HİDÂYET NURUNA NASIL KAVUŞTUM?
Benim Hidâyet Nuru'na kavuşmam çok enteresandır...
1962 yılında Erzurum, Palandöken dağlarının eteğinde askerlik görevimi yapıyordum. Ateist bir arkadaş, kısa bir süre benimle samimiyet kurdu... (Hâşâ,) "-Allah diye bir şey yok, her şey kendi kendine olmuştur. Dünya ve yıldızlar Güneşten kopmuş birer parçadır. İnsanlar ve hayvanlar da sürüngenlerden tekâmül ede-ede gelişmiş varlıklardır. O günah, bu günah diye hayâtı kendimize zehir etmeyelim. Kadınlar, kızlar ve daha bir çok eğlencelerle hayatın tadını çıkaralım hayâtın zevkini alalım vs," gibi sözlerle beni îmânsızlığa sürüklemişti.
Benimle samimiyet kuran Ateist arkadaş belli ki; benden fazla tahsilliydi. Ben ilkokul mezunuydum, fazla dini bilgim de yok denecek kadar azdı. Dilimin döndüğü kadar ona cevap vermeye çalışıyordum, ama ne de olsa konuştukları beni etkilemişti... Beni, îmânsızlığa sürüklemiş, zifiri karanlıkta, küfür bataklığında bırakıp gitmişti... Bir daha da o arkadaşı göremedim...
Siz, îmânsızlığın nasıl bir şey olduğunu bilir misiniz? Onu tatmayan bilmez... İnsan inkâr karanlığına düştüğü zaman öyle bir hâlet-i ruhiye içinde oluyor ki, târif edilmez, ama ben size târif etmeye çalışayım: -Kilometrelerce yukarıda uçakta giderken uçaktan atılmışım. üzerimde paraşüt falan gibi kurtaracak bir şey de yok, son sürat düşüyorum. Artık beni kurtaracak kimse olmadığı gibi yalvarıp yakaracağım bir kimse de yok. Allah'a ve Ahiret’e de inanmıyorum. Yeniden yaratılıp cennet ve cehennem diye de bir şey olmadığına inanmışım. Allah’ı ve âhiret’i inkâr edince. Peygamberler ve âlimler de, (hâşâ) yalancı durumuna düşmüş oluyor. Dünya ve âhiret saadetini sağlayan bütün değerleri inkâr etmişim. Yüzde-yüz, yere düşüp öleceğim, binde-bir bile kurtulma ümidim yok. Elimdeki çok sevdiğim hayatım sona erecek, bir yığın gübre olacağım. Şimdi ben, kime yalvarıp, nasıl teselli bulacağım?.. İşte ben böyle bir boşluğa düşmüş, kâbus gibi bir hayâtın içindeydim. Benim nasıl bir hâleti rûhiye içinde olduğumu bilen, benim Rab-i Rahîm’im ve Hâlık-ı Kerîm’im. Benim çaresizlikler içinde kıvrandığımı görünce asker ocağında olduğum halde hem de bir Jandarma erini vasıta ederek bana bir Mürşid, bir halâskâr gönderdi... Şöyle ki: Merkez Jandarma karakolunda amcamın oğlu vardı, ara-sıra namaza gidermiş, namazda selâm verirken bir genç adamla göz-göze gelmişler. Amcamın oğlu ara-sıra fırsat buldukca câmiye gidermiş, asker olduğu halde namaza gelmesi bu genç adamın hoşuna gitmiş. Camiden çıkınca amcamın oğluyla tanışmışlar. Demiş ki: -Sen Bedîüzzaman’ı tanıyor musun?.. Risâle-i Nur’u hiç okudun mu?.. -Hayır, demiş amcamın oğlu. Peki hiç duymadın mı?.. "Nurcular ayin yaparken suç üstü yakalandı." Gibi. Aleyhindeki bazı propagandaları duyuyoruz ama. Hiç başka bilgim yok diyor. Sen gel benimle diyor, genç adam. Muâyene hânesine götürüyor. Meğerse bir Doktormuş genç adam... Ona “Sözler”i hediye etmiş. Amcamın oğlu kitabı baştan sona okuyup inceledikten sonra kitap da suç sayılacak bir tek kelime bulamayınca hayretler içinde kalmış, (Kitapların müsadere edilişinin sebebi; bazı evhamlı kişilerin ihbarı yüzünden olmuştur. Mahkemelerin araştırması sonucu, her defâsında, suç unsuruna raslanmadığından beraatle sonuçlanmıştır.) Demiş ki; ben bu kitabı amcamın oğluna da götürüp göstereyim. Kitabı koynuna koyup bir Pazar günü ilk defa benim ziyaretime geldi. Hoş geldin deyip halini hatırını sorduktan sonra: Dedi ki: -Amca oğlu sana bir müjdem var.
-Dedim; ne var, hayır ola?. -Dedi burada olmaz. Garnizondan dışarı çıkalım, araziye tenha bir yere gidelim orada göstereceğim. Ben merak ediyorum. Bizim amca oğlu bana ne gösterecek acaba diye. Neyse çıktık garnizondan dışarı tenha bir yere oturduk. Kitabı çıkarıp bana uzattı. Bak amca oğlu; hani aleyhinde bir çok propaganda yapılan Bedîüzzaman Said Nursî diye bir hoca vardı ya, işte bu onun kitapların dan birisi, ben araştırdım baktım suç sayılacak bir tek kelime bulamadım. Sen de bak bakalım bulabilecek misin, dedi... Kitabı açtım, “Bismillâhirrahmânirrahîm.” Diye başlıyor ve Diyor ki:
Devamını okumak için, bu link'e tıklayın. http://www.hidayetnuru.com/kavustum.htm
Not: Kelimelerin lügat manasını öğrenmek için; kelime üzerine çift tıklayın!..
Benim Hidâyet Nuru'na kavuşmam çok enteresandır...
1962 yılında Erzurum, Palandöken dağlarının eteğinde askerlik görevimi yapıyordum. Ateist bir arkadaş, kısa bir süre benimle samimiyet kurdu... (Hâşâ,) "-Allah diye bir şey yok, her şey kendi kendine olmuştur. Dünya ve yıldızlar Güneşten kopmuş birer parçadır. İnsanlar ve hayvanlar da sürüngenlerden tekâmül ede-ede gelişmiş varlıklardır. O günah, bu günah diye hayâtı kendimize zehir etmeyelim. Kadınlar, kızlar ve daha bir çok eğlencelerle hayatın tadını çıkaralım hayâtın zevkini alalım vs," gibi sözlerle beni îmânsızlığa sürüklemişti.
Benimle samimiyet kuran Ateist arkadaş belli ki; benden fazla tahsilliydi. Ben ilkokul mezunuydum, fazla dini bilgim de yok denecek kadar azdı. Dilimin döndüğü kadar ona cevap vermeye çalışıyordum, ama ne de olsa konuştukları beni etkilemişti... Beni, îmânsızlığa sürüklemiş, zifiri karanlıkta, küfür bataklığında bırakıp gitmişti... Bir daha da o arkadaşı göremedim...
Siz, îmânsızlığın nasıl bir şey olduğunu bilir misiniz? Onu tatmayan bilmez... İnsan inkâr karanlığına düştüğü zaman öyle bir hâlet-i ruhiye içinde oluyor ki, târif edilmez, ama ben size târif etmeye çalışayım: -Kilometrelerce yukarıda uçakta giderken uçaktan atılmışım. üzerimde paraşüt falan gibi kurtaracak bir şey de yok, son sürat düşüyorum. Artık beni kurtaracak kimse olmadığı gibi yalvarıp yakaracağım bir kimse de yok. Allah'a ve Ahiret’e de inanmıyorum. Yeniden yaratılıp cennet ve cehennem diye de bir şey olmadığına inanmışım. Allah’ı ve âhiret’i inkâr edince. Peygamberler ve âlimler de, (hâşâ) yalancı durumuna düşmüş oluyor. Dünya ve âhiret saadetini sağlayan bütün değerleri inkâr etmişim. Yüzde-yüz, yere düşüp öleceğim, binde-bir bile kurtulma ümidim yok. Elimdeki çok sevdiğim hayatım sona erecek, bir yığın gübre olacağım. Şimdi ben, kime yalvarıp, nasıl teselli bulacağım?.. İşte ben böyle bir boşluğa düşmüş, kâbus gibi bir hayâtın içindeydim. Benim nasıl bir hâleti rûhiye içinde olduğumu bilen, benim Rab-i Rahîm’im ve Hâlık-ı Kerîm’im. Benim çaresizlikler içinde kıvrandığımı görünce asker ocağında olduğum halde hem de bir Jandarma erini vasıta ederek bana bir Mürşid, bir halâskâr gönderdi... Şöyle ki: Merkez Jandarma karakolunda amcamın oğlu vardı, ara-sıra namaza gidermiş, namazda selâm verirken bir genç adamla göz-göze gelmişler. Amcamın oğlu ara-sıra fırsat buldukca câmiye gidermiş, asker olduğu halde namaza gelmesi bu genç adamın hoşuna gitmiş. Camiden çıkınca amcamın oğluyla tanışmışlar. Demiş ki: -Sen Bedîüzzaman’ı tanıyor musun?.. Risâle-i Nur’u hiç okudun mu?.. -Hayır, demiş amcamın oğlu. Peki hiç duymadın mı?.. "Nurcular ayin yaparken suç üstü yakalandı." Gibi. Aleyhindeki bazı propagandaları duyuyoruz ama. Hiç başka bilgim yok diyor. Sen gel benimle diyor, genç adam. Muâyene hânesine götürüyor. Meğerse bir Doktormuş genç adam... Ona “Sözler”i hediye etmiş. Amcamın oğlu kitabı baştan sona okuyup inceledikten sonra kitap da suç sayılacak bir tek kelime bulamayınca hayretler içinde kalmış, (Kitapların müsadere edilişinin sebebi; bazı evhamlı kişilerin ihbarı yüzünden olmuştur. Mahkemelerin araştırması sonucu, her defâsında, suç unsuruna raslanmadığından beraatle sonuçlanmıştır.) Demiş ki; ben bu kitabı amcamın oğluna da götürüp göstereyim. Kitabı koynuna koyup bir Pazar günü ilk defa benim ziyaretime geldi. Hoş geldin deyip halini hatırını sorduktan sonra: Dedi ki: -Amca oğlu sana bir müjdem var.
-Dedim; ne var, hayır ola?. -Dedi burada olmaz. Garnizondan dışarı çıkalım, araziye tenha bir yere gidelim orada göstereceğim. Ben merak ediyorum. Bizim amca oğlu bana ne gösterecek acaba diye. Neyse çıktık garnizondan dışarı tenha bir yere oturduk. Kitabı çıkarıp bana uzattı. Bak amca oğlu; hani aleyhinde bir çok propaganda yapılan Bedîüzzaman Said Nursî diye bir hoca vardı ya, işte bu onun kitapların dan birisi, ben araştırdım baktım suç sayılacak bir tek kelime bulamadım. Sen de bak bakalım bulabilecek misin, dedi... Kitabı açtım, “Bismillâhirrahmânirrahîm.” Diye başlıyor ve Diyor ki:
Devamını okumak için, bu link'e tıklayın. http://www.hidayetnuru.com/kavustum.htm
Not: Kelimelerin lügat manasını öğrenmek için; kelime üzerine çift tıklayın!..