Kinayeli laflar gönül sarsıyor
Nasıl ifade edeceğini, nasıl söyleyeceğini bilemiyordu Her görüşmelerinde mutsuz ayrılıyor, canı sıkkın bir vaziyette yüzünü asıyordu Önceleri neden böyleyim diye kendi kendine hayıflanıyordu Şimdi “Bana niye böyle davranıyor?” diye düşünüyordu Arkadaşının sözlerinin ardında sanki keskin kılıçlar şakırdıyor ve her seferinde kalbinin değişik yerlerinden yaralarla ayrılıyordu
İmalar, kinayeli laflar, şaka yollu sarf edilen aslında gerçekliği hiç de göz ardı edilmeyecek sözler Ne annesinin titizliği, ne babasının umursamazlığı ne de kendisinin işi kalıyordu O her seferinde söylenilen sözlerin ne manaya geldiğini bildiği halde sesini çıkarmıyordu Ümmühan öğretmen, aile dostları Zeynep hanımın davetlerine çok istekli gitmiyordu artık Çünkü Zeynep hanımın alışkanlık haline gelmiş olan imaları onu huzursuz ediyordu Zeynep hanımın sözlerinde, üstü kapalı biçimde “anlatmak istedikleri bir şeyler mi var?” diye düşünmeden edemiyordu Onun sözlerinden bal damlamıyor, bilakis acı ve buruk bir tad veriyordu her kelime Ümmühan öğretmen, her seferinde bir mazeret buluyordu Annesi ona neden gitmediğini sorsa da o gitmeme sebebini izah etmeye mecal bulamıyordu Zeynep hanıma ne zamandır tasarladığı şu sözleri söylemek istiyordu: “Senin imalı ve kinayeli sözlerin beni çok kırıyor Bana söylemek istediğin bir şey varsa bunu açık açık söyle Rahatsız olduğun, yapılmasını istemediğin bir şey varsa bunu şaka yollu söyleme Bazen mimiklerin, yüz ifaden bile bana kötü şeyler hissettiriyor Kendimi küçük görmeme, değersiz hissetmeme neden oluyor Sen bana “Senin hakkında hiç güzel şeyler söylemiyor muyum? Seni hep kırıyor, hep zor durumda mı bırakıyorum?” diye soracaksın Evet benim için güzel şeyler söylemiyor değilsin Ama o imaların, o kinayelerin herkesin içinde benim kırılmama neden oluyor Buna ne olur dikkat et” Bu sözleri haftalar geçti söyleyemedi Bir gün eline kalemi kâğıdı alıp yazdı ve Zeynep hanıma gittiği bir gün eline tutuşturdu - Bana kırılmayacağını biliyorum, seni seviyorum Yazdıklarımı okursan sevinirim Rahatlamıştı Sıkıntısını anlatmıştı Bir gün sonra annesi kendisine geldiğinde elinde bir zarf vardı - Kızım bunu Zeynep gönderdi Merakla açtı Şunlar yazıyordu: - Sevgili Ümmühan; Yazdıklarından kendime büyük dersler çıkardım Sözlerimin kırıcılığını şimdi daha iyi anlayabiliyorum Bu konuda ne yapabilirim diye düşündüm Bir anda değişmemin mümkün olmayacağını da biliyorum Bunun için gayret edeceğim Senden özür dilerim Bundan sonra mecazlara, imalara sığınmayacağım Benim güzel dostum Zeynep
İmalar, kinayeli laflar, şaka yollu sarf edilen aslında gerçekliği hiç de göz ardı edilmeyecek sözler Ne annesinin titizliği, ne babasının umursamazlığı ne de kendisinin işi kalıyordu O her seferinde söylenilen sözlerin ne manaya geldiğini bildiği halde sesini çıkarmıyordu Ümmühan öğretmen, aile dostları Zeynep hanımın davetlerine çok istekli gitmiyordu artık Çünkü Zeynep hanımın alışkanlık haline gelmiş olan imaları onu huzursuz ediyordu Zeynep hanımın sözlerinde, üstü kapalı biçimde “anlatmak istedikleri bir şeyler mi var?” diye düşünmeden edemiyordu Onun sözlerinden bal damlamıyor, bilakis acı ve buruk bir tad veriyordu her kelime Ümmühan öğretmen, her seferinde bir mazeret buluyordu Annesi ona neden gitmediğini sorsa da o gitmeme sebebini izah etmeye mecal bulamıyordu Zeynep hanıma ne zamandır tasarladığı şu sözleri söylemek istiyordu: “Senin imalı ve kinayeli sözlerin beni çok kırıyor Bana söylemek istediğin bir şey varsa bunu açık açık söyle Rahatsız olduğun, yapılmasını istemediğin bir şey varsa bunu şaka yollu söyleme Bazen mimiklerin, yüz ifaden bile bana kötü şeyler hissettiriyor Kendimi küçük görmeme, değersiz hissetmeme neden oluyor Sen bana “Senin hakkında hiç güzel şeyler söylemiyor muyum? Seni hep kırıyor, hep zor durumda mı bırakıyorum?” diye soracaksın Evet benim için güzel şeyler söylemiyor değilsin Ama o imaların, o kinayelerin herkesin içinde benim kırılmama neden oluyor Buna ne olur dikkat et” Bu sözleri haftalar geçti söyleyemedi Bir gün eline kalemi kâğıdı alıp yazdı ve Zeynep hanıma gittiği bir gün eline tutuşturdu - Bana kırılmayacağını biliyorum, seni seviyorum Yazdıklarımı okursan sevinirim Rahatlamıştı Sıkıntısını anlatmıştı Bir gün sonra annesi kendisine geldiğinde elinde bir zarf vardı - Kızım bunu Zeynep gönderdi Merakla açtı Şunlar yazıyordu: - Sevgili Ümmühan; Yazdıklarından kendime büyük dersler çıkardım Sözlerimin kırıcılığını şimdi daha iyi anlayabiliyorum Bu konuda ne yapabilirim diye düşündüm Bir anda değişmemin mümkün olmayacağını da biliyorum Bunun için gayret edeceğim Senden özür dilerim Bundan sonra mecazlara, imalara sığınmayacağım Benim güzel dostum Zeynep
Serhat Şeftali