Birinci Kısım - Meyve Risalesi - On Birinci Mesele

[TaLHa]

On Birinci Mesele

​

Meyvenin On Birinci Meselesinin başı, bir meyvesi Cennet ve birisaadet-i ebediye ve biri rüyetullah olan iman şecere-i kudsiyesinin hadsiz,küllî ve cüz’i meyvelerinden yüzer nümuneleri Risale-i Nur’da beyan vehüccetlerle ispat edildiğinden, izahını Siracü’n-Nur’a havale edip küllîerkânının değil, belki cüz’î ve cüzlerin, cüz’î ve hususî meyvelerinden birkaçnümune beyan edilecek.


Birisi: Bir gün bir duada, “Yâ Rabbi! Cebrâil, Mikâil, İsrafil, Azrail hürmetlerine ve şefaatlerine, beni cin ve insin şerlerinden muhafaza eyle!” meâlinde duayı dediğim zaman, herkesi titreten ve dehşet veren Azrail namını zikrettiğim vakit, gayet tatlı vetesellidâr ve sevimli bir hâlet hissettim, Elhamdü lillâh dedim. Azrail’i cidden sevmeye başladım. Melâikeye iman rüknünün bu cüz’î ferdinin pek çok meyvelerinden yalnız bir cüz’î meyvesine gayet kısa bir işaret ederiz.

Birisi: İnsanın en kıymetli ve üstünde titrediği malı, onun ruhudur. Onu zâyiolmaktan ve fenadan ve başıboşluktan muhafaza etmek için kuvvetli ve emin bir ele teslimin derin bir sevinç verdiğini kat’î hissettim. Ve insanın amelini yazan melekler hatırıma geldi.

Baktım, aynen bu meyve gibi çok tatlı meyveleri var.

Birisi: Her insan kıymetli bir sözünü ve fiilini bâkileştirmek için iştiyakla kitabet ve şiir, hattâ sinema ile hıfzına çalışır. Hususan, o fiillerin Cennette bâki meyveleri bulunsa, daha ziyade merak eder. Kirâmen Kâtibin insanın omuzlarında durup onlarıebedî manzaralarda göstermek ve sahiplerine daimî mükâfat kazandırmak, o kadar bana şirin geldi ki, tarif edemem.

Sonra, ehl-i dünyanın, beni hayat-ı içtimaiyedeki herşeyden tecrit etmek içinde bütün kitaplarımdan ve dostlarımdan ve hizmetçilerimden ve tesellî verici işlerden ayrı düşürmeleriyle beraber gurbet vahşeti beni sıkarken ve boş dünya

Azrail (a.s.): (bk. bilgiler)	Cebrail (a.s.): (bk. bilgiler)
Elhamdü lillâh: “ezelden ebede her türlü hamd ve övgü Allah’a mahsustur”	Kirâmen Kâtibîn: sağ ve sol yanımızdaki günah ve sevap yazan melekler
Mikâil (a.s.): (bk. bilgiler)	Siracü’n-Nur: (bk. bilgiler)
amel: davranış, iş	beyan: açıklama
bâki: kalıcı, devamlı	bâkileştirmek: devamlı ve kalıcı hâle getirmek
cin ve ins: cinler ve insanlar	cüz: bölüm, kısım
cüz’î: ferdî, küçük, az	dehşet vermek: korku vermek
ebedî: sonsuz, sonu olmayan	ehl-i dünya: dünyaya dalıp, âhireti düşünmeyenler
fena: geçicilik, ölümlülük	gayet: son derece
hadsiz: sayısız, sınırsız	havale etmek: göndermek, yönlendirmek
hayat-ı içtimaiye: sosyal hayat	hususan: bilhassa, özellikle
hususî: özel	hâlet: durum, hal
hüccet: delil	hıfz: koruma, saklama
izah: açıklama	iştiyakla: arzu ve istekle
kat’î: kesin bir şekilde	kitabet: yazım
küllî: büyük, kapsamlı	melâike: melekler
muhafaza etmek: korumak	mükâfat: ödül
nam: ad	nümune: örnek, misal
rükn: esas, şart	rüyetullah: kulların âhirette Allah’ı görmesi
saadet-i ebediye: sonsuz mutluluk	tecrit etmek: soyutlamak
tesellidâr: teselli veren	vahşet: ürküntü, yabanilik
yâ Rabbi: ey Rabbim	zayi: kayıp, ziyan
ziyade: çok, fazla	İsrafil (a.s.): (bk. bilgiler)
şecere-i kudsiye: kutsal ağaç	şer: kötülük, fenalık

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 101

başıma yıkılırken, melâikeye imanın pek çok meyvelerinden birisi imdadıma geldi;kâinatımı ve dünyamı şenlendirdi, melekler ve ruhânîlerle doldurdu,

1 âlemimi sevinçle güldürdü. Ve ehl-i dalâletin dünyaları vahşet ve boşluk ve karanlıkla ağladıklarını gösterdi.

Hayalim bu meyvenin lezzetiyle mesrur iken, umum peygamberlere imanın pek çok meyvelerinden buna benzer birtek meyvesini aldı, tattı. Birden, bütün geçmiş zamanlardaki enbiyalarla yaşamış gibi onlara imanım ve tasdikim, o zamanları ışıklandırdı ve imanımı küllî yapıp genişlendirdi ve Âhirzaman Peygamberimizin imana ait olan dâvâlarına binler imza bastırdı, şeytanları susturdu.

Birden, Hikmetü’l-İstiâze Lem’asında kat’î cevabı bulunan bir sual kalbime geldi ki:

“Bu meyveler gibi hadsiz tatlı semereler ve faideler ve hasenatın gayet güzel neticeleri ve menfaatleri ve Erhamürrâhimînin gayet merhametkârane tevfikleri veinâyetleri ehl-i hidâyete yardım edip kuvvet verdikleri halde, ehl-i dalâlet neden çok defa galebe eder ve bazen yirmisi, yüz tane ehl-i hidâyeti perişan eder?” diye, mânen benden soruldu. Ve bu tefekkür içinde şeytanın gayet zayıf desiselerine karşı Kur’ân’ın büyük tahşidatı ve melâikeleri ve Cenâb-ı Hakkın yardımını ehl-i imana göndermesi hatıra geldi. Risale-i Nur’un onun hikmetini kat’î hüccetlerle izahınabinaen, o sualin cevabına gayet kısa bir işaret ederiz.

Evet, bazen serseri ve gizli, muzır bir adamın bir saraya ateş atmaya çalışması yüzünden, yüzer adamın yapması gibi, yüzer adamın muhafazasıyla ve bazan devlete ve padişaha iltica ile o sarayın vücudu devam edebilir. Çünkü, onun vücudu, bütünşeraitin ve erkânın ve esbâbın vücuduyla olabilir. Fakat onun ademi ve harap olması, birtek şartın ademiyle vâki ve bir serserinin bir kibritiyle yanıp mahvolduğu gibi, ins ve cin şeytanları az bir fiil ile büyük tahribat ve dehşetli mânevî yangınlar yaparlar. Evet, bütün fenalıklar ve günahlar ve şerlerin mayası


[NOT]Dipnot-1 Tirmizî, Zühd: 9; İbni Mâce, Zühd: 19; Müsned: 5:172, 173.[/NOT]

Cenâb-ı Hak: Hakkın ta kendisi olan, sonsuz şeref ve yücelik sahibi Allah	Erhamürrâhimîn: merhametlilerin en merhametlisi olan Allah
Hikmetü’l-İstiâze Lem’ası: Risale-i Nur’dan On Üçüncü Lem’a	adem: hiçlik, yokluk
binaen: –dayanarak	dehşetli: korkunç, ürkütücü
desise: hile, aldatma	ehl-i dalâlet: doğru ve hak yoldan sapmış, inançsız kimseler
ehl-i hidâyet: doğru yolda olanlar, iman nimetine ermiş olanlar	ehl-i iman: iman edenler, mü’minler
enbiya: nebiler, peygamberler	erkân: esaslar, şartlar
esbab: sebepler	fenalık: kötülük
gayet: son derece	hadsiz: sınırsız
hasenat: iyilikler, güzellikler	hikmet: fayda, gaye, sır
hüccet: kesin delil	iltica: sığınma
imdad: yardım	inayet: yardım, ihsan, lütuf
ins ve cin: insanlar ve cinler	izah: açıklama
kat’î: kesin bir şekilde	kâinat: evren, yaratılan herşey
küllî: büyük, kapsamlı	melâike: melekler
merhametkârâne: merhametli bir şekilde	mesrur: sevinçli, mutlu
muhafaza: koruma	muzır: zararlı
ruhanî: maddî yapısı olmayan ve gözle görülemeyen ruh âlemine ait varlık	semere: meyve
tahribat: tahripler, yıkıp bozmalar	tahşidat: öneminden dolayı bir şeyin üzerinde fazla durma, yığınak yapma
tasdik: doğrulama, onaylama	tefekkür: düşünme, düşünce
tevfik: başarı, muvaffakiyet	vahşet: ürküntü, yabanilik
vâki: olmuş, meydana gelmiş	vücud: varlık, var oluş
Âhirzaman Peygamberi: dünya hayatının kıyamete yakın son devresinde gönderilen Peygamberimiz Hz. Muhammed (a.s.m.)	şer: kötülük
şerâit: şartlar, belirtiler

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 102

ve esasları ademdir, tahriptir. Sureten vücudun altında, adem ve bozmak saklıdır. İşte cinnî ve insî şeytanlar ve şerirler bu noktaya istinaden gayet zayıf bir kuvvetlehadsiz bir kuvvete karşı dayanıp, ehl-i hak ve hakikatı Cenâb-ı Hakkın dergâhınailticaya ve kaçmaya her vakit mecbur ettiğinden, Kur’ân, onları himaye için büyüktahşidat yapar. Doksan dokuz esmâ-i İlâhiyeyi onların ellerine verir. O düşmanlara karşı sebat etmelerine çok şiddetli emirler verir.

Bu cevaptan, birden pek büyük bir hakikatin ucu ve azametli, dehşetli bir meselenin esası göründü. Şöyle ki:

Nasıl ki Cennet, bütün vücut âlemlerinin mahsulâtını taşıyor ve dünyanın yetiştirdiği tohumları bâkiyâne sümbüllendiriyor. Öyle de, Cehennem dahi, hadsizdehşetli adem ve hiçlik âlemlerinin çok elîm neticelerini göstermek için, o ademmahsulâtlarını kavuruyor. Ve o dehşetli Cehennem fabrikası, sair vazifeleri içinde,âlem-i vücut kâinatını âlem-i adem pisliklerinden temizlettiriyor. Bu dehşetlimeselenin şimdilik kapısını açmayacağız; inşâallah sonra izah edilecek.Hem meleklere iman meyvesinden bir cüz’ü ve Münker ve Nekir’e

1 ait birnümunesi şudur:

“Herkes gibi ben dahi muhakkak gireceğim” diye mezarıma hayalen girdim. Ve kabirde yalnız, kimsesiz, karanlık, soğuk, dar bir haps-i münferitte, bir tecrid-i mutlakiçindeki tevahhuş ve meyusiyetten tedehhüş ederken, birden Münker ve Nekirtaifesinden iki mübarek arkadaş çıkıp geldiler. Benimle münazaraya başladılar. Kalbim ve kabrim genişlediler, nurlandılar, hararetlendiler. Âlem‑i ervâha pencereler açıldı. Ben de, şimdi hayalen ve istikbalde hakikaten göreceğim o vaziyete bütün canımla sevindim ve şükrettim.

Sarf ve nahiv ilmini okuyan bir medrese talebesinin vefat edip, kabirde Münker ve Nekir’in: “Men Rabbüke” (Senin Rabbin kimdir?) diye suallerine karşı,



[NOT]Dipnot-1 bk. Tirmizî, Cenâiz: 70; İbni Mâce, Cenâiz: 65; Müsned: 3:126, 4:288.[/NOT]

Cenâb-ı Hak: Hakkın ta kendisi olan, sonsuz şeref ve yücelik sahibi Allah	Münker ve Nekir: sorgu melekleri, öldükten sonra insanları kabirde sorgulayan melekler
adem: hiçlik, yokluk	azametli: büyük
bâkiyâne: daimî, kalıcı bir şekilde	cinnî: cin taifesinden, cinler
cüz: kısım, parça	dehşetli: korkunç, ürkütücü
dergâh: Allah’ın yüce katı, huzuru	ehl-i hak ve hakikat: hak ve doğruluk üzere olan kimseler
elîm: acıklı, üzücü	esmâ-i İlâhiye: Allah’ın isimleri
gayet: son derece	hadsiz: sayısız, sınırsız
hakikat: doğru, gerçek	hakikaten: gerçekten
haps-i münferit: tek başına hapis, hücre hapsi	himaye: koruma
iltica: sığınma	inşaallah: Allah’ın izniyle
istikbal: gelecek	istinaden: dayanarak
izah etmek: açıklamak	kâinat: evren, yaratılan herşey
mahsulât: ürünler	meyusiyet: ümitsizlik
muhakkak: gerçekliği kesin olarak bilinen	mübarek: bereketli, hayırlı
münazara: tartışma	nümune: örnek, misal
sair: diğer, başka	sarf-nahiv: Arapça dilbilgisi, gramer
sureten: görünüşü olarak	tahrip: bozup yıkma
tahşidat: yoğunlaşma, öneminden dolayı bir şeyin üzerinde fazla durma, yığınak	taife: grup, topluluk
tecrid-i mutlak: tam bir yalnızlık, yalnız başına bırakılma	tedehhüş: dehşete düşme, korkma
tevahhuş: korkma, ürküntü	vücud: varlık, var oluş
âlem: dünya	âlem-i adem: yokluk âlemi
âlem-i ervah: ruhlar âlemi	âlem-i vücud: varlık âlemi
şerir: şerliler, kötüler

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 103

kendini medresede zannedip nahiv ilmiyle cevap vererek, “Men mübtedâdır,Rabbüke onun haberidir. Müşkül bir meseleyi benden sorunuz, bu kolaydır” diyerek, hem o melâikeleri, hem hazır ruhları, hem o vâkıayı müşahede eden orada bulunan bir keşfü’l-kubur velîsini güldürdü ve rahmet-i İlâhiyeyi tebessüme getirdi. Azaptan kurtulduğu gibi, Risale-i Nur’un bir şehid kahramanı olan merhum Hâfız Ali, hapiste Meyve Risalesini kemâl-i aşkla yazarken ve okurken vefat edip kabirde melâike-i suale mahkemedeki gibi Meyve hakikatleriyle cevap verdiği misillü, ben de ve Risale-i Nur şakirtleri de, o suallere karşı Risale-i Nur’un parlak ve kuvvetli hüccetleriyleistikbalde hakikaten ve şimdi mânen cevap verip onları tasdike ve tahsine ve tebrike sevk edecekler inşaallah.

Hem meleklere imanın saadet-i dünyeviyeye medar cüz’î bir nümunesi şudur ki:

İlmihalden iman dersini alan bir mâsum çocuğun, yanında ağlayan ve mâsum bir kardeşinin vefatı için vâveylâ eden diğer bir çocuğa, “Ağlama, şükreyle. Senin kardeşin meleklerle beraber Cennete gitti. Orada gezer, bizden daha iyi keyfedecek, melekler gibi uçacak, her yeri seyredebilir” deyip, feryat edenin ağlamasını tebessüme ve sevince çevirmesidir.

Ben de aynen bu ağlayan çocuk gibi, bu hazin kışta ve elîm bir vaziyetimde gayetelîm iki vefat haberini aldım. Biri, hem âli mekteplerde birinciliği kazanan, hem Risale-i Nur’un hakikatlerini neşreden biraderzâdem merhum Fuad; ikincisi, hacca gidip sekerat içinde tavaf ederken, tavaf içinde vefat eden Âlime Hanım namındakimerhume hemşirem... Bu iki akrabamın ölümleri, İhtiyar Risalesinde yazılan merhumAbdurrahman’ın vefatı gibi beni ağlatırken, imanın nuruyla o mâsum Fuad, o salihaHanım insanlar yerinde meleklere, hûrilere arkadaş olduklarını ve bu dünyanın tehlike ve günahlarından kurtulduklarını mânen, kalben gördüm. O şiddetli hüzün yerinde büyük bir sevinç hissedip hem onları, hem Fuad’ın pederi kardeşimAbdülmecid’i, hem kendimi tebrik ederek

Abdurrahman: (bk. bilgiler)	Abdülmecid: (bk. bilgiler)
Fuad: (bk. bilgiler)	Hâfız Ali: (bk. bilgiler)
Rabbüke: senin Rabbin	biraderzade: kardeş oğlu, yeğen
cüz’î: ferdî, az, küçük	elîm: acıklı, üzücü
gayet: son derece	hakikat: doğru, gerçek
hakikaten: gerçekten	hazin: hüzün veren, acıklı
hemşire: kızkardeş	hûri: Cennet kızı
hüccet: kesin delil	inşaallah: Allah’ın izniyle, Allah dilerse
istikbal: gelecek	kemâl-i aşk: büyük bir aşkla, arzu ile, istekle
keşfü’l-kubur velîsi: kabirdeki ölülerin hallerini anlayan ve bilen Allah dostu zât, evliya	medar: dayanak noktası, eksen
mektep: okul	melâike: melekler
melâike-i sual: sorgu melekleri	men: kim?
merhum: rahmete kavuşmuş, vefat etmiş	merhume: rahmete kavuşmuş, vefat etmiş kadın
misillü: gibi	mânen: mânevî olarak
mâsum: suçsuz	mübtedâ: Arapça dilbilgisinde isim cümlelerinde özne
müşahede etmek: görmek, gözlemlemek	müşkül: zor
nahiv: dilbilgisi, gramer	nam: ad
neşretmek: yaymak	nümune: örnek, misal
rahmet: İlâhî şefkat, merhamet ve ihsan	saadet-i dünyeviye: dünya hayatındaki mutluluk
saliha: dinin emir ve yasaklarına uygun hareket eden, takva sahibi kadın	sekerat: can çekişme
tahsin: beğenme, güzelliğini ilân etme	tasdik: doğruluğunu kabul etme, onaylama
tavaf etmek: haccın şartlarından olarak, hacıların Kâbe etrafında yedi kez dolaşmaları	vâkıa: olay, hâdise
vâveylâ: çığlık, feryad	Âlime Hanım: (bk. bilgiler)
âli: yüksek	şakirt: öğrenci
şehid: Allah yolunda canını feda eden Müslüman

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 104

Erhamürrahimîne teşekkür ettim. Bu iki merhumeye rahmet duası niyetiyle buraya yazıldı, kaydedildi.

Risale-i Nur’daki bütün mîzanlar ve muvazeneler, imanın saadet-i dünyeviyeye veuhreviyeye medar meyvelerini beyan ederler. Ve o küllî ve büyük meyveler, bu dünyada gösterdikleri saadet-i hayatiye ve lezzet-i ömür cihetiyle her mü’minin imanı ona bir saadet-i ebediyeyi kazandıracak, belki sümbül verecek ve o surette inkişafedecek diye haber verirler. Ve o küllî ve pek çok meyvelerinden beş meyvesi, meyve-i Mirac olarak Otuz Birinci Sözün âhirinde ve beş meyvesi Yirmi Dördüncü Sözün Beşinci Dalında nümune olarak yazılmış.

Erkân-ı imaniyenin herbirinin ayrı ayrı pek çok, belki hadsiz meyveleri olduğu gibi,mecmuunun birden çok meyvelerinden bir meyvesi, koca Cennet ve biri de saadet-i ebediye ve biri de belki en tatlısı da rüyet-i İlâhiyedir diye, başta demiştik. Ve Otuz İkinci Sözün âhirindeki muvazenede, imanın saadet-i dâreyne medar bir kısımsemereleri güzel izah edilmiş.

İman-ı bi’l-kader rüknünün kıymettar meyveleri bu dünyada bulunduğuna bir delil,umum lisanındaمَنْ اٰمَنَ بِالْقَدَرِ أَمِنَ مِنَ الْكَدَرِ darb-ı mesel olmuştur. Yani, “Kadere iman eden gamlardan kurtulur.” Risale-i Kaderin âhirinde güzel bir temsil ile, iki adamın şâhâne bir sarayın bahçesine girmesiyle, bir küllî meyvesi beyan edilmiş. Hattâ ben kendi hayatımda binler tecrübelerimle gördüm ve bildim ki, kadere iman olmazsa hayat-ı dünyeviye saadeti mahvolur. Elîm musibetlerde, ne vakit kadere iman cihetine bakardım, musibet gayet hafifleşiyor görüyordum. Ve “Kadere iman etmeyen nasıl yaşayabilir?” diye hayret ederdim.

Melâikeye iman rüknünün küllî meyvelerinden birisine, Yirmi İkinci Sözün İkinci Makamında şöyle işaret edilmiş ki:

Erhamürrâhimîn: merhametlilerin en merhametlisi olan Allah	Risale-i Kader: Kader Risalesi; Yirmi Altıncı Söz
beyan etmek: açıklamak	cihet: taraf, yön
cihetiyle: yönüyle	darb-ı mesel: meşhur söz, atasözü
elîm: acıklı, üzücü	erkân-ı imaniye: imanın esasları, şartları
gam: sıkıntı, üzüntü	gayet: son derece
hadsiz: sayısız, sınırsız	hayat-ı dünyeviye: dünya hayatı
iman-ı bi’l-kader: kadere iman	inkişaf etmek: açığa çıkmak
izah etmek: açıklamak	kader: Allah’ın meydana gelecek hâdiseleri olmadan önce bilmesi, takdir etmesi, plânlaması
küllî: büyük, kapsamlı	kıymettar: kıymetli, değerli
lezzet-i ömür: yaşama lezzeti	lisan: dil
mecmu: bütün	medar: dayanak noktası, eksen
melâike: melekler	merhume: rahmete kavuşmuş, vefat etmiş kadın
meyve-i Mirac: Miraç meyvesi	musibet: belâ, dert, felâket
muvazene: karşılaştırma, mukayese	mîzan: tartı, ölçü
mü’min: Allah’a inanan	nümune: örnek, misal
rahmet: İlâhî şefkat, merhamet	rükn: esas, şart
rüyet-i İlâhî: Allah’ın cemâlini görme	saadet: mutluluk
saadet-i dâreyn: dünya ve âhiret mutluluğu	saadet-i dünyeviye: dünya hayatındaki mutluluk
saadet-i ebediye: sonsuz mutluluk	saadet-i hayatiye: hayatın mutluluğu
semere: meyve	suret: biçim, şekil
temsil: analoji, kıyaslama tarzında benzetme	uhreviye: âhirete ait
umum: bütün	âhir: son

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 105

Azrail Aleyhisselâm Cenâb-ı Hakka münâcât edip demiş: “Kabz-ı ervâh vazifesinde senin ibâdın benden küsecekler, şekvâ edecekler?”

Ona cevaben denilmiş: “Senin vazifene hastalıkları ve musibetleri perde yapacağım—tâ ibâdımın şekvâları onlara gitsin, sana gelmesin.”

Aynen bu perdeler gibi, Azrail Aleyhisselâmın vazifesi de bir perdedir—tâ haksızşekvâlar Cenâb-ı Hakka gitmesin. Çünkü ölümdeki hikmet ve rahmet ve güzellik vemaslahat cihetini herkes göremez. Zâhire bakıp itiraz eder, şekvâya başlar. İşte buhaksız şekvâlar Rahîm-i Mutlaka gitmemek hikmetiyle, Azrail Aleyhisselâm perde olmuş.

Aynen bunun gibi, bütün meleklerin, belki bütün esbab-ı zâhiriyenin vazifeleri, izzet-i rububiyetin perdeleridir. Tâ güzellikleri görünmeyen ve hikmetleri bilinmeyen şeylerde kudret-i İlâhiyenin izzeti ve kudsiyeti ve rahmetinin ihatası muhafaza edilsin, itiraza hedef olmasın ve hasis ve ehemmiyetsiz ve merhametsiz şeylerle kudretinmübaşereti nazar-ı zâhirîde görünmesin. Yoksa, hiçbir sebebin hakikî tesiri ve icada hiç kàbiliyeti olmadığını, herşeyde tevhid sikkeleri kat’î gösterdiğini, Risale-i Nurhadsiz delilleriyle ispat etmiş. Halk etmek, icad etmek Ona mahsustur. Esbab yalnız bir perdedir. Melâike gibi zîşuur olanların, yalnız cüz-i ihtiyarıyla cüz’î, icadsız, kesbdenilen bir nevi hizmet-i fıtriye ve amelî bir nevi ubudiyetten başka ellerinde yoktur.

Evet, izzet ve azamet isterler ki, esbab, perdedar-ı dest-i kudret ola aklın nazarında.

Tevhid ve ehadiyet isterler ki, esbab ellerini çeksinler tesir-i hakikîden.

İşte, nasıl ki melekler ve umur-u hayriyede ve vücudiyede istihdam edilen zâhirî

Aleyhisselâm: Allah selâmı onun üzerine olsun	Azrail (a.s.): (bk. bilgiler)
Cenâb-ı Hak: Hakkın ta kendisi olan şeref ve yücelik sahibi Allah	Rahîm-i Mutlak: sınırsız şefkat ve merhamet sahibi olan ve rahmetinin çok özel tecellîleri olan Allah
amelî: amelle ilgili, eylemsel	azamet: büyüklük
cihet: taraf, yön	cüz-i ihtiyarî: insandaki az bir irade serbestliği
cüz’î: ferdî, bireysel, küçük	ehadiyet: Allah’ın birliğinin herbir varlıkta ayrı ayrı tecellî etmesi
ehemmiyetsiz: önemsiz	esbab: sebebler
esbab-ı zahiriye: görünürdeki sebepler	hadsiz: sayısız, sınırsız
hak: doğru, gerçek	hakikî: gerçek
halk etmek: yaratmak	hasis: âdi, basit
hikmet: fayda, gaye; herşeyin belirli gayelere yönelik olarak, mânâlı, faydalı ve tam yerli yerinde olması	hizmet-i fıtriye: yaratılıştan gelen hizmet
ibâd: kullar	icad: var etme, vücuda getirme
ihata: içine alma, kapsama	istihdam etmek: çalıştırmak
izzet: mağlup olmaz üstünlük, yücelik	izzet-i rubûbiyet: her varlığı yaratılış amacına hikmetli bir biçimde ulaştırarak terbiye ve idare eden Allah’ın şeref ve yüceliği
kabz-ı ervah: ruhları teslim alma	kat’î: kesin bir şekilde
kesb etmek: kazanmak	kudret: Allah’ın bütün varlığı kuşatan güç ve iktidarı
kudret-i İlâhiye: Allah’ın güç ve iktidarı	kudsiyet: kusur ve noksandan uzak oluş, kutsallık
kàbiliyet: yetenek	maslahat: fayda, gaye
melâike: melekler	muhafaza etmek: korumak
musibet: belâ, dert, felâket	mübaşeret: temas etme
münâcât etmek: yalvarmak, yakarmak	nazar: bakış, dikkat
nazar-ı zahirî: dışa dönük, yüzeysel bakış	nevi: tür
perdedar-ı dest-i kudret: kudret elinin perdecisi; hikmetli olduğu hâlde ilk bakışta çirkin gibi görünen hâdiselerde İlâhî kudreti gizleyen perde	rahmet: İlâhî şefkat, merhamet
sikke: damga, mühür	tesir-i hakikî: gerçek tesir
tevhid: birleme; herşeyin bir olan Allah’a ait olduğunu bilme ve inanma	ubûdiyet: Allah’a kulluk
umûr-u hayriye: hayırlı işler	vücudî: varlıkla ilgili
zâhir: açık, görünen	zîşuur: şuur sahibi, bilinçli
şekvâ: şikayet

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 106

sebepler, güzellikleri görünmeyen ve bilinmeyen şeylerde kudret-i Rabbâniyeyi kusurdan, zulümden muhafaza edip takdis ve tesbih-i İlâhîde birer vesiledirler.

Aynen öyle de, cinnî ve insî şeytanlar ve muzır maddelerin umur-u şerriyede veademiyede istimalleri dahi, yine kudret-i Sübhâniyeyi gadirden ve haksız itirazlardan ve şekvâlara hedef olmaktan kurtarmakla takdis ve tesbihat-ı Rabbâniyeye vekâinattaki bütün kusurattan müberrâ ve münezzehiyetine hizmet ediyorlar. Çünkü, bütün kusurlar ademden ve kàbiliyetsizlikten ve tahripten ve vazife yapmamaktan—ki birer ademdirler—ve vücudu olmayan ademî fiillerden geliyor. Bu şeytanî ve şerli perdeler o kusurata merci olup itiraz ve şekvâları bi’l-istihkak kendilerine alarakCenâb-ı Hakkın takdisine vesile oluyorlar.

Zaten şerli ve ademî ve tahripçi işlerde kuvvet ve iktidar lâzım değil. Az bir fiil vecüz’î bir kuvvet, belki vazifesini yapmamakla bazan büyük ademler ve bozmaklar oluyor; o şerir fâiller muktedir zannedilirler. Halbuki, ademden başka hiç tesirleri vecüz’i bir kesbden hariç bir kuvvetleri yoktur. Fakat o şerler ademden geldiklerinden, oşerirler hakiki fâildirler. Bi’l-istihkak, eğer zîşuur ise cezayı çekerler.

Demek seyyiatta o fenalar fâildirler. Fakat haseneler ve hayırlarda ve amel-i salihde vücut olmasından, o iyiler hakiki fâil ve müessir değiller. Belki kàbildirler,feyz-i İlâhîyi kabul ederler. Ve mükâfatları dahi sırf bir fazl-ı İlâhîdir diye, Kur’ân-ı Hakîmمَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ

1
ferman eder.

[NOT]Dipnot-1
“Sana her ne iyilik erişirse Allah’tandır. Sana her ne kötülük gelirse, o da kendi nefsindendir.” Nisâ Sûresi, 4:79.[/NOT]

Cenâb-ı Hak: Hakkın ta kendisi olan, sonsuz şeref ve yücelik sahibi Allah	Kur’ân-ı Hakîm: her âyet ve sûresinde sayısız hikmetler bulunan Kur’ân
adem: hiçlik, yokluk	ademî: yokluğa ait
amel-i salih: dince makbul olan iyi, güzel ve faydalı iş	bil’istihkak: hakkıyla, lâyıkıyla, hak etmek suretiyle
cinnî ve insî: cinlerden ve insanlardan olan	cüz’: bütünü bir parçası; az, küçük
cüz’î: ferdî, az, küçük	fazl-ı İlahî: Allah’ın lütfu, ihsanı
fena: geçici, ölümlü	ferman etmek: buyurmak, emretmek
feyz-i İlâhi: Allah’ın feyzi, lütfu	fâil: işi yapan
gadir: zulüm, acımasızlık	hakiki: gerçek
hasene: iyilik, sevap	iktidar: güç, kudret
istimal: kullanma	kesb: elde etme, kazanma
kudret-i Rabbâniye: herşeyi terbiye ve idare eden Allah’ın sonsuz kudreti	kudret-i Samedâniye: her türlü kusur ve noksandan münezzeh olan Allah’ın sonsuz kudreti
kusurat: kusurlar	kàbiliyetsizlik: yeteneksizlik
kâinat: evren, yaratılan herşey	merci olmak: kaynak olmak
muhafaza etmek: korumak	muktedir: güçlü, güç ve iktidar sahibi
muzır: zararlı	müberrâ: temiz, pâk
müessir: tesir eden	mükâfat: ödül
münezzehiyet: arınmış ve yüce olma	seyyiat: günahlar, kötülükler
tahrip: bozup yıkma	takdis: Allah’ı her türlü eksiklik ve çirkinlikten yüce tutma
tesbih-i İlâhî: Allah’ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anma	tesbihat-ı Rabbâniye: herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah’ı öven ve kusurdan yüce tutan sözler
umur-u şerriye: kötü işler	vücud: varlık, var oluş
zâhirî: görünürde	zîşuur: şuur sahibi, bilinçli
şekvâ: şikayet	şer: kötülük, fenalık
şerir: şerliler, kötüler

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 107

Elhâsıl, vücut kâinatları ve hadsiz adem âlemleri birbirleriyle çarpışırken ve Cennet ve Cehennem gibi meyveler verirken ve bütün vücut âlemleri “Elhamdülillâh, elhamdülillâh” ve bütün adem âlemleri “Sübhânallah, sübhânallah” derken ve ihâtalıbir kanun-u mübareze ile melekler şeytanlarla ve hayırlar şerlerle, tâ kalbin etrafındaki ilham, vesvese ile mücadele ederken, birden meleklere imanın bir meyvesi tecellî eder, meseleyi halledip karanlık kâinatı ışıklandırır.

1 اَللهُ نُورُ السَّمٰوَاتِ وَاْلاَرْضِ âyetinin envârından bir nurunu bize gösterir ve bu meyve ne kadar tatlı olduğunu tattırır.

İkinci bir küllî meyvesine, Yirmi Dördüncü ve elif ( ا)’ler kerametini gösteren Yirmi Dokuzuncu Sözler işaret edip parlak bir surette meleklerin vücudunu ve vazifesini ispat etmişler. Evet, kâinatın her tarafında, cüz’î ve küllî herşeyde, her nevide, kendini tanıttırmak ve sevdirmek içinde merhametkârane bir haşmet-i rububiyet, elbette o haşmete, o merhamete, o tanıttırmaya, o sevdirmeye karşı şükür ve takdisiçinde bir geniş ve ihatalı ve şuurkârâne bir ubudiyetle mukabele etmesi lâzım vekat’îdir. Ve şuursuz cemâdat ve erkân-ı azîme-i kâinat hesabına o vazifeyi ancakhadsiz melekler görebilir ve o saltanat-ı rubûbiyetin her tarafta, serâda, Süreyya’da,zeminin temelinde, dışında hakîmâne ve haşmetkârâne icraatını onlar temsiledebilirler.

Meselâ, felsefenin ruhsuz kanunları pek karanlık ve vahşetli gösterdikleri hilkat-ı arziye ve vaziyet-i fıtriyesini, bu meyve ile nurlu, ünsiyetli bir tarzda “Sevr” ve “Hut”namlarındaki iki meleğin omuzlarında, yani nezaretlerinde ve Cennetten getirilen vefâni küre-i arzın bâki bir temel taşı olmak, yani ileride

[NOT]Dipnot-1 “Allah göklerin ve yerin nûrudur.” Nur Sûresi, 24:35.[/NOT]

Elhamdü lillâh: “ezelden ebede her türlü hamd ve övgü Allah’a mahsustur”	Hût: büyük balık
Sevr: öküz	Sübhânallah: “Allah her türlü eksiklikten sonsuz derecede yücedir”
Süreyya: gök, sema, Ülker yıldızı	adem: hiçlik, yokluk
bâki: devamlı, kalıcı	cemâdat: cansız varlıklar
cüz’î: küçük, az, ferdî	elhâsıl: kısacası, netice olarak, özetle
envâr: nurlar, ışıklar	erkân-ı azîme-i kâinat: kâinattaki büyük temel unsurlar, varlıklar
fâni: geçici, ölümlü	hadsiz: sınırsız
hakîmâne: hikmetli bir şekilde	hayır: iyilik
haşmet: büyüklük, görkem	haşmet-i rububiyet: herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye eden Allah’ın idare ve egemenliğinin ihtişamı
haşmetkârâne: heybetli, görkemli bir şekilde	hilkat-ı arz: yeryüzünün yaratılışı
ihâtalı: kuşatıcı, kapsamlı	ilham: Allah tarafından kalbe gelen ve doğan mânâlar
kanun-u mübareze: karşılıklı mücadele, çatışma kanunu	kat’î: kesin bir şekilde
keramet: Allah’ın bir ikramı olan olağanüstü hal	kâinat: evren, yaratılan herşey
küllî: büyük, kapsamlı	küre-i arz: yerküre, dünya
merhamet: acıma, şefkat	merhametkârâne: merhametli bir şekilde
mukabele etmek: karşılık vermek	nam: ad
nevi: tür	nezaret: gözetim
saltanat-ı rububiyet: herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye ve idare egemenliği hükümranlığı	serâ: yer, dünya
suret: biçim, şekil	takdis: kutsama, Allah’ı her türlü eksiklik ve çirkinlikten yüce tutma
tecellî etmek: yansımak, görünmek	temsil: yansıtma
ubûdiyet: Allah’a kulluk	vahşetli: ürkütücü
vazife-i fıtriye: yaratılıştan gelen görev	vesvese: kuruntu, şüphe
vücut: varlık	zemin: yer
ünsiyetli: canayakın, dost	şer: kötülük, fenalık
şuurkârâne: şuurlu ve bilinçli bir şekilde	şuursuz: bilinçsiz

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 108

bâki Cennete bir kısmını devretmeye bir işaret için “sahret” namında uhrevî bir madde, bir hakikat gönderilip Sevr ve Hut meleklerine bir nokta-i istinad edilmiş diyeBenî İsrail’in eski peygamberlerinden rivayet var ve İbn-i Abbas’tan dahi mervîdir.Maatteessüf bu kudsî mânâ, mürûr-u zamanla bu teşbih, avâmın nazarında hakikattelâkki edilmekle aklın haricinde bir suret almış. Madem melekler havada gezdikleri gibi toprakta ve taşta ve yerin merkezinde de gezerler; elbette onların ve küre-i arzın üstünde duracak cismânî taş ve balığa ve öküze ihtiyaçları yoktur.

Hem meselâ küre-i arz, küre-i arzın nevileri adedince başlar ve o nevilerin fertleri sayısınca diller ve o ferdlerin âzâ ve yaprak ve meyveleri miktarınca tesbihatlaryaptığı için, elbette o haşmetli ve şuursuz ubudiyet-i fıtriyeyi bilerek, şuurdârâne temsil edip dergâh-ı İlâhiyeye takdim etmek için, kırk bin başlı ve her başı kırk bin dil ile ve herbir dil ile kırk bin tesbihat yapan bir melek-i müekkeli bulunacak ki, ayn-ıhakikat olarak Muhbir-i Sadık haber vermiş.

Ve hilkat-i kâinatın en ehemmiyetli neticesi olan insanlarla münasebât-ı Rabbâniyeyi tebliğ ve izhar eden Cebrâil Aleyhisselâm ve zîhayat âleminde enhaşmetli ve en dehşetli olan diriltmek ve hayat vermek ve ölümle terhis etmektekiHâlıka mahsus olan icraat-ı İlâhiyeyi, yalnız temsil edip ubudiyetkârâne nezaret eden İsrafil Aleyhisselâm ve Azrail Aleyhisselâm ve hayat dairesinde rahmetin encemiyetli, en geniş, en zevkli olan rızıktaki ihsanat-ı Rahmâniyeye nezaretle beraberşuursuz şükürleri şuurla temsil eden Mikâil Aleyhisselâm gibi meleklerin pek acipmahiyette olarak bulunmaları ve vücutları ve ruhların bekàları, saltanat

Aleyhisselâm: Allah’ın selâmı onun üzerine olsun	Azrail (a.s.): (bk. bilgiler)
Benî İsrail: İsrailoğulları	Cebrâil (a.s.): vahiy meleği
Hut: büyük balık	Hâlık: her şeyi yaratan Allah
Mikâil (a.s.): (bk. bilgiler)	Muhbir-i Sadık: doğru sözlü haber verici, Peygamber Efendimiz (a.s.m.)
Sevr: öküz	acip: hayret verici, şaşırtıcı
avâm: halk tabakası, sıradan insanlar	ayn-ı hakikat: gerçeğin ta kendisi
bekà: devamlılık, kalıcılık	cemiyetli: geniş kapsamlı
cismanî: maddi vücuda sahip	dehşetli: korkunç, ürkütücü
dergâh-ı İlâhiye: Allah’ın yüce katı	ehemmiyetli: önemli
hakikat: gerçek	haşmetli: ihtişamlı, görkemli
hilkat-i kâinat: kâinatın, evrenin yaratılışı	icraat-ı İlâhiye: Allah’ın icraat ve faaliyeti
ihsânât-ı Rabbâniye: Allah’ın lütuf ve bağışları	izhar etmek: göstermek, ortaya çıkarmak
kudsî: her türlü kusur ve noksandan uzak, kutsal	küre-i arz: yer küre, dünya
maatteessüf: ne yazık ki	mahiyet: asıl, esas, öz nitelik
mahsus: has, özel	melek-i müekkel: görevli, vazifeli melek
mervî: rivâyet edilen, nakledilen	münasebât-ı Rabbâniye: Rab olan Allah ile olan bağlantı, ilişki
mürur-u zaman: zamanın geçmesi	nam: ad
nazar: bakış, dikkat	nevi: tür
nezaret: gözetim	nezaret etmek: gözetmek, idare etmek
nokta-i istinad: dayanak noktası	rahmet: İlâhî şefkat, merhamet
rivâyet: nakletme	sahret: Kudüs’te, Beyt-i Mukaddeste çok eski ve tarihi bir kaya. Bu kayaya “Hacer-i Muallak” da denir. Hz. Peygamberin (a.s.m.) Mîrac Gecesinde bu kayadan Burak’a binerek semâya çıktığı hakkında rivâyet vardır
tebliğ etmek: bildirmek, ulaştırmak	telâkki: anlama, kabul etme
terhis etmek: göreve son vermek	tesbihat: Allah’ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anma
teşbih: benzetme	ubudiyet-i fıtriye: yaratılıştan gelen kulluk
ubûdiyetkârâne: kulluk ederek	uhrevî: âhirete ait
vücut: beden, varlık	zîhayat: canlı, hayat sahibi
âzâ: azalar, organlar	İbn-i Abbas: [bk. bilgiler – Abdullah ibni Abbas (r.a.)]
İsrafil (a.s.): (bk. bilgiler)	şuur: bilinç
şuurkârâne: şuurlu bir şekilde, bilerek ve anlayarak	şuursuz: bilinçsiz

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 109

ve haşmet-i rububiyetin muktezasıdır. Onların ve herbirinin mahsus taifelerininvücutları, kâinatta güneş gibi görünen saltanat ve haşmetin vücudu derecesindekat’îdir ve şüphesizdir. Melâikeye ait başka maddeler bunlara kıyas edilsin.

Evet, küre-i arzda dört yüz bin nevileri zîhayattan halk eden, hattâ en âdi ve müteaffin maddelerden zîruhları çoklukla yaratan ve her tarafı onlarla şenlendiren ve mu’cizat-ı san’atına karşı, onlara dilleriyle “Mâşâallah, Bârekâllah, Sübhânallah” dediren ve ihsanat-ı rahmetine mukàbil “Elhamdü lillâh, Ve’ş-şükrü lillâh, Allahu ekber” o hayvancıklara söylettiren bir Kadîr-i Zülcelâli ve’l-Cemâl, elbette, bilâşek velâ şüphe, koca semâvâta münasip, isyansız ve daima ubudiyette olan sekeneleri ve ruhanîleri yaratmış, semâvâtı şenlendirmiş, boş bırakmamış ve hayvanatıntaifelerinden pek çok ziyade ayrı ayrı nevileri meleklerden icad etmiş ki, bir kısmı küçücük olarak yağmur ve kar katrelerine binip san’at ve rahmet-i İlâhiyeyi kendi dilleriyle alkışlıyorlar; bir kısmı, birer seyyar yıldızlara binip feza-yı kâinatta seyahat içinde azamet ve izzet ve haşmet-i rububiyete karşı tekbir ve tehlil ile ubudiyetlerini âleme ilân ediyorlar.

Evet, zaman-ı Âdem’den beri bütün semâvî kitaplar ve dinler meleklerin vücutlarına ve ubudiyetlerine ittifakları ve bütün asırlarda meleklerle konuşmalar ve muhavereler,kesretli tevatürle insanlar içinde vuku bulduğunu nakil ve rivayetleri ise, görmediğimiz Amerika insanlarının vücutları gibi meleklerin vücutlarını ve bizimle alâkadarolduklarını kat’î ispat eder.

İşte, şimdi gel, iman nuruyla bu küllî ikinci meyveye bak ve tat: Nasıl kâinatı baştan başa şenlendirip, güzelleştirip bir mescid-i ekbere ve büyük bir ibadethâneye çeviriyor! Ve fen ve felsefenin soğuk, hayatsız, zulmetli, dehşetli göstermelerine

Allahu ekber: “Allah en büyüktür”	Bârekâllah: “Allah ne mübarek yaratmış”
Elhamdü lillâh: “ezelden ebede her türlü hamd ve övgü Allah’a mahsustur”	Kadîr-i Zülcelâl ve’l-Cemâl: kudreti herşeyi kuşatan, sonsuz güzellik, haşmet ve yücelik sahibi olan Allah
Mâşâallah: “Allah dilemiş ve ne güzel yaratmış”	Sübhânallah: “Allah her türlü eksiklikten sonsuz derecede yücedir”
Ve’ş-şükrü lillâh: “şükür Allah’a mahsustur”	alâkadar: alâkalı, ilgili
azamet: büyüklük	bilâşek velâ şüphe: şeksiz ve şüphesiz
dehşetli: korkunç, ürkütücü	feza-yı kâinat: uzay
halk etmek: yaratmak	hayvanat: hayvanlar
haşmet: büyüklük, görkem	haşmet-i rububiyet: herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye eden Allah’ın idare ve egemenliğinin büyüklüğü, ihtişamı
ibadethâne: ibadet yeri	icad etmek: var etmek, yaratmak
ihsanat-ı rahmet: rahmetin, merhametin ihsanları	ittifak: birleşme, birlik
izzet: mağlup olmaz üstünlük, yücelik	katre: damla
kat’î: kesin olarak	kesretli: pek çok
kâinat: evren, yaratılan herşey	küllî: büyük, kapsamlı
küre-i arz: yerküre, dünya	melâike: melekler
mescid-i ekber: büyük mescid, kâinat	muhavere: karşılıklı konuşma
mukteza: bir şeyin gereği	mukàbil: karşılık
mu’cize-i san’at: san’at mu’cizesi	münasip: uygun
müteaaffin: kokuşmuş, çürümüş	nakil: aktarma, anlatma
nevi: tür	rahmet-i İlâhiye: Allah’ın merhamet ve şefkati
sekene: sakinler, oturanlar	semâvât: gökler
semâvî: İlâhî, Allah’tan gelen	seyyar: gezen, dolaşan
taife: grup, topluluk	tehlil: “Allah’tan başka hiçbir ilah yoktur” mânâsındaki “lâ ilâhe illallah” sözünü söylemek
tekbir: “Allah en büyüktür” mânâsında “Allahu Ekber” demek	tevatür: çeşitli kanallardan gelen ve doğruluğu kesin olarak kanıtlanan haberi aktarma
ubûdiyet: Allah’a kulluk	vuku bulmak: meydana gelmek
vücut: varlık	zaman-ı Âdem: Âdem peygamberin zamanı
ziyade: çok, fazla	zulmetli: karanlıklı
zîhayat: canlı, hayat sahibi	zîruh: ruh sahibi
âdi: basit

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 110

mukàbil, hayatlı, şuurlu, ışıklı, ünsiyetli, tatlı bir kâinat göstererek bâki hayatın bircilve-i lezzetini, ehl-i imana, derecesine göre dünyada dahi tattırır.

Tetimme: Nasıl ki vahdet ve ehadiyet sırrıyla kâinatın her tarafında aynı kudret, aynı isim, aynı hikmet, aynı san’at bulunmasıyla Hâlıkın vahdet ve tasarrufu ve icadve rububiyeti ve hallâkıyet ve kudsiyeti, cüz’î-küllî herbir masnuun hal diliyle ilân ediliyor. Aynen öyle de, her tarafta melekleri halk edip her mahlûkun lisan-ı hal ileşuursuz yaptıkları tesbihatı, meleklerin ubudiyetkârâne dilleriyle yaptırıyor. Meleklerin hiçbir cihette hilâf-ı emir hareketleri yoktur. Hâlis bir ubudiyetten başka hiçbir icad ve emirsiz hiçbir müdahale, hattâ izinsiz şefaatleri dahi olmaz. Tam بَلْ عِبَادٌ مُكْرَمُونَ

1 وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ

2 sırrına mazhardırlar.

​

[NOT]Dipnot-1 “Hayır, (onların evlât dedikleri) Allah’ın ikramda bulunduğu kullardır.” Enbiyâ Sûresi, 21:26.

Dipnot-2 “Verilen emri yerine getirirler.” Tahrîm Sûresi, 66:6.[/NOT]

Hâlık: her şeyi yaratan Allah	bâki: kalıcı, devamlı
cihet: şekil, yön	cilve-i lezzet: lezzet veren tecelli, lezzetin bir yansıması
cüz’î: ferdî, az, küçük	ehadiyet: Allah’ın birliğinin herbir varlıkta ayrı ayrı tecellî etmesi
ehl-i iman: iman edenler, mü’minler	halk etmek: yaratmak
hallâkiyet: yaratıcılık	hikmet: fayda, gaye; herşeyin belirli gayelere yönelik olarak, mânâlı, faydalı ve tam yerli yerinde olması
hilâf-ı emir: emre aykırı	hâlis: içten, katıksız, samimi
icad: var etme, vücuda getirme	kudret: Allah’ın bütün varlığı kuşatan güç ve iktidarı
kudsiyet: kusur ve noksandan uzak oluş, kutsallık	kâinat: evren, yaratılan herşey
küllî: büyük, kapsamlı	lisan-ı hâl: hal dili
mahlûk: yaratık	masnu: sanat eseri varlık
mazhar: ayna, yansıma yeri	mukàbil: karşılık
rububiyet: Rablık; Allah’ın herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri vermesi, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulundurması	tasarruf: dilediği gibi kullanma ve yönetme
tesbihat: Allah’ı her türlü kusurdan yüce tutarak şanına lâyık ifadelerle anma	tetimme: ek
ubûdiyet: kulluk	ubûdiyetkârâne: kulluk ederek
vahdet: Allah’ın birliği	ünsiyetli: canayakın, dost
şefaat: af için aracılık etme	şuurlu: bilinçli
şuursuz: bilinçsiz

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 111

Hâtime

​

Gayet ehemmiyetli bir nükte-i i’câziyeye dair, birden ihtiyarsız, mağripten sonra kalbe ihtar edilen ve Sûre-i قُلْاَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ

1 ın zâhir birmu’cize-i gaybiyesini gösteren uzun bir hakikate kısa bir işarettir.

قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ

2

İşte, yalnız mânâ-yı işârî cihetinde bu sûre-i azîme-i hârika, “Kâinatta ademâlemleri hesabına çalışan şerirlerden ve insî ve cinnî şeytanlardan kendinizimuhafaza ediniz” Peygamberimize ve ümmetine emrederek, her asra baktığı gibi,mânâ-yı işarîsiyle bu acip asrımıza daha ziyade, belki zâhir bir tarzda bakar, Kur’ân’ın hizmetkârlarını istiâzeye dâvet eder. Bu mu’cize-i gaybiye, beş işaretle kısaca beyan edilecek. Şöyle ki:

Bu sûrenin herbir âyetinin mânâları çoktur. Yalnız mânâ-yı işarî ile, beş cümlesinde dört defaشَرِّ kelimesini tekrar etmek ve kuvvetli münasebet-i mâneviyeile beraber dört tarzda bu asrın emsalsiz dört dehşetli ve fırtınalı maddî ve mânevîşerlerine ve inkılâplarına ve mübarezelerine aynı tarihle parmak basmak ve mânen“Bunlardan çekininiz” emretmek, elbette Kur’ân’ın i’câzına yakışır bir irşad-ı gaybîdir.

Meselâ, baştaقُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ cümlesi, bin üç yüz elli iki veya dört (1352-1354) tarihine hesab-ı ebcedî ve cifrî ile tevafuk edip nev-i beşerde en geniş

[NOT]Dipnot-1
“De ki: Sığınırım sabahın Rabbine.” Felâk Sûresi, 113:1.

Dipnot-2 “Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla. De ki: Sığınırım sabahın Rabbine. Yarattığı şeylerin şerrinden. Karanlığı çöktüğünde gecenin şerrinden. Düğümlere üfleyen büyücülerin şerrinden. Haset ettiğinde hasetçinin şerrinden.” Felâk Sûresi, 113:1-5.[/NOT]

acip: hayret verici, şaşırtıcı	adem: hiçlik, yokluk
beyan etmek: açıklamak	cihet: taraf, yön
dehşetli: korkunç, ürkütücü	ehemmiyetli: önemli
emsalsiz: benzersiz	gayet: son derece
hakikat: doğru, gerçek	hesab-ı ebcedî ve cifrî: (bk. bilgiler – Ebced ve Cifir İlmi)
hizmetkâr: hizmetçi	hâtime: sonuç, son bölüm
ihtar edilmek: hatırlatılmak	ihtiyarsız: irade dışı, istemeden
inkılâp: büyük değişim, dönüşüm	insî ve cinnî: insanlardan ve cinlerden olan
irşad-ı gaybî: gaybî irşad; gelecekteki hâdiselere işaret etmek suretiyle rehberlik yapma	istiâze: Allah’a sığınma
i’câz: mu’cize oluş	kâinat: evren, yaratılan herşey
mağrib: akşam	muhafaza etmek: korumak
mu’cize-i gaybiye: gerçekleri önceden bildirme şeklindeki mu’cize	mânen: mânevî olarak
mânâ-yı işârî: işaretlerle ifade edilen mânâ	mübareze: karşılıklı mücadele, çatışma
münasebet-i mâneviye: mânevî ilişki, bağlantı	nev-i beşer: insanlar
nükte-i i’câziye: mu’cizeliğe ait ince mânâ	sûre-i azîme-i hârika: harika olan büyük sûre
tevafuk etmek: denk gelmek	ziyade: çok, fazla
zâhir: açık, görünen	şer: kötülük, fenalık
şerir: şerliler, kötüler

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 112

hırs ve hasetle ve Birinci Harbin sebebiyle vukua gelmeye hazırlanan İkinci Harb-iUmumiye işaret eder ve ümmet-i Muhammediyeye (a.s.m.) mânen der: “Bu harbe girmeyiniz ve Rabbinize iltica ediniz.” Ve bir mâna-yı remziyle, Kur’ân’nınhizmetkârlarından olan Risale-i Nur şakirtlerine hususi bir iltifatla, onların Eskişehir hapsinden, dehşetli bir şerden aynı tarihiyle kurtulmalarına ve haklarındaki imha plânının akîm bırakılmasına remzen haber verir, mânen “İstiâze ediniz” emreder gibi bir remiz verir.

Hem meselâمِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ

1 cümlesi (şedde sayılmaz) bin üç yüz altmış bir (1361) ederek bu emsalsiz harbin merhametsiz ve zâlimâne tahribatına Rûmî ve Hicrî tarihiyle parmak bastığı gibi, aynı zamanda bütün kuvvetleriyle Kur’ân’ın hizmetine çalışan Nur şakirtlerinin geniş bir imha plânından ve elîm ve dehşetli bir belâdan veDenizli hapsinden kurtulmalarına tevafukla, bir mânâ-yı remzî ile onlara da bakar, “Halkın şerrinden kendinizi koruyunuz” gizli bir îmâ ile der.

Hem meselâاَلنَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ

2 cümlesi (şeddeler sayılmaz) bin üç yüz yirmi sekiz (1328), eğer şeddedeki ل sayılsa, bin üç yüz elli sekiz (1358) adediyle buumumî harpleri yapan ecnebî gaddarların, hırs ve hasetle bizdeki Hürriyet inkılâbının Kur’ân lehindeki neticelerini bozmak fikriyle tebeddül-ü saltanat ve Balkan ve İtalyan harpleri ve Birinci Harb-i Umumînin patlamasıyla maddî ve mânevî şerlerini, siyasîdiplomatların, radyo diliyle herkesin kafalarına sihirbaz ve zehirli üflemeleriyle vemukadderat-ı beşerin düğme ve ukdelerine gizli plânlarını telkin etmeleriyle bin senelik medeniyet terakkiyatını vahşiyâne mahveden şerlerin vücuda gelmeye hazırlanmaları tarihine tevâfuk ederekاَلنَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ’in tam mânasına tetâbuk eder.


[NOT]Dipnot-1 “Yarattığı şeylerin şerrinden.” Felâk Sûresi, 113:2.

Dipnot-2 “Düğümlere üfleyen büyücüler...” Felak Sûresi, 113:4.[/NOT]

Birinci Harb/Birinci Harb-i Umumî: (bk. bilgiler – Birinci Dünya Savaşı)	Denizli Hapsi: (bk. bilgiler – Denizli)
Eskişehir Hapsi: (bk. bilgiler – Eskişehir)	Rab: herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah
akîm: neticesiz, sonuçsuz	dehşetli: korkunç, ürkütücü
diplomat: memleket ve millet meseleleri hakkında siyasî söz sahibi	ecnebî: yabancı
elîm: acıklı, üzücü	emsalsiz: benzersiz
haset: kıskançlık	hizmetkâr: hizmetçi
iltica etmek: sığınmak	iltifat: önem ve değer vererek, lütufla hitap ve muamele etme
inkılâb: değişim, dönüşüm	istiâze etmek: Allah’a sığınmak
mahvetmek: yok etmek	mukadderat-ı beşer: insanlığın geleceği, kaderi; Allah tarafından takdir olunmuş işler, başa gelecek olaylar
mânen: mânevî olarak	mânâ-yı remzî: işaret mânâsı
remiz: ince işaret	remzen: işareten
tahribat: tahripler, yıkıp bozmalar	tebeddül-ü saltanat: saltanatın el değişmesi
telkin etmek: fikir aşılamak, fikren yönlendirmek	terakkiyat: ilerlemeler, yükselmeler
tetâbuk etmek: uygun düşmek	tevafuk: denk gelme, uygunluk
ukde: düğüm, çözümü zor iş	umumî: genel, herkese ait
vahşiyâne: vahşice	vuku: gerçekleşme, meydana gelme
vücuda gelmek: var olmak	zâlimâne: zâlimce
îmâ etmek: işaret etmek	ümmet-i Muhammediye: Hz. Muhammed’e inanıp onun yolundan giden Müslümanlar
İkinci Harb-i Umumiye: (bk. bilgiler – İkinci Dünya Savaşı)	şakirt: öğrenci
şedde: Arapça’da bir harfin üzerine konan ve o harfi iki kez okutan işaret	şer: kötülük, fenalık
şâkir: şükreden

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 113

Hem meselâ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ

1 cümlesi (şedde ve tenvin sayılmaz) yine bin üç yüz kırk yedi (1347) edip, aynı tarihte, ecnebî muahedelerin icbarıyla bu vatanda ehemmiyetli sarsıntılar ve felsefenin tahakkümüyle bu dindar millette ehemmiyetli tahavvüller vücuda gelmesine ve aynı tarihte, devletlerde İkinci Harb-i Umumîyi ihzar eden dehşetli hasetler ve rekabetlerin çarpışmaları tarihine bu mânâ-yı işârî ile tam tamına tevafuku ve mânen tetabuku, elbette bu kudsî sûrenin birlem’a-i i’câz-ı gaybîsidir.

​

Bir İhtar


Herbir âyetin müteaddit mânâları vardır. Hem herbir mânâ küllîdir; her asırdaefradı bulunur. Bahsimizde bu asrımıza bakan yalnız mânâ-yı işârî tabakasıdır. Hem o küllî mânada, asrımız bir ferttir. Fakat hususiyet kesb etmiş ki, ona tarihiyle bakar.


Ben dört senedir, bu harbin ne safahatını ve ne de neticelerini ve ne de sulholmuş, olmamış bilmediğimden ve sormadığımdan, bu kudsî sûrenin daha ne kadar bu asra ve bu harbe işareti var diye daha onun kapısını çalmadım. Yoksa bu hazinede daha çok esrar var olduğunu Risale-i Nur’un eczalarında, hususanRumuzât-ı Semaniye risalelerinde beyan ve ispat edildiğinden onlara havale edip kısa kesiyorum.

Hatıra gelebilen bir sualin cevabıdır

Bu lem’a-i i’câziyede, baştakiمِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ

2 da, hem مِنْ, hem شَرِّ kelimeleri hesaba girmesi ve âhirde وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ yalnız شَرِّ kelimesi girmesi وَمِنْ girmemesi ve وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ

3 ikisi de hesap


[NOT]Dipnot-1 “Haset ettiğinde hasetçinin şerrinden.” Felâk Sûresi, 113:5.

Dipnot-2 “Yarattığı şeylerin şerrinden.” Felâk Sûresi, 113:2.

Dipnot-3 “Düğümlere üfleyen büyücülerin şerrinden.” Felâk Sûresi, 113:4.[/NOT]

Rumuzât-ı Semâniye: Risale-i Nur’un Yirmi Dokuzuncu Mektubunda yer alan Sekizinci Kısım	asr: yüzyıl
beyan: açıklama, izah	dehşetli: korkunç, ürkütücü
ecnebî: yabancı	ecza: kısımlar, parçalar
efrad: fertler, bireyler	esrar: sırlar, gizemler
haset: kıskançlık	hususan: bilhassa, özellikle
hususiyet: özellik	icbar: zorlama
ihtar: hatırlatma, uyarı	ihzar etmek: hazırlamak
kesb etmek: kazanmak	kudsî: kutsal, bereketli, mukaddes
küllî: bütün fertleri içine alan; büyük, kapsamlı, tür	lem’a-i i’câz-ı gaybî: gaybî mu’cizelik parıltısı
lem’a-i i’câziye: mu’cizelik parıltısı	muahede: iki ya da daha çok devlet arasında yapılan antlaşma
mânâ-yı işârî: işaretlerle ifade edilen mânâ	müteaddit: bir çok, çeşitli
safahât: safhalar, aşamalar, gelişmeler	sulh: barış
tahakküm: baskı, zorbalık	tahavvül: değişim, başkalaşma
tenvin: Arapça’da kelimenin sonunu nun gibi okutmak üzere konulan işaret (iki üstün, iki esre, iki ötre)	tetabuk: uygunluk
tevafuk: denk gelme, uygunluk	vücuda gelmek: var olmak
âhir: son	İkinci Harb-i Umumî: (bk. bilgiler – İkinci Dünya Savaşı)
şedde: Arapça’da bir harfin üzerine konan ve o harfi iki kez okutan işaret

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 114

edilmemesi gayet ince ve lâtif bir münasebete ima ve remz içindir. Çünkü, halklar da şerden başka hayırlar da var. Hem bütün şer herkese gelmez. Buna remzen, bazıyeti ifade eden مِنْ ve شَرِّ girmişler. Hâsid hased ettiği zaman bütün şerdir. Bazıyete lüzum yoktur. Veاَلنَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ

1 remziyle, kendi menfaatleri için küre‑i arza ateş atan üfleyicilerin ve sihirbaz o diplomatların tahribata ait bütün işleri ayn-i şerdir diye, daha شَرِّ kelimesine lüzum kalmadı.

Bu sûreye ait bir nükte-i i’câziyenin haşiyesidir


Nasıl bu sûre, beş cümlesinden dört cümlesiyle bu asrımızın dört büyük şerliinkılâplarına ve fırtınalarına mânâ-yı işârî ile bakar. Aynen öyle de, dört defa tekraren مِنْ شَرِّ (şedde sayılmaz) kelimesiyle, âlem-i İslâmca en dehşetli olan Cengizve Hülâgu fitnesinin ve Abbâsî Devletinin inkıraz zamanının asrına dört defa mânâ-yı işârî ile ve makam-ı cifrî ile bakar ve parmak basar.

Evet, şeddesiz شَرِّ beş yüz (500) eder; مِنْ doksandır (90). İstikbale bakan çok âyetler, hem bu asrımıza, hem o asırlara işaret etmeleri cihetinde istikbalden haber veren İmam-ı Ali (r.a.) ve Gavs-ı Âzam (k.s.) dahi, aynen hem bu asrımıza, hem o asra bakıp haber vermişler. غَا سِقٍ اِذَا وَقَبَ

2 kelimeleri bu zamana değil, belkiغَا سِقٍ bin yüz altmış bir (1161) ve اِذَا وَقَبَ sekiz yüz on (810) ederek, o zamanlarda ehemmiyetli maddî mânevî şerlere işaret eder. Eğer beraber olsa, Milâdi bin dokuz yüz yetmiş bir (1971) olur. O tarihte dehşetli bir şerden haber verir. Yirmi sene sonra, şimdiki tohumların mahsulü ıslah olmazsa, elbette tokatları dehşetli olacak.

​

Dipnot-1 “Düğümlere üfleyen büyücüler...” Felâk Sûresi, 113:4.

Dipnot-2 “Karanlığı çöktüğünde gecenin…” Felâk Sûresi, 113:3.

Abbâsî Devleti: (bk. bilgiler – Abbâsiler)	Cengiz: (bk. bilgiler)
Gavs-ı Âzam: [bk. bilgiler – Abdülkadir-i Geylânî (k.s.)]	Hülâgu: (bk. bilgiler)
ayn-i şer: kötülüğün ta kendisi, tam bir kötülük	bâzıyet: bir parça olma
cihet: taraf, yön	dehşetli: korkunç, ürkütücü
ehemmiyetli: önemli	gayet: son derece
hased: kıskançlık	haşiye: dipnot, açıklayıcı not
hâsid: hased eden	ima: işaret
inkılâp: ihtilâl, büyük değişim, dönüşüm	inkıraz: dağılıp yok olma, son bulma
istikbal: gelecek	küre-i arz: yer küre, dünya
lâtif: güzel, hoş	mahsul: ürün, sonuç
makam-ı cifrî: cifir ilmine göre harflerin aldığı sayısal değer	mânâ-yı işârî: işaretlerle ifade edilen mânâ
münasebet: bağlantı, ilişki	nükte-i i’câziye: mu’cizeli ince mânâ
remz: ince işaret	tahribat: tahripler, yıkıp bozmalar
âlem-i İslâm: İslâm dünyası	İmam-ı Ali: [bk. bilgiler – Ali (r.a.)]
ıslah: düzelme, iyileşme	şedde: Arapça’da bir harfin üzerine konan ve o harfi iki kez okutan işaret
şer: kötülük, fenalık

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 115

On Birinci Meselenin Haşiyesinin bir Lâhikasıdır

​

Âyetü’l-Kürsînin tetimmesi olan

1 لاٰ اِكْرَاهَ فِى (الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ) مِنَ الْغَىِّ bin üç yüz elli (1350),

2 فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ bin dokuz yüz yirmi dokuz (1929) veya (1928),

3 وَيُؤْمِنْ بِاللهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ dokuz yüz kırk altı (946) “Risaletü’n-Nur” ismine muvafık;

4 بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقٰى bin üç yüz kırk yedi (1347);

لاَ انْفِصَامَ لَهَا وَاللهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (اَللهُ) (وَلِىُّ الَّذِينَ اٰمَنُوا)

5​

eğer beraber olsa bin on iki (1012), eğer beraber olmazsa dokuz yüz kırk beş (945) (bir şedde sayılmaz),

6 يُخْرِجُهُمْ مِنَ (الظُّلُمَاتِ) اِلَى النُّورِ bin üç yüz yetmiş iki (1372) (şeddesiz),

7 وَالَّذِينَ كَفَرُوا اَوْلِيَاۤءُهُمُ (الطَّاغُوتُ) bin dört yüz on yedi (1417);

8 يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ اِلَى (الظُّلُمَاتِ) bin üç yüz otuz sekiz (1338) (şedde sayılmaz)

9 اُولٰۤئِكَ اَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ bin iki yüz doksan beş (1295) (şedde sayılır) eder. Risaletü’n-Nur’un hem iki kere ismine, hem suret-i mücahedesine, hemtahakkukuna ve telif ve tekemmül zamanına


Dipnot-1 “Dinde zorlama yoktur; doğruluk sapıklıktan, îman küfürden iyice ayrılmıştır.” Bakara Sûresi, 2:256.

Dipnot-2 “Kim birer mâbud gibi kıymet verilen tâğutları reddederse...” Bakara Sûresi, 2:256.

Dipnot-3 “Ve kim Allah’a îman ederse, işte o (...) yapışmıştır.” Bakara Sûresi, 2:256.

Dipnot-4 “Sapa sağlam bir kulpa...” Bakara Sûresi, 2:256.

Dipnot-5 “O kopmaz ve kırılmaz. Allah ise herşeyi hakkıyla işiten, herşeyi hakkıyla bilendir. Allah imân edenlerin dostu ve yardımcısıdır.” Bakara Sûresi, 2:256-257.

Dipnot-6 “Onları inkâr karanlıklarından kurtarıp hidâyet nûruna kavuşturur.” Bakara Sûresi, 2:257.

Dipnot-7 “İnkâr edenlerin dostu ise tâğuttur.” Bakara Sûresi, 2:257.

Dipnot-8 “Onları imân nûrundan mahrum bırakıp inkâr karanlıklarına sürüklerler.” Bakara Sûresi, 2:257.

Dipnot-9 “İşte onlar Cehennem ateşinin ehlidir, orada ebediyen kalacaklardır.” Bakara Sûresi, 2:257.

bâki: devamlı, kalıcı	haşiye: dipnot, açıklayıcı not
lâhika: ek, ilâve	muvafık: lâyık, uygun
suret-i mücahede: mücadele şekli	tahakkuk: gerçekleşme
tekemmül: mükemmelleşme, olgunlaşma	telif: yazma, yazılma
tetimme: ek	tâğut: ibadet edilen bâtıl şey, put; azgın idareciler
Âyetü’l-Kürsî: Allah’ın varlığından ve bir kısım mühim sıfatlarından bahseden Bakara Sûresinin 255. âyeti	şedde: Arapça’da bir harfin üzerine konan ve o harfi iki kez okutan işaret

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 116

tam tamına tevafukuyla beraber, ehl-i küfrün bin iki yüz doksan üç (1293) harbiyleâlem-i İslâmın nurunu söndürmeye çalışması tarihine ve Birinci Harb-i Umumîdenistifade ile bin üç yüz otuz sekizde (1338) bilfiil nurdan zulümata atmak için yapılan dehşetli muahedeler tarihine tam tamına tevafuku ve içinde mükerreren nur vezulümat karşılaştırılması ve bu mücahede-i mâneviyede Kur’ân’ın nurundan gelen bir Nur, ehl-i imana bir nokta-i istinat olacağını mânâ-yı işârî ile haber veriyor diye kalbime ihtar edildi. Ben de mecbur oldum, yazdım. Sonra baktım ki, mânâsınınmünasebeti bu asrımıza o kadar kuvvetlidir ki, hiç tevafuk emaresi olmasa da, yine bu âyetler her asra baktığı gibi mânâ-yı işârî ile bizimle de konuşuyor kanaatim geldi.

Evet, evvelâ başta

1 لاٰ اِكْرَاهَ فِى (الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ) cümlesi, makam-ı cifrî ve ebcedî ile bin üç yüz elli (1350) tarihine parmak basar ve mânâ-yı işârî ile der: Gerçi o tarihte, dini, dünyadan tefrik ile dinde ikraha ve icbara ve mücahede-i diniyeye ve din için silâhla cihada muarız olan hürriyet-i vicdan, hükümetlerde bir kanun-u esasî, bir düstur-u siyasî oluyor ve hükümet, lâik cumhuriyete döner. Fakat ona mukàbilmânevî bir cihad-ı dinî, iman-ı tahkikî kılıcıyla olacak. Çünkü, dindeki rüşd-ü irşad ve hak ve hakikati gözlere gösterecek derecede kuvvetli burhanları izhar edip tebyin vetebeyyün eden bir nur Kur’ân’dan çıkacak diye haber verip bir lem’a-i i’caz gösterir.

Hem, tâ

2 خَالِدُونَ kelimesine kadar, Risale-i Nur’daki bütün muvazenelerin aslı,menbaı olarak aynen o muvazeneler gibi mükerreren nur ve zulümat ve iman ve karanlıkları karşılaştırmasıyla gizli bir emaredir ki, o tarihte bulunan cihad-ı mânevîmübarezesinde büyük bir kahraman “Nur” namında Risale-i Nur’dur ki, dinde bulunan yüzer tılsımları keşfeden onun mânevî elmas kılıcı, maddî kılıçlara ihtiyaç bırakmıyor.

[NOT]Dipnot-1 “Dinde zorlama yoktur; doğruluk sapıklıktan, îman küfürden iyice ayrılmıştır.” Bakara Sûresi, 2:256.

Dipnot-2 “Ebediyen kalıcıdırlar.” Bakara Sûresi, 2:257.[/NOT]

Birinci Harb-i Umumî: (bk. bilgiler – Birinci Dünya Savaşı)	bilfiil: fiilen, gerçekte
cihad: din uğrunda çaba harcama	cihad-ı dinî: dinî mücadele
cihad-ı mânevî: mânevî cihad, mücadele	düstur-u siyasî: siyasî düstur, prensip
ehl-i iman: iman edenler, mü’minler	ehl-i küfür: inkârcılar, inanmayanlar
emare: belirti, işaret	hürriyet-i vicdan: vicdan hürriyeti
icbar: zorlama	ihtar etmek: hatırlatmak
ikrah: zorlama	iman-ı tahkîki: inandığı şeylerin aslını, esâsını bilerek inanma; sarsılmaz iman
izhar etmek: göstermek, ortaya çıkarmak	kanun-u esasî: temel kanun, Anayasa
keşfetme: ortaya çıkarma	lem’a-i i’câz: mu’cizelik parıltısı
makam-ı cifrî ve ebcedî: ebced hesabı ve cifir ilmine göre harflerin aldığı sayısal değer	menba: kaynak
muahede: iki ya da daha çok devlet arasında yapılan antlaşma	muarız olmak: karşı gelmek
mukàbil: karşılık	muvazene: karşılaştırma, ölçme, tartma
mânâ-yı işârî: işaretlerle ifade edilen mânâ	mübareze: mücadele, karşı koyma, çarpışma
mücahede-i diniye: dinle ilgili mücadele	mücahede-i mâneviye: mânevi mücadele, cihad etme
mükerreren: defalarca, tekrarla	münasebet: bağlantı, ilişki
nam: ad	nokta-i istinad: dayanak noktası
rüşd-ü irşad: mükemmel bir şekilde doğru yola sevk etmek	tebeyyün: meydana çıkma, görünme
tebyin: açıkça anlatma, gösterme, meydana çıkarılma	tefrik: ayırma
tevafuk: denk gelme, uygunluk	tılsım: sır, gizem, çözülmesi zor konu
zulümat: karanlıklar	âlem-i İslâm: İslâm dünyası

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 117

Evet, hadsiz şükürler olsun ki, yirmi senedir Risale-i Nur bu ihbar-ı gaybı ve lem’a-ı i’câzı bilfiil göstermiştir. Ve bu sırr-ı azîm içindir ki, Risale-i Nur şakirtleri dünya siyasetine ve cereyanlarına ve maddî mücadelelerine karışmıyorlar ve ehemmiyet vermiyorlar ve tenezzül etmiyorlar. Ve hakikî şakirtleri, en dehşetli bir hasmına ve hakaretli tecavüzüne karşı ona der:

“Ey bedbaht! Ben seni idam-ı ebedîden kurtarmaya ve fâni hayvaniyetin en süflî veelîm derecesinden bir bâki insaniyet saadetine çıkarmaya çalışıyorum; sen benim ölümüme ve idamıma çalışıyorsun. Senin bu dünyada lezzetin pek az, pek kısa; ve âhirette ceza ve belâların pek çok ve pek uzundur. Ve benim ölümüm bir terhistir. Haydi def ol! Seninle uğraşmam, ne yaparsan yap!” der. O zâlim düşmanına hiddet değil, belki acıyor, şefkat ediyor, “Keşke kurtulsaydı” diyerek ıslahına çalışır.


Sâniyen: [(وَيُؤْمِنْ بِاللهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ) (بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقٰى)]

1
Bu iki kudsî cümleler, kuvvetli münasebet-i mâneviye ile beraber makam-ı cifrî ve ebcedî hesabıyla, birincisi Risaletü’n-Nur’un ismine, ikincisi onun tahakkukuna vetekemmülüne ve parlak fütuhatına mânen ve cifren tam tamına tetâbukları biremâredir ki, Risaletü’n-Nur bu asırda, bu tarihte bir urvetü’l-vüskadır. Yani çokmuhkem, kopmaz bir zincir ve bir hablullahtır. Ona elini atan yapışan, necat bulur diye mânâ-yı remziyle haber verir.

Sâlisen:

2 (اَللهُ) وَلِىُّ الَّذِينَ اٰمَنُوا cümlesi hem mânâ, hem cifirle Risaletü’n-Nur’a birremzi var. Şöyle ki:...[Bu makamda perde indi, yazmaya izin verilmedi. Başka zamana tehir edildi.]HAŞİYE-1

​

Dipnot-1 “Ve kim Allah’a îman ederse, işte o (...) yapışmıştır. Sapa sağlam bir kulpa...” Bakara Sûresi, 2:256.

Dipnot-2 “Allah imân edenlerin dostu ve yardımcısıdır.” Bakara Sûresi, 2: 257.

Haşiye-1 Bu nüktenin bâki kısmı şimdilik yazdırılmadığının sebebi, bir derece dünyaya, siyasete temasıdır. Biz de bakmaktan memnuuz. Evet, اِنَّ اْلاِنَسَانَ لَيَطْغٰى bu tâğûta bakar ve baktırır. (“Muhakkak ki insan azgınlaşır” Alâk Sûresi, 96:6) Said Nursî

bedbaht: kötü bahtlı, talihsiz	bilfiil: fiilen, gerçekte
bâki: kalıcı, devamlı; geri kalan	cereyan: akım
cifir: (bk. bilgiler – Cifir İlmi)	cifren: cifir ilmine göre
dehşetli: korkunç, ürkütücü	elîm: acıklı, üzücü
emâre: âlâmet, işâret	fâni: geçici, ölümlü
fütûhât: fetihler, zaferler	hablullah: Allah’ın sağlam ipi
hadsiz: sınırsız	hakikî: gerçek, doğru
hasm: düşman	hayvaniyet: hayvanlık
haşiye: dipnot, açıklayıcı not	idam-ı ebedî: dirilmemek üzere sonsuz yok oluş
ihbar-ı gayb: gayb âleminden gelen haber	insaniyet: insanlık
kudsî: her türlü kusur ve noksandan uzak, kutsal	lem’a-i i’câz: mu’cizelik parıltısı
makam-ı cifrî ve ebcedî: ebced ve cifir ilmine göre verilen sayısal değer	memnu: yasaklanmış men edilmiş
muhkem: sağlam	mânen: mânevî olarak
mânâ-yı remzî: işaretle, rumuzla bildirilen gizli mânâ	münasebet-i mâneviye: mânevi bağlantı, ilişki
necat: kurtuluş	remz: ince işaret
saadet: mutluluk	sâlisen: üçüncü olarak
sâniyen: ikinci olarak	süflî: alçak, aşağılık
sırr-ı azîm: büyük sır	tahakkuk: gerçekleşme
tağut: ibadet edilen bâtıl şey, put; azgın idareci	tehir etmek: ertelemek, sonraya bırakmak
tekemmül: mükemmelleşme, olgunlaşma	terhis: göreve son verme
tetabuk: uygunluk	urvetü’l-vüska: kopmaz sağlam kulp
şakirt: öğrenci

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 118

Risale-i Nur kahramanı Hüsrev’in Meyvenin On Birinci Meselesi münasebetiyle yazdığı mektubun bir parçasıdır.


بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

1 وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

2

Esselâmü Aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekâtühü.

Çok mübarek, çok kıymettar, çok sevgili Üstadımız Efendimiz,

Millet ve memleket için çok büyük güzellikleri ihtiva eden Meyve, Dokuz Meselesi ile, dehşetli bir zamanda, müthiş âsiler içinde en büyük düşmanlar arasında hayret-feza bir surette şakirtlerine necat vermeye vesile olmakla kalmamış. Onuncu ve On Birinci Meseleleri ile, hususuyla Nur’un şakirtlerini hakikat yollarında alkışlamış ve gidecekleri hakiki mekânları olan kabirdeki ahvallerinden ve herkesi titreten ve bilhassa ehl-i gaflet için çok korkunç, çok elemli, çok acıklı bir menzil olan toprak altında, göreceği ve konuşacağı melâikelerle konuşmayı ve refakati sevdirerek bu mekâna daha çok ünsiyet izhar etmekle, bu korkulu ilk menzil hakkındaki fevkalhadkorkularımızı tâdil etmiş, nefes aldırmış. Hususiyle o âlemin nuranî hayatını benim gibi göremeyenlerin ellerinde, şuââtı yüz binlerle senelik mesafelere uzanan bir elektrik lâmbası hükmüne geçmiş. Hem de daima koklanılacak nümunelik bir çiçek bahçesi olmuştur.

Evet, biz sevgili üstadımıza arz ediyoruz ki, hergün dersini hocasına okuyan bir talebe gibi, Nurdan aldığımız feyizlerimizi, her vakit için sevgili üstadımıza arz edelim. Fakat sevgili üstadımız şimdilik konuşmalarını tatil buyurdular.

Ey aziz Üstadım,

Risale-i Nur’un hakikati ve Meyvenin güzelliği ve çiçeğinin feyzi, beni minnettârâne, bir parça memleketim namına konuşturmuş ve benim gibi konuşan çok kalblere hayat vermiş. Şimdi muhitimizde Risale-i Nur’a karşı atılan adımlar ve uzatılan eller, Meyvenin on birinci çiçeği ile daha çok metanet kesb etmiş, inkişafetmiş, faaliyete başlamıştır.

Çok hakir talebeniz Hüsrev


[NOT]Dipnot-1 Her türlü noksandan uzak olan Allah’ın adıyla.

Dipnot-2 “Kâinatta hiçbir şey yoktur ki Allah’ı hamd ile tesbih etmesin.” İsrâ Sûresi, 17:44.[/NOT]

Esselâmü Aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekâtühü: Allah’ın selâmı rahmeti ve bereketi sizlerin üzerine olsun	Hüsrev: (bk. bilgiler – Hüsrev Altınbaşak)
ahval: haller	aziz: çok değerli, izzetli
dehşetli: korkunç, ürkütücü	ehl-i gaflet: âhirete, Allah’ın emir ve yasaklarına karşı duyarsız olan kimseler
elemli: acılı, üzüntülü	fevkalhad: haddin, sınırın üstünde
feyz: ilham, bereket	hakir: hor ve değersiz
hayretfezâ: hayret verici, şaşırtıcı	hususuyla: özelliğiyle
ihtiva etmek: içermek	inkişaf etmek: açığa çıkmak
izhar etmek: göstermek, ortaya çıkarmak	kesb etmek: kazanmak
kıymettar: kıymetli, değerli	melâike: melekler
menzil: durak, yer	metanet: sağlamlık
minnetterâne: minnet ve şükran duyarak	muhit: çevre, taraf
mübarek: bereketli, hayırlı	münasebet: ilişki, bağlantı
nam: ad	necat: kurtuluş
nuranî: nurlu, aydınlık	nümune: örnek, misal
refakat: arkadaşlık	suret: biçim, şekil
tatil buyurmak: bir şeyi kesip ara vermek	tâdil etmek: normalleştirmek, düzeltmek
ünsiyet: alışkanlık, âşinalık	şakirt: öğrenci
şuâât: nurlar, ışıklar

 

[TaLHa]

Birinci Kısım - Sayfa 119

Isparta’daki umum Risale-i Nur talebeleri namına Ramazan tebrikimünasebetiyle yazılmış ve on üç fıkra ile tâdil edilmiş bir mektuptur


بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

1 وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

2

Ey âlem-i İslâmın dünya ve âhirette selâmeti için Kur’ân’ın feyziyle ve Risale-i Nur’un hakikatiyle ve sadık şakirtlerin himmetiyle mübarek gözlerinden yaş yerine kan akıtan,

Ve ey fitne-i âhirzamanın şu dağdağalı ve fırtınalı zamanında Hazret-i EyyûbAleyhisselâmdan ziyade hastalıklara, dertlere giriftâr olan ve Kur’ân’ın nuruyla ve Risale-i Nur’un burhanlarıyla ve şakirtlerin gayretiyle âlem-i İslâmın maddî ve mânevî hastalıklarını Hekîm-i Lokman gibi tedaviye çalışan,

Ve ey mübarek ellerinde mevcut olan Nur parçalarının hak ve hakikat olduğunu Kur’ân’ın otuz üç âyetiyle ve keramet-i Aleviye ve Gavsiye ile ispat eden,

Ve ey kendisi hasta ve ihtiyar ve zayıf ve gayet acınacak bir halde olduğuna göre herkesten ziyade âlem-i İslâma can feda eder derecesinde acıyarak, kendine fenalıketmek isteyenlere Kur’ân’ın hakikatiyle ve Risale-i Nur’un hüccetleriyle, Nur talebelerinin sadakatlarıyla hayırlı dualar ve iyilik etmek ile karşılayan,

Ve yazdığı mühim eserlerinden Âyetü’l-Kübrânın tab’ıyla kendi zâtına ve talebelerine gelen musibette hapishanelere düşen ve o zindanları Kur’ân’ın irşadıyla ve Risale-i Nur’un dersiyle ve şakirtlerin iştiyakıyla bir medrese-i Yusufiyeye çeviren ve bir dershane yapan ve içimizde bulunan cahil olanların hepsini Kur’ân’ı o dershanede hatmettirerek çıkaran ve o musibette Kur’ân’ın kuvve-i kudsiyesiyle ve Risale-i Nur’un tesellîsiyle ve kardeşlerin tahammülleriyle, ihtiyar ve zayıf olduğu halde bütün ağırlıklarımızı ve yüklerimizi üzerine alan ve yazdığı Meyve ve Müdafaanâme risaleleriyle Kur’ân-ı Mucizü’l-Beyânın i’câzıyla

[NOT]Dipnot-1 Her türlü noksandan uzak olan Allah’ın adıyla.

Dipnot-2 “Kâinatta hiçbir şey yoktur ki Allah’ı hamd ile tesbih etmesin.” İsrâ Sûresi, 17:44.[/NOT]

Aleyhisselâm: Allah’ın selâmı onun üzerine olsun	Hazret-i Eyyûb: [bk. bilgiler – Eyyûb (a.s.)]
Hekîm-i Lokman: (bk. bilgiler – Lokman Hekim)	Isparta: (bk. bilgiler)
Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan: açıklamalarıyla ve anlatımıyla benzerini yapmakta akılları âciz bırakan, mu’cize olan Kur’ân	burhan: kuvvetli delil, kanıt
dağdağa: karışıklık, gürültü	fenalık: kötülük
feyziyle: ilhamıyla, bereketiyle	fitne-i âhirzaman: âhirzaman fitnesi
fıkra: bölüm, kısım	gayet: son derece
gayret: hamiyet, şeref, haysiyet	giriftar: tutulmuş, yakalanmış
hakikat: gerçek	himmet: çalışma, gayret gösterme
hüccet: delil	irşad: doğru yol gösterme
iştiyak: arzu, istek	keramet-i Aleviye ve Gavsiye: Hz. Ali ve Şeyh Abdulkadir Geylânî’nin kerâmeti
kuvve-i kudsiye: kutsal güç, mânevî kuvvet	medrese-i Yusufiye: Hz. Yusuf’un (a.s.) hapiste kalmasına benzetilerek, iman ve Kur’ân hizmetinden dolayı tutuklananların hapsedildiği yer mânâsında hapishane
mevcut: var	musibet: belâ, dert, felâket
mübarek: bereketli, hayırlı	münasebet: ilişki, bağlantı
namına: adına	sadâkat: bağlılık, doğruluk
sadık: doğru	selâmet: esenlik, rahatlık
tab’: basma, çoğaltma	tahammül: dayanma, katlanma
tâdil etmek: düzeltmek	umum: bütün
ziyade: çok, fazla	Âyetü’l-Kübrâ: en büyü delil; Risale-i Nur Külliyatı’ndan Yedinci Şuâ
âlem-i İslâm: İslâm dünyası	şakirt: öğrenci