ASHAB-I BEDR
Well-known member
Subhanallah...
Anlamıyorum, inanamıyorum. Yalan söylediklerini de yüzlerine haykıramıyorum.
Dua ediyorlar mı gerçekten, yoksa dua ettiklerini mi sanıyorlar?
Dua dediğin gönülden gözyaşlarıyla egosuz bir güvenle ve sığınma hissinden gelen yakarıştır.
Fakir bir köy hayatından gelen yalnız bir Anadolu çocuğu olarak, yüce Yaradan’ın dualara layığınca ve hakkınca karşılık verdiğine defalarca tanığım. Şu insanlar nasıl oluyor da dualarına karşılık almadıklarını iddia edebiliyorlar? Kim yediriyor şunları?
Kimin yarattığı yuvada yaşıyorlar?
Köyümden kurtulmak için ağladım, imkânım yokken kurtardı beni Yaradan. İş bulayım diye gözyaşı döktüm, iş nasip etti bana.
Hayırlı bir evlilik için yakardım ve emelime ulaştırdı beni. Yurt dışına gitmek istedim, zamanı gelince dünyada dolaştırdı.
Öğretmen olmadığıma üzüldüm, seminerlerde koşuşturdu. Televizyona çıkmak istedim, defalarca çıkardı. Yazar olmak istedim kitaplar yazmama izin verdi. Ağlayıp yalvardığım şeylere ulaşmaya çırpınmaktan vazgeçmediğimde sürekli ilerilere götürdü beni. Ki ben, sıradan bir köy çocuğuyum.
İnsanlar neden Allah’a itimat ederek çalışmıyorlar?
İnsan belasını istiyor olabilir. İnsan Allah’tan güvensizce, tembelce, bencilce ve kibirlice istiyor olabilir. Birazcık dikkatle bakan herkes görebiliyor ki, yüce Yaradan inanan inanmayan herkesin dileğine karşılık veriyor. Kim neyin uğrunda çalışıyorsa onun yolunu açıyor.”
M. Bozdağ