DÜNYA
O bana çık demeden, ben onu çıkarmalıydım kalbimden… O bana eyvallah, demeden ben eyvallah demeliydim ona. Evet biliyorum, bir gün bana “defol” diyeceksin. Her nefis ölümü tadacak. Ve ben de tatmalıydım. Maazallah, hele acıyla defolacaksam, niye seni seveyim? Oysa ki, ben sana gecemi gündüzümü vermiştim. Düşünüyorum da, “Beni defetmeye hakkın var mı?” diye soracakken, aklıma dünyanın üç yüzü geldi. Eğer ilk iki yüzüne baksaydım, seni daha çok sevecektim. Hatta, beni terk ettiğinden, beni daha iyi yerlere sevkettiğin için, Allah’ı tanıttırdığın için ve tarla olduğun için daha çok sevecektim. Aksine, ehl-i dünya gibi, yalan dünya demek zorunda kalacaktım.
Eyvah dostum! Bakıyorum ki biz hadisi bahane ederken, hadise muhalefet ediyoruz. Evet dünyaya dalan birini uyardığın zaman, hemen başlar söylemeye: “Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya…” Dikkat edin, hadisin devamını söylüyor mu? Söylese de hafif bir nefes duyulmayacak bir sesle söyler. Kimseye, dünyayı bırak, demedik; kendimiz de bırakmadık ki zaten; ama itiraf edelim, yarın ölecekmiş gibi ahirete çalışmadık.
Üstad Bediüzzaman Said Nursî’den üç vecize sunacağım. İnşallah biraz silkiniriz:
‘Ey! Fahr-ı âlemin gösterdiği yoldan şaşanlar! Dünyanın fânî metalarıyla gururlanıp taşanlar ve ey dünyamıza zarar olur korkusu ile nur-u Kur’ândan kaçanlar…’ ‘Ey nurcular! Sizin hakikî vazifeniz dünyaya bakmak değildir.’ ‘Dünya fânidir. Binler sene yaşamak olsa, bâkî hayat-ı uhreviyenin yanında hiç ender hiç mesabesindedir’
gercektende ustad tun dertlere ilac sunmus bizlerede icmek duser ..
Bediüzzamani dogru tanitmakda insallah bizim elimizde ! Rabbim onu hakkiyla taniyan ve tanitan sakirtlerden eylesin !
O bana çık demeden, ben onu çıkarmalıydım kalbimden… O bana eyvallah, demeden ben eyvallah demeliydim ona. Evet biliyorum, bir gün bana “defol” diyeceksin. Her nefis ölümü tadacak. Ve ben de tatmalıydım. Maazallah, hele acıyla defolacaksam, niye seni seveyim? Oysa ki, ben sana gecemi gündüzümü vermiştim. Düşünüyorum da, “Beni defetmeye hakkın var mı?” diye soracakken, aklıma dünyanın üç yüzü geldi. Eğer ilk iki yüzüne baksaydım, seni daha çok sevecektim. Hatta, beni terk ettiğinden, beni daha iyi yerlere sevkettiğin için, Allah’ı tanıttırdığın için ve tarla olduğun için daha çok sevecektim. Aksine, ehl-i dünya gibi, yalan dünya demek zorunda kalacaktım.
Eyvah dostum! Bakıyorum ki biz hadisi bahane ederken, hadise muhalefet ediyoruz. Evet dünyaya dalan birini uyardığın zaman, hemen başlar söylemeye: “Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya…” Dikkat edin, hadisin devamını söylüyor mu? Söylese de hafif bir nefes duyulmayacak bir sesle söyler. Kimseye, dünyayı bırak, demedik; kendimiz de bırakmadık ki zaten; ama itiraf edelim, yarın ölecekmiş gibi ahirete çalışmadık.
Üstad Bediüzzaman Said Nursî’den üç vecize sunacağım. İnşallah biraz silkiniriz:
‘Ey! Fahr-ı âlemin gösterdiği yoldan şaşanlar! Dünyanın fânî metalarıyla gururlanıp taşanlar ve ey dünyamıza zarar olur korkusu ile nur-u Kur’ândan kaçanlar…’ ‘Ey nurcular! Sizin hakikî vazifeniz dünyaya bakmak değildir.’ ‘Dünya fânidir. Binler sene yaşamak olsa, bâkî hayat-ı uhreviyenin yanında hiç ender hiç mesabesindedir’
gercektende ustad tun dertlere ilac sunmus bizlerede icmek duser ..
Bediüzzamani dogru tanitmakda insallah bizim elimizde ! Rabbim onu hakkiyla taniyan ve tanitan sakirtlerden eylesin !