermis.
Bunun üzerine filozof söyle der:
- Ey adam, birinci sorum sudur: Allah vardir, diyorlar. Ben buna inanmiyorum. Eger Allah var ise, görmemiz gerekir. Halbuki biz Allah'i göremiyoruz. O halde Allah yoktur...
- Ikinci sorum sudur: Cehennem atesinin seytani yaktigi söyleniyor. Ben buna da inanmiyorum. Cünkü seytan atesten yaratilmistir. Atesin atesi yakmasi nasil mümkün olur?
-Ücüncü sorum da sudur: Kadere de inanmiyorum. Eger kader var ise yaptigimiz islerden sorumlu olmamiz gerekir. Eger yaptigimiz islerden sorumlu isek bu takdirde kaderin olmamasi icap eder.
Bu üc soruyu büyük bir dikkatle dinleyen alim adam, kendi kendine söyle dedi: Ben bir tasla üc kus vurayim. Derken, alim adam yerden kaptigi bir tugla parcasini bilgic filozofun kafasina indirir. Filozofun kafasi siser. Filozof arkadaslarina dönerek:
- Sahid olun arkadaslar, ben bu adami mahkemeye sikayet edecegim.
Nitekim dedigini yapar. Hakim her ikisini de huzuruna cagirir.
Hakim, öfkeyle, filozofun basini gözünü sisiren adama döner:
- Be adam, bunun kafasina tuglayi nicin carptin? der.
Bunun üzerine adam olayi söyle anlatir:
- Hakim bey, bu adam, Allah yoktur, diyor. Eger Allah var ise görmemiz gerekir, iddiasinda bulunuyor. O halde bu filozofun acidan sikayet etmeye hakki yoktur. Zira kafasi aciyorsa, bu aciyi bize göstersin. Gösteremezse, basi acimiyor, demektir.
- Hakim bey, bu adam, Cehennem atesi seytani yakmaz, diyor. Insan da topraktan yaratildi. Benim kafasina vurdugum su tugla da topraktan yapilmistir. Bu durum da kafasinin acimamasi gerekir. Ücüncü olarak, kader yoktur, diyor. Kader var ise insan yaptiklarindan sorumlu degildir, diyordu. O halde beni sikayete hakki yoktur. Zira onun ifadesine göre benim sorumlu olmamam gerekir.
Bu güzel ve yerinde cevaplar icin mahkeme heyeti alim adami hakli bulur. Bilgic filozof ise saskin ve mahcup bir sekilde salonu terkeder.