Kusurlu, hatalı bir arkadaşınızın yanlışlarını yumuşaklıkla, hürmet ve tevazü ile yanlız ona söyleyiniz. Kabullenmezse dahi, ikinci bir kimseye onun hakkında gıybet etmeyiniz. Birisinin kusurunu, kusurunu düzelteceğim diye etrafa yaymak, şahsi kin, garaz, nefsin karışması gibi hâllerin zorlamasının neticesidir. Veyahut fayda veriyorum zannıyla zararların üremesine sebep olan bir safdillik ve bilememezlikdir. Başkalarına yaymak değil, daima ve daima ona söylemektir. Söylerken de, "Acaba, hakikaten ve bizzat nefsülemirde hata mıdır? Yoksa benim fikrime, görüşüme göre mi hatalıdır?" diye insan kendini murakabe etmelidir.
Zübeyir Gündüzalp
Son düzenleme: