Brenda yamac tirmanisi yapmak isteyen genc bir kadindi.Bir gun
cesaretini toplayarak bir grup
tirmanisina katildi. Tirmanacaklari yere
vardiklarinda, neredeyse duvar gibi dik, buyuk ve
kayalik bir yamac cikti karsilarina.Tum
korkularina ragmen, Brenda azimliydi, emniyet kemerini
takti, ipi yakaladi ve kayanin dik yuzune tirmanmaya
basladi. Bir sure tirmandiktan sonra,
nefeslenebilecegi bir oyuk buldu..Orada asili
dururken, gruptan yukarida ipi tutan kisi dalginliga
duserek, ipi gevsetiverdi. Aniden bosalan ip, hizla
Branda'nin gozune carparak lensinin dusmesine neden
oldu, lens cok kucuktu ve bulunmasi neredeyse
imkansizdi.
Lens yamacin ortasinda bir yerlerde kalmisti ve Brenda
artik bulanik goruyordu. Umitsizlik icinde lensini
bulmasi icin Allah'a dua edebilirdi
yalnizca.. Ve icten ice dusunup dua etmeye basladi.
"Allah'im! Sen bu anda buradaki tum daglari gorursun.
Bu daglar uzerindeki her bir tasi ve yapragi bildigin
gibi, benim lensimin yerini de biliyorsun.
Onu bulmama yardim et." Patikalardan yuruyerek asagi
indiler. Asagi da, tirmanmak uzere oraya dogru gelen
yeni bir grup gorduler. Iclerinden biri "Aranizda
lens kaybeden var mi?" diye bagirdi.
Brenda'nin sonradan ogrendigine gore, lensi bir
karinca tasiyordu ve karinca yurudukce yavasca kayanin
uzerinde hareket edip parlayan lens kizlarin
dikkatini cekmisti. Eve donduklerinde Brenda lensini
nasil bulduklarini babasina anlatacak ve bir
karikaturcu olan babasi da ,agziyla lens tasiyan bir
karinca resmi cizerek, karincanin uzerindeki baloncuga
sunlari yazacakti:
"Allah'im! Bu nesneyi neden tasidigimi bilemiyorum.
Bunu yiyemem ve neredeyse tasiyamayacagim kadar da
agir. Ama istedigin sadece bunu tasimamsa, senin icin
tasiyacagim..."
"BU YUKU NIYE TASIYORUM"
demeyin.....mutlaka bir anlami vardır
cesaretini toplayarak bir grup
tirmanisina katildi. Tirmanacaklari yere
vardiklarinda, neredeyse duvar gibi dik, buyuk ve
kayalik bir yamac cikti karsilarina.Tum
korkularina ragmen, Brenda azimliydi, emniyet kemerini
takti, ipi yakaladi ve kayanin dik yuzune tirmanmaya
basladi. Bir sure tirmandiktan sonra,
nefeslenebilecegi bir oyuk buldu..Orada asili
dururken, gruptan yukarida ipi tutan kisi dalginliga
duserek, ipi gevsetiverdi. Aniden bosalan ip, hizla
Branda'nin gozune carparak lensinin dusmesine neden
oldu, lens cok kucuktu ve bulunmasi neredeyse
imkansizdi.
Lens yamacin ortasinda bir yerlerde kalmisti ve Brenda
artik bulanik goruyordu. Umitsizlik icinde lensini
bulmasi icin Allah'a dua edebilirdi
yalnizca.. Ve icten ice dusunup dua etmeye basladi.
"Allah'im! Sen bu anda buradaki tum daglari gorursun.
Bu daglar uzerindeki her bir tasi ve yapragi bildigin
gibi, benim lensimin yerini de biliyorsun.
Onu bulmama yardim et." Patikalardan yuruyerek asagi
indiler. Asagi da, tirmanmak uzere oraya dogru gelen
yeni bir grup gorduler. Iclerinden biri "Aranizda
lens kaybeden var mi?" diye bagirdi.
Brenda'nin sonradan ogrendigine gore, lensi bir
karinca tasiyordu ve karinca yurudukce yavasca kayanin
uzerinde hareket edip parlayan lens kizlarin
dikkatini cekmisti. Eve donduklerinde Brenda lensini
nasil bulduklarini babasina anlatacak ve bir
karikaturcu olan babasi da ,agziyla lens tasiyan bir
karinca resmi cizerek, karincanin uzerindeki baloncuga
sunlari yazacakti:
"Allah'im! Bu nesneyi neden tasidigimi bilemiyorum.
Bunu yiyemem ve neredeyse tasiyamayacagim kadar da
agir. Ama istedigin sadece bunu tasimamsa, senin icin
tasiyacagim..."
"BU YUKU NIYE TASIYORUM"
demeyin.....mutlaka bir anlami vardır