FaKiR
Meþveret Bþk.
İki binli yılların başlarında, Turgutlu’da düzenlenen bir panelde, Mehmet Ali Şan öğretmenimiz “ başımdan geçen hatıramı, genç kardeşlerimizle paylaşmak istiyorum, dedi.
Onun ifadesine göre;
“Bir gurup sınıf arkadaşımla birlikte hafta sonunda Karadeniz’in şirin yaylalarından birine gezi düzenlemiştik. Yüksek okulu yeni kazanmıştık ve özgürlüğün tadını çıkarmalıydık.
Tuttuğumuz minibüs yaylaya doğru tırmanırken, yanımızda getirdiğimiz kasetlerin biri bitip, öteki çalıyordu. Son günlerin popüler parçalarını dinlerken kendimizden geçiyorduk. Gerçi bazıları yabancı dillerde olduğu için sözlerini anlamıyorduk ama müziğin ritmi ve ortam bize yetiyordu.
Yaylaya geldiğimizde muhteşem yeşillik ve güzellikler karşısında kanımız bir başka kaynıyordu. Çeşitli oyunlar oynadık. Getirdiğimiz çerezleri yedik.
Öğleden sonra tam dinlenecektik ki, yağmur yağmağa başladı. Bölgeyi iyi bilen arkadaşlardan biri, “buraları böyledir. Yağmuru hiç eksik olmaz” dedi.
Ne yapacağımızı şaşırmıştık. O ana kadar hayvanlarını otlatan ve uzaktan bize bakan yaşlı çoban seslendi. Diğer taraftan da sürüyü ağıla sokmağa çalışıyordu. Hep birlikte ağılın yanındaki kulübeye doluştuk.
İçerde küçük bir ocak vardı. Yanarken odunların çıkardığı ses kulağa çok hoş geliyordu. Simsiyah olmuş büyükçe bir güğüm ve yanında çaydanlıklar vardı. Adının Dursun olduğunu sonradan öğrendiğimiz, yaşlı bilge görünümlü ev sahibimiz, çay demleyip kendi ürünleri olan ekmek, peynir ve tereyağından oluşan bir sofra hazırladı.
Tanışma faslından sonra yüksek okulda okuduğumuzu duyunca çok sevindi. Derslerimizi sordu. Bizlerle şakalaştı. Memleketimizi ve anne babalarımızı sordu. Sohbet nasılsa evlilik konusuna gelmişti. Bizleri kızlı erkekli görünce “sizler nişanlı mısınız?” dedi. Arkadaşlar “bizler birlikte çıkıyoruz” deyince, “yani sözlüsünüz” dedi. Arkadaşlar, “flört yapmadan söz, nişan olur mu? Dediler.
Sevecen tavrıyla;
-Acemi avcı gibi yani, dedi. “Bizim buralarda sık, sık avcılar görülür. Ava yeni başlayanlar, sizin gibi saçmalarını sağa sola, ağaç dallarına ve küçük serçe kuşlarına atarlar. Karşılarına birden ceylan çıkar. Fakat atacak mermileri kalmadıkları için, güzel gözlü ceylanla sadece bakışırlar. Usta avcılarda hep tek atış duydum ve sırtlarında ceylan gördüm.
Bu arada elinde bastonuyla içeriye yaşlı bir nene girdi. Dursun amca, “işte benim ceylan da geldi, dedi. Çevik bir hareketle ayağa kalkıp, şaşkın ve meraklı gözlerle bize bakan Güllü neneyi, özenle ocağın yanına oturttu. Kendi elleriyle demlediği çayı özel bardağına koyarak elli senelik hayat arkadaşına ikram etti.
- Ellerine sağlık bey deyip, sevgiyle kendine bakan Dursun amcaya minnet duygularını belirtti.
Yağmur dindiği için sevecen gözlerle bizlere bakan, bu iki güzel insanla helâlleşip yanlarından ayrıldık. Dışarı çıktığımızda güneş parlıyordu. Gök kuşağı da yeni çıkmış, gelecek hayatımızda adeta bize gülümsüyordu.
Dursun amcayı düşünürken, EFENDİMİZ (ASM) aklıma geldi ve günümüze o pencereden baktım. Kim kızının, halasının, teyzesinin, kız kardeşinin, annesinin flört etmesini(babası ölmüş çocuk açısından düşününüz) ister? Hani O da çirkin emeller taşıyan gence sormuş tu ya, hatırlayın.
Şimdi, flört ve seviyeli birliktelik gibi (seviyesizi de varmış ) sözlerle aile yapımıza ellerindeki gazete ve televizyon ve diğer araçlarla saldıranlar ve kötü örnek olanlara soruyorum;
Acaba Anadolu’nun çoğu yörelerinde olduğu gibi, Trabzon Yaylalarındaki DURSUN amca ve GÜLLÜ nenemizin aile ocağındaki sıcaklığı ve cömertliği acaba hiç tadabilecekler mi?
Acaba Anadolu’nun çoğu yörelerinde olduğu gibi, Trabzon Yaylalarındaki DURSUN amca ve GÜLLÜ nenemizin aile ocağındaki sıcaklığı ve cömertliği acaba hiç tadabilecekler mi?
Hilmi Arkın
