İmam-ı Azam'a Tokat Attı !!

Eyvàh!

Well-known member
Imam Ebu Hanife (r.a) cok iyi kalbli bir insandi. Herkes icin iyilik düsünür, kimsenin zarara ugramasini istemezdi. Intikam almak hele hic adeti degilidi. Hasmini daima affeder ve affin cezadan daha müessir oldugunu söylerdi.

Yillar yili okudu, okuttu. Talebesini bir evlat gibi bagrina basip korudu. Kazancinin cogunu ilim talebesine harcadi. Bunun karsiligini yalniz ALLAH'in hosnutlugunu kazanmaya bagladi. Bir gün onun düsmanlarindan birinin haset ve kini o dereceye vardi ki kendine hakim olmayarak Ebu Hanife'ye bir Tokat atmisdi.

Imam Ebu Hanife bunun üzerine kendine hakim olarak: "Senin bana vurdugun bu tokadina bir tokatla karsilik verip sana bu hareketinin cezasini verebilirdim, fakat vermeyecegim. Seni Halifeye sikayet edebilirdim, fakat etmeyecegim. Bana yaptigin bu kätülügü dile getirip, Cenab-i Hakk'a da sikayet edebilirdim, fakat bunu da kat'iyyen yapmayacagim. Mahser gününde senden intikam almasini bizzat Cenab-i Hakk'tan dileyebilirdim, fakat seni o dehsetli günde O'na da sikayet etmeyecegim. Kiyamet su anda kopsa ve benim senden sikayetim isitilebilse derhal sözümü degistirir ve cennete sensiz girmek istemedigimi söylerim."

Son derece lütüfkar olan bu sözler adami erittikce eritti, kendisinin ne kadar hasin ve insanliktan uzak bulundugunu, imam Ebu Hanife'nin ne kadar olgun ve yüce bir insan oldugunu anlamakta gecikmedi. Imam'in eline, ayagina kapandi; özür dileyerek gözyasi döktü. ....
 
Üst