"Hafıza sistemimizde SON ANLARDA müthiş bir şarj olur. Adeta ölüm anında hafıza bütün mazinin filmini bir anda gösterecek şekilde yüklüdür. Hayatın hesab tablosunun bu son ve yekun bilançosuna aid, şahsın ölürken bazen bu sırrı beyan edebildiği bilhassa asılmalarla yapılan tecrübelerde görülür.
Kulaklarda aşırı bir hassasiyet teşekkül eder. Vücudumuzun en sıhhatli anlarında almaya muktedir olamadığımız bir çok ses dalgalarını ölüm anında çeşitli sesler halinde duyuyoruz. Sanki beynimizde o an gizli alemlerin işaretlerini alan yepyeni bir radyo merkezi kurulmuştur. Hatta sayısız şahsi müşahedelerimizle gördük ki, son anlarını yaşayan bir çok ağır hastalar, izah kudretinde olmayarak bizde manasız addedilecek hareketlerle bu duyulanların sırrını belirtmek için etrafına ikazlarda bulunur.
En mühim ölüm inkilabı göz merkezlerinde husule gelir. Göz bebekleri bütün kâinatı içine alacakmış gibi büyür. (Göz bebeklerinin büyümesi alelade bir adale felci veya vegelatif sinir sistemi kimyası yoluyla husule gelmiş bir hadise değildir. Narkoz halinde olduğu gibi,ölürken göz bebeklerimizde büyüme yerine küçülme olabilir.) Keza göz madde hududunun ötesini görüyormuş gibi hassaslaşır. Mutlaka müstesna şartlara ayarlanmış ve başka manzaralar temaşasına başlamıştır. Agoni halinde ölümün son basamağında bulunan hastaların bir noktaya müteveccih korkunç dalgınlıkları ve garib ihtiyaçlarını hatta hiç beklemedik manzaraları çeşitli işaretlerle izah ettiğini görmek mümkün değildir. Keza bir çok ihtizar halindeki hastalarda müşahede ettiğimiz şekilde ölen insanlar son anlarda çok eskilere aid normal şartlarda hafızada silinmesi icab eden hadiseleri müşahede ediyor ve bize de kısmen anlatıyorlar. Son cümlenin ifadesi şümulünde bazı ilim adamlarının iddia ettikleri şu hakikati de belirtmek isterim:
İnsanların hayatta iken başkalarına karşı yaptıkları cürümleri ve bu hadiselere aid tablolar ölüm anında bir fotoğraf gibi teferruatıyle canlanıyor.Bu hususta garib tecrübeler halinde göz bebeklerinde cürmü tesbit eden fotoğraflar bile almak bir zamanlar adli tıbbı müşkül duruma düşürmüştü."
Kulaklarda aşırı bir hassasiyet teşekkül eder. Vücudumuzun en sıhhatli anlarında almaya muktedir olamadığımız bir çok ses dalgalarını ölüm anında çeşitli sesler halinde duyuyoruz. Sanki beynimizde o an gizli alemlerin işaretlerini alan yepyeni bir radyo merkezi kurulmuştur. Hatta sayısız şahsi müşahedelerimizle gördük ki, son anlarını yaşayan bir çok ağır hastalar, izah kudretinde olmayarak bizde manasız addedilecek hareketlerle bu duyulanların sırrını belirtmek için etrafına ikazlarda bulunur.
En mühim ölüm inkilabı göz merkezlerinde husule gelir. Göz bebekleri bütün kâinatı içine alacakmış gibi büyür. (Göz bebeklerinin büyümesi alelade bir adale felci veya vegelatif sinir sistemi kimyası yoluyla husule gelmiş bir hadise değildir. Narkoz halinde olduğu gibi,ölürken göz bebeklerimizde büyüme yerine küçülme olabilir.) Keza göz madde hududunun ötesini görüyormuş gibi hassaslaşır. Mutlaka müstesna şartlara ayarlanmış ve başka manzaralar temaşasına başlamıştır. Agoni halinde ölümün son basamağında bulunan hastaların bir noktaya müteveccih korkunç dalgınlıkları ve garib ihtiyaçlarını hatta hiç beklemedik manzaraları çeşitli işaretlerle izah ettiğini görmek mümkün değildir. Keza bir çok ihtizar halindeki hastalarda müşahede ettiğimiz şekilde ölen insanlar son anlarda çok eskilere aid normal şartlarda hafızada silinmesi icab eden hadiseleri müşahede ediyor ve bize de kısmen anlatıyorlar. Son cümlenin ifadesi şümulünde bazı ilim adamlarının iddia ettikleri şu hakikati de belirtmek isterim:
İnsanların hayatta iken başkalarına karşı yaptıkları cürümleri ve bu hadiselere aid tablolar ölüm anında bir fotoğraf gibi teferruatıyle canlanıyor.Bu hususta garib tecrübeler halinde göz bebeklerinde cürmü tesbit eden fotoğraflar bile almak bir zamanlar adli tıbbı müşkül duruma düşürmüştü."