Râfizîlik

Kýrýk Testi

Well-known member
Arapça r-f-d kökünden türeyen Râfızî kelimesi “terk etmek, reddetmek ve kaçınmak” mânâlarını ifade etmektedir.

Kelâm ilmi ve Mezhepler Tarihinde bir bâtıl mezhep olan Râfizîlik konu olarak ele alınır. Rafizîliğin ilk olarak ortaya çıkışı şöyle gerçekleşmiştir:

Şiî mezhepleri arasında en mutedili ve Ehl-i Sünnete en yakını olarak kabul edilen Zeydiyye fırkası taraftarlarından bir grup, imam olarak kabul ettikleri Zeyd bin Ali’den (ö. 122) ayrıldılar. Ayrılma gerekçeleri ise ilk üç halife hakkındaki görüşleriydi.

Emevî Halifesi Hişâm bin Abdülmelik, Irak valisi olarak Yusuf bin es-Sekafî’yi tayin etmişti. Ne var ki, valinin kötü idaresi dayanılmaz boyutlara ulaşmıştı. Bunun üzerine Zeyd bin Ali, Kûfelilerin biatını aldıktan sonra, on beş bin kişi ile birlikte yönetime karşı ayaklandı. Taraflar arasında savaş devam ederken Zeyd, adamlarından bazılarının Hz. Ebû Bekir (r.a.) ile Hz. Ömer’e (r.a.) incitici sözler sarf ettiklerini işitmiş ve onları bu gibi sözlerden men etmişti. Bunun üzerine kendisine daha önce biat etmiş olan bir grup taraftar, ondan ayrıldı. Zeyd de kendisini terk edip ayrılanlara hitaben “Rafaztumûnî” (Beni terk ettiniz) dedi. İşte Zeyd’in onlara bu hitabından dolayı “Terk edenler” mânâsında “Râfıza” (çoğulu Râvâfız, yani Râfizîler) denmiştir.
 
Üst