Muvahhid1
Well-known member
Ayşe,dışarı da bulduğu yaralı gelincik yavrusunu görünce,acıdı ve evine aldı.Onun yaralarını sardı ve iyileştirdi.Gelincik yavrusu iyileştiği halde onu yine dışarı salmadı ve evde besledi büyüttü.Onu çok seviyordu ve hep koruyordu,sanki kendi evladıymış gibi.Daha yeni evli olan Ayşe’nin bir yıl sonra çocuğu oldu,el bebek gül bebekti çocuk ellerinde.
Çok seviyordu çocuğunu ama gelinciği de ihmal etmiyordu,sanki oda ilk çocuğuymuş gibi davranıyor du.Sanki oda bir insanmış gibi adaletle ve sevgiyle yaklaşıyordu gelinciğe.
Ayşe bir gün çocuğunu uyutmuş ve gelincikle baş başa bırakmış,markete gitmişti alış veriş yapmaya,hemen dönecekti zaten.Alış verişini yapan Ayşe evine döndüğün de,çocuğunu bıraktığı beşiğin de bulamamıştı.
Ayşe bir an da çılgına dönmüştü,yavrusu yoktu ortalıklar da,acaba,acaba başına bir şey mi gelmişti yavrusunun.Çılgınlar gibi sağa sola koşuşturan Ayşe bir ara gelinciğe gözü takılmıştı.Gelinciği gören Ayşe’nin gözleri kocaman kocaman olmuştu.Hayır hayır yanlış görüyor olmalıydı,olamaz dı böyle bir şey.Ayşe,o gelinciği ölmek üzereyken alıp sokaktan evin de bakmış yaralarını tedavi edip ona çocuğu gibi bakmış ve ona anne sevgisi vermişti.Gözlerini ovuşturup tekrar gelinciğe bakan Ayşe,gördüklerinin karşısın da adeta donmuştu.Çünkü gördükleri gerçekti ve gelinciğin ağzı yüzü kan içindey di,yalanıyor du Ayşe’ye bakarak.Büyük bir çığlıkla gelinciğin üzerine atıldı ve avazı çıktığı kadar çığlıklar atarak,gelinciği yer den yere vurup paramparça etmişti.Parça parça etmişti ama hala öfkesini dindirememiştiKolaymıy dı,ne demek,yavrusunu parçalamıştı,o merhamet ettiği,hayatını kurtardığı gelincik.Ayşe biraz soluklanmak için durmuştu.
İçeriki oda dan bir ses geldiğini fark eden Ayşe,bir dikkat etti ki neeeee?Aman Allah’ım,bu,bu kendi yavrusunun sesiydi,o,o ölmemişmiydi?
Gelincik bebeğini yememişmiydi.Ama,ama ya gelinciğin ağzında ki yüzünde ki kanlar ney di?Hemen içeri koşan Ayşe,sesin bebeğinin karyolasının altından geldiğini fark etti.Hemen eğil di ve baktı ki,o ses kendi bebeğinin taa kendi sesiy di ve bebeği oradan öylece annesine bakıyor ve gülücükler atıyor du.Ayşe’nin gözleri bir den bir şeye takıldı,ve başın dan aşağıadeta deyim yerindeyse,kaynar sular dökülmüştü.İşte o an Ayşe’nin bittiği an dır.Gördüğü kafası paramparça olmuşkocaman ölü bir yılan dı.Zavallı gelincik,yılan bebeği yemesin diye yılanla boğuşmuş ve yılanın kafasını parçalayarak öldürmüştü.Kendi hayatını kurtardığı sahibinin,çocuğunun hayatını kurtararak,kendisine iyilik ve ihsan da bulunan kişiye hakkını ödemişti.Tabi Ayşe’nin bir an da takındığı,peşin hüküm ve Ön yargıya canını kurban ederek.
İşte kardeşlerim,peşin hüküm,ön yargı,zan,kişiye savunma hakkı bırakmadan yargılamanın sonu bu.Yüce Rab’bim bizleri bu ve bunun gibi hatalardan korusun.Amin.
Sedat YILDIRIM
Çok seviyordu çocuğunu ama gelinciği de ihmal etmiyordu,sanki oda ilk çocuğuymuş gibi davranıyor du.Sanki oda bir insanmış gibi adaletle ve sevgiyle yaklaşıyordu gelinciğe.
Ayşe bir gün çocuğunu uyutmuş ve gelincikle baş başa bırakmış,markete gitmişti alış veriş yapmaya,hemen dönecekti zaten.Alış verişini yapan Ayşe evine döndüğün de,çocuğunu bıraktığı beşiğin de bulamamıştı.
Ayşe bir an da çılgına dönmüştü,yavrusu yoktu ortalıklar da,acaba,acaba başına bir şey mi gelmişti yavrusunun.Çılgınlar gibi sağa sola koşuşturan Ayşe bir ara gelinciğe gözü takılmıştı.Gelinciği gören Ayşe’nin gözleri kocaman kocaman olmuştu.Hayır hayır yanlış görüyor olmalıydı,olamaz dı böyle bir şey.Ayşe,o gelinciği ölmek üzereyken alıp sokaktan evin de bakmış yaralarını tedavi edip ona çocuğu gibi bakmış ve ona anne sevgisi vermişti.Gözlerini ovuşturup tekrar gelinciğe bakan Ayşe,gördüklerinin karşısın da adeta donmuştu.Çünkü gördükleri gerçekti ve gelinciğin ağzı yüzü kan içindey di,yalanıyor du Ayşe’ye bakarak.Büyük bir çığlıkla gelinciğin üzerine atıldı ve avazı çıktığı kadar çığlıklar atarak,gelinciği yer den yere vurup paramparça etmişti.Parça parça etmişti ama hala öfkesini dindirememiştiKolaymıy dı,ne demek,yavrusunu parçalamıştı,o merhamet ettiği,hayatını kurtardığı gelincik.Ayşe biraz soluklanmak için durmuştu.
İçeriki oda dan bir ses geldiğini fark eden Ayşe,bir dikkat etti ki neeeee?Aman Allah’ım,bu,bu kendi yavrusunun sesiydi,o,o ölmemişmiydi?
Gelincik bebeğini yememişmiydi.Ama,ama ya gelinciğin ağzında ki yüzünde ki kanlar ney di?Hemen içeri koşan Ayşe,sesin bebeğinin karyolasının altından geldiğini fark etti.Hemen eğil di ve baktı ki,o ses kendi bebeğinin taa kendi sesiy di ve bebeği oradan öylece annesine bakıyor ve gülücükler atıyor du.Ayşe’nin gözleri bir den bir şeye takıldı,ve başın dan aşağıadeta deyim yerindeyse,kaynar sular dökülmüştü.İşte o an Ayşe’nin bittiği an dır.Gördüğü kafası paramparça olmuşkocaman ölü bir yılan dı.Zavallı gelincik,yılan bebeği yemesin diye yılanla boğuşmuş ve yılanın kafasını parçalayarak öldürmüştü.Kendi hayatını kurtardığı sahibinin,çocuğunun hayatını kurtararak,kendisine iyilik ve ihsan da bulunan kişiye hakkını ödemişti.Tabi Ayşe’nin bir an da takındığı,peşin hüküm ve Ön yargıya canını kurban ederek.
İşte kardeşlerim,peşin hüküm,ön yargı,zan,kişiye savunma hakkı bırakmadan yargılamanın sonu bu.Yüce Rab’bim bizleri bu ve bunun gibi hatalardan korusun.Amin.
Sedat YILDIRIM