efendim
sana sesleniyorum ötelerden
aczime bakma çehreni asma
çevirme gül cemalini bu mücrim yüzden
bakma yüzsüzlüğüm deli cesaretimden
sen alemlere rahmetsin mahrum etme cemalinden...
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
bırak yanında kıtmirin olayım
başka bir hünerim yok fani dünyada
bırakma beni ak kor oldum yangınlarımda
gözyaşlarım söndürmez alevimi biliyorum
hangii günahımı itiraf edeyim hangi birini
hangisini setreylesem acaba , hangilerini
eller,gözler,yerler ve gökler şahit..
deliller ortada ayan beyan .suçum zahir..
o kadar çok ki mücrim bile denmez bana
ama ümitsiz de değilim , ümidim senden..
bakma bana itirafım deli cesaretimden..
sen alemlere rahmetsin,mehrum etme merhametinden...
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
ne dünya da teşrifini gördü bu gözler
ne de emanetini en emine teslim edişini
ya veyl ! bu gözler ki kavruldu nar_ı haramdan,
temaşası hem zilletti her nazarı zillet_i hevadan,
oysa ne hicranlı günler gördü o mübarek gözlerin,
ne yaşlar döktü bize "ümmeti,ümmeti" diye,
biz sana layık olamadık efendim !!!
emanetine sahip çıkamadık hiç...
yırttık pervasızca ahd_i fermanını
kaldırdık gönüllerden o yüce kitabını,
takıldık,tökezledik,düştük sekr_i dünya dan,
ağlanacak halimize hep güldük efendim...
güzel gözler boş sözler oldu,zaman başka zamandı
binlerce asır geçmişti üstünden , terakki hayaldi..
ne olur ,aczimi affet , şikayetim yalnız kendimden
dedim ya bırakma ,haykırışım deli cesaretimden..
sen alemlere rahmetsin mahrum etme şefaatinden...
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
kaybettik içimizdeki o çocuk masumluğunu
tilkilik , kurnazca ruhumuzda geceledi hep,
uludu iyiliği paramparça eden seyyiat,
sen taşlara ,dablara,sövgülere layık görüldün,
bize ise miras kaldı şatafatlı rahat bir hayat,
anneler yine gebeydi salih evlatlar yoktu..
nice firavunlar,nemrudlar,abu cehiller doğdu..
kendi elimizle kendimizi ateşlere attık...
yanıyoruz.yetiş,tut elimizden ,yok olduk...
ah pişmanlık,ah cahillik,ah yok olası feryat..
sahi,sahi değil miydi ,avuntu muydu ? heyhat !!!
savınca musibeti yaratan ,nisyan ile kavrulduk,,
beşeriz,şaşarız , bırakma ellerimizi tut yeniden..
bize bakma serkeşliğimiz deli cesaretimizden..
sen alemlere rahmetsin mahrum etme muhabbetinden..
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
seni bize güzel anlattılar hep
güzellik bile haya edermiş yanında
yalan,ihanet,kibir yanına uğramazmış hiç,
muhammedul emin diye seslenirlermiş hep sana,
bir güzel ravza da güllerin efendisiymişsin,
Ebubekir,Osman,Ömer ve Alilerin varmış değil mi?
biliyorduk,duyuyorduk,uymuyorduk,uyuyorduk...
işimize gelmiyordu çünkü,işimiz gidiyordu elimizden
siz tek tek açmıştınız en güzel bahçelerde..
biz tek tek soldurduk kaldık kupkuru çöllerde..
tüm güzellikleri çarçur ettik , tel tel döküldük
tül tül alevlenen uhuvveti , şakağından vurduk.
köhneliğine tutulduk müzeyyen hayatın vurulduk,
oysa hepsi bir amle_i şeytanmış.çok geç uyandık...
tutunacak dalımız yok derken seni gördük efendim...
alır mısın yanına ? basar mısın bağrına yeniden?
bakma bize yaptıklarımız deli cesaretimizden.
sen alemlere rahmetsin mahrum etme kendinden...
İLYAS UÇAR
sana sesleniyorum ötelerden
aczime bakma çehreni asma
çevirme gül cemalini bu mücrim yüzden
bakma yüzsüzlüğüm deli cesaretimden
sen alemlere rahmetsin mahrum etme cemalinden...
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
bırak yanında kıtmirin olayım
başka bir hünerim yok fani dünyada
bırakma beni ak kor oldum yangınlarımda
gözyaşlarım söndürmez alevimi biliyorum
hangii günahımı itiraf edeyim hangi birini
hangisini setreylesem acaba , hangilerini
eller,gözler,yerler ve gökler şahit..
deliller ortada ayan beyan .suçum zahir..
o kadar çok ki mücrim bile denmez bana
ama ümitsiz de değilim , ümidim senden..
bakma bana itirafım deli cesaretimden..
sen alemlere rahmetsin,mehrum etme merhametinden...
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
ne dünya da teşrifini gördü bu gözler
ne de emanetini en emine teslim edişini
ya veyl ! bu gözler ki kavruldu nar_ı haramdan,
temaşası hem zilletti her nazarı zillet_i hevadan,
oysa ne hicranlı günler gördü o mübarek gözlerin,
ne yaşlar döktü bize "ümmeti,ümmeti" diye,
biz sana layık olamadık efendim !!!
emanetine sahip çıkamadık hiç...
yırttık pervasızca ahd_i fermanını
kaldırdık gönüllerden o yüce kitabını,
takıldık,tökezledik,düştük sekr_i dünya dan,
ağlanacak halimize hep güldük efendim...
güzel gözler boş sözler oldu,zaman başka zamandı
binlerce asır geçmişti üstünden , terakki hayaldi..
ne olur ,aczimi affet , şikayetim yalnız kendimden
dedim ya bırakma ,haykırışım deli cesaretimden..
sen alemlere rahmetsin mahrum etme şefaatinden...
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
kaybettik içimizdeki o çocuk masumluğunu
tilkilik , kurnazca ruhumuzda geceledi hep,
uludu iyiliği paramparça eden seyyiat,
sen taşlara ,dablara,sövgülere layık görüldün,
bize ise miras kaldı şatafatlı rahat bir hayat,
anneler yine gebeydi salih evlatlar yoktu..
nice firavunlar,nemrudlar,abu cehiller doğdu..
kendi elimizle kendimizi ateşlere attık...
yanıyoruz.yetiş,tut elimizden ,yok olduk...
ah pişmanlık,ah cahillik,ah yok olası feryat..
sahi,sahi değil miydi ,avuntu muydu ? heyhat !!!
savınca musibeti yaratan ,nisyan ile kavrulduk,,
beşeriz,şaşarız , bırakma ellerimizi tut yeniden..
bize bakma serkeşliğimiz deli cesaretimizden..
sen alemlere rahmetsin mahrum etme muhabbetinden..
efendim
sana sesleniyorum ötelerden
seni bize güzel anlattılar hep
güzellik bile haya edermiş yanında
yalan,ihanet,kibir yanına uğramazmış hiç,
muhammedul emin diye seslenirlermiş hep sana,
bir güzel ravza da güllerin efendisiymişsin,
Ebubekir,Osman,Ömer ve Alilerin varmış değil mi?
biliyorduk,duyuyorduk,uymuyorduk,uyuyorduk...
işimize gelmiyordu çünkü,işimiz gidiyordu elimizden
siz tek tek açmıştınız en güzel bahçelerde..
biz tek tek soldurduk kaldık kupkuru çöllerde..
tüm güzellikleri çarçur ettik , tel tel döküldük
tül tül alevlenen uhuvveti , şakağından vurduk.
köhneliğine tutulduk müzeyyen hayatın vurulduk,
oysa hepsi bir amle_i şeytanmış.çok geç uyandık...
tutunacak dalımız yok derken seni gördük efendim...
alır mısın yanına ? basar mısın bağrına yeniden?
bakma bize yaptıklarımız deli cesaretimizden.
sen alemlere rahmetsin mahrum etme kendinden...
İLYAS UÇAR