BEN BÖYLE OLMALIYDIM
Tan ağarışında beliren bir gün olmalıydım.
Nefsimin karanlıklarını, irfan güneşleri aydınlatmalıydı.
Sevdalıların buluştuğu gece gibi olmalıydım.
Rahmet kapılarının tül suretine büründüğü anları, Tehedccüdle karşılamalıydım.
Hasretin yoldaşı, bir damla gözyaşı olmalıydım.
Günahların arındırıcılığıyla, samimiyetin nişanesi olan, tövbe çiçeğinin abı hayatı olarak anılmalıydım.
Zikirle kuşanmış bir ağaç olmalıydım.
En sert rüzgârlarda, Rahmani bir dokunuşun tevekkülüyle rukuya kapanmalıydım.
Hırçınlığın ve duygusallığın yoğrulduğu bir deniz olmalıydım.
En hırçın hallerimde dalga suretinde, beyaz örtümü başıma alıp secdede bulmalıydım kendimi.
Sakin zamanlarımda açmalıydım, bilinmeyen dünyamın kapılarını ardına kadar sevdalılara.
Gecenin karanlığında dolaşan bir yıldız olmalıydım.
İki sevdalı yüreğin dileğine vesile olmak için ayrılmalıydım semadan.
Çilekeş bir bülbül olmalıydım.
Güle sevdamı, hasret melodilerinin notalarıyla süsleyip, göndermeliydim iklimine.
Susuzluğun bürüdüğü bir çöl olmalıydım.
Vaha arar gibi ilim aramalıydım her kum tanesinin altında.
Rahmetin gölgesinde esen bir rüzgâr olmalıydım.
Savurmalıydım gafleti ve ihlâs tohumlarının ekmeliydim doğudan batıya.
Hüznün gözbebeği sonbahar olmalıydım.
Yüreklerdeki hüznü kuşanıp, benliğimi sararan yapraklarla hak dostlarının ayaklarına sermeliydim.
Meleklerin kucakladığı kara kış olmalıydım.
Beyaza bürünmüş teseddürümün içinden, gönlümün en derinliklerinde yetiştirdiğim, dua kardelenlerimi kardeşlerime sunmalıydım.
Yeni doğuşun sahnelendiği Nev bahar olmalıydım.
Umut güllerimi cemreleriyle uyanışıma vesile olanın kapısına bırakmalıydım.
Arınışın simgesi yağmur olmalıydım.
Sağanak sağanak yağmalıydım, tebliğden bir haber kalmış kurak toprakların üstüne.
Gidiş ve dönüşlerin ortak mekânı bir liman olmalıydım.
Gidenlerin ardın sıra sallanan özlem mendillerini kucağıma bıraktığı,
Bekleyenlerin ufuklarda görünenle birlikte, ilk gözyaşlarını yüreğime akıtıldığı bir yer olmalıydım.
Açılmaz denilen kapıların kilidi olan umut olmalıydım.
Çaresizliğin sancılarına boyun bükenlerin, zulüm kulplarını ellerimle kırmalıydım.
Uğruna cefalar çekilen sevda olmalıydım.
Sevdalıların kalplerini, sevgiliye varınca tebessümle okşamalıydım.
Kavurucu bir ateş olmalıydım.
İbrahim’i yüreğime saldıklarında, gül bahçesi olarak karşılamalıydım Allah dostunu.
Kör kuyu olmalıydım.
Kardeşlerinin terk ettiği Yusuf’u, Mısır’a emanet etmeden, gönlümün sultanı yapmalıydım.
Dağların en yücesi Tur dağı olmalıydım.
Musa’nın Rahmana yakarışına şahit olmalıydım.
Nuh’un gemisi olmalıydım.
Peygamberlerin ve halifelerin adlarıyla ayrılmalıydım inkârın kol gezdiği topraklardan,
Yol almalıydım Rahmanın şefkatiyle inancın hükmettiği ummanlara.
Bir küçük bulut olmalıydım.
Hak Habib’inin yanı başından ayrılmayıp, Onun emirlerine köle olan
Abı hayat olmalıydım.
Cehalet bataklıklarını kurutup, inanç nilüferleri yetiştirmek adına.
Şafak olmalıydım.
Sevgiliyle vuslata gün saydığım ve geçen güne bir çizik attığım.
Seher olmalıydım.
Uzakların kızıllığına müptela gözlerlerimi sana sunmalıydım.
Kâinat olmalıydım. Tüm zerrelerim âdetince YA RAHMAN seni anmalıydım.
Rabbim bahşetti bu garip sineye, bizde emanet ediyoruz, Hak sevdasıyla yanan birçok sineye. Selam ve dua ile…
Ilknur Doğanay
Tan ağarışında beliren bir gün olmalıydım.
Nefsimin karanlıklarını, irfan güneşleri aydınlatmalıydı.
Sevdalıların buluştuğu gece gibi olmalıydım.
Rahmet kapılarının tül suretine büründüğü anları, Tehedccüdle karşılamalıydım.
Hasretin yoldaşı, bir damla gözyaşı olmalıydım.
Günahların arındırıcılığıyla, samimiyetin nişanesi olan, tövbe çiçeğinin abı hayatı olarak anılmalıydım.
Zikirle kuşanmış bir ağaç olmalıydım.
En sert rüzgârlarda, Rahmani bir dokunuşun tevekkülüyle rukuya kapanmalıydım.
Hırçınlığın ve duygusallığın yoğrulduğu bir deniz olmalıydım.
En hırçın hallerimde dalga suretinde, beyaz örtümü başıma alıp secdede bulmalıydım kendimi.
Sakin zamanlarımda açmalıydım, bilinmeyen dünyamın kapılarını ardına kadar sevdalılara.
Gecenin karanlığında dolaşan bir yıldız olmalıydım.
İki sevdalı yüreğin dileğine vesile olmak için ayrılmalıydım semadan.
Çilekeş bir bülbül olmalıydım.
Güle sevdamı, hasret melodilerinin notalarıyla süsleyip, göndermeliydim iklimine.
Susuzluğun bürüdüğü bir çöl olmalıydım.
Vaha arar gibi ilim aramalıydım her kum tanesinin altında.
Rahmetin gölgesinde esen bir rüzgâr olmalıydım.
Savurmalıydım gafleti ve ihlâs tohumlarının ekmeliydim doğudan batıya.
Hüznün gözbebeği sonbahar olmalıydım.
Yüreklerdeki hüznü kuşanıp, benliğimi sararan yapraklarla hak dostlarının ayaklarına sermeliydim.
Meleklerin kucakladığı kara kış olmalıydım.
Beyaza bürünmüş teseddürümün içinden, gönlümün en derinliklerinde yetiştirdiğim, dua kardelenlerimi kardeşlerime sunmalıydım.
Yeni doğuşun sahnelendiği Nev bahar olmalıydım.
Umut güllerimi cemreleriyle uyanışıma vesile olanın kapısına bırakmalıydım.
Arınışın simgesi yağmur olmalıydım.
Sağanak sağanak yağmalıydım, tebliğden bir haber kalmış kurak toprakların üstüne.
Gidiş ve dönüşlerin ortak mekânı bir liman olmalıydım.
Gidenlerin ardın sıra sallanan özlem mendillerini kucağıma bıraktığı,
Bekleyenlerin ufuklarda görünenle birlikte, ilk gözyaşlarını yüreğime akıtıldığı bir yer olmalıydım.
Açılmaz denilen kapıların kilidi olan umut olmalıydım.
Çaresizliğin sancılarına boyun bükenlerin, zulüm kulplarını ellerimle kırmalıydım.
Uğruna cefalar çekilen sevda olmalıydım.
Sevdalıların kalplerini, sevgiliye varınca tebessümle okşamalıydım.
Kavurucu bir ateş olmalıydım.
İbrahim’i yüreğime saldıklarında, gül bahçesi olarak karşılamalıydım Allah dostunu.
Kör kuyu olmalıydım.
Kardeşlerinin terk ettiği Yusuf’u, Mısır’a emanet etmeden, gönlümün sultanı yapmalıydım.
Dağların en yücesi Tur dağı olmalıydım.
Musa’nın Rahmana yakarışına şahit olmalıydım.
Nuh’un gemisi olmalıydım.
Peygamberlerin ve halifelerin adlarıyla ayrılmalıydım inkârın kol gezdiği topraklardan,
Yol almalıydım Rahmanın şefkatiyle inancın hükmettiği ummanlara.
Bir küçük bulut olmalıydım.
Hak Habib’inin yanı başından ayrılmayıp, Onun emirlerine köle olan
Abı hayat olmalıydım.
Cehalet bataklıklarını kurutup, inanç nilüferleri yetiştirmek adına.
Şafak olmalıydım.
Sevgiliyle vuslata gün saydığım ve geçen güne bir çizik attığım.
Seher olmalıydım.
Uzakların kızıllığına müptela gözlerlerimi sana sunmalıydım.
Kâinat olmalıydım. Tüm zerrelerim âdetince YA RAHMAN seni anmalıydım.
Rabbim bahşetti bu garip sineye, bizde emanet ediyoruz, Hak sevdasıyla yanan birçok sineye. Selam ve dua ile…
Ilknur Doğanay