Yoktun...

VUSLAT

Well-known member
Hayalin yetmiyor.
Sensizlik sardı ruhumu,
Hasret denilen şey bu muydu?
Soruyordum kendi kendime,


Şimdi sen yoksun, yoksun ki,
Sevgiyle duyulan hasret,
Sardı yine bitkin bedenimi,
Gecelerim olmuştu arkadaşım,


Sen ki vefasızım yine yoktun,
Habersizdin uyumadığım gecelerden,
Çünkü sen yanmadın bu hasretten,
Oysa ben nöbet tuttum,


Sabaha dek, belki, belki umudum,
Geceler getirirdi seni bana,
Belki hayalin dikilirdi karşıma,
Oysa yanlızdım, yanılmıştım!


Sen ki vefasızım yine yoktun,
Soğuk vurmuştu ellerime,
Isınmak için girdiğim yatağım,
Çare olmadı ısıtmadı beni,


Masamdan bir bardak su içtim,
Sanki seni içer gibi,
Gözlerim dalmıştı boşluğa,
Hasret kokan çiçeğim başucumda,


Yine kendimi dinliyordum,
Geceler bitmek bilmiyordu,
Titredi küçük yüreğim,
Ve sensiz kalan ellerim,


Bir bilseydin bir görebilseydin,
Sende dayanamazdın bu hasrete,
Hatırlarmısın birbirimize yolladığımız,
İçinde Hadis yazan mektuplarımı,


Söyleyemediğimiz duygularımızı,
Hadislerle doldururduk mektuplarımızı,
Bu kadar zor muydu? söyle...
Hasretlik çekilmesi mecbur muydu?


Yanağım ıslanmıştı, gecenin karanlığında,
Ay ışığı çoktan vurmuştu,Penceremden odama,
Ama hiç birşey aydınlatmıyordu beni,
Seninle aydınlanır, seninle severdim dikeni,



Sen ki vefasızım, bilemedin acımı,
Göremedin sana olan hasretimi,
Yine yanlız kaldım sensizlikle başbaşa,
Ne sabahlarım geçti nede akşama
ÇÜNKÜ YİNE YOKTUN....


KENDİ YORUMUM....



 
Üst