Bir Kalpte Iki Sevgi Olmaz

[ASHAB-I BEDR]

İbrahim Ethem Hazretleri’ne ait bir menkıbe anlatılır.

O, Belh’de bir hükümdar iken tacını-tahtını terk eden, makam ve mansıpta zirveyi yakalamışken her şeyi ayaklarının altına alan ve velilik makamına yükselen bir şahıstır.

Kendisinin Ebu Hanife ile muasır olduğu söylenir. Hadis imamları, İbrahim Ethem Hazretleri geldiğinde, Ebu Hanife’nin ayağa kalktığını naklederler.

Bir gün: "Ya imam, ne diye bu zata ayağa kalkıyorsunuz? Haddizatında o, sizin talebeniz bile olamaz!’ dediklerinde, "biz işin zahiriyle meşgul olurken, onlar özüyle meşgul oluyorlar; bundan dolayı da ona sonsuz saygı duyuyorum"demiştir.


İşte böyle bir insan bir gün her şeyini arkada bırakıp Mekke’ye gider.

Aradan yıllar geçtikten sonra da, bir hac esnasında oğlu ile metafta karşılaşır.. karşılaşır ve bir baba şefkatiyle onu bağrına basıverir. Zatında bu hal fıtrîdir ve bir baba için de önüne geçilmez bir duygudur. Bu itibarla da insan, bundan dolayı kat'iyen muaheze edilmez.

Ancak kalbini tamamen Cenâb-ı Hakk’ın tecellilerine tahtgâh yapmış bir mukarrebîn için bu hâl, hem de Kâbe’nin yanında uygun düşmemektedir. İşte bu esnada İbrahim Ethem Hazretleri, "Yâ İbrâhîm! Bir kalpte iki sevgi olmaz"diye hâtiften bir sesle ikaz edilir.

Bunun üzerine Hazret: "Birini al yâ Rab! " der.. der ve çocuk dizlerinin dibine yığılıverir.


/alıntı/​