Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Blog
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Forumlar
Eğitim ve Kültür
Aile ve Yaşam
Kibir ve gururun pompalandığı bir dönemde çocuğuma tevazuu nasıl öğretebilirim?
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="mihrimah" data-source="post: 28168" data-attributes="member: 656"><p><strong><span style="color: seagreen">TEVAZU EVDE BAŞLAR</span></strong> </p><p>Diğer güzel ahlak özellikleri gibi tevazu da evde başlar. Çocukların tevazuyu da gurur ve kibri de öğrendikleri en önemli kaynak ebeveynleridir. Ebeveyn olarak bizim işimiz, saygılı ve sabırlı bir şekilde çocuklarımıza öğreticilik ve eğiticilik yapmaktır. Öncelikle çocuklarımıza “özel” olduklarını hissettirmeli, bununla birlikte, sahip oldukları tüm yeteneklerin de Allah’tan olduğunu işlemeliyiz. Yaratıcı’nın verdiği “potansiyel”in kullanıcısı olmaları, bir kibre ve farklılık mülahazası neden olmamalıdır. İç dinamiklerinin farkına varan mütevazı bir çocukta, ötekilerinin de güçlü yanlarını kabullenmek için bir güven gelişir. Kendisi matematikte iyi olabilir; ancak ötekiler de okumada, yazmada, sporda iyi olabilirler. </p><p></p><p><strong><span style="color: seagreen">HATALARIMIZI KABULLENEBİLMELİYİZ</span></strong> </p><p>Ebeveynler olarak hatalarımızı kabullenebilmeliyiz. Hatalarımızı kabullenebilme, alçakgönüllülüğün en derin boyutlarındandır. Cahil, kibirli ve kaba bir kişi, hatalarının farkına bile varamaz. Oysa mütevazı kişilikler, bir hata yapabilecekleri düşüncesini bir lahza akıllarından çıkarmazlar. </p><p><strong><span style="color: seagreen">ÖNCE EBEVEYNLER MÜTEVAZİ OLMALI</span></strong> </p><p>Güzel ahlakı ve üstün değerleri çocuklarımıza öğretirken, ebeveynler olarak bizim de mütevazı olmamız gerekiyor. Nitekim, tevazuyu gerçekten öğretmenin yegane yolu mütevazı davranmaktır. Eğitimde, hiç bir üstünlük mülahazasına girmeden, vaaz edici bir üslub takınmadan davranmak esastır. Ebeveynler olarak günlük hayatta, öğretilebilir anları yakalayıp, birer terbiye vesilesi olarak değerlendirebiliriz. Uzun uzun anlatmadan, küçük ve yerinde “soru”larla çocuklarımızın dikkat ve ilgisini konu üzerine çekebiliriz. Ses tonumuzdan, ruhsal duruma kadar pek çok unsur, anlattıklarımızı etkileyecektir. </p><p></p><p><strong><span style="color: seagreen">ÇOCUKLARI GEREKSİZ KİBRE TEŞVİK ETMEMELİYİZ</span></strong> </p><p>Ebeveynler olarak, çocuklarımızı çoğu gereksiz, yersiz münasebetlerle övüyoruz, onları gurur ve kibre teşvik ediyoruz. Abartı ve özentiye kaçmadan çocuklarımızın başarılarıyla sevinmek ve onları güzel olana teşvik etmek ne kadar tabii ise, uygunsuz durumlarda uyarmak da o denli normal bir tutumdur. Önceliğimizin, mağrur, tatminsiz ve kırılgan çocuklar yetiştirmek değil, alçakgönüllü, sağlam karakterli ve sabırlı bireyler yetiştirmek olduğunu unutmamalıyız. </p><p><strong><span style="color: seagreen">SAYGISIZLIĞI HOŞGÖREMEYİZ</span></strong> </p><p>Saygısızca söz ve davranışları hoşgöremeyiz. Kibir ve gurur, çoklukla saygısızlık biçiminde ortaya çıkıyor. Kötü davranışlar ortadan kaldırılıp yerine güzel ahlak yerleştirilmezse, çocuklardaki kabalığın her geçen gün artarak süreceğinden hiç süpheniz olmasın. Bu konuda: </p><p><strong>1. </strong>Çocuğunuzla “saygı çerçevesinde” konuşup, davranışlarınızla da güzel örnek olan bir “öğretici” olun. </p><p><strong>2. </strong>Çocuğunuz saygısızca ve kibirlice sözler edip, davranışlar sergilediğinde, bunun yanlış olduğunu hatırlatın kendisine. </p><p>Çocuklarımıza kendilerini sorgulama, sigaya çekme yetisini kazandıralım. Çocuğumuz içsel gerçekliğiyle yüzleştikçe, dışa karşı duruşu da netleşecek ve kendini olduğundan farklı görmeye, göstermeye yeltenmeyecektir. Bunun için çocuğumuza yanlız kalıp kendisiyle yüzleşeceği zaman, fırsat ve mekan sağlayalım. Çocuklarımıza gönüllü çalışma, ötekilere yardım etme alışkanlığı ile empati yeteneği kazandırıldığında insanlarla anlamlı ilişkiler geliştirecek, kendilerinin de insanlardan bir insan olduklarını kavramaları kolaylaşacaktır. Tevazuu, fıtratımızın bir parçası haline getirebilmek, ömür boyu alıştırmalar, gayretler gerektirebilir. Erken yaşlarda, çocuklarımızın gönül bahçelerine atacağımız tevazu tohumlarının ergenlik ve yetişkinlikte yeşerip boy atmaması, kalıcı olmaması için hiç bir neden yoktur.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="mihrimah, post: 28168, member: 656"] [B][COLOR=seagreen]TEVAZU EVDE BAŞLAR[/COLOR][/B] Diğer güzel ahlak özellikleri gibi tevazu da evde başlar. Çocukların tevazuyu da gurur ve kibri de öğrendikleri en önemli kaynak ebeveynleridir. Ebeveyn olarak bizim işimiz, saygılı ve sabırlı bir şekilde çocuklarımıza öğreticilik ve eğiticilik yapmaktır. Öncelikle çocuklarımıza “özel” olduklarını hissettirmeli, bununla birlikte, sahip oldukları tüm yeteneklerin de Allah’tan olduğunu işlemeliyiz. Yaratıcı’nın verdiği “potansiyel”in kullanıcısı olmaları, bir kibre ve farklılık mülahazası neden olmamalıdır. İç dinamiklerinin farkına varan mütevazı bir çocukta, ötekilerinin de güçlü yanlarını kabullenmek için bir güven gelişir. Kendisi matematikte iyi olabilir; ancak ötekiler de okumada, yazmada, sporda iyi olabilirler. [B][COLOR=seagreen]HATALARIMIZI KABULLENEBİLMELİYİZ[/COLOR][/B] Ebeveynler olarak hatalarımızı kabullenebilmeliyiz. Hatalarımızı kabullenebilme, alçakgönüllülüğün en derin boyutlarındandır. Cahil, kibirli ve kaba bir kişi, hatalarının farkına bile varamaz. Oysa mütevazı kişilikler, bir hata yapabilecekleri düşüncesini bir lahza akıllarından çıkarmazlar. [B][COLOR=seagreen]ÖNCE EBEVEYNLER MÜTEVAZİ OLMALI[/COLOR][/B] Güzel ahlakı ve üstün değerleri çocuklarımıza öğretirken, ebeveynler olarak bizim de mütevazı olmamız gerekiyor. Nitekim, tevazuyu gerçekten öğretmenin yegane yolu mütevazı davranmaktır. Eğitimde, hiç bir üstünlük mülahazasına girmeden, vaaz edici bir üslub takınmadan davranmak esastır. Ebeveynler olarak günlük hayatta, öğretilebilir anları yakalayıp, birer terbiye vesilesi olarak değerlendirebiliriz. Uzun uzun anlatmadan, küçük ve yerinde “soru”larla çocuklarımızın dikkat ve ilgisini konu üzerine çekebiliriz. Ses tonumuzdan, ruhsal duruma kadar pek çok unsur, anlattıklarımızı etkileyecektir. [B][COLOR=seagreen]ÇOCUKLARI GEREKSİZ KİBRE TEŞVİK ETMEMELİYİZ[/COLOR][/B] Ebeveynler olarak, çocuklarımızı çoğu gereksiz, yersiz münasebetlerle övüyoruz, onları gurur ve kibre teşvik ediyoruz. Abartı ve özentiye kaçmadan çocuklarımızın başarılarıyla sevinmek ve onları güzel olana teşvik etmek ne kadar tabii ise, uygunsuz durumlarda uyarmak da o denli normal bir tutumdur. Önceliğimizin, mağrur, tatminsiz ve kırılgan çocuklar yetiştirmek değil, alçakgönüllü, sağlam karakterli ve sabırlı bireyler yetiştirmek olduğunu unutmamalıyız. [B][COLOR=seagreen]SAYGISIZLIĞI HOŞGÖREMEYİZ[/COLOR][/B] Saygısızca söz ve davranışları hoşgöremeyiz. Kibir ve gurur, çoklukla saygısızlık biçiminde ortaya çıkıyor. Kötü davranışlar ortadan kaldırılıp yerine güzel ahlak yerleştirilmezse, çocuklardaki kabalığın her geçen gün artarak süreceğinden hiç süpheniz olmasın. Bu konuda: [B]1. [/B]Çocuğunuzla “saygı çerçevesinde” konuşup, davranışlarınızla da güzel örnek olan bir “öğretici” olun. [B]2. [/B]Çocuğunuz saygısızca ve kibirlice sözler edip, davranışlar sergilediğinde, bunun yanlış olduğunu hatırlatın kendisine. Çocuklarımıza kendilerini sorgulama, sigaya çekme yetisini kazandıralım. Çocuğumuz içsel gerçekliğiyle yüzleştikçe, dışa karşı duruşu da netleşecek ve kendini olduğundan farklı görmeye, göstermeye yeltenmeyecektir. Bunun için çocuğumuza yanlız kalıp kendisiyle yüzleşeceği zaman, fırsat ve mekan sağlayalım. Çocuklarımıza gönüllü çalışma, ötekilere yardım etme alışkanlığı ile empati yeteneği kazandırıldığında insanlarla anlamlı ilişkiler geliştirecek, kendilerinin de insanlardan bir insan olduklarını kavramaları kolaylaşacaktır. Tevazuu, fıtratımızın bir parçası haline getirebilmek, ömür boyu alıştırmalar, gayretler gerektirebilir. Erken yaşlarda, çocuklarımızın gönül bahçelerine atacağımız tevazu tohumlarının ergenlik ve yetişkinlikte yeşerip boy atmaması, kalıcı olmaması için hiç bir neden yoktur. [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Peygamber Efendimiz a.s.v.'ın kabri nerededir? (Sadece şehir adını küçük harfler ile giriniz)
Cevap yaz
Forumlar
Eğitim ve Kültür
Aile ve Yaşam
Kibir ve gururun pompalandığı bir dönemde çocuğuma tevazuu nasıl öğretebilirim?
Bu site çerezler kullanır. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.
Accept
Daha fazla bilgi edin.…
Üst