Üç nokta koydum gecenin siyahına okunmayan yazılara bir yenisi daha eklendi Uzun, yarısına ak düşmüş saçlarımı okşuyor sonbahar rüzgârları, Bir masalın sonu yazılmış, görünmez kitaplara Bir bıçak gibi yüreğimin tam ortasına saplanan hüzün, yürüdükçe biraz daha kanayan yaralar ve başımı kaldırıp baktığımda karşımda duran uçsuz bucaksız umman Kayıp şehirlere doğru yol alan gemiler, Babil`in asma bahçelerinde yetiştirdiğim fidanlar ve hepsinin sonuna iliştirdiğim hüzün şiirlerim… Ve enkazlar arasında bulduğum kendim…
Yıllardır özene, bezene ve titrek bir güvercin edasıyla yetiştirdiğim güllerimin solmuş yapraklarında sakladığım gözyaşlarım Anlattıkça elimden kayıp giden hayatın dikenli yanları bozuyor gecemin sessizliğini Beni ben yapan burukluğa sıkıca sarılıyorum Hiç bırakmamacasına sürüklüyor yalnız gecelere doğru beni, Çekemediğim ve kaldıramadığım tüm yüklere veda edip gidercesine bırakıyorum her şeyi ardımda, Odam, lambam, bilgisayarım, plaklarım, dert ortağım biricik udum ve sıkı sıkıya koruyup, özene bezene sakladığım şiirlerimden ayrılmak en çok yaralıyor aciz ve yorgun bedenimi, Öksüz kalan kâğıtlar ve mürekkebi bitmiş kalemlerim gitme der gibi duruyor masanın üzerinde,
Bir daha dönmemecesine bırakıyorum ardımda her şeyi, yılardır aşındırdığım yollar, sokağın başında kocaman bir çam ağacının yanı başında duran en çok sevdiğim tek katlı ev, Deniz kıyısında sabahladığım biricik dert ortağım banklar ve kaldırımlar,Hepsiyle vedalaşıyorum tek tek ,Bir anda bastıran yağmura karışıyor gözyaşlarım , beni unuttun dercesine şiddetle yağıyor , bardaktan boşanırcasına, Yorgun gözlerimden akan yaşlarla cevap veriyorum , rahmet damlalarına ve gözyaşlarımla buluşup vedalaşıyorlar,
Neden dercesine arkamdan sessizce bakan tüm sahip olduklarıma son kez dönüp bakıyorum
Elveda Hayat……………Mehmet Akif Baltacı
Yıllardır özene, bezene ve titrek bir güvercin edasıyla yetiştirdiğim güllerimin solmuş yapraklarında sakladığım gözyaşlarım Anlattıkça elimden kayıp giden hayatın dikenli yanları bozuyor gecemin sessizliğini Beni ben yapan burukluğa sıkıca sarılıyorum Hiç bırakmamacasına sürüklüyor yalnız gecelere doğru beni, Çekemediğim ve kaldıramadığım tüm yüklere veda edip gidercesine bırakıyorum her şeyi ardımda, Odam, lambam, bilgisayarım, plaklarım, dert ortağım biricik udum ve sıkı sıkıya koruyup, özene bezene sakladığım şiirlerimden ayrılmak en çok yaralıyor aciz ve yorgun bedenimi, Öksüz kalan kâğıtlar ve mürekkebi bitmiş kalemlerim gitme der gibi duruyor masanın üzerinde,
Bir daha dönmemecesine bırakıyorum ardımda her şeyi, yılardır aşındırdığım yollar, sokağın başında kocaman bir çam ağacının yanı başında duran en çok sevdiğim tek katlı ev, Deniz kıyısında sabahladığım biricik dert ortağım banklar ve kaldırımlar,Hepsiyle vedalaşıyorum tek tek ,Bir anda bastıran yağmura karışıyor gözyaşlarım , beni unuttun dercesine şiddetle yağıyor , bardaktan boşanırcasına, Yorgun gözlerimden akan yaşlarla cevap veriyorum , rahmet damlalarına ve gözyaşlarımla buluşup vedalaşıyorlar,
Neden dercesine arkamdan sessizce bakan tüm sahip olduklarıma son kez dönüp bakıyorum
Elveda Hayat……………Mehmet Akif Baltacı