Küfür : Alimler dediler ki, küfür üç çeşittir.
1 ) İtikâdi (inanç ile)küfür
2 ) Lafzi (söz ile) küfür
3 ) Fiili (hareket ile)küfür
İtikâdi küfre misal: Bir insan Allah’ın sıfatlarından bir
tanesine, Peygamberlerden bir tanesine inanmaz veya meleklerin varlığına
kalben inanmaz ise Dinden çıkar.
Lafzi küfre misal: Bir insan İslâm Dinini tahrif ederse, bir Ayeti
yalanlar ise veya İslâm Dinini kısmen kabullenir ise
Müslümanlıktan çıkar. İster tiyatro oynasın ister piyes yapsın, bunların
şakası olmaz.
Kitaba ve Dine sövüldüğünde kişiyi mutlaka sorguya almak gerekir.
Yani “ ne demek istiyorsun? ” diye sormalı. Benim Dinim İslâm,
kitabım Kur’an dediğinde sövenin bunları kastettiği anlaşılırsa
söven kişinin kâfir olduğuna hükmedilir. Fakat kitaptan kastı “ Senin
hayat tarzın ” vb. ise, bu ağır bir sözdür fakat küfür
değildir.
Mesela bazıları “Allahsız, Kitapsız” diyorlar. Burada eğer bu söz
Allah’ın emirlerini yerine getirmeyen, Onun kurallarını dikkate
almayan manasında söyleniyor ise, bu da yine küfür olmaz. Ancak direkt
olarak Allah’a sövülürse açık küfürdür.
Fiili küfre misal: Bir kimse Kur’an-ı Kerim’i pis bir yere, çöpe
atarsa veya ayağının altına alırsa, onu çiğnerse küfre düşer.
Ehil olmayan kişilerin küfür konusunda hüküm vermeleri
sakıncalıdır. Sakıncalı sözü söyleyen kişiyi kurtaracak tevili yapamaz
ise, buda kendisine sıkıntı verir. Fakat bazı küfürlerin tevili
olmaz. Mesela “ Ben Dinimi değiştirdim, hristiyan oldum ” demek gibi.
Veya “ Ben on sene sonra İslâm dininden çıkacağım ” demek gibi.
Bunlar küfürdür.
Çünkü küfrü kendi nefsine yakıştırmış onu meşrulaştırmış
olur.
1 ) İtikâdi (inanç ile)küfür
2 ) Lafzi (söz ile) küfür
3 ) Fiili (hareket ile)küfür
İtikâdi küfre misal: Bir insan Allah’ın sıfatlarından bir
tanesine, Peygamberlerden bir tanesine inanmaz veya meleklerin varlığına
kalben inanmaz ise Dinden çıkar.
Lafzi küfre misal: Bir insan İslâm Dinini tahrif ederse, bir Ayeti
yalanlar ise veya İslâm Dinini kısmen kabullenir ise
Müslümanlıktan çıkar. İster tiyatro oynasın ister piyes yapsın, bunların
şakası olmaz.
Kitaba ve Dine sövüldüğünde kişiyi mutlaka sorguya almak gerekir.
Yani “ ne demek istiyorsun? ” diye sormalı. Benim Dinim İslâm,
kitabım Kur’an dediğinde sövenin bunları kastettiği anlaşılırsa
söven kişinin kâfir olduğuna hükmedilir. Fakat kitaptan kastı “ Senin
hayat tarzın ” vb. ise, bu ağır bir sözdür fakat küfür
değildir.
Mesela bazıları “Allahsız, Kitapsız” diyorlar. Burada eğer bu söz
Allah’ın emirlerini yerine getirmeyen, Onun kurallarını dikkate
almayan manasında söyleniyor ise, bu da yine küfür olmaz. Ancak direkt
olarak Allah’a sövülürse açık küfürdür.
Fiili küfre misal: Bir kimse Kur’an-ı Kerim’i pis bir yere, çöpe
atarsa veya ayağının altına alırsa, onu çiğnerse küfre düşer.
Ehil olmayan kişilerin küfür konusunda hüküm vermeleri
sakıncalıdır. Sakıncalı sözü söyleyen kişiyi kurtaracak tevili yapamaz
ise, buda kendisine sıkıntı verir. Fakat bazı küfürlerin tevili
olmaz. Mesela “ Ben Dinimi değiştirdim, hristiyan oldum ” demek gibi.
Veya “ Ben on sene sonra İslâm dininden çıkacağım ” demek gibi.
Bunlar küfürdür.
Çünkü küfrü kendi nefsine yakıştırmış onu meşrulaştırmış
olur.