Ümmü Seleme radıyallahu anha'dan:
Ebu Bekr-i Sıddıyk r.anh ticaret maksadı ile Busra yolculuğuna çıktı.Nuayman ile Süveybıt b.Harmele de beraberinde idiler.Her ikisi de Bedir savaşında bulunan ashabtandı.Süveybıt kervanın azık işlerine bakıyordu.Bir gün Nuayman ondan yemek isteyince:
-Dur,Ebu Bekir gelsin sonra...dedi.
Çok şakacı ve latifeci bir kimse olan Nuayman da kalkıp bir diğer kervan kabilesinin yanına gitti.Kervanda satılık develer bulunuyordu.Nuayman,kervana:
-Benim arap soylu,genç ve güçlü bir kölem vardır.Satın almaz mısınız?dedi.
Kervan:
-Alırız,dediler.
Nuayman:
-Fakat çenelidir.Olabilir ki,size:''Ben köle değilim'' der.Eğer bunun için onu almayacaksanız,şimdiden söyleyin de bana karşı şımarıklığı artmasın,dedi.
Kervan:
-Hayır,biz alırız,dediler ve Nuayman'a on tane genç deve vererek onu satın aldılar.
Nuayman da develeri önüne katıp getirdi ve kervan sahiplerine Süveybıt'ı göstererek:
-İşte benim kölem budur,dedi.
Süveybıt her ne kadar:
-Yalancıdır.Ben köle değilim,dediyse de kervan ona:
-Senin böyle diyeceğini biz önceden öğrenmiş bulunuyoruz,dediler ve Süveybıt'ın boynuna bir ip takarak onu çeke çeke götürdüler.
Ondan sonra Ebu Bekir geldi.Ona durumu anlattılar.Ebu Bekir arkadaşlarını alıp kervanın yanına gitti ve develeri kervana geri vererek Süveybıt'ı onlardan aldı.Sonra Peygamber Efendimiz'e meseleyi anlattılar.Peygamber Efendimiz ile ashabı bir yıl boyunca bunu hatırladıkça gülüyorlardı.