Ahmed-i faruki (imâm-ı rabbânî)

faris

Well-known member
İmâm-ı Rabbânî Ahmed el-Fârukî es-Sirhindî, 1564’te (H. 971) Doğu Pencap’taki Sirhind şehrinde doğdu.

Yaşadığı dönemde, İslâm akîdesi hurafelerle, bâtıl inançlarla saflığını yitirmişti. İmâm ı Rabbânî, sahih İslâm akîdesinin yeniden kurulması ve dinin ihyası için büyük gayretler harcadı. Hint Müslümanlarını zâlim idarecilerden, bilhassa batıl inançları halkına empoze eden Ekber Şah’tan kurtarmak için çalıştı. Bu amaçla eserler telif etti. İslâmda tecdit hareketini hicrî bin yıllarında başlattığından dolayı kendisine “Müceddid-i Elf-i Sânî” (Hicrî İkinci Bin Yılın Müceddidi) ünvânı verildi.

En önemli eserleri Mektûbât ve İsbâtü’n-Nübüvve’dir. 1624’te vefat etmiştir. Mektûbat-ı Rabbanî, İmam-ı Rabbanî Hazretlerinin görüşlerini yansıtan mektupların derlenmesiyle meydana gelmiş Farsça bir eserdir. Bu mektuplarda, fıkıh, ibadet, tasavvuf ile günün meseleleri ve bunların çözüm yolları ele alınır.

Üç ciltten oluşan kitabın ilk cildi 1616 yılında Yâr Muhammed Talkânî tarafından derlenmiş olup 313 mektuptan oluşur. 1619 yılında Abdülhay Pütnî tarafından derlenen ikinci cilt, doksan dokuz mektuptur. İmam-ı Rabbanî’nin vefatından sonra Muhammed Hâşim-i Kişmî tarafından derlenen üçüncü cilt ise 114 ve daha sonra eklenen on mektupla birlikte eser toplam 536 mektup ihtiva eder. Birkaçı dışında bütün mektuplar Farsça’dır. Eserin iki cilt hâlinde çeşitli baskıları yapılmıştır. Mektûbât, Müstakimzâde Süleyman Sâdeddin Efendi tarafından 1745 yılında ağdalı bir dille Türkçe’ye, Muhammed Murad-el Kazânî tarafından Arapça’ya tercüme edilmiştir.
 
Üst