PEYGAMBER EFENDİMİZ (S.A.V.) le İlgili Şiirler.

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #1

Selamün Aleyküm.​

Kabul Buyurur musun EFENDİM.... ​

​

Ben Sana Yüreğimi Sunuyorum Ey YAR...
Nabzimda..Adını Soluyan Nefeslerimle..
Dermansız..Bahtıma Ağlarken..Her Bahar..
Sana Sevdamı Sunuyorum...Hüzünlerimle...
​

Ben Sana Yetimliğimi Sunuyorum..En Sevgili...
Yetim Bırakmayacağını Beni...Bile Bile...
Alevler Kuşatmış Bak!! Hasret Kokan Gurbetimi..
Sana Ömrümü Sunuyorum..Efendim..Seve Seve...
​

Ben Sana Selamımı Sunuyorum...Can Nebi...
Sana Çarpan Yüreğimden..Senin Yüreğine..
Kırık Gönlümde Büyüyen Sevdanla Ayaktayım Şimdi...
Sana Aşkı Sunuyorum..Can Efendim..Tüm Hücrelerimle...

Kabul Buyurur musun EFENDİM....​

Kim ALLAH'ı, Resûlünü ve iman edenleri dost edinirse
(bilsin ki) üstün gelecek olanlar süphesiz ALLAH'ın tarafını tutanlardır.
(Maide 55,56)​

.

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #2

YOLLARINA GULLER DOSESEK....

Gel Efendim, dostluguna muhtaciz; umutsuz ve caresiz birakma caresizlerini.


Gel yeter ki, hakkimizda verilecek her hukme razi olalim.

Gel ey, bitir bitmeyen hasretini icimizde!..

Gel ey, onsuz mutluluk bulamadigimiz!..

Gel ey, kendisine lâyik olamadigimiz!..

Gel benim Efendim, bir kez olsun dokun yuregime, yuregime dokun bir kez olsun…

Yuregim kaniyor efendim, kaniyor yuregim!..

Ciglik cigliga beseriyet, cignenmis reyhanlar misali hep seni ariyor. Uyandir, zindanlara koydugumuz Yusufî sevdalarimizi efendim! Uyandir, bahtini uftadelerinin!..

"Esselatu vesselamu aleyke Ya ResulAllah "

.


İLLE DE BİR TOKAT MI, YEMELİSİN ENSENE ?
ÖLÜM SANA GELMEDEN, SEN KENDİNE GELSENE

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #3

GÜLLERİN SULTANISIN

Sevdim seni bir kere sonsuza dek bırakmam
Her mevsim çiçek açan güllerin sultânısın
Sökülmez çivi çaktım yüreğimden çıkarmam
En güzel koku saçan güllerin sultanısın

Sünnetlerin olmazsa ömrümüz boşa gider
Hadislerin kandildir birer ışıklı fener
Yıldız olan sahâben şaşırana hep rehber
Dertliye derman olan güllerin sultânısın

Habîbimin aşkından bülbüller figan eder
Âşıkların yüzüne seher rüzgârı eser
Zikirle beslenenler gece gündüz Allah der
Ruhlara sevda koyan güllerin sultanısın

Dilimizde salevât mübarek adın güzel
Ne olursun rüyâma ümmetim diyerek gel
Şu fânî ömrüm bitip vakit gelince ecel
Bize şefaat sunan güllerin sultanısın.

_________________
[FONT=Courier New, Courier, mono]KaBiLe KaRşI HaBiL´leR NeRdE [/FONT]
[FONT=Courier New, Courier, mono]FiRaVuNu BoĞaCAk KıZıL dEnİz NeRdE [/FONT]
[FONT=Courier New, Courier, mono]EbReHe´NiN SoNu EbAbİl´LeR NerDe [/FONT]
[FONT=Courier New, Courier, mono]Bi´ HaBeR VeRin DosTlAr Bi´ HaBeR VeRiN[/FONT]
[FONT=Courier New, Courier, mono]

[/FONT]

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #4

Peygamberimi efendimizin (s.a.v) izindeyiz

Peygamberimi efendimizin (s.a.v) izindeyiz
Gordugumuz bir cirkinligi elimizle, beceremiyorsak
dilimizle, bu imkana sahip degilsek kalbimizle
duzeltmemiz vazifemizdir. Fakat kalbiyle duzeltmek
imanda alt mertebedir.

Gökte
melekler
aglarken,
Yerde;
Efendimize (s.a.v) e karsi yapilan saygisizlik ve
edebsizlige karsi
haykiran ümmet
nerde

Bilesiniz ki kiyamet; Rasulullahin nuru kalkinca
kopacak. Danimarka kendi kiyametini hazirladi. Bu
edepsizlige eliyle, diliyle karsi gelmeyenler o
kiyametten nasibini alacak. Onlarin halini mahserde
gorur gibiyim. Cehennem azabindan, atesten kurtulmak
icin Efendimize(s.a.v) nasil yalvardiklarini, gorur
gibiyim. Yalniz beni uzen tarafi muslumanlarin
kayitsiz kalmasi. Kayitsiz kalan muslumanlar, nasil,
Ruz-i mahserde Rasulullahin yuzune bakacaklar. Bu
edepsizlige karsi gelmeyen nasil Peygamber asigiyim
diyebilecek. Ruz-i mahserde Peygamber efendimiz(s.a.v)
ummetim diye sahiplenecek mi?

Bir dusunun ki, esiniz, cocugunuz, sevdiginize bir
kotu soz soylense, haksizlik edilse; bu sizin ofkenizi
celbeder, o kisiyi ve o yeri yakip yikmaz misiniz?
Uhud'da Peygamber Efendimiz in(s.a.v) disi yere
dusseydi, Allah orayi helak ederdi. Bunun icin o gune
kadar ki en hizli inisle indi Cebrail.

Bu edepsizlik Allah'in gazabini celbetmiyor mu? Onun
ugruna yarattigi alemleri yine Onun ugruna helak etmez
mi? Ve ayetinde bildirdigi gibi, o gazaptan
korkmaliyiz ki indigi zaman icimizde sadece zalimleri
bulmaz.
Korkuyormuyuz?

Bizler eger ki Rasulullah'a ümmet diyorsak. Ona
tabiyiz diyorsak, kesinlikle bu cirkinlige kars; hic
bir sey yapamasak bile en azian bir mail atarak
tepkimizi dile getirmemiz gerekiyor. Bu tepkiyi
gosterelim ki yari Ruz-i mahserde Rasullaha karsi
yuzumuz olsun.

Rasulullah Efendimiz son hutbesinde buyuruyor ki:
Kim, benim giyabimda bana tabi olursa,benden sonra
kiamete kadar benden ona selam olsun. Bizim bu selami
alabilmemiz icin ona yapilan bütün cirkinlere
elimizle dilimizle, gerekirse canimizla, malimizla,
evlatlarimizla karsi gelmemiz lazimki o selami
alabilelim.


Allah in selami üzerine olsun ey Peygamber Asiklari

​

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #5

RESULÜM

Dün gece rüyamda Cemalin gördüm
Yüzüne bu canim kurban RESULÜM
Basimi oksayip yüzüme güldün
Eline bu canim kurban RESULÜM

Mübarek göysüne basim dayadim
Simsiki sarilip kokun kokladim
Gül yüzünü ben kalbime sakladim
Kokuna bu canim kurban RESULÜM

Gözümden bir damla hirkana düstü
Anlamadim hala bu nasil isti
Içime hasretin köz olup düstü
Yoluna bucanim kurban RESULÜM

Israfil sag degil düsünden beri
Kesseler boynumu dönemem geri
Eller deli desin ister serseri
Yoluna bu canim kurban RESULÜM

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #6

..:: MÜJDE ::..

Açin gök kapilarini,
Nur Muhammed’im geliyor..
Karsilayin Mustafa’mi,
Can Muhammed’im geliyor…​

Muhammed’im bir baskadir,
Can O’nun askina vardir.
Sevenleri bagislanir,
Can Muhammed’im geliyor…​

Refref’e emri duyurun,
Sizler de emrime uyun,
Deyin, Efendim buyurun,
Can Muhammed’im geliyor…​

Hos geldin arsima kulum!
Sana en çok Ben yakinim…
Ismini ismimle yazdim,
Askini askimdan saydim…​

Müjde verin âlemlere,
Kuldan bagis dileyene,
Ol Muhammed hürmetine,
Gark oldular rahmetime…​

​

​

Ali KOCABAS​

 

A

Ali Said

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #7

GEL EY MUHAMMET (S.A.V.) BAHARDIR
NAAT

Seccaden kumlardı…
Devirlerden, diyarlardan
Gelip göklerde buluşan
Ezanların vardı!
Mescit mü’min, minber mü’min…
Taşardı kubbelerden Tekbîr,
Dolardı kubbelere “âmin!”

Ve mübarek geceler, dualarımız,
Geri gelmeyen dualardı…
Geceler, ki pırıl pırıl,
Kandillerin yanardı.

Kapına gelenler, yâ Muhammed,
-Uzaktan, yakından-
Mü’min döndüler kapından!

Besmele, ekmeğimizin bereketiydi,
İki dünyada aziz ümmet;
Muhammed ümmetiydi.

Konsun –yine- pervazlara güvercinler,
“Hû hû”lara karışsın âminler…
Mübarek akşamdır;
Gelin ey Fâtihalar, Yâsinler!

Şimdi seni ananlar,
Anıyor ağlar gibi…
Ey yetimler yetimi,
Ey garipler garibi;

Düşkünlerin kanadıydın,
Yoksulların sahibi…
Nerde kaldın ey Resûl,
Nerde kaldın ey Nebi?

Günler, ne günlerdi, yâ Muhammed,
Çağlar ne çağlardı:
Daha dünyaya gelmeden
Mü’minlerin vardı…
Ve bir gün, ki gaflet
Çöller kadardı,


Halîme’nin kucağında
Abdullah’ın yetimi
Âmine’nin emaneti ağlardı.
Hatice’nin goncası,

Aişe’nin gülüydün.
Ümmetinin gözbebeği
Göklerin resûlüydün…

Elçi geldin, elçiler gönderdin…
Ruhunu Allah’a,
Elini ümmetine verdin.
Beşiğin, yurdun, yuvan

Mekke’de bunalırsan
Medine’ye göçerdin.
Biz bu dünyadan nereye
Göçelim, yâ Muhammed?

Yeryüzünde riyâ, inkâr, hıyanet
Altın devrini yaşıyor…
Diller, sayfalar, satırlar

“Ebu Leheb öldü” diyorlar.
Ebû Leheb ölmedi, yâ Muhammed
Ebû Cehil kıt’alar dolaşıyor!

Neler duydu şu dünyada
Mevlidine hayran kulaklarımız;
Ne adlar ezberledi, ey Nebî,
Adına alışkın dudaklarımız!
Artık, yolunu bilmiyor;

Artık, yolunu unuttu
Ayaklarımız!
Kâbe’ne siyahlar
Yakışmamıştır, yâ Muhammed
Bugünkü kadar!

Hased gururla savaşta;
Gurur, Kafdağı’nda derebeyi…
Onu da yaralarlar kanadından,

Gelse bir şefkat meleği...
İyiliğin türbesine
Türbedâr oldu iyi.

Vicdanlar sakat
Çıkmadan yarına,
İyilikler getir, güzellikler getir
Âdem oğullarına!

Şu gördüğün duvarlar ki
Kimi Tâif’tir, kimi Hayber’dir…
Fethedemedik, yâ Muhammed,
Senelerdir.

Ne doğruluk, ne doğru;
Ne iyilik, ne iyi…
Bahçende en güzel dal,
Unuttu yemiş vermeyi…
Günahın kursağında
Haramların peteği!
Bayram yaptı yapanlar;
Semâve’yi boşaltıp
Sâve’yi dolduranlar…

Atını hendeklerden -bir atlayışta-
Aşırdı aşıranlar…
Ağlasın Yesrib,
Ağlasın Selman’lar!

Gözleri perdeleyen toprak,
Yüzlere serptiğin topraktı…
Yere dökülmeyecekti, ey Nebî,
Yabanların gözünde kalacaktı!

Konsun -yine- pervazlara güvercinler,
“Hû hû”lara karışsın âminler…
Mübarek akşamdır;
Gelin ey Fâtihalar, Yâsinler!

Ne oldu, ey bulut,
Gölgelediğin başlar?
Hatırında mı, ey yol,

Bir aziz yolcuyla
Aşarak dağlar, taşlar,
Kafile kafile, kervan kervan
Şimale giden yoldaşlar!

Uçsuz bucaksız çöllerde,
Yine, izler gelenlerin,
Yollar gideceklerindir.

Şu tekbir getiren mağara,
Örümceklerin değil;
Peygamberlerindir, meleklerindir…

Örümcek ne havada,
Ne suda, ne yerdeydi;
Hakkı göremeyen
Gözlerdeydi!

Şu kuytu cinlerin mi;
Perilerin yurdu mu?
Şu yuva -ki, bilinmez-
Kuşları Hüdhüd müdür, güvercin mi, kumru mu?
Kuşlarını, bir sabah,
Medine’ye uçurdu mu?

Ey Abvâ’da yatan ölü,
Bahçende açtı dünyanın
En güzel gülü;
Hâtıran, uyusun çöllerin
Ilık kumlarıyla örtülü!
Dinleyene, hâlâ,
Çöller ses verir;
“Yaleyl!” susar,
Uğultular gelir.
Mersiye okur Uhud,

Kaside söyler Bedir.
Sen de bir hac günü,
Başta Muhammed, yanında Ebû Bekir;
Gidenlerin yüz bin olup dönüşünü
Destan yap, ey şehir!


Ebû Bekir’de nûr, Osman’da nûrlar…
Kureyş uluları, karşılarında
Meydan okuyan bir Ömer bulurlar;
Ali’nin önünde kapılar açılır,

Ali’nin önünde eğilir surlar,
Bedir’de, Uhud’da, Hayber’de
Hakk’ın yiğitleri, şehîd olurlar…
Bir mutlu günde, ki ölüm tatlıydı,
Yerde kalmazdı ruh… kanatlıydı.

Konsun –yine- pervazlara güvercinler
“Hû hû”lara karışsın âminler.
Mübarek akşamdır;
Gelin ey Fâtihalar, Yâsinler!

Vicdanlar, sakat çıkmadan,
Yâ Muhammed, yarına;
İyiliklerle gel, güzelliklerle gel
Âdem oğullarına!

Yüreklerden taşsın
Yine, imanlar!
Itrî, bestelesin Tekbîr’ini;
Evliyâ, okusun Kur’ân’lar!
Ve Kur’ân-ı göz nûruyla çoğaltsın
Kayışzâde Osman’lar

Na’tını Galip yazsın,
Mevlid’ini Süleyman’lar!
Sütunları, kemerleri, kubbeleriyle
Geri gelsin Sinan’lar!
Çarpılsın, hakikat niyetine
Cenaze namazı kıldıranlar!

Gel, ey Muhammed, bahardır…
Dudaklar ardında saklı
Âminlerimiz vardır…
Hacdan döner gibi gel;
Mi’râc’dan iner gibi gel;
Bekliyoruz yıllardır!


Bulutlar kanat, rüzgâr kanat;
Hızır kanad, Cibril kanad;
Nisan kanad, bahar kanad;
Âyetlerini ezber bilen
Yapraklar kanad…
Açılsın göklerin kapıları,
Açılsın perdeler, kat kat!

Çöllere dökülsün yıldızlar;
Dizilsin yollarına
Yetimler, günahsızlar!
Çöl gecelerinden, yanık
Türküler yapan kızlar
Sancağını saçlarıyla dokusun;
Bilâl-i Habeşî sustuysa
Ezânlarını Dâvûd okusun!


Konsun –yine- pervazlara güvercinler,
“Hû hû”lara karışsın âminler…
Mübarek akşamdır;
Gelin ey Fâtihalar, Yâsinler!

Arif Nihat Asya

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #8

Ben seni görmeden sevdim

​

Yorgun gecelerde titreyen bir yetim bir öksüz yüregimde sevdim seni

Ey gönül bahcemde büyüttügüm nazli cicek,

Ey sevdamin adi, askin gercek anlami

Bu hasret, bu gurbet söyle, söyle ne zaman bitecek

Ben seni görmeden sevdim

Yolunu gözledim bir Medine sabahi

Ellerimde güller, güllerki kokunu aldigim, kokunu alip yandigim

yanip yanip agladigim...

Ben seni görmeden sevdim

Gözlerini gözlerime degdir efendim, ellerini ellerime

Sevmeyi senden ögrendim ilkin, sevilmesi gereken herseyi senden

Sefkat seninle mana buldu, buz cöllerini seninle asdim

Ben seni görmeden sevdim

Bahar yüzlü insanlar bildim etrafinda pervane

onlardan biri olmak istedim hep, her emrine amade

Seninle yasamak seninle ölmek,

ama en cok seni seni görmek istedim...

Ben seni görmeden sevdim, konunu aldim güllerde,

Ben seni görmeden sevdim, adini andim yürekte

Sevgili Sevgili en Sevgili!!!!!

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #9

Nasibim kesildimi yok bilemem.
Sükreder aglarim da hiç gülemem.
Cihan da dost ararim da bulamam,
Yapayalnizim nedeni yok EFENDIM...


Kimselere sır verip dert yanamam.
Rızasız bahçenin gülün alamam.
Issiz güçsüz gayri burda duramam,
Nasibimmi kesildi yok, yok EFENDIM..


Hal beyan etmeye söylerim destan.
Ham tarlaya ekmeyin tahil bostan.
Erenler ceminde gör mesti mestan,
Gönül huzur ister yok, yok EFENDIM..


Hay döne döne zikirler yolunda,
Irsad eyledi Sah üstad Mevlana,
Hosörülü Sadiklarin yaninda,
Mekanmi, Makammi yok, yok EFENDIM..


Mevlevi Ikrar Imana varim,
Cahal pazarinda olmadi hiç kârim.
Sürüne yürüye Mevlaya varin,
Sübhan dan baska dost yok, yok EFENDIM..


Ask Yunus u alir yere kondurmaz,
Ikrarsiz ask yavan gönül kandirmaz,
Himmet olmayinca umman dalinmaz,
Ariflerde meded, nürvet çok EFENDIM.


Aşık Mevlevi

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #10

Rasulullah Efendimiz son hutbesinde buyuruyor ki:
Kim, benim giyabimda bana tabi olursa,benden sonra
kiamete kadar benden ona selam olsun. Bizim bu selami
alabilmemiz icin ona yapilan bütün cirkinlere
elimizle dilimizle, gerekirse canimizla, malimizla,
evlatlarimizla karsi gelmemiz lazimki o selami
alabilelim.


Allah in selami üzerine olsun ey Peygamber Asiklari

 

M

medahms

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #11

http://www.nurbahcesi.org/forum_posts.asp?TID=242&PN=13

 

VUSLAT

Well-known member

• 7 Nis 2009

• #12

devranlar geçse de
çiçekler kurusa da
kuşlar bu diyarı terk edip gitse de
hasretim bitmeyecek Ya RasulAllah...

 

M

medahms

Well-known member

• 6 Tem 2009

• #13

Beni Öksüzlüğümle Bırakma Efendim

Beni Öksüzlüğümle Bırakma Efendim

Annem ve Babam duaya yöneldikleri zaman

Selam sana ey gönüllerin efendisi! - derlerdi,

çocukça bir merakla pencereye koşar

sonra dönüp 'kimse yok ki, gitmiş' derdim.

Babam gülümseyince gönlüm genişlerdi

boynuna atılıp' kim o efendim'? derdim.

Babam seni anlattıkça ruh haleti değişir

kimi zaman hıçkırıklarında boğularak susar

kimi zaman ah keşke görebilseydimlerinde erirdi

Seni sevmiştim efendim babamın anlattıklarında

hayran olmuştum, kopmuştum küçük dünyamdan

yaşadığı sürece babamda...

hep abdestli gördüm babamı

iki rekat namaz kılar, dua eder konuşmadan yatardı

ümidi seni rüyasında görmekmiş efendim

annemden duymuştum.

gördü mü (!) bilmem hiç anlatmadı

anlatmaya zamanı olmadı belki

şimdi ben babamın bıraktığı yerden başlıyorum

umutla yatağa girişte beklerken gelmeni

yüreğimin tıkırtılarında uyuyup kalıyorum

öksüzlüğümün ilk zamanlarında babam gelirdi

gördün mü, geldi mi? diye sorardı yaşlı gözleriyle

gelmedin, gelmiyorsun efendim

babam da ümidini kesti benden, o da gelmiyor artık

öksüzlüğüm gözlerimi kanatıyor

fırtına da kalmış sal gibiyim çatırtılar başladı

sen yalnız bırakmazsın öksüzleri bilirim efendim

ne olur, bir kez gel de bak yetim gözlerime

kokunu gönder, açık kalan yüreğimin camından

selamını gönder sabah ezanlarında; camıma biriken

kırlangıcın tebessümünde tebessümün olsun

öksüzlüğü senden daha iyi bilen olmaz ki

bir tek amcan kalmışken yanında, gitme demiştin ya

bırakıp ta gitmemişti seni öksüzlüğünle

sen de bizi bırakma efendim;

yoksa bu öksüzlük eritecek bedenimi

boynu bükük gezeceğim İstanbul sokaklarında

başı okşanan her çocuğun alaycı tebessümlerinde yıkılacağım

hasretinle yanıp yok olacağım efendim

ne olur! gel artık efendim

Ensar Ceval​

 

M

medahms

Well-known member

• 6 Tem 2009

• #14

Neden akıtmaz oldun gözlerim?
kurudu mu göz pınarların yoksa...
duymadın mı dosta neler oldu?
MEDİNE yasta...!
gönlüm hissetmedin mi yoksa?
CEBRAİL (a.s) artık gelmeyecekmiş,
gökle irtibat koptu koptu artık gönlüm..!
Mescit öksüz Mihrap yönsüz,
EBUBEKİR (a.s) dostsuz,ALİ (a.s) bitkin...
Nere avutur bizi artık söyle gönlüm,
Nere avutur EFENDİM (s.a.v)....

​

 

M

medahms

Well-known member

• 6 Tem 2009

• #15

Gül Efendim,






<DIV><B><SPAN style="FONT-SIZE: 16pt; FONT-FAMILY: Arial; mso-bidi-font-size: 12.0pt">

 

M

medahms

Well-known member

• 13 Kas 2009

• #16

ONUN ÜMMETİNDEN OL



O'NUN ÜMMETİNDEN OL
Beri gel, serseri yol !
O'nun Ümmetinden ol !
Sel sel kümelerle dol !
O'nun Ümmetinden ol !
Sen , hiçliğe bakan yön !
Hep sıfır, arka ve ön !
Dosdoğru Kâbe'ye dön!
O'nun Ümmetinden ol !
Gel ,dünya muhdar kafes !
Gel, gırtlakta son nefes !
Gel ,Arşı arayan ses!
O'nun Ümmetinden ol !
Solmaz , solmaz; bu bir renk...
Ölmez , ölmez; bir ahenk.....
İnsanlık; hevenk hevenk,
O'nun Ümmetinden ol !
Gökte çıkıyor haber,
Geber çelik put geber !
Doğrul yeni seferber ,
O'nun Ümmetinden ol !

 

M

medahms

Well-known member

• 18 Ara 2009

• #17

SOLMAYAN GÜLL
.

Gülü tarife ne hacet; gül Sevda-yı î'dir. Gülün sevdası kalbimizin hâfi tepelerinde, ahfâ zirvelerinde sancak açmıştır.

Ve bizler, gönlü gülşen olan insanlara meftun oluruz, Kainatın Solmayan Gülü'nün aşkıyla...

Gün gelir, gözyaşıyla gül sularız. Bir gül için bin dikene su veririz. Ve biliriz ki, güllerin içinde diken yoktur, dikenler içinde gül vardır.

O, aşkımızın mihrabındaki gül...O, alemlere rahmet olarak gönderilen bir rasûl...O, çöl sıcağındaki bir kevser şelâlesi...

O, teşrifiyle kainatı aydınlatan ve ışık bahşeden sonsuz bir nur şulesi...

Gündüzleri dünyayı ışıtan güneş ve geceleri gökyüzünde çiçek çiçek açan yıldızlar, O'nun sönmeyen ışığının en mütevazi kandilleri... Sera da, süreyya da O'nun nuruyla aydınlanır...

O'nun sîreti bir amaç, O'nun sünneti bir hidayet, O'nun sureti gönüllere ülfet ve nimet veren bir âb-ı hayat...

Ruhumuz O'na aşık...O, gül mushaflı sevdamızın sembolü...O, onsekiz bin alemin emsali olmayan gülü...
​

DergahıMuhammed (s.a.v)

​

 

M

medahms

Well-known member

• 18 Ara 2009

• #18

Neden akıtmaz oldun gözlerim?
kurudu mu göz pınarların yoksa...
duymadın mı dosta neler oldu?
MEDİNE yasta...!
gönlüm hissetmedin mi yoksa?
CEBRAİL (a.s) artık gelmeyecekmiş,
gökle irtibat koptu koptu artık gönlüm..!
Mescit öksüz Mihrap yönsüz,
EBUBEKİR (a.s) dostsuz,ALİ (a.s) bitkin...
Nere avutur bizi artık söyle gönlüm,
Nere avutur EFENDİM (s.a.v)....​

 

M

medahms

Well-known member

• 14 Şub 2010

• #19

Selamün Aleyküm.

Ellerimiz ellerinizdedir Efendim....​

Ellerimiz ellerinizdedir Efendim....
Bildik ki, siz insanların en lütufkârısınız…
Bir köleyi, bir çocuğu dahi geri çevirmezdiniz.
Birnin elini tuttuğunuzda,,
elinizi tutan kimse bırakmadıkça elini bırakmazdınız.

Çölün aziz misafiri.
Suskunların kutlu sözcüsü.
Hüzünlerin sabırlı bekçisi.
Teselli yağmuru.
Huzur pınarı.
Efendimiz..
Kokunuz duyuldu önce.
Saçları rüzgârın yakasına tutuşmuş çocuklardan biri ellerini kumlardan çekip koştu.
Gözlerini yukarı çevirdi.
Yukarıların habercisinin, yücelerin gezginin yüzüne bıraktı kalbini.
Kanatlarını sessizliğin avucuna yayıveren kelebekler asılı kaldı havada.
Rüzgâr nefesini tuttu.
Kum tanecikleri gül yüzünüzün kıvrımlarına koşuştu.

Billur elleri uzandı nur ellerinize.
Eline avucuna yığdı çocuk sevinçlerinin hepsini.
Bakışlarını akıttı yüzünüze.
Gözlerinize, ta gözlerinizin bebeğine baktı Efendim.
Varlığınızın çölü gül(l)e çevirdiğini, ölümü sonsuza bitiştirdiğini bilerek b/aktı gözlerinizin içine.
Kendisinden önce kardeşlerini yutan çölün tozları/nı temizle/n/di ellerinizle yüzünden.
Nefes aldı gözlerinizle buluşunca gözleri.
Belki de delice seğirtti ardınızdan.
Siz de onu beklediniz belki; hepimizi, her şeyimizi, bütün kızlarımızı kucaklayan, yitirdiklerimizi bize yeniden vaad eden tebessümünüzle beklediniz.
Kız çocuğunun dudağında sonsuza goncalanan tebessüm gülleri açıldı.
Sizin karanlıkları dağıtan, hüzünleri silen, korkuları boğan tebessümünüze dokundu bakışları.
“Kal” dedi gözleri, “biraz kal, gitme…”
Avucunuza bıraktı avuçlarının huzurunu…
Belki birkaç adımı birlikte attınız Efendim.
Yavaşladınız.
Ki hiç acelenizin olmadığını bilirdik.

Boyu hizasında eğiliverdiniz.
Bize döndüğünüz gibi, yükseklerin en yükseği miractan iner gibi.
Bizim hatırımıza indiğiniz gibi el üstünde tutulduğunuz semâdan arzın çölüne.
Gözümüzün yaşını silmek için alkışlandığınız göklerin cezbesinden sıyrılıp bulandığınız gibi dünyanın hüznüne.
Sırf bizi sevindirmek için Yakınlık makamından uzak kalmaya razı olduğunuz gibi..
Eğildiniz Efendim, eğiliverdiniz.
Yanımıza döndünüz.
Yüzümüze baktınız.
Hatırımızı saydınız.
Nazladınız.
Kız çocuklarımıza ebedî teselliler getirdiniz deste deste .

Kucakladınız sımsıcak.
Medine’li kız çocuğunun elinden tuttunuz.
Adı kâh Hacer, kâh Maria, kâh Samaneh belki Rojda ya da Lena oluverdi.
Fıtratı İslam idi kız çocuğunun…
Onun sevincini öncelediniz; sonraya bıraktınız başkalarını.
Onu sevindirmeyi önemsediniz, bekleyenleri ötelediniz.
An dondu.
Mekan doğruldu.
Çöl dirildi.
Zaman yeniden kanatlandı bakışlarınızın göğünde.
Tebessüm ettiniz.
Küçük kız çocuklarının hatırını her şeyin önüne aldınız.
Onlar için çektiğiniz sancıları sakladınız onun gözlerinden.
Onlar için kanayan ayaklarınızı unuttunuz onun sevincinde.
Dualarınızın göğünde bir güneş gibi yükselttiniz kız çocuğu mutluluklarını. .

Ellerinizin nuruyla ışıdı kızın yüzü.
Ve kızın ışıyan yüzünden yansıyan ışığın aksi sevinç sevinç pencere önlerimize kadar taştı.
Ve kızın gözlerine nakşolan gül yanağınızın kokusu döndü dolaştı kızlarımızın yanağına bulaştı.
Şimdi, o kızın yanağından miras bir ışıltıyı ve kokuyu taşıyor kızlarımızın yanakları

Onların lüle saçlarında, ceylan titrekliğindeki iri gözlerinde, beyaz gülüşlerinde, yarım kalmış, acemi ve masum dualarında sizin tesellinizi içiyoruz her gün.
Küçük kızlarımızı seviyoruz Efendim sayenizde.
Onlar için umutlanıyorsak, sizin müjdenizle
Onları sevindirebiliyorsak, sizin hatırınıza Efendim…
Ne varsa sevgiden yana elimizde avucumuzda, mayasını sizin tebessümünüzden devşirdik Efendim.


Efendimiz,
Neden hâlâ elini tutmaktan uzak düştüğümüz kızlarımız var bizim.
Elimize tutunan yetimleri, öksüzleri ötelere öylece düşüncesizce itiverdik biz.
Kızlarımızın sımsıcak tebessümlerini soluğumuzdan buz tutmuş dipsiz kuyulara savuran buzdan heykelleriz biz.
O masum dudakların “Baba!” deyişlerini huzursuz ve telaşlı saatlerin yüzünde par(ç)alayan babalarız biz…
Şimdi, kapı arkalarında baba yolu bekleyen nazenin kız çocuklarını babasız bırakanlarla aynı şehirleri paylaşıyoruz biz.

Bir gün olsun, âh bir an olsun, kızımız tutunca elimizden, hiç bırakmamaya ahdederken biz, o bırakmadıkça onun elini bırakmamaya niyetlenirken biz, hatıranı ete kemiğe bürüyüp giyinebilir miyiz?
Nasıl olur da o billur elleri salıveririz ellerimizden nâr görüp çözülüvermiş buz gibi biz?
Niçin gözlerinizin içine büyüdüğümüz zaman da o ışıltıyla bakamayız o kız gibi biz?
Acaba biz kimlerdeniz?
Sizin tuttuğunuz eli tutamayıp itenlerden miyiz?
Ellerinizden kızlarımızın gül kokladığı Efendimiz…
Özür dileriz..
Menbaı siz olan, kızlarımızın yüzünden bize yansıyacak bir sadakalık ışıltı dileniriz…
Affımızı isteriz…


Senai Demirci

 

M

medahms

Well-known member

• 14 Şub 2010

• #20

ARAYA ARAYA BULSAM İZİNİ İZİNİN TOZUNA SÜRSEM YÜZÜMÜ

ARAYU ARAYU

Arayu arayu bulsam izini
İzinin tozuna sürsem yüzümü
Hak nasip eylese görsem yüzünü
Ya Muhammed canım arzular seni
Bir mübarek sefer olsada gitsem
Kabe yollarında kumlara batsam
Hup cemalin birkez düşte seyretsem
Ya Muhammed canım çok sever seni
Ali ile Hasan Hüseyin anda
Sevdası gönüllerde muhabbet canda
Yarın mahşer gününde Hak divanında
Ya Muhammed canım arzular senin
YUNUS medh eyler seni dillerde
Dillerde dillerde hem gönüllerde
Arayı arayı gurbet ellerde
Ya muhammed canım arzular seni ​