Bahar kendi gelmeden önce de müjdecilerini gönderir bize. Baharın müjdecisi cemrelerdir. Cemre bir su damlası değildir; ama biz kafamızda cemreyi hep bir su damlası gibi düşünürüz. Sanki o minicik su damlası, önce havaya düşer, havayı ısıtır; sonra suya düşer, suyu ısıtır; en sonunda da toprağa düşer, toprağı ısıtır. "
Kışın soğuk, kısa günlerinde, uzun gecelerinde kurduğumuz bahar düşleri artık gerçeğe dönüyor. Bahar geliyor. “Mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır” dese de büyüklerimiz, aslında mart ayı baharın ilk ayı. Mart, nisan ve mayıs ayları bahar mevsiminin güzelliklerini içinde toplayan, sonra da bize sunan aylar…
Hele nisan en sevimli çocuğudur baharın… Renkler en güzel oyunlarını nisanla oynar. En güzel yağmurlar nisanda yağar, gökyüzünü eleğimsağmalarla süsler güneş ve yağmur. Bahar bize yeniden dirilmeyi, canlanmayı anlatır. Tabiat kışla birlikte bir kenara bıraktığı yeşil elbisesini tekrar çıkarır sandığından. Hiç solmamıştır elbisesi, renklerinden hiçbir şey kaybetmemiştir. Ve yeniden giyinir. Ve yeniden çıkar gelir bahar kışın ortasından. En renkli ve en güzel elbisesiyle…
Bahar kendi gelmeden önce de müjdecilerini gönderir bize. Baharın müjdecisi cemrelerdir. Cemre bir su damlası değildir; ama biz kafamızda cemreyi hep bir su damlası gibi düşünürüz. Sanki o minicik su damlası, önce havaya düşer, hava ısınır; sonra suya düşer, suyu ısıtır; en sonunda da toprağa düşer, toprağı ısıtır.
Cemre nedir?
Cemre kelimesi çok eski zamanlardan beri kullanılan bir kelime. Anlamı ‘kor haline gelmiş ateş, köz.’ Köz, yani kıpkırmızı ateş… Büyüklerimiz cemre yerine bazen “cemile” kelimesini de kullanır. Cemre ya da cemile düşmesi baharın gelmek üzere olduğunu haber verir. Eskiden büyüklerimiz yapacakları işleri buna göre ayarlarlarmış. Mesela toprak ısınmadan atılan bir tohum yeşermez. Bu yüzden dedelerimiz, babalarımız, özellikle çiftçilikle uğraşan büyüklerimiz cemre ve buna benzer olayları dikkatle takip eder, işlerini buna göre ayarlarlarmış.
Cemre düşmesi ne demektir?
Zamanı geldiğinde cemre düştü deriz. Düşen bir şey var mıdır, ne nereye düşmüştür? Bu söz söylendiğinde bizler, tabii olarak bir şeyin bir yere düştüğünü düşünürüz. Ama büyüklerimiz aslında pek görünmeyen bu olayı, aklımızın daha kolay kavrayabilmesi için böyle söylüyorlar. Biz de, ateş anlamına gelen cemrenin havaya düşmesini, sanki havaya bir ateş değmiş gibi düşünebiliriz. Ateş değer, yani cemre düşer, hava ısınır. ‘Cemre’nin havaya düşmesi ile hava sıcaklığının arttığı düşünülür. Birinci cemre düştüğü zaman havalar ısınmaya başlar, ikinci ve üçüncü cemreler düşünce artık hava sıcaklığı iyice artmıştır.
Ben de cemre olmak istiyorum!
Cemreyi bir haberci, bir müjdeci gibi düşününce, her insanın birer cemre olabileceğini düşünebiliriz. Aslında bizler de birer cemreyiz. Kalbine çocuk sevgisi yerleşmiş, bunu tatmış bir insanın kendi çocuklarını ve diğer çocukları düşünmemesi imkânsız. İşte aslında çocuklar da anne babalarının kalbine düşen birer sevgi cemresidir. Kalbine sevgi cemresi düşen insan, insanların da kalbini ısıtmak, daha çok kalbe düşmek için dünyanın her yerine gidebilir. Belki de dünyanın dört bir yanında, İstiklal Marşı okuyan, bizim sesimizi, güzelliklerimizi dünyanın dört bir yanına taşıyan insanlar da oralara düşmüş sevgi cemreleridir.
