ashabaselam
Member
Ey Rab'bimiz!
Peygamber ümmeti olduğunu söylemeye utanacak hale gelmiş şu topluluğumuzu yeniden kendine döndür, kabahatlerimiz yüzünden kalplerimize yerleştirdiğin vehn'i söküp al
Amin...
Bağışla beni Rabbim, tevekkülden başkası gelmiyor elimden.
Başkası da yoktu ki elimde.
Şimdi elimden gelenlerin hepsi Senin 'El'inde.
Göremedim, bağışla beni Rabbim.
Göremedim, nice ananın karnında nice
karanlıklar içinden gün yüzüne çıkardığın bebelerin yüzünü.
Unuttum,
yüzümdeki tebessümü nice belirsizliklerden alıp da hayat verdiğini.
Bilemedim,
yüreğimizi yokluğun dehlizlerinden aşırıp aşkın vadisine eriştirdiğini.
Göremedim,
her sabah yerin sükûnetini odamda bir ekmek gibi
sımsıcak hazır ettiğini.
Her akşam yastıkta unuttuğum bedenimi sabah yeniden
yanıma verdiğini göremedim.
Beni her sabah ihya ettiğini, bedenimi heran
yarattığını, varlığımı her an yokluktan geri getirdiğini
göremedim.
Göremedim
Rabbim bugünü ödünç verdiğini.
Göremedim, bağışla beni...
Varlığa kör oldum, bağışla beni.
Fakat, şimdi gördüklerim körlüğümü gösterdi bana.
Geç kaldım görmekte ama
gördüm. Körlüğümü gördüm.
Tebessümü beton yığınları arasında sönen bebeler
gördümse de, biliyorum Senin El'inde şimdi hepsi ve sonsuz tebessümler
verdin her birine.
Sevinci soğuk topraklarda boğulmuş çocuklar gördümse de,
biliyorum Senin Rahmetinin kucağında hepsi ve bitmez sevinçler
bağışladın her birine.
Ümitleri bir amansız sarsıntıyla yıkılan insanlar gördümse de,
biliyorum Senin Şefkatinin ikliminde asude ve mutlu her biri..
Bağışla beni Rabbim, unuttum, nisyanda kaldım. Hatırlamadım verdiğini
ve var kıldığını.
Elimden alınca verdiğini ve yokluğa yuvarlayınca varlığımı hatırladım, ama geç hatırladım.
Gördüm ama güç gördüm, acıyla gördüm.
Varlıkta kör oldum, yoklukta gördüm. Bollukta unuttum, darlıkta
hatırladım.
Affet beni Rabbim, bari, yoklukta Sana vardım.
Hiç olmazsa, hiçlikte Seni andım.
Şimdi, bir tevekkül var elimde. Başka her şey düştü avuçdan,
varlığım yokluğa döküldü. Hatırladım, elimdekiler de, ellerim de Senin
Elinde. Şimdi, dua sığıyor sadece avuçlarıma. Sadece yakarış yakışıyor
yakama. Gözlerim müjdeni gözlüyor uzaktan. Gönlüm hiç bitmez tesellini
özlüyor.
Sen ki, unutmaktan alıkoydun, nisyandan kurtardın beni Rabbim. Şimdi
isyandan koru beni. İsyandan koru beni, isyandan koru beni, isyandan
koru beni...
Ve affet zira, elimde duadan başkası yok.
Ve anladım ki, Senden başka sığınağım yok.
Senai DEMİRCİ
Peygamber ümmeti olduğunu söylemeye utanacak hale gelmiş şu topluluğumuzu yeniden kendine döndür, kabahatlerimiz yüzünden kalplerimize yerleştirdiğin vehn'i söküp al
Amin...
Bağışla beni Rabbim, tevekkülden başkası gelmiyor elimden.
Başkası da yoktu ki elimde.
Şimdi elimden gelenlerin hepsi Senin 'El'inde.
Göremedim, bağışla beni Rabbim.
Göremedim, nice ananın karnında nice
karanlıklar içinden gün yüzüne çıkardığın bebelerin yüzünü.
Unuttum,
yüzümdeki tebessümü nice belirsizliklerden alıp da hayat verdiğini.
Bilemedim,
yüreğimizi yokluğun dehlizlerinden aşırıp aşkın vadisine eriştirdiğini.
Göremedim,
her sabah yerin sükûnetini odamda bir ekmek gibi
sımsıcak hazır ettiğini.
Her akşam yastıkta unuttuğum bedenimi sabah yeniden
yanıma verdiğini göremedim.
Beni her sabah ihya ettiğini, bedenimi heran
yarattığını, varlığımı her an yokluktan geri getirdiğini
göremedim.
Göremedim
Rabbim bugünü ödünç verdiğini.
Göremedim, bağışla beni...
Varlığa kör oldum, bağışla beni.
Fakat, şimdi gördüklerim körlüğümü gösterdi bana.
Geç kaldım görmekte ama
gördüm. Körlüğümü gördüm.
Tebessümü beton yığınları arasında sönen bebeler
gördümse de, biliyorum Senin El'inde şimdi hepsi ve sonsuz tebessümler
verdin her birine.
Sevinci soğuk topraklarda boğulmuş çocuklar gördümse de,
biliyorum Senin Rahmetinin kucağında hepsi ve bitmez sevinçler
bağışladın her birine.
Ümitleri bir amansız sarsıntıyla yıkılan insanlar gördümse de,
biliyorum Senin Şefkatinin ikliminde asude ve mutlu her biri..
Bağışla beni Rabbim, unuttum, nisyanda kaldım. Hatırlamadım verdiğini
ve var kıldığını.
Elimden alınca verdiğini ve yokluğa yuvarlayınca varlığımı hatırladım, ama geç hatırladım.
Gördüm ama güç gördüm, acıyla gördüm.
Varlıkta kör oldum, yoklukta gördüm. Bollukta unuttum, darlıkta
hatırladım.
Affet beni Rabbim, bari, yoklukta Sana vardım.
Hiç olmazsa, hiçlikte Seni andım.
Şimdi, bir tevekkül var elimde. Başka her şey düştü avuçdan,
varlığım yokluğa döküldü. Hatırladım, elimdekiler de, ellerim de Senin
Elinde. Şimdi, dua sığıyor sadece avuçlarıma. Sadece yakarış yakışıyor
yakama. Gözlerim müjdeni gözlüyor uzaktan. Gönlüm hiç bitmez tesellini
özlüyor.
Sen ki, unutmaktan alıkoydun, nisyandan kurtardın beni Rabbim. Şimdi
isyandan koru beni. İsyandan koru beni, isyandan koru beni, isyandan
koru beni...
Ve affet zira, elimde duadan başkası yok.
Ve anladım ki, Senden başka sığınağım yok.
Senai DEMİRCİ