zamanın birinde memleketin birinde çok sevilen bir şeyh yaşarmış.Bu şeyh talebeleriyle dersler yapar onlara ilmini aktarmaya çalışırmış.Gel zaman git zaman o diyarda başka bir şeyhin ünü yayılmaya ve insanlar o nun dergahına akın etmeye başlamış. ilk zamanlar şeyh bunu yadırgamasada ister istemez merak etmeye başlamış insanlar neden bu zata bu kadar teveccuh ediyorlar diye.
talebeleriyle birlikte o yüce zat'ı ziyaret etmeye karar vermiş ve yola çıkmışlar.Dergaha vardıklarında çok büyük bir hürmet ve ikramla karşılanmışlar .Bir süre sonra dersi bitiren şeyh yanlarına gelmiş baya bir hasbi hal edildikten sonra ziyarete giden şeyh anlatmaya başlamış:--
___EY ALLAH DOSTU biz nice zamandır sizin methinizi duyarız insanlar akın akın buraya geliyorlar ilminizden şek ve şüphemiz yoktur fakat bu derece teveccuhun muhakkakki daha ziyade sebebleri vardir..Nedir size insanları bu derece bağlayan ?
O yüce zat tebessüm eder ve talebelerine bir sofra kurmalarını söyler hemen bir sofra kurulur .şeyh ziyaretçisi olan alimin talebelerini sofraya davete eder.
BESMELEYLE otururler sofraya tam yiyecekler birde bakarlarki kaşıkların boyu neredeyse bir metre tabi saygıdan birşey diyemez alırlar ellerine bu
uzun kaşıkları fakat heyhat yemek ne mumkun agızlarına denk getirecekler diye heryere döker sacarlar fakat bir türlü yemeyi başaramazlar.
Bu sefer ortalık temizlenir ve şeyh öğrencilerine yeni bir sofra kurulmasını söyler .Hemen yeni sofra gelir bu defa evsahibi şeyh talebelerini
sofraya çagırır otururlar ..Alırlar ellerine kaşıkları ve daldırırlar yemege yemegi kaşıgına alan karşısındaki arkadaşının ağzına koymaya başlar ve bir güzel karınlarını doyurup sofradan kalkarlar...
şeyh ziyaretcisi olan alime bakar ve derki:
____işte bizim yaptığımız sizden farklı hiçbirşey yoktuR...sadece ÖNCE SEN deriz .........
