Beşinci Mektub

[Ukbaa]

Beşinci Mektup

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

1

وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ 2
​

SİLSİLE-İ Nakşînin kahramanı ve bir güneşi olan İmam-ı Rabbânî (r.a.), Mektubat’ında demiş ki:

“Hakaik-i imaniyeden bir meselenin inkişafını, binler ezvak ve mevâcid ve kerâmâta tercih ederim.”

3

Hem demiş ki: “Bütün tariklerin nokta-i müntehâsı, hakaik-i imaniyenin vuzuh ve inkişafıdır.”

4

Hem demiş ki: “Velâyet üç kısımdır. Biri velâyet-i suğrâ ki, meşhur velâyettir; biri velâyet-i vustâ, biri velâyet-i kübrâdır.

Velâyet-i kübrâ ise, verâset-i nübüvvet yoluyla, tasavvuf berzahına girmeden, doğrudan doğruya hakikate yol açmaktır.”

5

Hem demiş ki: “Tarîk-i Nakşîde iki kanatla sülûk edilir. Yani, hakaik-i imaniyeye sağlam bir surette itikad etmek ve ferâiz-i diniyeyi imtisal etmekle olur. Bu iki cenahta kusur varsa o yolda gidilmez.”

6

Öyle ise, tarik-i Nakşînin üç perdesi var:

Birisi ve en birincisi ve en büyüğü: Doğrudan doğruya hakaik-i imaniyeye hizmettir ki, İmam-ı Rabbânî de (r.a.) âhir zamanında ona sülûk etmiştir.

İkincisi: Ferâiz-i diniyeye ve Sünnet-i Seniyyeye tarîkat perdesi altında hizmettir.


[NOT]Dipnot-1 Her türlü noksan sıfatlardan yüce olan Allah’ın adıyla.

Dipnot-2 “Hiçbir şey yoktur ki Allah’ı hamd ile tesbih etmesin.” İsrâ Sûresi, 17:44.

Dipnot-3 İmam-ı Rabbânî, el-Mektûbât, 1:182 (210. Mektup).

Dipnot-4 İmam-ı Rabbânî, el-Mektûbât, 1:182 (210. Mektup).

Dipnot-5 İmam-ı Rabbânî, el-Mektûbât, 1:240 (260. Mektup).

Dipnot-6 İmam-ı Rabbânî, el-Mektûbât, 1:87 (75. Mektup), 1:98 (91. Mektup) 1:99 (94. Mektup).[/NOT]

Sünnet-i Seniyye: Peygamberimizin söz, fiil ve hareketlerine dayanan yüce prensipler (bk. s-n-n)	Tarîk-i Nakşî: Buharalı Muhammed Bahaüddin Nakşibendi Hazretleri tarafından kurulan, gizli zikre dayanan tarikat (bk. bilgiler – Şâh-ı Nakşibend)
berzah: geçit, aralık, perde	cenâh: kanat
ezvak: zevkler; mânevî lezzetler	ferâiz-i diniye: dinin kesin emirleri; Allah tarafından yapılması kesin olarak emredilen şeyler
hakaik-i imâniye: iman hakikatleri (bk. ḥ-ḳ-ḳ; e-m-n)	hakikat: doğru, gerçek (bk. ḥ-ḳ-ḳ)
imtisal: uyma, yerine getirme	inkişaf: açığa çıkma, gelişme (bk. k-ş-f)
itikad etmek: inanmak	kerâmât: kerâmetler; Allah’ın bir ikramı olarak, Onun sevgili kullarında görünen olağanüstü hal ve hareketler (bk. k-r-m)
mevâcid: vecd halleri, kalbe zevk veren haller	nokta-i müntehâ: son nokta
silsile-i Nakşî: Nakşibendî tarikatının silsilesi, halifeler zinciri	suret: biçim, şekil (bk. ṣ-v-r)
sülûk: mânevî yol alma	tarik: mânevî yol (bk. ṭ-r-ḳ)
tarikat: mânevî ilerlemeye götüren yol (bk. ṭ-r-ḳ)	tasavvuf: kalbi, dünyanın gelip geçici işlerinden ayırıp, Allah sevgisi ile bağlama; tarikat ehli olma
velâyet: velîlik (bk. v-l-y)	velâyet-i kübrâ: en büyük velîlik (bk. v-l-y; k-b-r)
velâyet-i suğrâ: küçük derecedeki velîlik (bk. v-l-y)	velâyet-i vustâ: orta derecedeki velîlik (bk. v-l-y)
veraset-i nübüvvet: peygamberin vârisliği makamı (bk. n-b-e)	vuzuh: açıklık, açık ve anlaşılır şekilde olma
âhir: son (bk. e-ḫ-r)	İmam-ı Rabbânî: (bk. bilgiler)

 

[Ukbaa]

Cevap: Beşinci Mektub - Sayfa 48

Üçüncüsü: Tasavvuf yoluyla emrâz-ı kalbiyenin izalesine çalışmak, kalb ayağıyla sülûk etmektir. Birincisi farz, ikincisi vacip, bu üçüncüsü ise sünnet hükmündedir.

Madem hakikat böyledir. Ben tahmin ediyorum ki, eğer Şeyh Abdülkàdir Geylânî (r.a.) ve Şah-ı Nakşibend (r.a.) ve İmam-ı Rabbânî (r.a.) gibi zâtlar bu zamanda olsaydılar, bütün himmetlerini, hakaik-i imaniyenin ve akaid-i İslâmiyenin takviyesine sarf edeceklerdi. Çünkü saadet-i ebediyenin medarı onlardır. Onlarda kusur edilse, şekavet-i ebediyeye sebebiyet verir. İmansız Cennete gidemez; fakat tasavvufsuz Cennete giden pek çoktur. Ekmeksiz insan yaşayamaz, fakat meyvesiz yaşayabilir. Tasavvuf meyvedir, hakaik-i İslâmiye gıdadır. Eskiden kırk günden tut, tâ kırk seneye kadar bir seyr ü sülûk ile bazı hakaik-i imaniyeye ancak çıkılabilirdi. Şimdi ise, Cenâb-ı Hakkın rahmetiyle, kırk dakikada o hakaike çıkılacak bir yol bulunsa, o yola karşı lâkayt kalmak elbette kâr-ı akıl değil. İşte, otuz üç adet Sözler, böyle Kur’ânî bir yolu açtığını, dikkatle okuyanlar hükmediyorlar.

Madem hakikat budur. Esrar-ı Kur’âniyeye ait yazılan Sözler, şu zamanın yaralarına en münasip bir ilâç, bir merhem ve zulümatın tehacümatına maruz heyet-i İslâmiyeye en nâfi bir nur ve dalâlet vâdilerinde hayrete düşenler için en doğru bir rehber olduğu itikadındayım.

Bilirsiniz ki, eğer dalâlet cehaletten gelse, izalesi kolaydır. Fakat dalâlet fenden ve ilimden gelse, izalesi müşküldür. Eski zamanda ikinci kısım binde bir bulunuyordu. Bulunanlardan ancak binden biri irşadla yola gelebilirdi. Çünkü, öyleler kendilerini beğeniyorlar. Hem bilmiyorlar, hem kendilerini bilir zannediyorlar. Cenâb-ı Hak şu zamanda, i’câz-ı Kur’ân’ın mânevî lemeâtından olan malûm Sözleri, şu dalâlet zındıkasına bir tiryak hâsiyetini vermiş tasavvurundayım.

اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى

1
Said Nursî


​

​

[NOT]

Dipnot-1 Bâkî olan sadece Odur.

[/NOT]

Kur’ânî: Kur’ân’a ait	akaid-i İslâmiye: İslâm dininin esasları, inançları (bk. s-l-m)
dalâlet: hak yoldan sapkınlık, inançsızlık (bk. ḍ-l-l)	emrâz-ı kalbiye: kalbî hastalıklar
esrar-ı Kur’âniye: Kur’ân’ın sırları	farz: Allah tarafından yapılması kesin olarak emredilen şey
hakaik: hakikatler (bk. ḥ-ḳ-ḳ)	hakaik-i imâniye: iman hakikatleri (bk. ḥ-ḳ-ḳ; e-m-n)
hakaik-i İslâmiye: İslâmın hakikatleri (bk. ḥ-ḳ-ḳ; s-l-m)	hakikat: doğru, gerçek (bk. ḥ-ḳ-ḳ)
hayret: şaşkınlık	heyet-i İslâmiye: İslâm topluluğu, Müslümanlar (bk. s-l-m)
himmet: ciddî gayret, çalışma	hâsiyet: özellik
irşad: doğru yolu gösterme, uyarma (bk. r-ş-d)	itikad: inanç
izale: giderme, ortadan kaldırma	i’câz-ı Kur’ân: Kur’ân’ın mu’cize oluşu (bk. a-c-z)
kâr-ı akıl: aklın kabul edeceği iş	lemeât: parıltılar
lâkayt: duyarsız, ilgisiz	malûm: bilinen (bk. a-l-m)
maruz: uğrama, tesirinde kalma	medar: sebep, vesile
münasip: uygun (bk. n-s-b)	müşkül: zor
nâfi: faydalı, yararlı	rahmet: şefkat, merhamet, ihsan (bk. r-ḥ-m)
saadet-i ebediye: sonsuz mutluluk (bk. e-b-d)	sarf etmek: harcamak (bk. ṣ-r-f)
seyr ü sülûk: İlâhî hakikatlere ulaşmak için bir rehberin öncülüğünde çıkılan mânevî yolculuk	sülûk: mânevî yol alma
sünnet: Peygamberimizin söz, fiil ve hareketlerine dayanan yüce prensipler (bk. s-n-n)	takviye: kuvvetlendirme
tasavvuf: kalbi, dünyanın gelip geçici işlerinden ayırıp, Allah sevgisi ile bağlama; tarikat ehli olma	tasavvur: düşünce (bk. ṣ-v-r)
tehacümat: hücumlar	tiryak: derman, ilaç
vâcib: dinî bakımdan yapılması şart ve kesin olan emir (bk. v-c-b)	zulümat: karanlıklar (bk. ẓ-l-m)
zındıka: dinsizlik, inançsızlık	İmam-ı Rabbânî: (bk. bilgiler)
Şah-ı Nakşibend: (bk. bilgiler)	Şeyh Abdülkàdir Geylânî: (bk. bilgiler – Abdülkâdir-i Geylânî (k.s.))
şekavet-i ebediye: sonsuz sıkıntı ve mutsuzluk (bk. e-b-d)