İnsanlarla iç içe olmak, onlar için muhabbet beslemek ve her fırsatta güzellikleri sergilemek sevgi insanının özelliğidir. Baktığında yüzünde güller açan, konuştuğunda yüreklere su serpen, bir sıkıntın olduğunda yanında olacağını bildiğin insanlardır onlar. Böyle bir dost; vefa abidesidir âdeta. Sırtınızı dayadığınız sağlam bir duvar gibidir. Dostların dostu, arkadaşların pîri, muhabbetin kaynağı, güleryüzün bir menşei vardır ki; o da Allahın (cc) sevgilisi Efendimiz (sas)dir. İnsanlık adına ne kadar özellik arasanız Onun hayatından bir örnek bulursunuz. Kabilesinin önde gelen isimleriyle Efendimiz (sas)i ziyarete gelen ve Onun getirdiklerini bizzat duymak isteyen Adiy b. Hatim, Resulullah (sas)in bir peygamber değil, bir hükümdar olduğunu düşünüyordu. Adiy b. Hatem ve arkadaşları Efendimizle (sas) görüşürken, yaşlı bir kadın geldi. Allah Resulü (sas) bu yaşlı kadının derdini dinlemek için meclisten kalkmış ve onun bütün sözlerini dikkatle dinlemişti. Bu manzaraya şahit olan Adiy b. Hatem şöyle demişti: Ben Muhammedin bu tevazuunu, bu yumuşaklığını gördükten sonra anladım ki; O bir hükümdar değil, bir peygamberdir.
Nitekim Mekkenin dulları ve yetim çocukları, Efendimiz (sas)in yanında kendilerini güvende hissediyor, Onu en mükemmel sığınılacak bir yer olarak görüyorlardı.
Nitekim Mekkenin dulları ve yetim çocukları, Efendimiz (sas)in yanında kendilerini güvende hissediyor, Onu en mükemmel sığınılacak bir yer olarak görüyorlardı.