Kur’an lâfzının anlamı
Kur’an kelimesi, en tercih edilen görüşe göre, “karae” fiilinden mastar olup okumak demektir. Kıyame sûresinin on yedinci ve on sekizinci âyetlerinde bu mana söz konusudur. Kur’an kelimesi, okunan, tilâvet edilen anlamına da gelir. İslâm’ın zuhuru ile bu kelime Allah’ın kitabının özel adı haline gelmiştir.
Allah (celle celâluhû), insanlığa gönderdiği bu son kitabını, değişik isimlerle de adlandırmıştır. Kur’an”dan sonra bunların en meşhuru, el-Kitab kelimesidir. Diğer meşhur olan isimleri arasında el-Furkan (gerçeği, yanlış ve bâtıldan ayırt eden) ve et-Tenzil (kısım kısım indirilen vahiy) gibi isimlerini zikredebiliriz. Bunların dışında ez-Zikr, en-Nûr, eş-Şifa gibi Kur’an’dan alınan ve sayıları bazı âlimlerce elli beşe hatta doksana çıkarılan isimleri de vardır ki, bunların çoğunluğu isim olmayıp, onun özelliklerini belirten vasıflarıdır.
Kur’an’ın farklı açılardan tarifi
Kur’an-ı Kerim’in farklı açılardan tarifleri yapılmıştır. Bunlardan birkaçını burada ifade edebiliriz:
Kur’an Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem)’e vahiy yoluyla indirilmiş, mushaflarda yazılmış, tevatürle nakledilmiş, tilâvetiyle ibadet edilen ilâhî kelâmdır.
Kur’an, milâdî 610-632 tarihleri arasındaki yirmi üç yıllık risalet devresinde Hz. Peygamber’e (sallallahu aleyhi ve sellem) çeşitli vesilelerle Allah tarafından gönderilmiş vahiylerin bütünüdür.(1)
Kur’an, beşerin ruh ve cismaniyetini birlikte nazar-ı itibara alarak, yüksekler yükseğinden nüzûl ile insanlık ufkunda doğmuş en mükemmel mesajlar ve ilâhî kanunlar bütünüdür.
Kur’an, bütün mevcudatın Sahib’i unvanıyla Allah’ın ezelî kelâmı ve fermanıdır.
Kur’an, bütün âlemlerin Rabbi olması itibarıyla Allah’ın kullarına tenezzül buyurduğu eşsiz bir iltifat ve ihsanıdır.
Kur’an, ebedî ve değişmeyen ilâhî prensipleriyle, topyekûn beşer mutluluğunun ve o mutluluğa ulaştıran en kestirme, en aydınlık yolun göstericisi olarak, eşi, benzeri olmayan ilâhî bir hitaptır.
Kur’an, varlığın tercümesi; hâdiselerin tercümanı; makro ve mikro âlemlerin müfessiri; bu dünyada âlem-i gaybın lisanı; insanoğluna ilâhî iltifatların senedi; İslâmiyet’in özü, esası, nur ve ziyası; uhrevî âlemlerin haritası ve ona inananların vesile-i saadeti olduğu gibi aynı zamanda açık-kapalı, doğrudan doğruya ve dolaylı olarak bir dua mecmuasıdır.(2)
DİPNOTLAR
1-Zerkanî, Menâhilu’l-İrfan, 1/18.
2- M. Fethullah Gülen, Örnekleri Kendinden Bir Hareket, s. 134-135; Fatiha Üzerine Mülahazalar, s. 23.
Ali İhsan Er
Kur’an kelimesi, en tercih edilen görüşe göre, “karae” fiilinden mastar olup okumak demektir. Kıyame sûresinin on yedinci ve on sekizinci âyetlerinde bu mana söz konusudur. Kur’an kelimesi, okunan, tilâvet edilen anlamına da gelir. İslâm’ın zuhuru ile bu kelime Allah’ın kitabının özel adı haline gelmiştir.
Allah (celle celâluhû), insanlığa gönderdiği bu son kitabını, değişik isimlerle de adlandırmıştır. Kur’an”dan sonra bunların en meşhuru, el-Kitab kelimesidir. Diğer meşhur olan isimleri arasında el-Furkan (gerçeği, yanlış ve bâtıldan ayırt eden) ve et-Tenzil (kısım kısım indirilen vahiy) gibi isimlerini zikredebiliriz. Bunların dışında ez-Zikr, en-Nûr, eş-Şifa gibi Kur’an’dan alınan ve sayıları bazı âlimlerce elli beşe hatta doksana çıkarılan isimleri de vardır ki, bunların çoğunluğu isim olmayıp, onun özelliklerini belirten vasıflarıdır.
Kur’an’ın farklı açılardan tarifi
Kur’an-ı Kerim’in farklı açılardan tarifleri yapılmıştır. Bunlardan birkaçını burada ifade edebiliriz:
Kur’an Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem)’e vahiy yoluyla indirilmiş, mushaflarda yazılmış, tevatürle nakledilmiş, tilâvetiyle ibadet edilen ilâhî kelâmdır.
Kur’an, milâdî 610-632 tarihleri arasındaki yirmi üç yıllık risalet devresinde Hz. Peygamber’e (sallallahu aleyhi ve sellem) çeşitli vesilelerle Allah tarafından gönderilmiş vahiylerin bütünüdür.(1)
Kur’an, beşerin ruh ve cismaniyetini birlikte nazar-ı itibara alarak, yüksekler yükseğinden nüzûl ile insanlık ufkunda doğmuş en mükemmel mesajlar ve ilâhî kanunlar bütünüdür.
Kur’an, bütün mevcudatın Sahib’i unvanıyla Allah’ın ezelî kelâmı ve fermanıdır.
Kur’an, bütün âlemlerin Rabbi olması itibarıyla Allah’ın kullarına tenezzül buyurduğu eşsiz bir iltifat ve ihsanıdır.
Kur’an, ebedî ve değişmeyen ilâhî prensipleriyle, topyekûn beşer mutluluğunun ve o mutluluğa ulaştıran en kestirme, en aydınlık yolun göstericisi olarak, eşi, benzeri olmayan ilâhî bir hitaptır.
Kur’an, varlığın tercümesi; hâdiselerin tercümanı; makro ve mikro âlemlerin müfessiri; bu dünyada âlem-i gaybın lisanı; insanoğluna ilâhî iltifatların senedi; İslâmiyet’in özü, esası, nur ve ziyası; uhrevî âlemlerin haritası ve ona inananların vesile-i saadeti olduğu gibi aynı zamanda açık-kapalı, doğrudan doğruya ve dolaylı olarak bir dua mecmuasıdır.(2)
DİPNOTLAR
1-Zerkanî, Menâhilu’l-İrfan, 1/18.
2- M. Fethullah Gülen, Örnekleri Kendinden Bir Hareket, s. 134-135; Fatiha Üzerine Mülahazalar, s. 23.
Ali İhsan Er