Kıtaların hareketini ve konumunu açıklamaya çalışan bir teoridir. Levha hareketleri teorisine göre görece daha az desteklenmesine rağmen daha sağlam temellere dayanmaktadır[kaynak belirtilmeli]. Teori, sadece Dünya gezegeninde değil, Güneş sisteminde manyetik alanı bulunan tüm gezegenlerde (gaz halindeki gezegenler hakkında bir bilgi yok) de gözlemlenebilmektedir.
Teori, 1960'larda okyanus yataklarındaki kayaç oluşumlarını açıklamak için geliştirilmişti.
Dünya dışından gelen enerjinin (elektron ve nötron yağmurları) bir kısmı kabuğu aşıp iç çekirdeğe ulaşır. Burda enerjinin bir kısmı maddeye dönüşür (iki nötronun çarpışmasıyla elektron ya da pozitron ortaya çıkar). Manyetik alan madde üretiminin göstergesidir.
Teori, geçmişte gezegenin daha küçük olması ve dolayısıyla yer çekiminin daha küçük olmasıdır. Bunun sonucunda neden dinozorların devasa boyutlara gelebildiğini ve bu boyutlarına rağmen çevik hareket edebildiklerini açıklayabiliyor.
Dinozorlar döneminde tüm dünyada sadece tropik iklim koşulları hakimdi. Ilıman ve kutup kuşakları Dünya'nın büyümesiyle oluştu.
Kaynak:Wikipedia
