Sebep yok....Sebep olabilmesi için bir sebep de yok....
içimde garip bir huzursuzluk, karamsarlık ve aklımda ucuz kelimelerin sıra oluşturduğu bir yığın söz......
Alıp başını gitmek çözüm mü....???Ya da kalmak daha mı makbul....??
**
ince çizgi derler ya hani hep, böyle ne tarafa geçeceğini bilemezsin,boşlukta hissedersin kendini; işte öyleyim bu sıralar....
Yorulduğumu hissediyorum bedenen ama bir şeyler yapmam gerektiğini söylüyor yüreğim...
Günün tamamında uyumak veya hiç kıpırdamadan öylece durmak...(!)
şarkılar da hüzünlendirmiyor artık beni...
Kendime masal anlatıyorum şimdilerde:
Bir yokmuş, bir yok olmuş...Ardında nefesi kalmış boğukAvucunda gülüşü kalmış en narin.Yüreğinde kokusu kalmış dinmek bilmeyen...Zamanmış aslında kırbacıyla içini körükleyen.
Konuşamamış bir türlü.Söyleyecekleri içine akar olmuş adeta Gözlerde ise tek damla yaş soluk soluğa...
Galiba şimdilerde yüreğimdeki gökkuşağının renklerini dolaşıyorum...Her rengin her duygununda ayrı bir güzelliği olsa gerek....
bil(m)iyorum... _eslem_
alinti