Aile içinde kime uyulmalıdır?
AHMED ŞAHİN
Ailenin reisi kim olsun? Kimin sözü en son hükmü versin? Yaşadığımız çağ gereği hanımlar ve beyler arasında “hâkimiyet” kavgasına dönebilen meselede orta noktayı, standardımızı kim belirlesin
sizce?
Evlenecek gençlerden bazıları, duygularının baskısında kalarak muhataplarında denklik olmadığını düşünmeden karar verebiliyorlar. Sonunda da faydasız pişmanlıklar yaşıyorlar... Neden pişmanlıklar yaşıyorlar? Çünkü adaylar arasında önce denklik bulunması gerekiyor. Buna fıkıh dilinde (küfüv) deniyor. Yani iki tarafın da yaşayışında ve hayat anlayışında ortaklık, en azından yakınlık olacak... Bu yakınlık bilhassa dindarlıkta aranacak... Dindarlıkta bir birine yakınlık olmazsa anlaşmada zorluklar çekiyorlar, hatta bu anlaşma zorlukları sonunda geçimsizliğe bile dönüşebiliyor. Neden geçimsizliğe dönüşebiliyor?
Çünkü bey dindar olunca evde İslami alışkanlıklar, örf, adetler uygulanıyor... Bu anlayışta olmayan hanım kızcağız da buna intibak edemiyor, aksini yaşıyor, hatta zıddını iddia ediyor... derken uyumsuzluk geçimsizliğe dönüşebiliyor. İşte böyle geçimsizliğe dönüşecek bir uyumsuzlukla karşılaşmamak için gençler baştan denk olup olmadıklarını, uyum sağlayıp sağlayamayacaklarını araştırmaları, kararı bundan sonra vermeleri gerekiyor.
Ancak, buna rağmen istenen denklik sağlanamaz da sonunda bir uyumsuzlukla karşılaşılırsa durum ne olacak? Artık her şey mahvolup bitti mi? Aile yıkılma tehlikesiyle yüz yüze mi? Yoksa bu uyumsuzluğun da bir çaresini aramak,bir uyum yolu bulmak mümkün mü?
Evet, bu mevzuda maneviyat büyüklerinin uyumsuzları uyumlu hale getirecek tavsiyeleri vardır. Birini Bediuzzaman Hazretleri iki cümle içinde ifade ederek diyor ki:
- Ne mutlu o erkeğe ki, dindar hanımını taklit eder, dindarlıkta hanımına tabi olur!.
- Ne mutlu o hanıma ki, dindarlıkta beyine tabi olur, dindar beyini taklit eder.
Demek ki, bir ailede uyumsuzluk varsa çare, birinin ötekine tabi olmasıdır. Ama kim kime tabi olacak, hangisi hangisini taklit edecek?
Bediüzzaman Hazretlerinin gösterdiği en doğru uyum çaresi açıktır:
- Ailenin dindar olanı hangisi ise ona tabi olunacak, dindarlıkta ileride olan taklit edilecek, böyle bir tabi oluşla hem ailedeki uyumsuzluk giderilecek, hem de tabi olanın ebedi hayatı kurtulacak. Çünkü dindara tabi olanın ahireti tehlikeye girmez, aksine kurtulur.. Böylece tâbi olan kaybetmez, kazanır..
Hemen ifade edelim ki, aile içinde tabi olunacak bu dindar, bey de olabilir, hanım da ..
Bu durumda uyması gereken itiraz edipte mesela, ‘ben erkeğim, kadına tabi olamam !’ demeyecektir.. Bu nokta, tarafları benlik duygusundan kurtarır, şahsa değil şahsın dindarlığına tabi olduğu için rahatlatır.. Böylece ailedeki zıtlaşmalar şahsa değil şahsın benimsediği dindarlığa tabi olarak çözümlenmiş olur..
Aslında konunun güzel ihtimalidir bu. Bir de kötü ihtimali vardır. Şöyle ki:
- Ya kadın da bey de dindar olmaz da, birbirlerini günahlı bir hayata teşvik eder, sefahete koşmakta yarışa girerlerse, ne olur? O zaman aile içinde kim kime tabi olacak? İşte çaresi zor ihtimal...
Bediüzzaman Hazretleri bunlar için büyük bir esef içinde şöyle sızlanmaktadır:
- Yazık o iki karı kocaya ki, bir birinin günahını, sefahetini taklit eder, birbirini ateş atmakta, cehenneme itmekte yarışa girer, yardımcılık ederler..
Demek ki, aile içinde tabi olunacak dindar birinin bulunması aile için büyük bir şanstır. Diğerleri ona sahip çıkıp tarafını tutmalılar.. O da bulunduğu yerin nezaketini bilmeli, itici tavırlardan kaçınarak çekici bir esneklik göstermelidir.. Böylece ailenin dindarına tabi olmanın aileyi hem dünyada hem de ahirette kurtaran mutlu sonucu alınmalıdır..
Konuyu Bediüzzaman Hazretlerinin üslubuyla bağlayacak olursak şöyle diyebiliriz:
- Ne mutlu o aileye ki, içlerindeki dindara tabi olmayı tercih ederler, böylece bir birlerini Cennete yönlendirmede yardımcı olurlar, Cehenneme itelemede ısrar etmezler..
devamı için http://ailem.zaman.com.tr/?bl=3&hn=5294 tıklayınız
Allahım bu bedende senin eserin olmasa ne kıymeti olurdu ....
AHMED ŞAHİN
Ailenin reisi kim olsun? Kimin sözü en son hükmü versin? Yaşadığımız çağ gereği hanımlar ve beyler arasında “hâkimiyet” kavgasına dönebilen meselede orta noktayı, standardımızı kim belirlesin
sizce?
Evlenecek gençlerden bazıları, duygularının baskısında kalarak muhataplarında denklik olmadığını düşünmeden karar verebiliyorlar. Sonunda da faydasız pişmanlıklar yaşıyorlar... Neden pişmanlıklar yaşıyorlar? Çünkü adaylar arasında önce denklik bulunması gerekiyor. Buna fıkıh dilinde (küfüv) deniyor. Yani iki tarafın da yaşayışında ve hayat anlayışında ortaklık, en azından yakınlık olacak... Bu yakınlık bilhassa dindarlıkta aranacak... Dindarlıkta bir birine yakınlık olmazsa anlaşmada zorluklar çekiyorlar, hatta bu anlaşma zorlukları sonunda geçimsizliğe bile dönüşebiliyor. Neden geçimsizliğe dönüşebiliyor?
Çünkü bey dindar olunca evde İslami alışkanlıklar, örf, adetler uygulanıyor... Bu anlayışta olmayan hanım kızcağız da buna intibak edemiyor, aksini yaşıyor, hatta zıddını iddia ediyor... derken uyumsuzluk geçimsizliğe dönüşebiliyor. İşte böyle geçimsizliğe dönüşecek bir uyumsuzlukla karşılaşmamak için gençler baştan denk olup olmadıklarını, uyum sağlayıp sağlayamayacaklarını araştırmaları, kararı bundan sonra vermeleri gerekiyor.
Ancak, buna rağmen istenen denklik sağlanamaz da sonunda bir uyumsuzlukla karşılaşılırsa durum ne olacak? Artık her şey mahvolup bitti mi? Aile yıkılma tehlikesiyle yüz yüze mi? Yoksa bu uyumsuzluğun da bir çaresini aramak,bir uyum yolu bulmak mümkün mü?
Evet, bu mevzuda maneviyat büyüklerinin uyumsuzları uyumlu hale getirecek tavsiyeleri vardır. Birini Bediuzzaman Hazretleri iki cümle içinde ifade ederek diyor ki:
- Ne mutlu o erkeğe ki, dindar hanımını taklit eder, dindarlıkta hanımına tabi olur!.
- Ne mutlu o hanıma ki, dindarlıkta beyine tabi olur, dindar beyini taklit eder.
Demek ki, bir ailede uyumsuzluk varsa çare, birinin ötekine tabi olmasıdır. Ama kim kime tabi olacak, hangisi hangisini taklit edecek?
Bediüzzaman Hazretlerinin gösterdiği en doğru uyum çaresi açıktır:
- Ailenin dindar olanı hangisi ise ona tabi olunacak, dindarlıkta ileride olan taklit edilecek, böyle bir tabi oluşla hem ailedeki uyumsuzluk giderilecek, hem de tabi olanın ebedi hayatı kurtulacak. Çünkü dindara tabi olanın ahireti tehlikeye girmez, aksine kurtulur.. Böylece tâbi olan kaybetmez, kazanır..
Hemen ifade edelim ki, aile içinde tabi olunacak bu dindar, bey de olabilir, hanım da ..
Bu durumda uyması gereken itiraz edipte mesela, ‘ben erkeğim, kadına tabi olamam !’ demeyecektir.. Bu nokta, tarafları benlik duygusundan kurtarır, şahsa değil şahsın dindarlığına tabi olduğu için rahatlatır.. Böylece ailedeki zıtlaşmalar şahsa değil şahsın benimsediği dindarlığa tabi olarak çözümlenmiş olur..
Aslında konunun güzel ihtimalidir bu. Bir de kötü ihtimali vardır. Şöyle ki:
- Ya kadın da bey de dindar olmaz da, birbirlerini günahlı bir hayata teşvik eder, sefahete koşmakta yarışa girerlerse, ne olur? O zaman aile içinde kim kime tabi olacak? İşte çaresi zor ihtimal...
Bediüzzaman Hazretleri bunlar için büyük bir esef içinde şöyle sızlanmaktadır:
- Yazık o iki karı kocaya ki, bir birinin günahını, sefahetini taklit eder, birbirini ateş atmakta, cehenneme itmekte yarışa girer, yardımcılık ederler..
Demek ki, aile içinde tabi olunacak dindar birinin bulunması aile için büyük bir şanstır. Diğerleri ona sahip çıkıp tarafını tutmalılar.. O da bulunduğu yerin nezaketini bilmeli, itici tavırlardan kaçınarak çekici bir esneklik göstermelidir.. Böylece ailenin dindarına tabi olmanın aileyi hem dünyada hem de ahirette kurtaran mutlu sonucu alınmalıdır..
Konuyu Bediüzzaman Hazretlerinin üslubuyla bağlayacak olursak şöyle diyebiliriz:
- Ne mutlu o aileye ki, içlerindeki dindara tabi olmayı tercih ederler, böylece bir birlerini Cennete yönlendirmede yardımcı olurlar, Cehenneme itelemede ısrar etmezler..
devamı için http://ailem.zaman.com.tr/?bl=3&hn=5294 tıklayınız
Allahım bu bedende senin eserin olmasa ne kıymeti olurdu ....