Söze gönül ile başlayalım,
Her kelimede dönüp bir bakalım kalbimize.
Yola gönül ile başlayalım,
Her adımda dönüp bir soralım kalbimize.
Senin için Rabbim.
Kelâm senin için, yol sana gider. Şair kime söyler, yolcu kime gider?
Her zerrede maksut sensin. İnsanın maksudu kim?
Sen kalbime bakarsın. Kalbim kime bakar, neye meyleder?
Kalp ile başlamaktır niyet.
Kalbi Kâbe kılmaktır.
Din, Allah için sevmek, Allah için kızmaktı. Böyle dedi Allah Rasulü s.a.v..
Sahabilerden Ebu İdris el-Havlânî r.a. bir gün Şam mescidine gitmişti. Orada bir genç gördü ki, dişleri parlıyor, yüzü gülümsüyor ve çevresinde kalabalık bir cemaat toplanıyor.
Cemaat herhangi bir konuda ihtilafa düştüğü zaman ona danışıyor, onun görüşünü alıyorlardı. Gencin kim olduğunu sordu. Muaz b. Cebel'dir, denildi.
Ebu İdris r.a. ertesi gün erkenden mescide gitti. O genci mescitte namaz kılar vaziyette buldu. Namazını bitirinceye kadar bekledi. Sonra karşısına geçip selam verdi ve gence şöyle dedi:
- Seni Allah için seviyorum.
Muaz b. Cebel r.a.:
- Allah için mi? dedi. Ebu İdris r.a.:
- Allah için, dedi.
Muaz b. Cebel r.a. Ebu İdris r.a.' ın elbisesinin kuşağından tutup kendine doğru çekti ve şöyle dedi:
- Müjdeler olsun sana! Çünkü ben Allah Rasulü'nden şöyle duydum: "Allah Tealâ buyuruyor ki: Benim rızam için birbirini sevenlere, benim rızam için birlikte oturup sohbet edenlere, benim için birbirlerini ziyaret edenlere ve benim rızam için malını ve gücünü sarf edenlere muhabbetim vacip olmuştur."
. . .
Hz. Ali r.a. bir harpte müşriklerden birisiyle savaşıyordu. Zorlu bir mücadeleden sonra adamı yere düşürdü ve kılıcını adamın boynuna dayadı. Bu sırada adam Hz. Ali r.a.'ın yüzüne tükürdü. Hz. Ali adamı öldürmekten vazgeçerek hemen bıraktı ve geri çekildi. Müşrik hayretle sordu:
- Neden beni öldürmüyorsun?
Hz Ali r.a .:
- Seninle Allah için dövüşüyordum ve seni onun yolunda öldürecektim. Fakat sen bana tükürünce nefsim adına hiddetlendim. İşime kendi öfkem karıştığı için niyetim zedelendi. Onun için seni öldürmedim, dedi. Adam:
- Seni kızdırayım da beni çabucak öldüresin diye yüzüne tükürmüştüm. Madem ki dininiz bu kadar saf ve halis, muhakkak hak dindir, dedi ve müslüman oldu.
. . .
Sen yarattın Rabbim. Yarattığını severiz.
Senin yolundaki yolcuyu severiz.
Sana giden yolu severiz.
O yoldaki taşı toprağı severiz.
Ama kim ki fesat karıştırır dinine, kim ki engeller koyar sana giden yollara, kendimizi unutur, senin için kızarız bir gün...
ALLAHım bizler kızamadık hep kovuklarımıza çekilip izledik
Her kelimede dönüp bir bakalım kalbimize.
Yola gönül ile başlayalım,
Her adımda dönüp bir soralım kalbimize.
Senin için Rabbim.
Kelâm senin için, yol sana gider. Şair kime söyler, yolcu kime gider?
Her zerrede maksut sensin. İnsanın maksudu kim?
Sen kalbime bakarsın. Kalbim kime bakar, neye meyleder?
Kalp ile başlamaktır niyet.
Kalbi Kâbe kılmaktır.
Din, Allah için sevmek, Allah için kızmaktı. Böyle dedi Allah Rasulü s.a.v..
Sahabilerden Ebu İdris el-Havlânî r.a. bir gün Şam mescidine gitmişti. Orada bir genç gördü ki, dişleri parlıyor, yüzü gülümsüyor ve çevresinde kalabalık bir cemaat toplanıyor.
Cemaat herhangi bir konuda ihtilafa düştüğü zaman ona danışıyor, onun görüşünü alıyorlardı. Gencin kim olduğunu sordu. Muaz b. Cebel'dir, denildi.
Ebu İdris r.a. ertesi gün erkenden mescide gitti. O genci mescitte namaz kılar vaziyette buldu. Namazını bitirinceye kadar bekledi. Sonra karşısına geçip selam verdi ve gence şöyle dedi:
- Seni Allah için seviyorum.
Muaz b. Cebel r.a.:
- Allah için mi? dedi. Ebu İdris r.a.:
- Allah için, dedi.
Muaz b. Cebel r.a. Ebu İdris r.a.' ın elbisesinin kuşağından tutup kendine doğru çekti ve şöyle dedi:
- Müjdeler olsun sana! Çünkü ben Allah Rasulü'nden şöyle duydum: "Allah Tealâ buyuruyor ki: Benim rızam için birbirini sevenlere, benim rızam için birlikte oturup sohbet edenlere, benim için birbirlerini ziyaret edenlere ve benim rızam için malını ve gücünü sarf edenlere muhabbetim vacip olmuştur."
. . .
Hz. Ali r.a. bir harpte müşriklerden birisiyle savaşıyordu. Zorlu bir mücadeleden sonra adamı yere düşürdü ve kılıcını adamın boynuna dayadı. Bu sırada adam Hz. Ali r.a.'ın yüzüne tükürdü. Hz. Ali adamı öldürmekten vazgeçerek hemen bıraktı ve geri çekildi. Müşrik hayretle sordu:
- Neden beni öldürmüyorsun?
Hz Ali r.a .:
- Seninle Allah için dövüşüyordum ve seni onun yolunda öldürecektim. Fakat sen bana tükürünce nefsim adına hiddetlendim. İşime kendi öfkem karıştığı için niyetim zedelendi. Onun için seni öldürmedim, dedi. Adam:
- Seni kızdırayım da beni çabucak öldüresin diye yüzüne tükürmüştüm. Madem ki dininiz bu kadar saf ve halis, muhakkak hak dindir, dedi ve müslüman oldu.
. . .
Sen yarattın Rabbim. Yarattığını severiz.
Senin yolundaki yolcuyu severiz.
Sana giden yolu severiz.
O yoldaki taşı toprağı severiz.
Ama kim ki fesat karıştırır dinine, kim ki engeller koyar sana giden yollara, kendimizi unutur, senin için kızarız bir gün...
ALLAHım bizler kızamadık hep kovuklarımıza çekilip izledik